Στο Αδιέξοδο

Νοεμβρίου 12, 2012

Την ώρα που φτάνεις στο αδιέξοδο. Εκείνη τη στιγμή που συνειδητοποιείς πως το ήξερες από πριν. Δεν ήρθε απότομα. Το ήξερες πολλές στροφές πριν πως θα καταλήξεις εδώ. Μόνο που περίμενες κάποιος άλλος να το έχει καταργήσει το αδιέξοδο. Ήθελες πολύ να έχει κάποιος αλλάξει την πραγματικότητα, τόσο πολύ που το πίστεψες. Τώρα αναρωτιέσαι.
Ακόμα και τώρα, ρίχνεις την ευθύνη σ’ αυτόν τον άλλο. Σ’ αυτόν που δεν έκανε κάτι ώστε να μην καταλήξεις στο αδιέξοδο. Μα πως μπόρεσε; Πως σε άφησε να εκτεθείς έτσι; Και στο κάτω κάτω τι ζήτησες ρε γαμώτο; Κάποιος να αλλάξει τη διαδρομή, κάποιος να ακυρώσει το αυτονόητο. Τόσο δύσκολο ήταν; «Φτάνει πια με τους αλήτες», σκέφτεσαι.
Μπροστά σου ακόμα όμως, το αδιέξοδο. Το μυαλό σου καίει. Τι κάνεις τώρα; Κοιτάς το τέλος και δεν έχεις ιδέα. «Να γύριζα πίσω;», σκέφτεσαι, «πόσο ωραία θα ήταν να ξαναγύριζα στην αρχή». Μα δεν υπάρχει περίπτωση να βρεις το δρόμο. Το ξέρεις. Το πίσω τελείωσε. Κάθε βήμα σου ακύρωνε το προηγούμενο. Το πίσω πέρασε, δεν ξαναγίνεται.
Κοιτάς πάλι μπροστά. Αφουγκράζεσαι. Κανείς. «Μα που είναι οι άλλοι;». Θυμάσαι αμυδρά πως στην αρχή ήσασταν πολλοί. Μα σε κάθε στροφή χανόταν κι από ένας. Ο καθένας πήρε το δρόμο για το δικό του αδιέξοδο. Ο καθένας μόνος του. Όλοι ήξεραν. Όλοι. Τώρα; Φόβος. Ξαφνικά σε κυριεύει πανικός. Είσαι μόνος.
Δοκιμάζεις να σπρώξεις το φράγμα που σου κλείνει το δρόμο. Κουνιέται. Ελάχιστα. Αλλά κουνιέται. Προσπαθείς ξανά. Μάταια. Αν ήταν λίγοι ακόμα εδώ, θα έπεφτε. Σίγουρα, θα έπεφτε. Φωνάζεις. Παρακαλάς. Κλαις. Κανείς. Γιατί; Μα μόνο λίγοι χρειάζονται ακόμα. Γιατί δεν υπάρχει κανείς; Σε πνίγει το άδικο. Τρελαίνεσαι.
Κάπου εκεί το παίρνεις απόφαση. Δεν θες άλλο να παλέψεις. Ζαρώνεις στη γωνιά σου και μυξοκλαίς. Βρίζεις όλους όσους λείπουν. Καταριέσαι την τύχη σου. Την μοναξιά σου. Το σύστημα. Το δρόμο. Τους τοίχους. Τους άλλους. Τους άλλους. Παράδοση. Υποταγή. Στάση. Τέλος.

——–

Λίγο πιο πέρα, στον ίδιο λαβύρινθο, κάποιοι λίγοι πορεύονται ρίχνοντας τους φραγμούς. Έναν έναν. Σιγά σιγά. Προχωράνε. Δεν υπάρχει αδιέξοδο γι’ αυτούς. Είναι μαζί. Αντέχουν. Συνεχίζουν λυπημένοι. Πολύ λυπημένοι που δεν είσαι μαζί τους. Αν ήσουν, ξέρουν, θα έπεφταν οι φραγμοί ακόμα πιο γρήγορα. Ακόμα πιο αποτελεσματικά. Θα προλάβαιναν περισσότερους σαν κι εσένα. Πριν παραιτηθούν. Πριν το Τέλος. Λυπούνται. Προχωράνε. Παλεύουν. Σε ψάχνουν. Που είσαι;

 Methexis Erratum

Ο Παναγούλης ζει

Αντιδράσεις προκάλεσε η χτεσινή τοποθέτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στάθη Παναγούλη από το βήμα της Βουλής. Ο κ. Παναγούλης είπε πως «εάν θέλετε πράγματι να βρούμε τα κλεμμένα, ας ψαχτούμε πρώτα εμείς εδώ μέσα από το ’74 μέχρι σήμερα» και -αφού διευκρίνισε πρώτα πως εκφράζει την προσωπική του άποψη και όχι του ΣΥΡΙΖΑ ή του Αλέξη Τσίπρα- συμπλήρωσε πως εύχεται στους βουλευτές που ψήφισαν τα μνημόνια να περάσουν από ειδικό δικαστήριο και να μην έχουν το τέλος του πρεσβευτή των ΗΠΑ πριν λίγους μήνες στη Λιβύη.
Ανεξάρτητα από το ποια γνώμη έχει κάποιος για τον κ. Παναγούλη και την πολιτική του διαδρομή, δεν διαπιστώνω να είπε τίποτα περίεργο.
Πολλοί βουλευτές που ψηφίζουν τα μνημόνια έχουν εκφράσει επανειλημμένως την αγωνία τους για το μέλλον τους, ενώ τον περασμένο Αύγουστο, ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας είχε δηλώσει «Δεν θέλω να είμαι αυτός που θα κρεμάσουν στο Σύνταγμα», χωρίς να υπάρξει καμία αντίδραση ή απορία για το ποιοι θα κρεμάσουν τον κ. Στουρνάρα στο Σύνταγμα.
Είναι γνωστό σε όλους πια πως τα Μνημόνια έχουν αποτύχει και η χώρα βρίσκεται στον γκρεμό. Σε ελεύθερη πτώση.
Η απουσία της Δικαιοσύνης μετά την χρεοκοπία της χώρας δεν θα μας βγει σε καλό.
Έχω γράψει άπειρες φορές πως το πραγματικό πρόβλημα της χώρας δεν είναι η χρεοκοπία αλλά η παντελής έλλειψη Δικαιοσύνης. Με λιγότερα μπορούμε να ζήσουμε, χωρίς Δικαιοσύνη είμαστε χαμένοι από χέρι.
Ακόμα και η παρουσία της Χρυσής Αυγής στη Βουλή οφείλεται -σε μεγάλο βαθμό- στην έλλειψη Δικαιοσύνης. Δεν έγιναν μαζικά ναζιστές οι Έλληνες το 2012.
Το περίεργο είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ -που βλέπει πια την εξουσία μπροστά του- δεν έχει πάρει μια ξεκάθαρη θέση για το αν θα πρέπει να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία.
Γενικά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παίρνει ξεκάθαρη θέση για τίποτα.
Τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τον εκφράζουν οι βουλευτές του που δεν θέλουν να παραμείνουμε στο ευρώ αλλά ούτε οι βουλευτές του που θέλουν να παραμείνουμε στο ευρώ.
Τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τον εκφράζει η άποψη του Λαφαζάνη πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει.
Τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τον εκφράζει ούτε η «ευχή» του Παναγούλη να περάσουν αυτοί που ψήφισαν τα μνημόνια από ειδικό δικαστήριο.
Τι εκφράζει τον ΣΥΡΙΖΑ τελικά;
Υποθέτω πως τον ΣΥΡΙΖΑ τον εκφράζει ο «λαός».
Να θυμίσω πως και το ΠΑΣΟΚ το εξέφραζε ο «λαός».
Κανένα κόμμα δεν το εξέφρασε ο «λαός» όσο το ΠΑΣΟΚ.
Μόνο που τελικά διαπιστώσαμε πως ο «λαός» που εξέφραζε το ΠΑΣΟΚ ήταν ο Λάτσης, ο Μπόμπολας, ο Λαμπράκης, ο Κόκκαλης και τα άλλα παιδιά.
Ήρθε η ώρα να πάρει και ο ΣΥΡΙΖΑ θέση. Το πανό των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ με το σύνθημα «Να φύγετε» έξω από τη Βουλή την περασμένη Τετάρτη δεν είναι πολιτική θέση. Είναι λαϊκισμός. Και τζάμπα μαγκιά.
(Ας προσέξουν λίγο κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και κάποιοι από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Έχουν αρχίσει να μοιάζουν με Ταλιμπάν πασόκους πριν καν πάρουν την εξουσία. Κι αν συνεχίσουν έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα γίνει ούτε καν αριστερή παρένθεση. Θα γίνει αριστερή άνω τελεία. Φιλικά.)

Κουφιοκέφαλοι του Συριζα πάρτε το αλλιώς , στηρίξτε και πράξτε αυτά που είπε ο Παναγουλης. Θέλουμε νέους ανθρώπους και καθαρούς και αυτοί που έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι να τιμωρηθούν όλοι

Το «έγκλημα» του Παναγούλη

του Στάθη Κατσούλα.

Τι είπε λοιπόν ο Παναγούλης; Αυτό ακριβώς που σκέφτεται όλος ο κόσμος. Ότι όσοι μας φτάσανε ως εδώ πρέπει να τιμωρηθούν. Εδώ και δύο χρόνια από τον Μάιο του 2010 βασικό αίτημα του λαού που αγωνίζεται, που γεμίζεις τους δρόμους και τις πλατείες είναι η τιμωρία βουλευτών και υπουργών των κυβερνήσεων που ψήφισαν τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους.
Οδήγησαν μια κοινωνία στην καταστροφή.
Ευθύνονται για πάνω από 3.000 αυτοκτονίες (σύμφωνα με δικά τους στοιχεία) από τον Μάιο του 2010 και μετά. Καθημερινά ακούμε για εργαζόμενους, για άνεργους και συνταξιούχους που κρεμάστηκαν, που έπεσαν από την ταράτσα πολυκατοικίας, κλπ.
Ευθύνονται για την εκτίναξη της ανεργίας. Καθημερινά 1.020 άνθρωποι (σύμφωνα πάλι με δικά τους στοιχεία) χάνουν την δουλειά τους βιώνοντας την βία της απόλυσης και της ανεργίας.
Ευθύνονται για την εκποίηση και το ξεπούλημα της περιουσίας του Ελληνικού λαού.

Ευθύνονται για το ότι είναι καθημερινή πια εικόνα συνταξιούχος ή άνεργος ή εργαζόμενος να ψάχνει στα σκουπίδια για ένα κομμάτι ψωμί.
Είναι αυτοί που μας έσπρωξαν στο γκρεμό, υλοποιώντας ένα σχέδιο το οποίο ήξεραν πως θα μας οδηγήσει εκεί.
Ακύρωσαν την δημοκρατία και οδήγησαν σε πραγματική αντιδημοκρατική εκτροπή. Ψήφισαν αντισυνταγματικές διατάξεις, περνούσαν ρυθμίσεις νύχτα με 151 ψήφους. Μετέτρεψαν το πολίτευμα σε κοινοβουλευτική δικτατορία (σε πρόσφατη έρευνα της Public Issue μόλις το 11% δηλώνει ικανοποιημένο από τη λειτουργία της δημοκρατίας).
Και μετά απ’ όλα αυτά θέλουν να την «βγάλουν καθαρή»;
Αν λειτουργούσε δικαιοσύνη στην Ελλάδα ανεξάρτητη από το πολιτικό σύστημα, ήδη θα είχαν ασκηθεί διώξεις για τις μυστικές επαφές με την τρόικα, για την απόκρυψη της λίστας Λαγκάρντ, για το «πείραγμα» των στοιχείων σχετικά με το έλλειμμα. Θα είχαν ήδη οδηγηθεί στην δικαιοσύνη νυν και πρώην υπουργοί και πρωθυπουργοί.
Στην Ισλανδία ο πρώην πρωθυπουργός Γκειρ Χάαρντε οδηγήθηκε στην δικαιοσύνη. Το ίδιο έγινε και στην Αργεντινή με τον πρώην πρόεδρο Ντε Λα Ρούα.
Να είναι σίγουροι, το «δώστε τη Χούντα στο λαό» θα ξανακουστεί. (σύνθημα που ακουγόταν μετά την πτώση της Χούντας το 1974 στις διαδηλώσεις). Με αυτή την έννοια δεν υπάρχει λόγος για επίδειξη νομιμοφροσύνης απέναντι στον Κεδίκογλου. Το θέμα της τιμωρίας των ενόχων είναι υπαρκτό, θα είναι υπαρκτό και μετά τις επόμενες εκλογές, παρά την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν πραγματικά εννοούμε την τιμωρία των ενόχων πρέπει να το λέμε κιόλας. Γιατί αν δεν το πούμε προεκλογικά, δεν θα το πούμε και μετεκλογικά. Ή θα γκρεμίσεις το καθεστώς που μας έφερε ως εδώ. Ή απλά θα εναλλαχθείς στην εξουσία.

Ο φευγατος

 απο σιβυλλα

Ο καραγκιόζης δημιουργεί παραισθήσεις ότι μιλάτε με το Θεό...

κυριε Παπαδημουλη του facebook

 

Αυτά τα γνωρίζεται ?

 τι πρόσφερε ο χώρος σου ?

τον Ανδρουλάκη , τον Μπιστη , την Δαμανάκη τον Ψαριανό και τα άλλα κωλόπαιδα ?

για κούνα το ξερό σου πέρα δωθε δεξιά αριστερά και στήριξε αυτά που είπε ο Παναγουλης και άσε τις παπαριες  

ο λαός σε ψηφίζει για να στείλεις πολιτικούς που έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι σε ειδικά δικαστήρια ...

και μετά να κυβερνήσεις με ισονομία  δίκαια εάν δεν το κατάλαβες  ξανά σκέψου ... 4% ήσουν θέλουμε ειδικά δικαστήρια και σου δώσαμε 27% 

εάν δεν είναι λύση και δεν στηρίζεις  να τιμωρηθούν αυτοί που μας έφτασαν έως εδω τότε φοβάσαι πως εσύ θα μας φτάσεις  σε χειρότερο σημείο 

για ριξε μια ματια και πες μου για τον χωρο σου και για τους ανθρωπους του 

Δήλωση-απάντηση Παναγούλη

Δήλωση-απάντηση Παναγούλη

Στην αντεπίθεση πέρασε ο Στάθης Παναγούλης μετά τις επικρίσεις που δέχθηκε τις τελευταίες ώρες για  τα όσα είπε χθες στη Βουλή για λιντσάρισμα, ειδικά δικαστήρια και εκτελέσεις.
Στην ανακοίνωση που έστειλε το γραφείο του παραθέτει το βιογραφικό του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και παράλληλα επισημαίνει ότι «εξέφρασε μόνο προσωπική του άποψη» και ότι τον «εμφύλιο πόλεμο κήρυξαν μονομερώς οι δυνάμεις του Μνημονίου, οι οποίες οδήγησαν περίπου 3.000 συνανθρώπους μας στην αυτοχειρία».
Αναλυτική η ανακοίνωση του κ. Παναγούλη
«Σχετικά με τις διάφορες δηλώσεις που έκαναν τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ αλλά κι άλλοι παράγοντες για την προσωπική άποψη του Στάθη Παναγούλη σχετικά με τα όσα ανέφερε χθες, 10/11/2012, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Βουλή, για τον «Κρατικό Προϋπολογισμό 2013», από το Γραφείο Τύπου εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:
Ο Στάθης Παναγούλης τόνισε ότι εξέφρασε μόνον την προσωπική του άποψη.
Ας μάθουν λοιπόν, οι επικριτές του τα εξής:
Ο Στάθης Παναγούλης αμέσως μετά τη Χούντα, τον Ιούνιο του 1967 συνελήφθη, σε ηλικία 19 ετών και παρέμεινε στις φυλακές Αβέρωφ και Κορυδαλλού, ως τις 30 Αυγούστου 1967.
Αμέσως μετά την αποφυλάκιση του διέφυγε παράνομα στο εξωτερικό. Έκτοτε και μέχρι την 11η Αυγούστου 1972 που συνελήφθη από τη Χούντα εισήλθε 12 φορές παράνομα στην Ελλάδα και συμμετείχε ως μέλος της οργάνωσης «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ» στον αντιδικτατορικό αγώνα για την αποκατάσταση της ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ .
Στο διάστημα που βρισκόταν στο εξωτερικό συμμετείχε ενεργά εναντίον του φασισμού όχι μόνον για την Ελλάδα, αλλά και για την Ισπανία και την Πορτογαλία, όπου είχε ταξιδέψει πολλές φορές παράνομα για να βοηθήσει αγωνιστές ενάντια στις δικτατορίες του Φράνκο και του Σαλαζάρ. Για πολλούς μήνες, κατά διαστήματα βρίσκονταν σε αραβικές χώρες στο πλευρό των Παλαιστινίων ανταρτών.
Μετά τη σύλληψή του παρέμεινε στο κολαστήριο του ΕΑΤ-ΕΣΑ από την 11η Αυγούστου 1972 μέχρι την 1η Μαρτίου 1973, δηλαδή 200 μέρες ακριβώς ανακρινόμενος.
Καταδικάστηκε από τα στρατοδικεία της Χούντας σε πολυετείς φυλακίσεις. Την 1η Μάρτη 1973 μεταφέρθηκε στις στρατιωτικές φυλακές Μπογιατίου, όπου παρέμεινε 18 μήνες σε πλήρη απομόνωση. Τον Απρίλιο του 1974 μέχρι τη Μεταπολίτευση (24 Ιουλίου, του ιδίου έτους) εξορίστηκε στη Νήσο Γυάρο.
Ας μάθουν λοιπόν οι επικριτές του, πως ολόκληρη η οικογένεια Παναγούλη κατά τη διάρκεια της επταετούς τυραννίας ήταν στις πρώτες γραμμές του αγώνα. Ο αδελφός του Γεώργιος, υπολοχαγός των Δυνάμεων Καταδρομών (Λ.Ο.Κ.) εξαφανίστηκε κάτω από άγνωστες συνθήκες αρνούμενος να υπηρετήσει το καθεστώς της Χούντας. Η ιστορία του Αλέξανδρου είναι γνωστή σε όλους, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, όπου κι έγινε σύμβολο του Αντιφασιστικού Αγώνα. Οι γονείς τους Βασίλης και Αθηνά συνελήφθησαν και κρατήθηκαν σε απομόνωση για πολλούς μήνες και αργότερα σε κατ’ οίκον περιορισμό (με αποτέλεσμα το Μάη του 1969, από τις κακουχίες να αποβιώσει ο πατέρας τους).
Ας απαντήσουν, οι επικριτές του Στάθη Παναγούλη, όσοι φυσικά ήταν ενήλικες, τι έκαναν οι ίδιοι ή οι οικογένειές τους εκείνη τη δύσκολη περίοδο για τον τόπο.
Μήπως, απολάμβαναν τη «Δημοκρατία της Χούντας»;.
Κατηγορήθηκε ο Στάθης Παναγούλης ότι κήρυξε χθες στη Βουλή, εμφύλιο πόλεμο. Τον εμφύλιο πόλεμο κήρυξαν μονομερώς οι δυνάμεις του Μνημονίου, οι οποίες οδήγησαν περίπου 3.000 συνανθρώπους μας στην αυτοχειρία.
Ας καταλάβουν οι επικριτές του, ότι ο Στάθης Παναγούλης ήταν, είναι και θα είναι ακούραστος αγωνιστής. Θα αγωνίζεται πάντοτε χωρίς ιδιοτέλεια για μια γνήσια Κοινοβουλευτική Δημοκρατία που θα βασίζεται στις ακλόνητες αρχές της Ελευθερίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.
Αυτά προς το παρόν.».

η δηλωση του παναγουλη και του παπαδημουλη απο Ενικος

Εχει "σώας τας φρένας" ?