Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, είμαι απογοητευμένος. Αυτά τα
τέσσερα χρόνια που πέρασαν από την ημέρα που η Ελλάδα χρεοκόπησε ήταν
γεμάτα από δύσκολες καταστάσεις, αλλά πάντα υπήρχε η ελπίδα. Σήμερα,
στις 29 Μαΐου του 2014, αποφράδα ημέρα, συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχει
πια ελπίδα.
Και αποφάσισα να μεταναστεύσω στο εξωτερικό.
Όσο πιο μακριά από την Ελλάδα, τόσο καλύτερα.
Άντεξα τα Μνημόνια, άντεξα τα χημικά, άντεξα τους απελπισμένους ανθρώπους, άντεξα την κοινωνία που διαλύεται αλλά οι αντοχές μου έχουν ένα όριο.
Κι αυτό το όριο ξεπεράστηκε χτες.
Η παραίτηση του Φώτη Κουβέλη από την προεδρία της ΔΗΜΑΡ με καταρράκωσε.
Δεν υπάρχει πια ζωή για μένα στην Ελλάδα.
Αντίο.
(Αν η παραίτηση του Φώτη Κουβέλη δεν γίνει δεκτή από τα όργανα της ΔΗΜΑΡ –ειδικά από τα μπουζούκια και τα κλαρίνα-, θα αλλάξω απόφαση και θα μείνω στην Ελλάδα. Η τύχη μου είναι στα χέρια τους.)
Και αποφάσισα να μεταναστεύσω στο εξωτερικό.
Όσο πιο μακριά από την Ελλάδα, τόσο καλύτερα.
Άντεξα τα Μνημόνια, άντεξα τα χημικά, άντεξα τους απελπισμένους ανθρώπους, άντεξα την κοινωνία που διαλύεται αλλά οι αντοχές μου έχουν ένα όριο.
Κι αυτό το όριο ξεπεράστηκε χτες.
Η παραίτηση του Φώτη Κουβέλη από την προεδρία της ΔΗΜΑΡ με καταρράκωσε.
Δεν υπάρχει πια ζωή για μένα στην Ελλάδα.
Αντίο.
(Αν η παραίτηση του Φώτη Κουβέλη δεν γίνει δεκτή από τα όργανα της ΔΗΜΑΡ –ειδικά από τα μπουζούκια και τα κλαρίνα-, θα αλλάξω απόφαση και θα μείνω στην Ελλάδα. Η τύχη μου είναι στα χέρια τους.)