Η μάχη της Κοκκινιάς (4 – 8 Μάρτη 1944)...

Στον αγώνα που διεξάγει ο λαός κατά των Γερμανών κατακτητών, η πάλη της Αθήνας, του Πειραιά και των συνοικιών παίζει κυρίαρχο κι αποφασιστικό ρόλο. Ως το Σεπτέμβρη του 1943 ο αγώνας των πόλεων εκδηλώνεται με σαμποτάζ, απεργίες και μαζικές διαδηλώσεις. Μετά το Σεπτέμβρη του 1943 ή ένταση, το βάθος κι ο συνειδητός χαρακτήρας του αγώνα τρομάζουν τον κατακτητή και προκαλούν την...

έντονη αντίδραση των Γερμανών και των συνεργατών τους. Το 1944 βρίσκει την Αθήνα, τον Πειραιά και τις συνοικίες σε μια – διαρκώς εντεινόμενη – εμπόλεμη κατάσταση.

Από τις 4 έως τις 8 Μάρτη 1944, η Κοκκινιά έζησε από τις πιο τραγικές μέρες της πολύχρονης ιστορίας της. Έγινε στόχος μεγάλων εχθρικών δυνάμεων. Δυνάμεων που αποτελούνταν από Ναζί, χωροφύλακες, ταγματασφαλίτες που είχαν συγκροτηθεί από τη δοσίλογη κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη και εξοπλιστεί από τους Γερμανούς καθώς και από τους τσολιάδες του Ι.Πλυντζανόπουλου, του Γ.Σγούρου, του Γκίνου, και του επικεφαλής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Ν. Μπουραντά.

Οι εργατικές κινητοποιήσεις της Κοκκινιάς επιδεικνύουν ένα ιδιαιτέρως αγωνιστικό πνεύμα, εξαιτίας της εργατικής σύνθεσης της πόλης, της οποίας ο αγώνας έχει ως κύρια χαρακτηριστικά τη μαζικότητα και την οργανωμένη αντίσταση. Οι Γερμανοί γνώριζαν πως χτυπώντας την Κοκκινιά θα έπλητταν ολόκληρο το αγωνιστικό κίνημα. Για το λόγο αυτό η Μάχη της Κοκκινιάς είναι η πρώτη μεγάλη μάχη που δόθηκε σε πόλη.

Γερμανικές δυνάμεις σε συνεργασία με χωροφύλακες και ταγματασφαλίτες θέτουν στο στόχαστρό τους την πόλη, η οποία αντιστέκεται πεισματικά με πρωτεργάτες το 6ο Ανεξάρτητο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, τα μέλη του ΕΑΜ, τους αγωνιστές της ΕΠΟΝ και -κυρίως- τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού της Κοκκινιάς. Στο πρόσωπο της πόλης που ανάθρεψε πλήθος ανταρτών και διέθετε ένα οργανωμένο αντιστασιακό κίνημα επιχειρήθηκε από τους Ναζί και τους συνεργάτες τους να καμφθεί το αντιστασιακό φρόνημα του Ελληνικού λαού, που πάλευε για εθνική απελευθέρωση, διεκδικώντας ταυτοχρόνως να στρέψει προς όφελός του τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ

Σάββατο 4 Μάρτη 1944

Η πόλη δέχεται πρωινή επιδρομή από δύο κατευθύνσεις. Οι επιδρομείς είναι χωροφύλακες και ταγματασφαλίτες, Η πρώτη επίθεση γίνεται από τη Λεύκα με ένα καμιόνι γεμάτο χωροφύλακες που βρίσκει αμέσως αντίσταση από τις δυνάμεις του 1ου Τάγματος του 5ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Πειραιά, οι οποίες βρίσκονται στην περιοχή και περιπολούν. Οι επιδρομείς υποχωρούν και σκορπίζονται προς τον Πειραιά.

Η δεύτερη επίθεση γίνεται από την οδό Κυδωνιών (Πέτρου Ράλλη) στο ύψος του Γ΄ Νεκροταφείου. Στην πόλη προσπαθούν να εισβάλλουν δύο καμιόνια με χωροφύλακες και ταγματασφαλίτες. Αυτή η είσοδος είναι η σημαντικότερη για να εισβάλλουν οι επιδρομείς στην Κοκκινιά. Είναι η είσοδος από την Αθήνα, γεγονός που σημαίνει αυτόματα την άμεση πρόσβαση ενισχύσεων και πυρομαχικών. Επίσης, η περιοχή είναι αραιοκατοικημένη πράγμα που καθιστά ευκολότερο τον έλεγχό της από τους επιδρομείς. Αυτή η είσοδος της πόλης όμως ευνοεί και τους αμυνόμενους ΕΛΑΣίτες γιατί οι ελιγμοί τους γίνονται ευκολότεροι λόγω της αραιής κατοίκησης. Στην επιδρομή αυτή απαντά το 3ο Τάγμα του ΕΛΑΣ Κοκκινιάς, με διοικητή και καπετάνιο τον Γιάννη Πισσάνο. Οι μάχες εξαπλώνονται από το Γ΄ Νεκροταφείο μέχρι τις εργατικές πολυκατοικίες, στο σημερινό Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας. Οι επιδρομείς σκορπίζουν, κάποιοι οπισθοχωρούν προς την Αθήνα, ενώ ο κύριος όγκος τους κατευθύνεται άτακτα προς το Κουτσουκάρι, σημερινή περιοχή του Δήμου Κορυδαλλού στα όρια του Δήμου Νίκαιας κάτω από την οδό Τζουμαγιάς, την πλατεία Ελευθερίας και την οδό Ταξιαρχών.

Κατά την άτακτη φυγή τους, με 12 τραυματίες, οι ταγματασφαλίτες πυροβολούν αδιακρίτως, τρομοκρατούν, βρίζουν, λεηλατούν. Από τις αδέσποτες σφαίρες των Ταγμάτων Ασφαλείας πέφτει νεκρός ένας λούστρος και ο παλιατζής που βρίσκονταν πάντα έξω από το μπακάλικο του Λαφαζάνη στην Κυδωνιών (συμβολή Πέτρου Ράλλη και Τερψιθέας).

Το ίδιο βράδυ συγκαλείται κοινή σύσκεψη στην Κοκκινιά από στελέχη του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ και αποφασίζουν γενική επιφυλακή και ενημέρωση του λαού της πόλης. Η Κομματική Οργάνωση της Κοκκινιάς του ΚΚΕ , γραμματέας της οποίας ήταν ο Θανάσης Τάσιος, γνωστός με το ψευδώνυμο «Παράσχος», αποφασίζει να γίνει την επόμενη ημέρα συλλαλητήριο του λαού της Κοκκινιάς ενάντια στην τρομοκρατία των Ταγμάτων Ασφαλείας προς το λαό της πόλης. Στόχος ήταν να απαιτηθεί και η παροχή συσσιτίου για τα παιδιά.

Κυριακή 5 Μάρτη 1944

Οι Κοκκινιώτες απαντούν με μεγαλειώδες συλλαλητήριο κατά της τρομοκρατίας στην πλατεία Αγίου Νικολάου και παράλληλα απαιτούν συσσίτιο για τα παιδιά.

Στο τέλος του συλλαλητηρίου η πόλη δέχεται πάλι επιδρομή από δύο κατευθύνσεις. Από τη Λεύκα, στη Θηβών, με δύο φορτηγά γεμάτα χωροφύλακες και ταγματασφαλίτες. Η επιδρομή δεν βρίσκει ουσιαστική αντίσταση και καταφέρνει να φτάσει μέχρι την εκκλησία των Αγίων Αναργύρων. Εκεί τρομοκρατούν τους κατοίκους, κάνουν πλιάτσικο και συλλαμβάνουν το δημοκράτη υπαστυνόμο Νίκο Σαβαΐδη, τη γυναίκα του Άννα, που είναι δασκάλα και μέλος του ΕΑΜ, το Στέφανο Πατεράκη εργάτη από τις παράγκες της παλαιάς Κοκκινιάς και ποδοσφαιριστή της Προοδευτικής, τον δάσκαλο Γιώργο Βενέτα και τον Τσακάρα.

Η δεύτερη επίθεση γίνεται από το Γ. Νεκροταφείο με τρία καμιόνια γεμάτα γερμανοτσολιάδες. Οι μάχες εξαπλώνονται μέχρι την Παιδική Στέγη και εκεί το 3ο Τάγμα του ΕΛΑΣ Κοκκινιάς καταφέρνει να διασπάσει τους επιδρομείς. Το πρώτο φορτηγό διαφεύγει προς την παλαιά Κοκκινιά μέσω της οδού Σμύρνης, το δεύτερο προς το Κουτσουκάρι, όπου εκεί το «υποδέχονται» ΕΛΑΣίτες οπλισμένοι με χειροβομβίδες και το τρίτο φορτηγό οπισθοχωρεί προς την Αθήνα.

Όπως αναφέρει η σχετική έκθεση του 6ου ανεξάρτητου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, την ώρα του συλλαλητηρίου μαχητές του κάνουν έρανο στην περιοχή των Άσπρων Χωμάτων για να συγκεντρώνουν τρόφιμα για τα παιδιά. Προσπαθεί να τους συλλάβει ένας χωροφύλακας ο οποίος σκοτώνεται στη μικρή ένοπλη συμπλοκή που ακολούθησε.

Ο λαός της Κοκκινιάς πανηγυρίζει που οι ΕΛΑΣίτες καταφέρνουν για δεύτερη ημέρα να αναχαιτίσουν την επίθεση των ντόπιων συνεργατών των Γερμανών. Από αυτή την επιτυχία του ΕΛΑΣ αλλά και από το μαζικό συλλαλητήριο που οργάνωσε η Κομματική Οργάνωση Κοκκινιάς του ΚΚΕ, ο διορισμένος από τον Ιωάννη Ράλλη, Δήμαρχος της Πόλης Γρηγόρης Χατζής, παραιτείται.

Η μάχη της Κοκκινιάς της 7ης Μάρτη 1944

Όλοι στην Κοκκινιά περίμεναν ποια θα είναι η απάντηση των Ναζί και των ντόπιων συνεργατών τους μετά από τρεις αποτυχημένες προσπάθειες να εισβάλουν στην πόλη.

Ο ΕΛΑΣ στην Κοκκινιά ήταν σε επιφυλακή και από πολύ αργά το βράδυ οι μαχητές του είχαν λάβει θέση μάχης και περιφρούρησης της πόλης. Η διάταξη των διμοιριών του ΕΛΑΣ ήταν σε σχήμα «Λ».

Ξεκινούσαν από το Γ΄ Νεκροταφείο και έφταναν στο Κουτσουκάρι και τα Γερμανικά από τη μία πλευρά, ενώ από την άλλη ξεκινούσαν από το Γ΄ Νεκροταφείο και έφταναν στις εργατικές πολυκατοικίες, την Παιδική Στέγη και τα Άσπρα Χώματα. Η κύρια δύναμη του ΕΛΑΣ έχει οχυρωθεί στη βόρεια πλευρά από το Περιβολάκι (πλατεία Δαβάκη) και είναι το 3ο τάγμα του Γιάννη Πισσάνου. Ακριβώς πίσω από την πλατεία βρίσκεται και η κλινική του Χρυσοχέρη, στην ταράτσα της οποίας είχε στηθεί το οπλοπολυβόλο του ΕΛΑΣ με ευθύνη της διμοιρίας του Κώστα Διαμαντή.

Από τις 5:00 το πρωί υπάρχουν κινήσεις των κατακτητών γύρω από όλη την πόλη. Στις 5:45 περίπου 40 γερμανοτσολιάδες εντοπίζονται στη Θηβών στο ύψος της οδού Καραϊσκάκη. Στις 6:00 το πρωί 4 φορτηγά με Ναζί καταλαμβάνουν τις θέσεις στην πλατεία Κουτσικαρίου και δειλά-δειλά προσπαθούν να μπουν στην Κοκκινιά.

Στις 6:05 ακούγεται η σάλπιγγα του ΕΛΑΣ από το Περιβολάκι, που σημαίνει τη γενική επίθεση του λαϊκού στρατού. Σε κάθε στενό της Κοκκινιάς, γύρω από Περιβολάκι, οι μάχες είναι απερίγραπτες, πολλές φορές σώμα με σώμα. Γίνεται μάχη για την κατάληψη του κάθε δρόμου. Οι θέσεις και οι γωνιές των οικοδομικών τετραγώνων αλλάζουν συνεχώς μεταξύ επιδρομέων και μαχητών του ΕΛΑΣ.

Ο ΕΛΑΣ αρχίζει να υποχωρεί λόγω έλλειψης πυρομαχικών. Από τη μεριά του Δημαρχείου γερμανοτσολιάδες μπαίνουν στην πόλη. Τους αντιμετωπίζουν μαχητές του 3ου Τάγματος με ένα οπλοπολυβόλο και πέντε χειροβομβίδες που ρίχνει ο Στέλιος Καρδάρας και τους απωθούν πάλι πίσω. Στην διάρκεια της ΕΛΑΣίτικης επίθεσης, πίσω από τον κινηματογράφο Ορφέα, σκοτώνεται ο ταγματάρχης των γερμανοτσολιάδων Λαζάρου, 8 γερμανοτσολιάδες 3 χωροφύλακες και υπάρχουν 20 τραυματίες. Λάφυρα για τον ΕΛΑΣ μια μοτοσικλέτα και ένα πολυβόλο Τόμσον. Το 2ο Τάγμα του ΕΛΑΣ φυλάει στην οδό Καραϊσκάκη, φαίνεται όμως ότι δεν έχει πυρομαχικά να κρατήσει πολύ ακόμα. Αντέχει μέχρι τις 10:30.

Μέχρι τις 11:00, η αντίσταση του ΕΛΑΣ έχει καμφθεί. Τα πυρομαχικά είναι ελάχιστα. Οι Γερμανοί έχουν καταλάβει τις θέσεις στο περιβολάκι. Την ίδια ώρα, 15 Γερμανοί προσπαθούν να εισβάλλουν από την οδό Καραϊσκάκη οπλισμένοι με όλμους και πολυβόλα. Τους απωθεί το 2ο τάγμα με ελάχιστα πυρομαχικά. Οι πυροβολισμοί του ΕΛΑΣ είναι σποραδικοί για οικονομία πυρομαχικών αφού αυτά έχουν εξαντληθεί.

Στις 11:00 παίρνεται η απόφαση για γενική αντεπίθεση με όσα πυρομαχικά έχουν απομείνει και αν χρειαστεί ακόμα και με πέτρες ή με τα χέρια. Η αντεπίθεση έχει στόχο την πλατεία στο περιβολάκι που έχει καταληφθεί από Ναζί.

Η διμοιρία του Θοδωρή Μπιζάνη μαζί με το Στέλιο Καρδάρα επιτίθεται από την οδό Καραϊσκάκη, η διμοιρία του Μιχάλη Ραφαηλάκη από την οδό Κονδύλη, η διμοιρία του Θωμά Σεβίλια από την οδό Κυδωνιών, από τη μεριά της Λαοδίκειας, και η διμοιρία του «μπάρμπα Γιώργου» από το γήπεδο που γίνονταν η λαϊκή αγορά (πίσω από την εκκλησία της Παναγίτσας).

Γερμανοί έχουν εγκατασταθεί σε κτίριο της οδού Λαμψάκου, παρακολουθούν τη μάχη και με όλμους βάλουν συνεχώς κατά των αντεπιτιθέμενων Κοκκινιωτών.Η αντεπίθεση του ΕΛΑΣ και του λαού της Κοκκινιάς κρατά περίπου μέχρι τις 13:30. Οι Γερμανοί παρά την υπεροπλία τους και τα αρκετά πυρομαχικά αιφνιδιάζονται και σιγά-σιγά αφήνουν τις θέσεις τους. Οπισθοχωρούν συντεταγμένα προς τον Αη Γιώργη του Κορυδαλλού και τον Αη-Γιώργη της Νίκαιας. Εκεί ταμπουρώνονται μέσα στο σχολείο που υπήρχε πάνω από τον Αη-Γιώργη της Νίκαιας (στη συμβολή των οδών Γρεβενών και Ραιδεστού σήμερα).

Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ δεν έχουν καθόλου πυρομαχικά για να αντεπιτεθούν, ενώ ο ανεφοδιασμός από τις γύρω περιοχές είναι αδύνατος αφού η Κοκκινιά έχει κυκλωθεί από περίπου 1800 Ναζί.

Στις μάχες της 7ης Μάρτη σκοτώνεται και ο λοχαγός του ΕΛΑΣ Γιώργος Βογιατζής και το πτώμα του το κρεμάνε οι ταγματασφαλίτες σε ένα δέντρο στη συμβολή των οδών Ιωνία και Κασταμονής.
Η σχετική έκθεση του 6ου συντάγματος του ΕΛΑΣ αναφέρει ότι οι εισβολείς είχαν 34 νεκρούς και περισσότερους από 100 τραυματίες, ενώ ο ΕΛΑΣ έχασε 8 παλικάρια και τραυματίστηκαν 20. Η ίδια έκθεση αναφέρει ότι ο οπλισμός που διέθετε ο ΕΛΑΣ και με τον οποίο αντιστάθηκε στις μάχες ήταν 42 περίστροφα, 1 οπλοπολυβόλο με 1300 σφαίρες, 1 πολυβόλο Τόμσον με 50 φυσίγγια και 50 χειροβομβίδες.

Τετάρτη 8 Μάρτη 1944

Όλη τη νύχτα οι Ναζί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους είναι ταμπουρωμένοι στο σχολείο (Γρεβενών και Ραιδεστού). Περιμετρικά υπάρχουν φρουρές από Ναζί με οπλοπολυβόλα. Οι γύρω δρόμοι περιφρουρούνται από Ναζί και ταγματασφαλίτες. Όλο το βράδυ κάνουν μικρές επιδρομές στην πόλη, τρομοκρατούν και συλλαμβάνουν Κοκκινιώτες. Ψάχνουν στα σπίτια για μαχητές του ΕΛΑΣ και μέλη του ΕΑΜ.

Οι Ναζί βγάζουν τα δικά τους χωνιά και τρομοκρατούν τον κόσμο με απειλές. Προσπαθούν να στρέψουν το λαό της Κοκκινιάς κατά του ΕΛΑΣ, του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ. Φωνάζουν ότι αν δεν επιτεθεί ο ΕΛΑΣ δεν θα πειράξουν κανέναν. Δείχνουν καθαρά ότι οι ίδιοι είναι τρομοκρατημένοι.

Από νωρίς το πρωί μέσα στο σχολείο, ο Ι.Πλυντζανόπουλος φορώντας στολή έλληνα αξιωματικού διαλέγει ποιοι από τους αιχμαλώτους Κοκκινιώτες θα μεταφερθούν στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου.
Το ίδιο πρωί οι ταγματασφαλίτες εκτελούν στην πλατεία Αγίων Αναργύρων τους συλληφθέντες, από τις 5 Μάρτη 1944, υπαστυνόμο Νίκο Σαββαϊδη, το δάσκαλο Γιώργο Βενέτα, τον Δημήτρη Τσακανίκα και τον Τσακάρα.

Αργά το απόγευμα Ναζί και ταγματασφαλίτες αποχωρούν από την Κοκκινιά, μεταφέροντας 300 αιχμαλώτους Κοκκινιώτες στο Χαϊδάρι.Ο λαός της Κοκκινιάς μετά από λίγο ξεχύνεται στους αιματοβαμμένους δρόμους και τα μπαρουτοκαπνισμένα κτίρια της πόλης για να πανηγυρίσει. Πανηγυρίζει που οι επιδρομείς Ναζί και ταγματασφαλίτες δεν άντεξαν να μείνουν ούτε μια ολόκληρη ημέρα στην Κοκκινιά.

Τα «χωνιά» του ΕΑΜ πιάνουν αμέσως δουλειά, ανεβάζουν το ηθικό του λαού, ζητώντας εκδίκηση για τα 300 παλικάρια της Κοκκινιάς που πήραν οι κατακτητές στο Χαϊδάρι.

Ο Γ. Πισσάνος -διοικητής και καπετάνιος του 3ου Τάγματος του ΕΛΑΣ- χαρακτήρισε την 7η Μάρτη 1944 σημαντική ημέρα δόξας για την Κοκκινιά, γιατί αυτήν την ημέρα η πόλη σφράγισε την αντιστασιακή ιστορία της. Στην έκθεση του 6ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ αναφέρεται, επίσης, πως ήσαν απερίγραπτοι οι ηρωισμοί των μαχητών. Εκείνο, όμως, που δημιούργησε δέος και ξεπέρασε κάθε προσδοκία ήταν η συμμετοχή του λαού (ανδρών, γυναικών, εφήβων ακόμα και των παιδιών). Τρέχανε να συνδράμουν τους τραυματίες, να βρουν φυσίγγια, οπλίζονταν και ζητούσαν να οργανωθούν άμεσα στον ΕΛΑΣ. Στήριξαν την αντίσταση με απαράμιλλο θάρρος, αίσθημα ευθύνης, αυτοθυσία και ψυχική γενναιότητα.

Οι Γερμανοί κι οι ντόπιοι συνεργάτες τους δεν κατόρθωσαν να πατήσουν ξανά -οργανωμένα- το πόδι τους στην Κοκκινιά μέχρι την 17η Αυγούστου, τη μέρα που η πόλη ζει την κορυφαία στιγμή της αιματοχυσίας της, το ιστορικό Μπλόκο της Κοκκινιάς. Το “Μπλόκο” ήταν -μεταξύ άλλων- η εκδικητική κατάληξη του δράματος της 7ης Μάρτη, τ’ αντίποινα των Γερμανών για την ήττα που υπέστησαν στη Μάχη της Κοκκινιάς.

Στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου

Όπως ήταν αναμενόμενο οι αιχμάλωτοι που πιάστηκαν από το τριήμερο πρώτο μπλόκο της Κοκκινιάς, μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης που είχαν στήσει οι γκεσταπίτες στο Χαϊδάρι.
Το κολαστήριο του Χαϊδαρίου ήταν τόπος συγκέντρωσης αγωνιστών όχι μόνο από τον Πειραιά και την Αθήνα, αλλά και από ολόκληρη την περιοχή της Αττικής. Στον χώρο αυτό γίνονταν η επιλογή των αιχμαλώτων που στέλνονταν όμηροι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας, μετά από εξαντλητικά βασανιστήρια και εκατοντάδες εκτελέσεις.

Μετά τη Μάχη της Κοκκινιάς στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου στάλθηκαν όπως αναφέρθηκε 300 Κοκκινιώτες. Τους έκλεισαν στα υπόγεια του «μπλοκ 3» και στο πάνω πάτωμα του «μπλοκ 4» (μαζί με κρατουμένους από την Χαλκίδα). Αμέσως άρχισαν στους περισσότερους το βασανιστήριο με το «φιδάκι» για αντίποινα και για να προδώσουν συναγωνιστές από την Κοκκινιά. Οι άνδρες της Γκεστάπο έψαχναν διάφορους τρόπους για ακόμα πιο οδυνηρά βασανιστήρια και μόνο στο άκουσμα ότι οι αιχμάλωτοι είναι από την Κοκκινιά.

Στις 9 Μάρτη 1944, 50 κρατούμενοι μεταφέρονται στα νταμάρια του Χαϊδαρίου όπου και εκτελούνται. Ανάμεσά τους και 37 Κοκκινιώτες (μέσα σ΄ αυτούς και ο «ποιητής» από τον Ορειβατικό Φυσιολατρικό Όμιλο Κοκκινιάς (ΟΦΟΚ), σημερινό ΟΦΟΝ, ο Αλέξανδρος Μουχτούρης).

Από τους 37 εκτελεσμένους Κοκκινιώτες οι 5 ήταν Αρμένιοι. Ήταν οι Καλατερζάν Κιρκόρ, Κασαπιάν Παρσέκ, Τσενεκιάν Αγκόπ, Τσενεκιάν Οσίκ, Χατζησοκιάν Γιόγια. Δεν πρέπει να λησμονούμε το μέγεθος της Αρμενικής κοινότητας στην πόλη μας, κυρίως στην περιοχή των Άσπρων Χωμάτων, όπου η προσφορά της στη μάχη της Κοκκινιάς και στον αντιστασιακό αγώνα της πόλης ήταν ιδιαίτερα σημαντική.

Στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου ο ερχομός των Κοκκινιωτών έδωσε διαφορετική πνοή στη ζωή των κρατουμένων. Όπως αναφέρει ο Αντώνης Φλούντζης, γιατρός του στρατοπέδου, οι Κοκκινιώτες άλλαξαν με τη ζωντάνια τους τη ζωή του στρατοπέδου και τόνωσαν το ηθικό όλων των κρατουμένων, ανδρών και γυναικών. Ανάμεσα στους αιχμαλώτους που ήρθαν από την Κοκκινιά ήταν και 30 νεαροί από τον ΟΦΟΚ ο οποίος διέθετε μουσικό όμιλο. Αμέσως λοιπόν οι ΟΦΟΚίτες άρχισαν το τραγούδι και την πρώτη Κυριακή της κράτησής τους (12 Μάρτη 1944) οργάνωσαν εκδήλωση που συμμετείχε όλο το στρατόπεδο. Μπορεί οι ΟΦΟΚίτες να απολύθηκαν γρήγορα, αλλά οι εκδηλώσεις κάθε Κυριακή μεσημέρι ήταν ήδη θεσμός, και κράτησαν μέχρι την απελευθέρωση.

Aπό το Χρονικό Μνήμης του Δήμου Νίκαιας Τo Μπλόκο της Κοκκινιάς 2004

Πηγές: polisnikaia.gr, alfavita.gr via Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών

μεσω Σιβυλλα

Δεν βγήκατε για να κάνετε τον τερματοφύλακα απέναντι στη διαπλοκή αλλά για να βάλετε γκολ

Του Κώστα Βαξεβάνη

Υπάρχουν δυο πολιτικές πρακτικές οι οποίες δηλώνουν εντελώς διαφορετικά πράγματα. Στην πρώτη, ο Στρατούλης απολογείται στα κανάλια για αυτά που του καταλογίζουν. Στη δεύτερη, τα κανάλια, απολογούνται γι’ αυτά που αποφασίζει και κάνει ο Στρατούλης. Αυτή η δεύτερη εκδοχή, είναι νομίζω η επιθυμία της πλειοψηφίας των κατοίκων αυτής της χώρας. Οι ντουντούκες της διαπλοκής, οι φορείς της διαφθοράς και οι εκφραστές μιας ξεπερασμένης άδικης Ελλάδας, να αρχίσουν να βγάζουν ανακοινώσεις διαμαρτυρίας γι αυτά που τους κάνει η κυβέρνηση.
Δυστυχώς πιστεύω πως συμβαίνει το πρώτο. Υπουργοί και υφυπουργοί, εμφανίζονται στα κανάλια με την αγωνία να εξηγήσουν τις καλές προθέσεις τους και λιγότερο την πολιτική τους, με το άγχος να αρέσουν με όσα λένε και λιγότερο με όσα κάνουν. Όπως ακριβώς όμως συνέβαινε προεκλογικά το 2012, πριν ολοκληρώσουν την πετυχημένη τους τηλεοπτική εικόνα, τα κανάλια έχουν διαμορφώσει τη δικιά τους γι αυτούς. Όσο η κυβέρνηση δεν προβαίνει στο ευεργετικό πογκρόμ για την κοινωνία, όσο δεν υποβάλει σε «δόγμα του σοκ» από την ανάποδη το σύστημα της ολιγαρχίας και της διαφθοράς, τόσο αυτό θα ανακαλύπτει τον τρόπο να επιβιώνει. Και δυστυχώς και τον τρόπο να γίνεται συμπαθές σε αυτούς που φοβούνται μην τυχόν και γίνουν αντιπαθείς στην τηλεόραση.
Δεν ονειρεύομαι καμιά επίθεση στα «θερινά ανάκτορα». Δεν είμαι οπαδός της άλωσης του κράτους και της μετατροπής του σε κομματικό κράτος. Πολύ περισσότερο δεν πιστεύω πως η πολιτική γράφεται με επιθετικότητα για την επιθετικότητα που θα ικανοποιεί το πολιτικό και ιδεολογικό «εγώ». Πιστεύω επίσης πως πρέπει να εμφανίζεις στοιχεία πολιτικής διαστροφής ή ανασφάλειας για να θεωρείς πως πρέπει να περάσεις την πολιτική σου από τα φίλτρα και τα πάνελ των Αυτιάδων ώστε να χαρακτηριστεί αποδοτική.
Αυτή τη στιγμή όμως υπάρχει ένα δεδομένο. Η κυβέρνηση θεωρεί πως πρέπει ενδεχομένως να βρει την απαραίτητη επικοινωνιακή φόρμουλα για να αρέσει, την ώρα που όσοι την ψήφισαν αλλά και όσοι πλέον την υποστηρίζουν, περιμένουν να μην αρέσει. Δηλαδή να αρέσει στην κοινωνία.
Οι ισχυροί προβληματισμοί για την επικοινωνιακή πολιτική, απλώς φανερώνουν πρόβλημα ή σύγχυση στην πολιτική. Η πολιτική λοιπόν πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Σύγκρουση με τα συμφέροντα που έφεραν τη χώρα εδώ που την έφεραν. Το επιχείρημα πως χρειάζεται προσεκτικές κινήσεις για να μην εκτραπεί η κατάσταση και να μην θορυβηθούν φίλοι και εχθροί στο εξωτερικό είναι απλώς ένα σύνδρομο φόβου που σιγά σιγά μπορεί να γίνει κακή πολιτική φύση.
Άλλωστε στο εξωτερικό, εκτός από τους μερκελιστές και τους οπαδούς της λιτότητας, υπάρχουν και οι δύσπιστοι. Όσοι δηλαδή πιστεύουν πως οι ολιγάρχες δεν πρόκειται να χτυπηθούν.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο διαπραγματευτικό ατού, από μια κυβέρνηση που έχει τη στήριξη του λαού της. Από μια κυβέρνηση δηλαδή που κάθε μέρα εισπράττει το χειροκρότημα του κόσμου για όσα πρωτοφανή κάνει και ταυτόχρονα γίνεται πιο ισχυρή και δημοφιλής εξαιτίας ακριβώς αυτού του λόγου.
Η αποκάλυψη πως μέσα στην Αστυνομία στήθηκε μια προβοκάτσια με στόχο τον Πανούση και την κυβέρνηση με επίκεντρο την υπόθεση με τους μετανάστες, δεν αθωώνει την κυβέρνηση. Στον κρατικό μηχανισμό αυτή τη στιγμή υπηρετούν άνθρωποι η οποίοι πρόσφεραν τον καλύτερο εαυτό τους στην εξάρτηση και τις κυβερνήσεις της υποταγής. Το να τους βαφτίζεις τεχνοκράτες οι οποίοι μπορούν να προσφέρουν αν λάβουν «καλές πολιτικές εντολές» είναι μια ψευδαίσθηση.
Τέτοιοι σύμβουλοι, ακόμη και αν τους επενδύσεις με θεωρίες καλής θέλησης, θα συνεχίσουν να υπηρετούν το σύστημα και να ανατρέπουν τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Η χειρότερη υπηρεσία τους δεν είναι οι προβοκάτσιες, αλλά η αναποτελεσματικότητα και ο φόβος που καλλιεργούν σε σένα τον φορέα της κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής. Ότι δηλαδή ψαλιδίζουν την προοπτική της κυβέρνησης και την προσμονή του κόσμου με συστημικούς καθωσπρεπισμούς του στυλ «ξέρετε δεν γίνεται κύριε υπουργέ», «είναι επικίνδυνο αυτό σούπερ υφυπουργέ» και άλλα τέτοια στα οποία έχουν εκπαιδευτεί.
Στο Υπουργείο του Γιάννη Πανούση, έστησαν αυτό που έστησαν. Το ίδιο θα κάνουν παντού γιατί θα πάψουν να φοβούνται και θα θεωρήσουν την κυβέρνηση χειρίσιμη και σε απόγνωση.
Η κυρία Σαββαΐδου, πρώην στέλεχος της Price Water House, της εταιρείας δηλαδή που ξέπλυνε το χρήμα της ελληνικής ολιγαρχίας, έγινε Γραμματέας Εσόδων και παραμένει στη θέση της. Η κυρία Στρατινάκη η οποία όπως αποκάλυψε το HOT DOC, ήταν ο εντολοδόχος της τρόικας και θεσμοθέτης των πιο ακραίων μέτρων του Σαμαρά, επίσης παραμένει στη θέση της.
Δεκάδες τραπεζίτες οι οποίοι ήταν και παραμένουν οι πρωταγωνιστές της τραπεζοκλεπτοκρατίας, μοιράζουν θέσεις σε νέες τράπεζες.
Χθες ενδεχομένως να ήταν νωρίς, αλλά αύριο θα είναι αργά. Η απειρία και η αναποφασιστικότητα της κυβέρνησης, πολύ δε περισσότερο οι διακαναλικές ερωτοτροπίες με τη διαπλοκή πρέπει να αντικατασταθούν από όλα εκείνα τα αυθεντικά στοιχεία που έφεραν την κυβέρνηση στην εξουσία. Η λύση βρίσκεται εκεί έξω. Σε όσα θέλει η κοινωνία και έχουν ανάγκη οι άνθρωποι.
Το ταμπούρωμα μέσα στο Μαξίμου, έστω και με το επιχείρημα πως «τώρα ασχολούμαστε με το μεγάλο πρόβλημα στο εξωτερικό», δημιουργεί λάθος εικόνα και λάθος πολιτική. Επίσης δίνει λάθος μήνυμα στους αντιπάλους.
 Οι Εισαγγελίες είναι γεμάτες από δικογραφίες που αφορούν τους ολιγάρχες και τους τραπεζίτες που έφαγαν τα λεφτά της χώρας. Δεν προχωράνε γιατί η διαπλοκή γνωρίζει τον τρόπο να τις μπλοκάρει. Η πολιτική απόφαση που θα βάλει όλα αυτά τα θέματα στην επικαιρότητα, το απλό ερώτημα προς τη Δικαιοσύνη «τι γίνεται με όλες αυτές τις υποθέσεις», θα δημιουργήσει τη φυσική ευεργετική ροή για τη Δικαιοσύνη και τη Δημοκρατία.
Πρέπει ο πρωθυπουργός να ξηλώσει την προκρούστεια κλίνη που συστηματικά κατασκευάζει η διαφθορά για να ξαπλώσει η κυβέρνηση, με το επιχείρημα πως είναι ένα αναπαυτικό κρεββάτι πολιτικής μακροημέρευσης. Πρέπει οι υπουργοί να φύγουν από τα τηλεπαράθυρα και να μπούνε στα λεωφορεία, στις ουρές του ΙΚΑ, στο δρόμο. Προς θεού χωρίς κάμερες. Πρέπει να κάνουν το ακόμη πιο δύσκολο, να αναζητήσουν στα υπουργεία ,και τις υπηρεσίες τους έντιμους, άξιους και ανιδιοτελείς ανθρώπους για να στελεχώσουν τον μηχανισμό που θα ανατρέψει τη διαφθορά. Δεν μπορεί μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να κάνει την παραδοχή πως τη χώρα μπορούν να διοικήσουν αποτελεσματικά μόνο οι πυλώνες της διαπλοκής. Πως τις Τράπεζες μπορούν να ελέγχουν οι ίδιοι άνθρωποι επειδή άλλαξαν πολιτικό πρόσημο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εμμείνει στα στοιχεία που τον ανέδειξαν. Στην ανάγκη ανατροπής. Στην αποκατάσταση της κοινωνίας. Στην τιμωρία αυτών που έκλεψαν και αδίκησαν τη χώρα.
Το ξέρω πως είναι νωρίς για να μιλάμε για ευθύνες, αλλά οι καλύτεροι λογαριασμοί με την ευθύνη, την προσωπική σου ευθύνη, γίνονται όταν δεν την ξεχνάς, όχι όταν τη διαπραγματεύεσαι με συμβούλους και μάλιστα αποδεδειγμένα διεφθαρμένους.
Ο κόσμος δεν πείθεται για την πολιτική όταν την διαφημίζεις στα τηλεπαράθυρα, αλλά όταν τη βλέπει να εφαρμόζεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πήρε την εξουσία για να κάνει τον τερματοφύλακα απέναντι στην επιχειρηματολογία της πολιτικής. Την πήρε για να βάλει γκολ. Βάλτε.

Τελειώστε τους ολιγάρχες, πριν σας τελειώσουν

απο 

Έγγραφο ενός αξιωματικού από το αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας παρουσιάζεται από τον ΣΚΑΪ και υιοθετείται αμέσως από τον Αντώνη Σαμαρά. Το έγγραφο αναφέρεται σε πλήρη εκκένωση των κέντρων μεταναστών, απελευθέρωση εξάμηνης διάρκειας όλων των αλλοδαπών και μη κράτηση όποιου μετανάστη θα εισέρχεται παράνομα στη χώρα.

Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Γιάννης Πανούσης, γίνεται έξαλλος, δηλώνει άγνοια για το έγγραφο, ανακαλεί την διαταγή, διατάζει ΕΔΕ, ενώ ζητούνται παραιτήσεις.

Έχω γράψει πολλές φορές πως άλλαξε η κυβέρνηση αλλά δεν άλλαξε η εξουσία. Δεν είναι εύκολο να αλλάξει η εξουσία μετά από καθεστώς Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ-Ολιγαρχών μετά από 40 χρόνια.
Φυσικά, το έγγραφο του αξιωματικού της Αστυνομίας, οι «αποκαλύψεις» του ΣΚΑΪ και η άμεση παρέμβαση Σαμαρά είναι σχεδιασμένες από πριν.
Ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχει παραιτηθεί ακόμα, γιατί οι Βρυξέλλες και οι Έλληνες ολιγάρχες τον έχουν διαβεβαιώσει πως θα επιστρέψει, αφού το σχέδιό τους είναι να ανατραπεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Φυσικά, ο ΣΚΑΪ δεν έχει καμία σχέση με την ενημέρωση -ούτε είχε ποτέ- αλλά μόνο με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων κάποιων ολιγαρχών.

Κι όμως, τον ΣΚΑΪ επέλεξε ο υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς, για να ανακοινώσει το άνοιγμα της ΕΡΤ.
Ειλικρινά, δεν ξέρω ποια στάση να κρατήσω με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Από τη μία βλέπω πως το σχέδιο της γερμανικής κυβέρνησης και των Ελλήνων ολιγαρχών είναι να ανατραπεί αυτή η κυβέρνηση, και από την άλλη βλέπω αυτή την κυβέρνηση να μην τολμάει τίποτα.
Βέβαια, όσο τους βλέπω όλη μέρα στα χουντοκάναλα να λένε «Νίκο μου» και «Γιώργο μου», σκέφτομαι πως παίζει να είναι και εντελώς ξεπουλημένοι. Άλλα έλεγαν προεκλογικά για τα κανάλια και τους ολιγάρχες.
Κύριοι της κυβέρνησης, το σχέδιο είναι να σας ανατρέψουν.
Αν είναι να πέσετε, τουλάχιστον να πέσετε ηρωικά.
Η άλλη επιλογή που έχετε είναι να γίνετε κι εσείς τα σκυλάκια της Μέρκελ και των ντόπιων νταβατζήδων, με την ελπίδα να κονομήσετε κι εσείς, όπως οι προηγούμενοι, και να κρατηθείτε στην κυβέρνηση.
Βέβαια, σε αυτή την περίπτωση, θα σας ανατρέψουν οι πολίτες.
Τέλος πάντων, ενημερώστε μας για τις προθέσεις σας, ώστε να ξέρουμε πώς να σας αντιμετωπίσουμε.
Δεν γίνεται να είστε και κυβέρνηση, και αντιπολίτευση. Αυτά τα κόλπα τα έκανε το ΠΑΣΟΚ.
Δεν γίνεται να είστε όλη μέρα στα κανάλια των ολιγαρχών, και μετά να τους καταγγέλλετε. Μπαλόνια μας τα κάνατε με τα αριστερά στελέχη σας που κάνουν χαριτωμενιές με τα παπαγαλάκια και κοντεύουν να γίνουν πιο γελοία και από τον σιχαμένο Άδωνι.
Δεν γίνεται να είστε και ήρωες, και πουλημένοι.
Θα είστε το ένα από τα δυο.
Εγώ θα σας έλεγα να φάτε τους ολιγάρχες, πριν σας φάνε αυτοί.
Γιατί θα σας φάνε.
Αν είναι να πέσετε, μην πέσετε σαν κότες.
Γιατί θα πέσετε σαν πολύ χαζές κότες.

Ενώ νομίζετε ότι είστε πάρα πολύ έξυπνοι.

Το μεγάλο «comeback» της ΙΖΟΛΑ

 kontranews

Επιστρέφει η  ιστορική, ελληνική μάρκα λευκών συσκευών ΙΖΟΛΑ. Το πασίγνωστο εμπορικό όνομα,  αναβιώνει η Γ.Ε Δημητρίου Α.Ε.Ε, μέσα από νέας τεχνολογίας προϊόντα.
Όπως επισημαίνει η ίδια, η εταιρεία, οι συσκευές ΙΖΟΛΑ θα συμβαδίζουν, σχεδιαστικά, με τις τάσεις της εποχής και τις ανάγκες του σύγχρονου νοικοκυριού και ταυτόχρονα προσφέρουν λύσεις στην ιδανική σχέση αξίας-τιμής.
Ήδη, διατίθενται στα καταστήματα ηλεκτρικών συσκευών οι πρώτες κουζίνες ΙΖΟΛΑ νέας εποχής, σε τρεις τύπους: εμαγιέ, κεραμικές και εντοιχιζόμενες.
Σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο πρόεδρος της εταιρείας, Γιώργος Δημητρίου, «η ΙΖΟΛΑ υπήρξε μια θρυλική μάρκα, υπόδειγμα δημιουργικότητας μέσα σε δύσκολες οικονομικές συγκυρίες και νιώθουμε υποχρεωμένοι να δώσουμε στη νέα γενιά καταναλωτών την ευκαιρία να τη γνωρίσει, να την εμπιστευτεί και να την αγαπήσει, όπως οι προηγούμενες».
Η ιστορία της ΙΖΟΛΑ
Η ΙΖΟΛΑ έχει μακρά ιστορία άρρηκτα δεμένη με την ανάπτυξη της ελληνικής βιομηχανίας. Ιδρύθηκε το 1930 και για πάνω από 50 χρόνια, ήταν μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες με περισσότερους από 2.500 εργαζόμενους και παραγωγή 800.000 συσκευών ετησίως.
Το 1951 παράχθηκε η πρώτη ελληνική ηλεκτρική κουζίνα ΙΖΟΛΑ και το 1952 το πρώτο ψυγείο. Από τότε και έως τα μέσα της δεκαετίας του 1990, η μάρκα κατέλαβε την πρώτη θέση στις πωλήσεις ηλεκτρικών συσκευών, ξεπερνώντας σε μερίδια αγοράς το 48%.
Η ΙΖΟΛΑ μεσουράνησε στην ελληνική αγορά ως η βιομηχανία οικιακών συσκευών που έφερε «τον πολιτισμό στο σπίτι», όπως επιβεβαίωνε το σύνθημα που την ακολουθούσε για πολλές δεκαετίες.

αντε γεια χοντρε

υπόθεση των ελικοπτέρων NH-90

υπόθεση των υποβρυχίων

Στοιχεία για την πώληση του ΟΠΑΠ ζητά η Ραχήλ Μακρή

Τα στοιχεία πώλησης του ΟΠΑΠ στην εταιρεία Emma Delta ζητά με ερώτησή της προς τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Βαρουφάκη η βουλευτής Κοζάνης του ΣΥΡΙΖΑ Ραχήλ Μακρή. Στην ερώτησή της η κα. Μακρή κάνει αναφορά σε διαταγή έρευνας που είχε δώσει ο αντιεισαγγελέας Πρωτοδικών, Ιωάννης Σέβης για τον τρόπο επίτευξης της συμφωνίας μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και Emma Delta, καθώς σύμφωνα με την Κοινοτική Νομοθεσία, οι αγοραστές του ΟΠΑΠ δεν θα πρέπει να εμπλέκονται σε τυχόν εγκληματικές δράσεις, ή σε υποθέσεις που αφορούν σε ξέπλυμα χρήματος. Σημειώνει επίσης πως πως κατά την προηγούμενη σχετική ερώτηση που είχε υποβάλει ως βουλευτής των Ανεξαρτήτων Ελλήνων προς τους αρμόδιους υπουργούς της κυβέρνησης Σαμαρά, το ΤΑΙΠΕΔ είχε αρνηθεί να δώσει όλα τα ζητούμενα στοιχεία.
Αναλυτικά η ερώτηση της Ραχήλ Μακρή προς τον υπουργό Οικονομικών:
Στις 25 Νοεμβρίου 2013 κατατέθηκε η με αριθμ. πρωτ. 4210/499 Ερώτηση και Αίτηση Κατάθεσης Εγγράφων σχετικά με την διαδικασία και τους όρους ξεπουλήματος της εταιρίας ΟΠΑΠ ΑΕ. Το ΤΑΙΠΕΔ απάντησε με το υπ αριθμ πρωτ 11878/10-12-2013 το οποίο διαβιβάστηκε στην Βουλή των Ελλήνων με το αριθμ πρωτ ΓΚΕ 1004101 ΕΞ 2014/1534 έγγραφο, που υπογράφει ο Υπουργός Οικονομικών κ. Στουρνάρας.
Στη συγκεκριμένη απάντηση κατά παράβαση του Κανονισμού της Βουλής το ΤΑΙΠΕΔ αρνήθηκε να παράσχει τα σχετικά με την εκποίηση του ΟΠΑΠ έγγραφα σημειώνοντας ότι ο πλήρης φάκελος έχει κατατεθεί στο Εκλεκτικό Συνέδριο.
Οι εκλεκτοί του κυρίου Στουρνάρα που έχουν διοριστεί στο συγκεκριμένο φορέα διασπάθισης της περιουσίας του Δημοσίου φαίνεται να μην γνωρίζουν ότι ο Κοινοβουλευτικός Έλεγχος της Βουλής των Ελλήνων διαφέρει από τον Έλεγχο του Ελεγκτικού Συμβουλίου. Παρουσιάζονται ότι δεν κατανοούν τον βασικό διαχωρισμό νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας και αδιαφορούν για την ακρίβεια των επιχειρημάτων τους καθώς ο κύριος Στουρνάρας έχει φροντίσει να τους απαλλάξει από ποινικές και αστικές ευθύνες.
Εν ολίγης το ΤΑΙΠΕΔ αρνήθηκε να δώσει τα στοιχεία ξεπουλήματος του ΟΠΑΠ στους εκπροσώπους του Ελληνικού Ααού.
Δημοσίευμα των Financial Times της 4 Φεβρουάριου 2014 φαίνεται να αποκαλύπτει τον λόγο της απόκρυψης των στοιχείων της υποτιθέμενης επιτυχούς ιδιωτικοποίησης. Συγκεκριμένα αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι ο αντιεισαγγελέας Πρωτοδικών, Ιωάννης Σέβης, έχει διατάξει τη διεξαγωγή έρευνας για τον τρόπο επίτευξης της συμφωνίας μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και Emma Delta, καθώς σύμφωνα με την Κοινοτική Νομοθεσία, οι αγοραστές του ΟΠΑΠ δεν θα πρέπει να εμπλέκονται σε τυχόν εγκληματικές δράσεις, ή σε υποθέσεις που αφορούν σε ξέπλυμα χρήματος. 
Όμως μια τροπολογία είχε «παγώσει» έως τον προηγούμενο μήνα την υποχρέωση της ρυθμιστικής αρχής παιγνίων να διενεργεί έλεγχο σε πιθανούς αγοραστές του ΟΠΑΠ, για να διασφαλίσει ότι δεν εμπλέκονται σε παράνομες δραστηριότητες.
“Για τη διεξαγωγή της έρευνας βασιστήκαμε στο ΤΑΙΠΕΔ”, δηλώνει στην εφημερίδα ο Ευγένιος Γιαννακόπουλος εκτελεστικός Πρόεδρος της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων, σημειώνοντας πως Μη Ανεξάρτητη Αρχή δεν είχε τα μέσα να ελέγξει η ίδια τους επίδοξους επενδυτές.»»
Δεδομένου του γεγονότος το Υπουργείο Οικονομικών δεν έχει απαντήσει και οι ληφθείσες απαντήσεις των υπόλοιπων Υπουργείων δεν παρέχουν καμία ουσιαστική πληροφορία για το σοβαρότατο αυτό θέμα.
Κατόπιν των ανωτέρω ερωτάται ο κ.  Υπουργός:
1. Θα δοθούν τα στοιχεία για την πώληση του ΟΠΑΠ, τα οποία ζητήθηκαν με την υπ αριθμ πρωτ. 4210/499 Ερώτηση και Αίτηση Κατάθεσης Εγγράφων;
2. Θα παρασχεθεί αντίγραφο των στοιχείων όπως αυτά κατατέθηκαν στο Ελεγκτικό Συνέδριο;
3. Από την στιγμή που έχετε αναλάβει τα καθήκοντα σας, είχατε την ευκαιρία να εξετάσετε εάν αληθεύουν τα αναφερόμενα στο δημοσίευμα;
4. Υπάρχουν στοιχεία που τεκμηριώνουν τη διεξαγωγή δικαστικής έρευνας για τον τρόπο επίτευξης της συμφωνίας μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και Emma Delta;
5. Υφίσταται διάταξη της Κοινοτική Νομοθεσία, σύμφωνα με την οποία οι αγοραστές του ΟΠΑΠ δεν θα πρέπει να εμπλέκονται σε τυχόν εγκληματικές δράσεις, ή σε υποθέσεις που αφορούν σε ξέπλυμα χρήματος;
6. Θα διεξήχθη έρευνα για το εάν οι αγοραστές του ΟΠΑΠ δεν θα πρέπει να εμπλέκονται σε τυχόν εγκληματικές δράσεις, ή σε υποθέσεις που αφορούν σε ξέπλυμα χρήματος;
7. Εάν ναι από ποιόν φορέα;
8. Ποιά ήταν τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής;
9. Αληθεύει ότι η Ανεξάρτητη Αρχή δεν είχε τα μέσα να ελέγξει η ίδια τους επίδοξους επενδυτές;
10. Εαν ναι γιατί;
11. Ποιός είναι ο λόγος ύπαρξης της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων όταν δεν μπορεί να επιτελέσει τον σοβαρότατο έλεγχο για εμπλοκή των αγοραστές ενός οργανισμού όπως ο ΟΠΑΠ σε τυχόν εγκληματικές δράσεις, ή σε υποθέσεις που αφορούν σε ξέπλυμα χρήματος;
12. Πόσο κοστίζει στον Έλληνα φορολογούμενο η λειτουργία της ανωτέρω Επιτροπής;
13. Γιατί τα καθήκοντα της Επιτροπής αυτής δεν τα ασκεί υπηρεσία του στενού δημόσιου τομέα η οποία δεν θα επιβάρυνε τον κρατικό προϋπολογισμό με μισθούς προέδρων και άλλων μελών διοικητικού συμβουλίου καθώς και των άλλων εξόδων της συγκεκριμένης αρχής;
Επίσης ζητείται η κατάθεση στην Εθνική αντιπροσωπεία όλων των σχετικών εγγράφων που αφορούν την πώληση του ΟΠΑΠ και τεκμηριώνουν τις απαντήσεις σας στα ανωτέρω ερωτήματα.
Αθήνα, 2/3/2015
Η ερωτώσα Βουλευτής,

Μακρή Ραχήλ

Ευρώ - ευρώ γεμίζει το... κενό

απο το ποντικι

Αγώνας δρόμου του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης για να μαζέψει 7,3 δισ.

Με τον όρο ότι θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο όσον αφορά το κυνήγι της εκτεταμένης φοροδιαφυγής εις βάρος του ελληνικού κράτους πήρε ο Βαρουφάκης από τους Ευρωπαίους εταίρους και δανειστές το ΟΚ ώστε να προχωρήσει στην υλοποίηση κάποιων βασικών σημείων του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης».

Τα πράγματα όμως είναι ιδιαίτερα σκούρα, αφού τα πλοκάμια της φοροδιαφυγής στη χώρα μας έχουν φτάσει παντού, την ώρα που η θητεία του ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε με «μαύρη τρύπα» ύψους 1 δισ. στον κρατικό προϋπολογισμό.

Το «φάρμακο» της κυβέρνησης για να γιατρέψει αυτήν την πληγή είναι ότι θα βρει επιπλέον έσοδα από την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς. Μόνο που θα πρέπει να προλάβει να εισπράξει τουλάχιστον 1 δισ. από την πηγή αυτή μέσα στο επόμενο τετράμηνο του έτους, για να μπορέσει να πείσει εντός και εκτός συνόρων ότι μπορεί να «ρεφάρει» τις απώλειες από την αδυναμία των πολλών να πληρώσουν τους φόρους του μνημονίου.

Το σύνολο των προσδοκώμενων εσόδων για το κράτος εκτιμάται στα 7,3 δισ. ευρώ... Μέσα σε αυτά περιλαμβάνεται η φορολόγηση των πλουσίων, μεταξύ άλλων των εφοπλιστών, η οποία αναμένεται να αποφέρει έσοδα ύψους 2,5 δισ., και η είσπραξη ληξιπρόθεσμων φορολογικών οφειλών από πολίτες και επιχειρήσεις περί τα 2,5 δισ. ευρώ.

Ήδη ο Μάρδας και η Βαλαβάνη έχουν ξεκινήσει αγώνα δρόμου ώστε να μαζέψουν όσο πιο πολλά έσοδα μπορούν... Σχεδιάζουν μάλιστα να δημιουργήσουν μια ανεξάρτητη Γενική Γραμματεία Εσόδων στα πρότυπα του αμερικανικού IRS.

Αδυναμία πληρωμής

Το πρόβλημα της φοροδιαφυγής στη χώρα μας όμως είναι εξαιρετικά μεγάλο, αν αναλογιστεί κανείς ότι τα φορολογικά έσοδα στην Ελλάδα ανέρχονται περίπου στο 33% του ΑΕΠ, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος πλησιάζει το 42% και σε ορισμένες χώρες ακουμπά το 49%. Η διαφορά αυτή των 9 ποσοστιαίων μονάδων αντιστοιχεί με όρους ελληνικού ΑΕΠ σε 16,5 δισ. ευρώ, ποσό που αντανακλά το ύψος της φοροδιαφυγής και της αδυναμίας πληρωμής φόρων από τους πολίτες.

Την ίδια ώρα, οι φορολογικοί συντελεστές στην Ελλάδα δεν είναι οι χαμηλότεροι στην Ε.Ε. Αντίθετα, μιλάμε και για υπερφορολόγηση των αστικών αλλά και των αδύναμων ομάδων του πληθυσμού.

Είναι λογικό, λοιπόν, η αδυναμία πληρωμής των φόρων από πολλούς Έλληνες να οφείλεται ακριβώς στην υπερφορολόγησή τους, τη στιγμή που η φοροδιαφυγή από άλλους οργιάζει. Με λίγα λόγια, οι έντιμοι φορολογούμενοι δεν διαθέτουν τα χρήματα για να καλύψουν το ποσό που χάνεται από τη φοροδιαφυγή.

Έτσι, τρόπους για να αυξηθούν οι εισροές στα δημόσια ταμεία ψάχνει η κυβέρνηση, με πρώτο και κύριο στόχο την καταπολέμηση του παραεμπορίου και του λαθρεμπορίου. Η καταπολέμηση του παραεμπορίου, του λαθρεμπορίου καυσίμων και του λαθρεμπορίου τσιγάρων μπορεί να φέρει έσοδα στο κράτος άνω των 2,5 δισ. ευρώ, είχε επισημάνει στη Βουλή ο υφυπουργός Οικονομικών Δημήτρης Μάρδας.

Ειδικότερα, από το λαθρεμπόριο καυσίμων υπάρχει απώλεια φόρων 1 δισ. τον χρόνο, από το λαθρεμπόριο στα τσιγάρα υπολογίζεται απώλεια φόρων 500 εκατ., ενώ από το παραεμπόριο η ΕΣΕΕ υπολογίζει απώλεια φόρων 20 δισ. Όσο για τον ΦΠΑ, 5 δισ. ευρώ υπολογίζεται ότι είναι τα έσοδα τα οποία μπορούν να εξασφαλιστούν από την πάταξη των ανωτέρω.

Τόνισε δε ότι για την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων θα πραγματοποιηθεί αλλαγή νομοθεσίας και με τον συντονισμό επτά υπουργείων.

Η κυβέρνηση, για να φέρει εις πέρας τους στόχους της στο λαθρεμπόριο καυσίμων, θα τοποθετήσει συσκευές ηλεκτρονικού εντοπισμού σε όλα τα μικρά δεξαμενόπλοια που παραλαμβάνουν φορτία από τα διυλιστήρια.

Επιπλέον, σκέφτεται για τους φοροελέγχους να βάλει στο παιχνίδι και τις τράπεζες. Η Τράπεζα της Ελλάδος και οι εμπορικές τράπεζες έχουν στη διάθεσή τους όλες τις κινήσεις λογαριασμών που δείχνουν πώς εισάγονται και εξάγονται κεφάλαια από και προς το εξωτερικό.

Όσο για την καταπολέμηση του παραεμπορίου, στοχεύει με την αναδιοργάνωση του ΣΔΟΕ να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Τα «μεγάλα ψάρια»

Παράλληλα, ο υπουργός αναπληρωτής κατά της Διαφθοράς Παναγιώτης Νικολούδης – στον οποίο στηρίχθηκε ο Αλέξης Τσίπρας για να πείσει τους δανειστές πως υπάρχουν ισοδύναμα – σκοπεύει πρωτίστως να μειώσει τη φοροδιαφυγή στοχεύοντας στα «μεγάλα ψάρια», από τα οποία θεωρητικά μπορεί να εισπράξει 2,5 δισ. ευρώ.

Έχει εντοπίσει ήδη 3.500 περιπτώσεις φοροδιαφυγής, ενώ λέει ότι υπάρχουν άλλες 24.000 παρόμοιες που μπορούν το αμέσως προσεχές διάστημα να φέρουν έσοδα στο κράτος.

Στα άμεσα σχέδιά του είναι και να επαναφέρει το μέτρο της άμεσης και επιτόπιας είσπραξης των προστίμων που επιβάλλονται από τα δικαστήρια στους καταδικασθέντες, μέσο με το οποίο θα μπορούσε να έχει άμεσα έσοδα στα ταμεία του κράτους. Το μέτρο αυτό λειτουργούσε και παλαιότερα, αλλά εγκαταλείφθηκε, με την ευθύνη να μεταβιβάζεται στις εφορίες για να εισπράξουν τα πρόστιμα από τις ποινές, με αποτέλεσμα να μην εισπράττονται ποτέ.

Μεγάλα ποσά χάνονται στη χώρα μας όμως και από τη γραφειοκρατία, η οποία υπολογίζεται ότι οδηγεί σε απώλειες 14 δισ. τον χρόνο. Η κυβέρνηση σχεδιάζει να επανεξετάσει το ενιαίο μισθολόγιο στο Δημόσιο, καθώς ήδη σήμερα υπάρχουν 20 ξεχωριστά μισθολόγια, αλλά και το πλαίσιο περί δαπανών για μετακινήσεις υπουργών, «για να μην έχουμε τη μετακίνηση 20 ατόμων στις Βρυξέλλες μόνο και μόνο για να ανακοινωθεί η έναρξη λειτουργίας του Μουσείου της Ακρόπολης», όπως τονίζει χαρακτηριστικά ο Μάρδας.
Ο χάρτης των φορολογικών οφειλών

Σε ό,τι αφορά τα φορολογικά έσοδα, η Βαλαβάνη πιστεύει ότι μόλις 9 δισ. ευρώ μπορούν να εισπραχθούν από το αστρονομικό ποσό των 76 δισ. ευρώ που έχουν φτάσει. Αυτό προκύπτει από τους υπολογισμούς του υπουργείου Οικονομικών και τους σχετικούς δείκτες που χρησιμοποιούν για να διαπιστώσουν τις ανεπίδεκτες είσπραξης οφειλές. Το υπουργείο, για να φτάσει στο ποσό αυτό, εξαιρεί τις οφειλές των τελευταίων τεσσάρων ευρώ χωρίς πρόστιμα ΚΒΣ και δάνεια, χωρίς πτωχευμένες επιχειρήσεις, χωρίς ΔΕΚΟ και χωρίς υπόλοιπα επιχειρήσεων που χρωστούν πάνω από 1,5 εκατ. ευρώ (βρίσκονται στα δικαστήρια ή παλαιές υποθέσεις). Χωρίς αυτά τα ποσά το αποτελεσματικό ληξιπρόθεσμο υπόλοιπο ανέρχεται στα 9 δισ. ευρώ.

Ειδικότερα, ο χάρτης των φορολογικών οφειλών, σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών, έχει ως εξής:

1 Τα 29,4 δισ. είναι οφειλές που δημιουργήθηκαν έως το 2009 και είναι πάρα πολύ δύσκολο να εισπραχθούν.
2 Τα τελευταία πέντε χρόνια έως και τον Ιανουάριο του 2015 έχουν δημιουργηθεί οφειλές 46,6 δισ. ευρώ (1,1 δισ. ευρώ τον Ιανουάριο).
3 Την πρώτη τριετία (από το 2010) δημιουργήθηκαν τα 23,75 δισ. ευρώ και τα επόμενα δύο χρόνια άλλα 22,75 δισ. ευρώ.
4 Η μεγάλη εκτίναξη έγινε μεταξύ 2013 και 2014. Συγκεκριμένα, το 2013 δημιουργήθηκαν 8,6 δισ. ευρώ και το 2014 επιπλέον 14,2 δισ. ευρώ.
5 Τα 76 δισ. ευρώ χρωστούν 3.670.000 φυσικά πρόσωπα και 447.000 επιχειρήσεις.
6 Από τους ανωτέρω τα 3.174.000 φυσικά πρόσωπα ή 76% και 357.447 επιχειρήσεις χρωστούν έως 3.000 ευρώ.
7 Χρέη έως 5.000 ευρώ έχουν 3.346.000 φυσικά πρόσωπα ή το 91% των φυσικών προσώπων και 371.000 ή το 82% των επιχειρήσεων.
8 Περίπου 3.500.000 οφειλέτες (φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις) με οφειλές έως 3.000 ευρώ χρωστούν συνολικά 1,6 δισ. ευρώ ή το 2,2% του συνολικού χρέους.
9 Μέχρι 5.000 ευρώ χρωστούν 3,7 εκατ. οφειλέτες, και συνολικά 2,3 δισ. ευρώ ή 3% του συνολικού χρέους.
10 Δηλαδή 400.000 οφειλέτες έχουν χρέη 73,7 δισ. ευρώ ή οφείλουν το 97% των χρεών.
11 Πάνω από 1 εκατ. ευρώ οφειλές έχουν 6.500 οφειλέτες (4.000 επιχειρήσεις και 2.500 φυσικά πρόσωπα) και χρωστούν 60,4 δισ. ευρώ.

Ένα ακόμη εργαλείο στα χέρια του Βαρουφάκη είναι και η χαλάρωση των πρωτογενών πλεονασμάτων με στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος 1,5% του ΑΕΠ αντί 3%.

Παράλληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα θεσμοθετήσει τον Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό, ο νέος φόρος θα έχει ψηφιστεί έως τον Ιούνιο, προκειμένου να αρχίσει να εισπράττεται στο δεύτερο εξάμηνο, ώστε να μπουν και χρήματα στα κρατικά ταμεία.

Προεκλογικά είχε εξαγγείλει ότι τα έσοδα από το φόρο ακινήτων θα μειωθούν κατά 2 δισ. ευρώ, επομένως θα πρέπει να φτάσουν τα 1,2 δισ. ευρώ.

Από το κάδρο των εσόδων δεν θα μπορούσε να λείπει το ΙΚΑ, οι μεγαλοοφειλέτες του οποίου είναι 800 επιχειρήσεις με συνολικό ύψος οφειλής 2,5 δισ. ευρώ. Πρέπει να σημειωθεί ωστόσο ότι οι μισοί θεωρούνται «ανενεργοί» κωδικοί καθώς έχουν κηρύξει πτώχευση ή έχουν βάλει λουκέτο κ.λπ.

Η νέα ευνοϊκή ρύθμιση του υπουργείου Οικονομικών εκτιμάται ότι θα φέρει έσοδα 1,1 δισ. εντός του 2015 από τις ληξιπρόθεσμες οφειλές.

Επίθεση Τσίπρα σε Σαμαρά και δυνάμεις της Ευρώπης: "Μας είχαν στήσει παγίδα". Μηνύματα προς το εσωτερικό του κόμματος

Μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις έστειλε από το βήμα της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ το μεσημέρι του Σαββάτου ο Αλέξης Τσίπρας, τονίζοντας ότι πλέον η προσπάθεια για την κοινωνική αλλαγή δεν γίνεται από θέση διαμαρτυρίας αλλά από θέση κυβερνητικής ευθύνης και κάθε δημόσια τοποθέτηση έχει επίδραση στο σήμερα και το αύριο της Ελλάδας.

Στην αρχή της ομιλίας του ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε ότι το προηγούμενο διάστημα η νέα κυβέρνηση έδωσε εξετάσεις σε μία δύσκολη περίοδο και δεν θα διαπραγματευτεί όσα πέτυχε.

"Δεν θα δραπετεύσουμε από τις δεσμεύσειςε που έχουμε αναλάβει, έχουμε αμετακίνητες αρχές και αξίες αλλά δεν εξαντλούμαστε σε αυτές, είπε ο κ.Τσίπρας.
Πλέον η ιστορική πρόκληση για την προώθηση της κοινωνικής αλλαγής δεν αφορά τη θέση της διαμαρτυρίας αλλά της κυβερνητικής ευθύνης, τόνισε ο πρωθυπουργός, προσθέτοντας ότι κάθε απόφαση, διαπίστωση, τακτική κίνηση και δημόσια τοποθέτηση έχουν επίδραση στο σήμερα και το αύριο της Ελλάδας.

Ο ίδιος δήλωσε σίγουρος ότι «είμαστε σε θέση να κρατήσουμε στους ώμους μας αυτή τη βαριά ευθύνη».
Ο κ.Τσίπρας επιτέθηκε στον Αντώνη Σαμαρά, χαρακτηρίζοντάς τον συνένοχο και εκτελεστικό όργανο των ευρωπαϊκών κέντρων που είχαν στόχο «σε σχέδιο που ήταν και παραμένει» να οδηγήσουν την κυβέρνηση σε φθορά ανατροπή ή ακόμη και άνευ όρων παράδοση πριν το κυβερνητικό έργο αρχίσει να αποδίδει καρπούς και το ελληνικό παράδειγμα επιδράσει και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
Οπως είπε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, βασικός στόχος είναι «να έχουν ξεμπερδέψει» πριν τις εκλογές στην Ισπανία τον Νοέμβριο.

Οι πιέσεις που δέχθηκε η ελληνική κυβέρνηση έχουν στόχο να την οδηγήσουν σε απαράδεκτες υποχωρήσεις, ώστε να υπάρξει απογοήτευση και αποκοπή από τη λαϊκή βάση, εκτίμησε ο κ.Τσίπρας, σημειώνοντας ότι η πιστωτική ασφυξία χρησιμοποιείται ως μέσο πρόκλησης λαϊκής δυσαρέσκειας.
Τελικά, θέλουν να οδηγήσουν την Ελλάδα ή σε μία εκδοχή κυβέρνησης χωρίς ουσιαστική λαϊκή νομιμοποίηση, όπως ήταν η κυβέρνηση Παπαδήμου, ή σε πλήρη ανατροπή της ώστε να φύγουν από το πολιτικό προσκήνιο όσων «εμείς εκπροσωπούμε».

Ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε εκτενώς στην πορεία της διαπραγμάτευσης αναλύοντας τις «τρεις αλήθειες» λέγοντας ότι «πήγαμε στη μάχη της Ευρώπης με ναρκοθετημένο κάθε μας βήμα» και καθιστώντας συνένοχο τον πρώην πρωθυπουργό.
Αναλυτικά οι τρεις αλήθειες κατά τον Πρωθυπουργό είναι:
«Αλήθεια πρώτη: Πήγαμε στη μάχη της Ευρώπης με ναρκοθετημένο κάθε μας βήμα.Μας είχαν στήσει παγίδα οι πιο επιθετικές συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης, σε συνεργασία με την κυβέρνηση Σαμαρά, για να μας ρίξουν στα βράχια πριν καλά-καλά αναλάβουμε την κυβέρνηση. Με στόχο τη χρηματοπιστωτική ασφυξία και την ανατροπή της κυβέρνησης.
Τι δεν είχανε προβλέψει:

• Πρώτον ότι θα πάρουμε ένα ποσοστό πολύ κοντά στην αυτοδυναμία.
• Δεύτερον ότι θα σχηματίσουμε κυβέρνηση σε χρόνο ρεκόρ, αφήνοντας απέξω τα αγαπημένα τους παιδιά.
• Τρίτον ότι θα έχουμε μια πρωτοφανή λαϊκή υποστήριξη μετά τις εκλογές».

Συνεχίζοντας αναφέρθηκε στην «αλήθεια δεύτερη: Είχαμε βέβαια και προεκλογικά εκτιμήσει και συζητήσει για αυτή την εξέλιξη. Αυτό όμως δεν μείωσε τις δυσκολίες. Γιατί η θεωρητική σύλληψη δεν αρκεί σε τέτοιες περιπτώσεις. Χρειάζονται κινήσεις προετοιμασίας που απαιτούν χρόνο και μέσα διακυβέρνησης. Κι εμείς στη φάση αυτή, της άμεσης ανάληψης κυβερνητικών καθηκόντων, δεν είχαμε προλάβει ούτε καν να ανοίξουμε τη Βουλή. Δεν είχαμε, λοιπόν, αντικειμενικά κανένα άλλο όπλο, παρά μόνο την αποφασιστικότητά μας να ανταποκριθούμε στη θέληση του λαού, όπως αυτή εκφράστηκε εκλογικά».
Πρόσθεσε δε ως «Αλήθεια τρίτη: Είχαμε σωστά διαβλέψει ότι ένα από τα ισχυρά μας χαρτιά ήταν η ανησυχία για τη γενικότερη αποσταθεροποίηση που θα προκαλούσε η μη συμφωνία, που θα οδηγούσε στη εφαρμογή του σχεδίου ασφυξίας που είχαν ενορχηστρώσει οι συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης.
Ανησυχία που οδήγησε μεγάλες χώρες, όπως η Γαλλία, οι ΗΠΑ, η Κίνα, και άλλες, σε μια πιο θετική και υπεύθυνη θέση, σε σχέση με τον ευρωπαϊκό άξονα της λιτότητας.
Και μας επέτρεψε να ελιχθούμε ανάμεσα σε διαφοροποιημένα συμφέρονται και στρατηγικές προς όφελος των ελληνικών θέσεων.
Από την άλλη μεριά όμως, βρεθήκαμε απέναντι και σε ένα άξονα δυνάμεων, με πρωτεργάτες τους Ισπανούς και τους Πορτογάλους, που για ευνόητους πολιτικούς λόγους, επιχειρούσαν να οδηγήσουν όλη τη διαπραγμάτευση στο χείλος του γκρεμού, παίρνοντας το ρίσκο μιας ανεξέλεγκτης εξέλιξης, προκειμένου να αποφύγουν το εσωτερικό πολιτικό ρίσκο».

Ολόκληρη η ομιλία του κ. Τσίπρα:

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Βρισκόμαστε στην αρχή μιας μεγάλης και δύσκολης μάχης. Δεσμευμένοι όχι μόνο στο πρόγραμμα με βάση το οποίο ο ελληνικός λαός μας έδωσε την εμπιστοσύνη του.

Αλλά και στις αρχές και τις αξίες που διαχρονικά υπήρξαν θεμέλιο των ιδεών και της δράσης της Αριστεράς. Την αφοσίωση στο λαό και στη χώρα. Τη σχέση αλήθειας και καθαρού λόγου με τους ανθρώπους του μόχθου και της δημιουργίας. Την προσήλωση στη δημοκρατία και στην κοινωνική δικαιοσύνη.

Την ενότητα του λαού στη διεκδίκηση ώριμων στόχων, που εντάσσονται σε μια πορεία προόδου.

Ας ξεκαθαρίσω λοιπόν από την αρχή, επειδή πολλή συζήτηση γίνεται τελευταία μέσα και έξω από την Ελλάδα. Από φίλους και αντιπάλους. Μπορεί να είμαστε το νέο, το καινούργιο, η ελπίδα για την αλλαγή, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είμαστε και χτεσινοί.

Έχουμε σαν παράταξη, σαν κόμμα, σαν αγωνιστές, ιστορία χρόνων και αγώνων. Δώσαμε εξετάσεις σε δύσκολες περιόδους. Και σήμερα δεν πρόκειται να διαπραγματευτούμε με κανέναν τις αρχές και τις αξίες μας.

Ή να δραπετεύσουμε μπροστά στις δυσκολίες από τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει.

Όσοι ελπίζουν σε κάτι τέτοιο θα διαψευστούν. Επιτρέψτε μου, όμως, να θυμίσω κάτι στο οποίο οι κλασσικοί της κοινωνικής απελευθέρωσης επέμεναν:

Η πολιτική μας πάλη έχει στην αφετηρία της αμετακίνητες αρχές και αξίες, αλλά δεν εξαντλείται σ' αυτές.

Ήμασταν πάντα και είμαστε και τώρα υποχρεωμένοι να υπηρετούμε αυτές τις αρχές και αξίες, χαράζοντας μια αποτελεσματική και έξυπνη τακτική, που παίρνει υπόψη τους συσχετισμούς δύναμης, τις διαθέσεις των εργαζομένων και του λαού, τις δυνατότητες του κινήματος σε κάθε στιγμή και σε κάθε στροφή, τις ανάγκες της χώρας.

Αυτό είναι εκατό φορές πιο απαραίτητο σε συνθήκες όπως οι σημερινές, που ο ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται μπροστά σε μια ιστορικά πρωτοφανή πρόκληση:

Να προωθήσει την κοινωνική και πολιτική αλλαγή, από θέσεις όχι διαμαρτυρίας και αντιπολίτευσης, αλλά από θέση κυβερνητικής ευθύνης.

Ξέρετε τι σημαίνει αυτό, σύντροφοι.

Σημαίνει ότι κάθε απόφασή μας, κάθε διαπίστωση στα ντοκουμέντα μας, κάθε τακτική μας κίνηση, κάθε δημόσια τοποθέτησή μας, έχει επίδραση όχι μόνο στο σήμερα και στο αύριο της Αριστεράς, ή των κινημάτων προόδου, αλλά στο σήμερα και στο αύριο της Ελλάδας και του λαού της.

Πρόκειται για μια νέα ευθύνη.

Σε μια εντελώς νέα κατάσταση.

Και είμαι βέβαιος ότι είμαστε σε θέση να κρατήσουμε στους ώμους μας, μαζί με το λαό μας, αυτή την ευθύνη.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Πέρασε μόλις ένας μήνας από τη μέρα που ο ελληνικός λαός έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ την εντολή διακυβέρνησης.

Ένας μήνας που ταρακούνησε πολλούς και άλλαξε πολλά από εκείνα που είχαν θεωρηθεί για πολλά χρόνια αναλλοίωτα και αμετακίνητα. Ταμπού πολιτικά και ιδεολογικά.

Και καλό είναι να μη μας διαφεύγει η γενική εικόνα:

Η χώρα μας και η κυβέρνησή μας βρέθηκαν στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου ενδιαφέροντος.

Η Ελλάδα έπαψε από τις πρώτες μέρες της νέας διακυβέρνησης να είναι παρίας, που εκτελεί εντολές και εφαρμόζει μνημόνια.

Ο ελληνικός λαός αισθάνεται να κερδίζει την αξιοπρέπεια που του αμφισβητούσαν και του στερούσαν.

Η αντίθεση στην καταστροφική λιτότητα μπήκε στην ατζέντα όλων των συζητήσεων.

Η ανθρωπιστική κρίση, οι άνθρωποι που υποφέρουν, μπήκαν στο επίκεντρο των συζητήσεων, που μέχρι χτες περιστρέφονταν μόνο γύρω από στεγνούς αριθμούς.

Κερδίσαμε συμμάχους στην προσπάθεια να απαλλαγούμε από τη θηλιά της αυτοτροφοδοτούμενης κρίσης.

Κατακτήσαμε το αυτονόητο για κάθε ελεύθερο λαό δικαίωμα να συζητάμε για το αύριο της πατρίδας μας.

Να έχουμε λόγο για το μέλλον της.

Είπαμε όχι ένα, αλλά πολλά, αλλεπάλληλα ΟΧΙ μέσα σε λίγες μέρες, παρά τις πιέσεις, που σε ορισμένες στιγμές έγιναν αφόρητες και πήραν το χαρακτήρα εκβιασμού.

Κι από όλα αυτά προκύπτει μια πρώτη σημαντική πολιτική διαπίστωση:

Σήμερα μπροστά στην κυβέρνησή μας και μπροστά στη χώρα έχουν ανοιχτεί νέες δυνατότητες.

Η απαλλαγή από τα μνημόνια και τις καταστροφικές πολιτικές λιτότητας δεν είναι πλέον μόνο επιθυμία και λαχτάρα, που εκφράστηκε στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Η κυβέρνησή μας τη μετέτρεψε σε πολιτική πράξη, τη "νομιμοποίησε" στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και στα ευρωπαϊκά όργανα, την κατέστησε αντικείμενο αναμέτρησης και διαπραγμάτευσης.

Και έγιναν τα πρώτα βήματα προς τον απελευθερωτικό στόχο που δεσμεύει τον ΣΥΡΙΖΑ και παρακινεί το λαό μας.

Αυτό το πολιτικό συμπέρασμα δεν έχει να κάνει με κάποιες διαθέσεις αυτοϊκανοποίησης, ωραιοποίησης της σκληρής πραγματικότητας, ή παραποίησης της αλήθειας.

Αυτά είναι πονηριές καταδικασμένες από το λαό και ξένες για το κόμμα μας.

Έχει όμως να κάνει με την τακτική μας για το σήμερα και το αύριο.

Με το γεγονός ότι από καλύτερες θέσεις, με καλύτερες προϋποθέσεις, μπορούμε να διεκδικήσουμε και να εφαρμόσουμε την άλλη πολιτική που υποσχεθήκαμε και επιδιώκουμε.

Με δυσκολίες μεγάλες;

Ναι με δυσκολίες πολύ μεγάλες που είναι μπροστά μας, γιατί τις μάχες τις δίνουμε μέρα με τη μέρα και οι μεγαλύτερες μάχες είναι μπροστά, αλλά από καλύτερες θέσεις και με καλύτερες προϋποθέσεις για να προετοιμαστούμε και να πολεμήσουμε.

Γιατί σήμερα είναι πλέον σαφές:

Η τρόικα τελείωσε.

Κι ας βαφτίζουν ορισμένοι του παλιού καθεστώτος τρόικα την Κομισιόν, ή τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς, με τους οποίους φυσικά συνεργαζόμαστε και συζητάμε, αφού ανήκουμε στην ευρωζώνη.

Η τρόικα ως ενιαίος εξωθεσμικός και πέραν κάθε ελέγχου και δημοκρατικής νομιμοποίησης, μηχανισμός εποπτείας και επικυριαρχίας τελείωσε και τυπικά.

Και τον τελείωσε η νέα ελληνική κυβέρνηση.

Είναι επίσης σαφές:

Τα μνημόνια είναι παρελθόν.

Και τυπικά, αφού διαχωρίστηκαν από τη δανειακή σύμβαση, δεν τη συνοδεύουν πια.

Αλλά και ουσιαστικά, με την έννοια ότι τα παράλογα μέτρα της λιτότητας δε συνοδεύον πια τη νέα συμφωνία μας.

Τη συμφωνία γέφυρα στην οποία καταλήξαμε μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις, οι οποίες έδειξαν όχι μόνο την επιμονή των δογματικών της λιτότητας, αλλά και την αποφασιστικότητα της κυβέρνησής μας να τελειώσει μ' αυτή.

Και θέλω στο σημείο αυτό να σημειώσω πόσο κωμικό είναι και πόση πολιτική αμηχανία δείχνει, όταν προσπαθούν οι εκπρόσωποι του παλιού να αποδείξουν ότι και το νέο είναι μία από τα ίδια.

Ότι συνεχίζουμε την πολιτική τους.

Αλλά και πόσο θλιβερό να αναπαράγουν με επαναστατική αφέλεια αυτή τη στρέβλωση πολιτικές δυνάμεις με προοδευτική ιστορία και αριστερό πρόσημο.

Οι δυνάμεις του χθες, βέβαια, είναι κατανοητό, να μπορούν να αποχωριστούν, να μη μπορούν να ζήσουν χωρίς μνημόνια.

Αλλά είναι τόσο αναξιόπιστοι πια απέναντι στο λαό.

Μέχρι χθες παρακαλάγανε να πέσουμε στα βράχια και μας κατηγορούσαν ότι εκεί οδηγούμε τη χώρα.

Και μετά, ξαφνικά, αλλάξανε τροπάρι.

Και πασχίζουν τώρα να πείσουν ότι δεν άλλαξε τίποτα μετά τη διαπραγμάτευση.

Κι αυτό την ίδια στιγμή που όλοι παρακολουθήσαμε τις σφοδρές αντιδράσεις στο κόμμα της κυρίας Μέρκελ, στην οποία καταλογίζουν απαράδεκτες υποχωρήσεις απέναντι στην Ελλάδα.

Η αλήθεια όμως δεν μπορεί να κρυφτεί.

Και το συναίσθημα περηφάνιας και αξιοπρέπειας του λαού μας, που καταγράφεται σε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης, δε λαθεύει.

Γιατί το λαό μας κανείς δε μπορεί να τον ξεγελάσει.

Φυσικά υπάρχουν και πρέπει να υπάρχουν απόψεις, ερωτηματικά, επιφυλάξεις, απορίες, διαφωνίες.

Φυσικά υπάρχουν και θα υπάρχουν επιθέσεις κάθε είδους από τους αντιπάλους μας στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.

Αλλά οφείλουμε στο λαό μας, στους λαούς της Ευρώπης που μας παρακολουθούν με προσοχή και προσμονή, στα κινήματα για την ανατροπή της λιτότητας, να αποκαλύπτουμε και να υπερασπιζόμαστε την αλήθεια.

Ποιες είναι λοιπόν οι αλήθειες για τις δύσκολες διαπραγματεύσεις που κατέληξαν στη γνωστή συμφωνία γέφυρα;

Αλήθεια πρώτη: Πήγαμε στη μάχη της Ευρώπης με ναρκοθετημένο κάθε μας βήμα.

Μας είχαν στήσει παγίδα οι πιο επιθετικές συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης, σε συνεργασία με την κυβέρνηση Σαμαρά, για να μας ρίξουν στα βράχια πριν καλά-καλά αναλάβουμε την κυβέρνηση.

Με στόχο τη χρηματοπιστωτική ασφυξία και την ανατροπή της κυβέρνησης.

Με στόχο δηλαδή τη λεγόμενη αριστερής ή αντιμνημονιακή παρένθεση.

Πήγαμε στη διαπραγμάτευση σε καθορισμένα από πριν ασφυκτικά χρονικά περιθώρια.

Με άδεια ταμεία και τις τράπεζες στο όριο.

Με σημαδεμένα από τις δεσμεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης και τους προστάτες της χαρτιά και e-mails.

Με το μαχαίρι της πιστωτικής ασφυξίας στο λαιμό.

Όλα τα είχαν έτοιμα για να μας οδηγήσουν σε ναυάγιο, οδηγώντας σε ναυάγιο τη χώρα.

Τι δεν είχανε προβλέψει :

Πρώτον ότι θα πάρουμε ένα ποσοστό πολύ κοντά στην αυτοδυναμία.

Δεύτερον ότι θα σχηματίσουμε κυβέρνηση σε χρόνο ρεκόρ, αφήνοντας απέξω τα αγαπημένα τους παιδιά.

Τρίτον ότι θα έχουμε μια πρωτοφανή λαϊκή υποστήριξη μετά τις εκλογές.

Μια πρωτοφανή λαϊκή ενότητα στήριξης του αγώνα μας για την αξιοπρέπεια και τη κυριαρχία, που όμοιά της έχει να ζήσει ο τόπος μας από τα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης.

Και όλα αυτά τους ανέτρεψαν τους σχεδιασμούς και μας έδωσαν το περιθώριο να αποφύγουμε τη παγίδα.

Αλήθεια δεύτερη: Είχαμε βέβαια και προεκλογικά εκτιμήσει και συζητήσει για αυτή την εξέλιξη.

Αυτό όμως δεν μείωσε τις δυσκολίες.

Γιατί η θεωρητική σύλληψη δεν αρκεί σε τέτοιες περιπτώσεις.

Χρειάζονται κινήσεις προετοιμασίας που απαιτούν χρόνο και μέσα διακυβέρνησης.

Κι εμείς στη φάση αυτή, της άμεσης ανάληψης κυβερνητικών καθηκόντων, δεν είχαμε προλάβει ούτε καν να ανοίξουμε τη Βουλή.

Δεν είχαμε, λοιπόν, αντικειμενικά κανένα άλλο όπλο, παρά μόνο την αποφασιστικότητά μας να ανταποκριθούμε στη θέληση του λαού, όπως αυτή εκφράστηκε εκλογικά.

Αλήθεια τρίτη: Είχαμε σωστά διαβλέψει ότι ένα από τα ισχυρά μας χαρτιά ήταν η ανησυχία για τη γενικότερη αποσταθεροποίηση που θα προκαλούσε η μη συμφωνία, που θα οδηγούσε στη εφαρμογή του σχεδίου ασφυξίας που είχαν ενορχηστρώσει οι συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης.

Ανησυχία που οδήγησε μεγάλες χώρες, όπως η Γαλλία, οι ΗΠΑ, η Κίνα, και άλλες, σε μια πιο θετική και υπεύθυνη θέση, σε σχέση με τον ευρωπαϊκό άξονα της λιτότητας.

Και μας επέτρεψε να ελιχθούμε ανάμεσα σε διαφοροποιημένα συμφέρονται και στρατηγικές προς όφελος των ελληνικών θέσεων.

Από την άλλη μεριά όμως, βρεθήκαμε απέναντι και σε ένα άξονα δυνάμεων, με πρωτεργάτες τους Ισπανούς και τους Πορτογάλους, που για ευνόητους πολιτικούς λόγους, επιχειρούσαν να οδηγήσουν όλη τη διαπραγμάτευση στο χείλος του γκρεμού, παίρνοντας το ρίσκο μιας ανεξέλεγκτης εξέλιξης, προκειμένου να αποφύγουν το εσωτερικό πολιτικό ρίσκο.

Ποιο λοιπόν το συμπέρασμα από αυτέ τις αλήθειες ;

Το σχέδιο, στο οποίο συνένοχος και εν πολλοίς εκτελεστικό όργανο είναι και ο πρώην πρωθυπουργός που την ώρα που η Ελλάδα διεκδικούσε με αγωνία, καλούσε το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα σε ψηφίσματα εναντίον της εθνικής προσπάθειας.

Το σχέδιό τους, λοιπόν, ήταν και παραμένει να οδηγήσουν την κυβέρνησή μας σε φθορά, ανατροπή, ή άνευ όρων παράδοση, πριν το κυβερνητικό έργο αρχίσει να αποδίδει καρπούς.

Και πριν το ελληνικό παράδειγμα επιδράσει στους συσχετισμούς σε άλλες χώρες.

Και κυρίως πριν από τις εκλογές στην Ισπανία.

Δηλαδή: Να μας πιέσουν τόσο ώστε να οδηγηθούμε σε απαράδεκτες υποχωρήσεις υπό την απειλή της πιστωτικής ασφυξίας.

Να σπείρουν έτσι απογοήτευση και να μας αποκόψουν από τη λαϊκή βάση.

Να χρησιμοποιήσουν αν χρειαστεί και μπορέσουν ακόμα και την πιστωτική ασφυξία ως μέσο πρόκλησης λαϊκής δυσαρέσκειας.

Με τελικό στόχο είτε να μας σύρουν σε κάποιο κυβερνητικό σχήμα αμφίβολης ηθικής και πολιτικής νομιμοποίησης, κατά το παράδειγμα της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Είτε να μας ανατρέψουν και να τελειώνουν με όσα εμείς εκπροσωπούμε και τους φοβίζουν.

Είτε τέλος, όμως έγινε με τη ΝΔ του Σαμαρά, να μας ενσωματώσουν πλήρως στην πολιτική και τη λογική τους και να καταφέρουν έτσι στρατηγικό πλήγμα και στην Ελλάδα που αντιστέκεται, και στην Ευρώπη που λέει όχι στη λιτότητα.

Επιτρέψτε μου ένα σχόλιο εδώ.

Όλα αυτά τα σχέδια επί χάρτου, που έβαζαν τη μοίρα της Ελλάδας και όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης σωτηρίας στην κλίνη του Προκρούστη, διακρίνονταν από μια απίστευτη υπεροψία της δύναμης.

Και από μια εξίσου απίστευτη άγνοια των πραγματικών δεδομένων που αφορούν στην Ελλάδα και στην ελληνική αριστερά.

Μια υποτίμηση της αποφασιστικότητας και της αντοχής μας.

Συνηθισμένοι να συναλλάσσονται με στελέχη του μνημονακού καθεστώτος και πρόθυμους εκτελεστές εντολών, αιφνιδιάστηκαν με το όχι μας στο πρώτο Eurogroup.

Και εκνευρίστηκαν με το όχι μας και στο δεύτερο Eurogroup, όταν οι πιέσεις πήραν το χαρακτήρα ανοιχτού τελεσιγράφου.

Έτσι όμως, με την άρνησή μας να δεχτούμε τελεσίγραφα και να υποκύψουμε σε εκβιασμούς, δώσαμε τη δυνατότητα να παρέμβουν σε θετική κατεύθυνση άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις.

Να παρέμβει με τα συλλαλητήρια και τις κινητοποιήσεις του ο ίδιος ο λαός μας.

Να εκδηλωθεί ένα κύμα συμπαράστασης σε όλο τον κόσμο, που μόνο στην περίοδο της δικτατορίας είχε σημειωθεί.

Για να επιτευχθεί τελικά ένας συμβιβασμός, που εξασφάλισε σε μας και στη χώρα την ανάσα που χρειαζόμασταν.

Ενώ ταυτόχρονα αποφύγαμε τα χειρότερα που μας ετοίμαζαν και τα οποία θα είχαν απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Ευρώπη.

Ήταν μια δύσκολη διαπραγμάτευση.

Αυτό ο καθένας μπορεί να το καταλάβει.

Η πρώτη δύσκολη μάχη σε ένα μακρύ και δύσκολο πόλεμο.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω, ότι οι βασικοί στόχοι αυτής της διαπραγμάτευσης που θέσαμε στις προγραμματικές δηλώσεις ήταν:

Ο διαχωρισμός της δανειακής σύμβασης από τα καταστροφικά μνημόνια που είχαν φτάσει να θεωρούνται αναπόσπαστο τμήμα τους.

Μια ενδιάμεση συμφωνία-γέφυρα που θα μας έδινε τόπο και χρόνο για την ουσιαστική διαπραγμάτευση, τόσο για το χρέος, όσο και για ένα συμβόλαιο ανάπτυξης έξω από το βάλτο της λιτότητας.

Ας δούμε όμως και τι συγκεκριμένα και πρακτικά πετύχαμε, πέρα από το ότι αποφύγαμε τη παγίδα.

Πετύχαμε το τέλος του μνημονίου, τυπικά και ουσιαστικά.

Οι απαιτήσεις του mail Χαρδούβελη βγήκαν από το τραπέζι.

Και θυμάστε όλοι το χαρακτήρα και τη σκληρότητα των μέτρων που προβλέπονται εκεί.

Πετύχαμε το τέλος της τρόικας.

Στο εξής θα έχουμε να κάνουμε όχι με κάποιους υπαλλήλους, αλλά με την Κομισιόν και θεσμούς οι οποίοι από τη φύση και το χαρακτήρα τους είναι υποχρεωμένοι να συνδιαλέγονται και να συζητούν όχι μόνο τεχνοκρατικά, αλλά και πολιτικά.

Πετύχαμε το τέλος των εξωπραγματικών και ανέφικτων πλεονασμάτων, που είναι το άλλο όνομα και η βάση της λιτότητας.

Και φυσικά τις ανοιχτές τράπεζες και την ασφάλεια γενικώς του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Δεν έχουμε και δεν δικαιούμαστε να έχουμε φυσικά καμιά αυταπάτη.

Δεν είναι ώρα ούτε για πανηγυρισμούς ούτε για επανάπαυση.

Είμαστε στην αρχή της αρχής.

Κάναμε ένα πρώτο βήμα.

Αλλά μπροστά μας έχουμε τεράστια προβλήματα.

Να αυξήσουμε τα έσοδα στα δημόσια ταμεία.

Να στήσουμε στα πόδια της μια κοινωνία ρημαγμένη από πέντε χρόνια καταστροφής.

Προβλήματα που δίνουν ερείσματα για πιέσεις και εκβιασμούς κάθε είδους και σε κάθε μας βήμα.

Το ξέρουμε και το περιμένουμε.

Γι αυτό το επόμενο διάστημα θα δίνουμε μάχη μέρα με τη μέρα.

Όμως είμαι αισιόδοξος ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε όλους τους σκοπέλους και όλα τα εμπόδια αξιοποιώντας την ανάσα που κερδίσαμε για να κάνουμε πράξη το συντομότερο μια σειρά από κρίσιμες δεσμεύσεις μας.

Με το συντονισμό όλων των δυνάμεων, με τη στήριξη στη λαϊκή πρωτοβουλία, με τη σοβαρότητα, την επιμονή και την ακούραστη δουλειά, μπορούμε να μετατρέψουμε το τετράμηνο που κερδίσαμε σε προγεφύρωμα της μεγάλης αλλαγής.

Ξέρετε ότι πολλοί έχουν ποντάρει σε τρίτο μνημόνια μέχρι τον Ιούνιο.

Θα διαψευστούν για άλλη μια φορά.

Τα μνημόνια με οποιαδήποτε αρίθμηση, σε οποιαδήποτε γλώσσα, και με οποιοδήποτε όνομα, τελείωσαν στις 25 Ιανουαρίου.

Αυτό που εμείς θα επιδιώξουμε, και για το οποίο θα προετοιμαστούμε καλά, αξιοποιώντας όλες τις εσωτερικές και διεθνείς δυνατότητες, είναι μια αμοιβαία αποδεχτή συμφωνία με τους εταίρους για την οριστική αποδέσμευση της χώρας από την ασφυκτική και εξευτελιστική επιτροπεία.

Μια συμφωνία που θα καταστήσει κοινωνικά βιώσιμες τις χρηματοδοτικές μας υποχρεώσεις και θα δώσει τη δυνατότητα να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη, στη κανονικότητα, στην κοινωνική συνοχή.

Για μας τώρα αρχίζει μια περίοδος δημιουργικής δουλειάς.

Χτες στο υπουργικό συμβούλιο ανακοίνωσα την κατάθεση των πρώτων νομοσχεδίων για την αναστροφή της σημερινής κατάστασης.

Το πρώτο θα αφορά τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.

Το δεύτερο τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία.

Το τρίτο μας μέτρο είναι η νομοθετική ρύθμιση, την επόμενη εβδομάδα, που θα υλοποιεί τη δέσμευση μας για την προστασία της πρώτης κατοικίας, ώστε να βάλουμε τέλος στην αγωνία εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών μας, εργαζόμενων και συνταξιούχων που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους.

Την επόμενη εβδομάδα επίσης, την Πέμπτη 5 Μάρτη, προχωράμε στην κατάθεση του Νομοσχεδίου για την ΕΡΤ.

Ενώ θα καταθέσουμε και τη πρόταση για εξεταστική επιτροπή προκριμένου να διερευνήσουμε τους λόγους και τις αιτίες που οδήγησαν το λαό μας σε αυτή τη πρωτοφανή περιπέτεια.

Αυτές είναι οι πρώτες κοινοβουλευτικές και νομοθετικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας.

Και το νομοθετικό μας έργο θα συνεχιστεί γιατί έχουμε μπροστά μας να αλλάξουμε ένα τερατώδες καθεστώς αδιαφάνειας, διαφθοράς, διαπλοκής.

Το να κυβερνάς όμως δεν σημαίνει μόνο να νομοθετείς.

Από Δευτέρα αρχίζουμε ένα μαραθώνιο μεταρρυθμίσεων που θα διευκολύνουν τους πολίτες και θα εξορθολογίσουν τη δημόσια διοίκηση.

Όλοι σας είδατε ποια είναι τα συγκεκριμένα πρώτα μέρα προς αυτή την κατεύθυνση.

Εδώ όμως, στην Κεντρική μας Επιτροπή, θα ήθελα να σταθώ σε ένα θέμα που αποτελεί για μας δείγμα γραφής και σύμβολο της μεταμνημονιακής περιόδου.

Αποφασίσαμε να ανακαλέσουμε την άδεια Αρχιτεκτονικής και Ηλεκτρομηχανολογικής Μελέτης του εργοστασίου στις Σκουριές της Χαλκιδικής.

Σκοπός μας είναι με αυτή την κίνηση να προασπίσουμε, με όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικό τρόπο, δύο μείζονες προτεραιότητες για την κυβέρνησή μας: Το περιβάλλον και το δημόσιο συμφέρον.

Και η απάντησή μας στις αντιδράσεις που σημειώθηκαν είναι απλή και κατηγορηματική:

Γι' αυτό ακριβώς ο λαός μας εμπιστεύτηκε.

Γιατί για μας οι εργαζόμενοι, η προοδευτική παραγωγική ανάπτυξη, το περιβάλλον και το δημόσιο όφελος, βρίσκονται πάνω απ' όποια επιχειρηματικά συμφέροντα, όσο μεγάλα και αν είναι και όσες διασυνδέσεις και αν διαθέτουν.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Νέες καταστάσεις, νέα καθήκοντα, έλεγαν παλιά.

Και νέες εισηγήσεις θα πρόσθετα.

Τι να κάνουμε;

Από το έργο αυτής της κυβέρνησης θα κριθούν πολλά και για μας, και κυρίως για τους εργαζόμενους και τη χώρα.

Αλλά.

Υπάρχει εδώ ένα μεγάλο αλλά.

Το κόμμα δεν μπορεί να γίνει και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνει ένας μηχανισμός νομής της εξουσίας, όπως γινόταν στο παρελθόν.

Θα σταθεί φυσικά κοντά στην κυβέρνηση, θα τη στηρίξει στις προσπάθειές της μαχητικά, αλλά πάντα κριτικά, όπως αρμόζει σε ένα κόμμα της Αριστεράς.

Ταυτόχρονα όμως, κι αυτό είναι το βασικό, θα σταθεί και πρέπει να σταθεί πιο κοντά από όσο ποτέ άλλοτε στο λαό μας που δοκιμάζεται.

Να συμπαραταχθεί με τις απαιτήσεις, τις αγωνίες, και τους αγώνες του.

Να τραβάει από το μανίκι την κυβέρνηση όταν χρειάζεται και όταν κρίνει ότι κάποιες επιλογές της είναι λαθεμένες,.

Να κρίνει, να αντιπολιτεύεται, ας μου επιτραπεί η έκφραση, την κυβέρνηση, με σοβαρότητα, ευθύνη, και παίρνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους.

Να μεταφέρει βεβαίως τις θέσεις της κυβέρνησης στο λαό. Αλλά, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό, να μεταφέρει τις θέσεις του λαού στην κυβέρνηση.

Γι' αυτό, στη νέα περίοδο, πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει πιο μαζικός, πιο πειθαρχημένος, πιο αποτελεσματικός, πιο νεανικός, πιο αντάρτης από ότι μέχρι σήμερα.

Η συμμετοχή στα κινήματα και στις κοινωνικές οργανώσεις, η προσπάθεια να συμμετέχουν ενεργά οι πολίτες σε όσα τους αφορούν,

η καθημερινή πάλη εναντίον των αγκυλώσεων και της αδιαφάνειας,

η αντιμετώπιση της προπαγάνδας που θέλει να στείλει τους Έλληνες πίσω στην αγκαλιά της απογοήτευσης και του φόβου,

η στήριξη της προσφοράς και της ανιδιοτέλειας ως υπέρτατης πολιτικής αρετής,

είναι μερικά από τα πολλά κομματικά μέτωπα στις μέρες που έρχονται.

Θέλουμε ένα κόμμα των μελών, της συλλογικότητας, του αγώνα.

Ένα κόμμα που δεν ψάχνει διαδρόμους επαφής με το κράτος, αλλά δρόμους επαφής με το λαό.

Έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας όλοι.

Πολύ τρέξιμο.

Μεγάλες ευθύνες.

Με συλλογικότητα, σοβαρότητα, ευελιξία, στράτευση, αντοχή, κριτική σκέψη, μπορούμε να αφήσουμε το αποτύπωμα της προόδου στις συνειδήσεις, στην κοινωνία, και στην πατρίδα.

Και γι' αυτό αξίζουν όλοι οι κόποι και όλες οι θυσίες.

απο   usayl

ΠΑΡΑ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΑΣ

απο 
.iskra.

(Σαβ. 28/2/15 - 00:27)
Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΛΕΙΦΕΡΟΠΟΥΛΟ
ΕΡ: Διατυπώνετε αντιρρήσεις και ενστάσεις για τη συμφωνία της τετράμηνης παράτασης της δανειακής σύμβασης.  Θεωρείτε ότι δεν ακυρώνει το μνημόνιο και περιορίζει την υλοποίηση των προεκλογικών σας  δεσμεύσεων;
ΑΠ: Δεν θέλω να αναφερθώ δημόσια σε ιδιαίτερες προσωπικές μου απόψεις για την τετράμηνη συμφωνία τις οποίες είχα την ευκαιρία και τη δυνατότητα να εκφράσω σε κυβερνητικά και κομματικά όργανα. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα δημοκρατικό κόμμα. Ήμασταν δημοκρατικό κόμμα όταν είχαμε 4-5%, παραμείναμε δημοκρατικό κόμμα ως αξιωματική αντιπολίτευση και θα συνεχίσουμε να παραμένουμε δημοκρατικό κόμμα συμμετέχοντας  στην κυβέρνηση. Εμείς πάντα θα εκφράζουμε στις συλλογικές μας διαδικασίες ελεύθερα τις απόψεις μας. Και αυτό δεν είναι αδυναμία, όπως λένε οι αντίπαλοι μας αλλά μεγάλο πλεονέκτημα και δύναμη για τον ίδιο τον τόπο. Η σιωπή των αμνών δεν ταιριάζει στο ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι δημοκρατία. Πράγματι , λοιπόν, η συμφωνία με τους  λεγόμενους εταίρους παρουσιάζει μεγάλα προβλήματα αλλά σας διαβεβαιώνω ότι αυτά τα προβλήματα δεν πρέπει και δεν πρόκειται να μας εμποδίσουν να εφαρμόσουμε το ριζοσπαστικό πρόγραμμα μας.
ΕΡ: Ο κ. Βαρουφάκης  επιμένει ότι οι ασάφειες του κειμένου συμφωνίας αποτελούν πλεονέκτημα που δίνει ελευθερία κινήσεων και επιλογών στην κυβέρνηση.  Αυτό δεν ισχύει και για την πλευρά των δανειστών;
ΑΠ: Οι ασάφειες και τα κρίσιμα προβλήματα του κειμένου της συμφωνίας δεν πρέπει και δεν πρόκειται να θολώσουν το κυβερνητικό έργο και τη νέα προοδευτική πορεία της χώρας. Οι προκλήσεις για μια ριζοσπαστική πολιτική προοδευτικής διεξόδου από την κρίση, που θα στηριχτεί από το λαό και τους αγώνες του, βρίσκονται μπροστά μας. Εμείς θα ανταποκριθούμε θετικά σε αυτές τις προκλήσεις παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες των πιστωτών και των κατεστημένων κέντρων να αιχμαλωτίσουν την κυβέρνηση και να ακυρώσουν το πρόγραμμα μας.

ΕΡ: Στην περίπτωση που οι θεσμοί αρνηθούν την εφαρμογή σημαντικών μέτρων από τις κυβερνητικές σας δεσμεύσεις η λύση θα είναι ένα δημοψήφισμα ή και προσφυγή στις κάλπες;
ΑΠ: Δεν νομίζω ότι οι λεγόμενοι «θεσμοί» μπορούν να επικαθορίσουν την πορεία της χώρας. Δεν θα ανεχθούμε  ό,τι έκανε πριν τις εκλογές επί χρόνια η τρόικα, να το κάνουν μετεκλογικά οι περίφημοι «θεσμοί». Η πατρίδα μας με τη νέα κυβέρνηση ξεκίνησε μια νέα πορεία για να απαλλαγεί από τη νεοαποικιακή κηδεμονία και να ακολουθήσει έναν ανεξάρτητο δρόμο, ως κυρίαρχο και δημοκρατικό κράτος. Αυτός ο δρόμος που ξεκίνησε με την πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία δεν πρόκειται να ανακοπεί. Και ασφαλώς ο ελληνικός λαός είναι εκείνος που πρώτα από όλα θα καθορίσει σε κάθε φάση με τη βούληση και τους αγώνες του τις επιλογές σε αυτόν τον τόπο.
ΕΡ: Πρέπει το κείμενο συμφωνίας να εγκριθεί από τη Βουλή; Μετά τις ζωηρές αντιδράσει μερίδας κυβερνητικών βουλευτών εκτιμάτε ότι θα υπάρξουν διαφοροποιήσεις κατά της ψήφισή του;
ΑΠ: Δεν θεωρώ ότι είναι απαραίτητο αλλά ούτε υποχρεωτικό η συμφωνία με τους πιστωτές να εγκριθεί από τη Βουλή. Τόσο ο χαρακτήρας αυτής της συμφωνίας όσο και το περιεχόμενο της δεν είναι τέτοια που να μπορούν να περιβληθούν με τη μορφή νόμου.
ΕΡ: Η νέα συμφωνία προβλέπει συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων στη βάση της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας. Πως θα πορευτείτε με τα νέα δεδομένα σε ότι αφορά τη ΔΕΗ, τον ΑΔΜΗΕ, και τα ΕΛΠΕ;
ΑΠ: Η χώρα μας δεν έχει κανένα λόγο να συνεχίσει τις ιδιωτικοποιήσεις και μάλιστα ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών δημοσιών τομέων και επιχειρήσεων της οικονομίας μας ή δημοσίων ακινήτων -φιλέτων. Πολύ περισσότερο η κυβέρνηση μας δεν πρόκειται να κάνει καμία απολύτως ιδιωτικοποίηση στο χώρο της ενέργειας. Αντίθετα θα ανασυγκροτήσουμε τις επιχειρήσεις που το δημόσιο έχει κεντρικό ρόλο στην ενέργεια, ώστε να αναβαθμιστούν και να παίξουν ένα νέο ρόλο με αποκλειστικά αναπτυξιακά, παραγωγικά και κοινωνικά κριτήρια.

ΕΡ: Είναι προς όφελος της κυβέρνησης να έρθει η συμφωνία παράτασης της δανειακής σύμβασης για ψήφιση στη Βουλή, ή πρέπει να αποφευχθεί; Θα την ψηφίσετε μετά και τις ενστάσεις που έχετε διατυπώσει;
ΑΠ: Όπως σας έχω απαντήσει δεν θεωρώ ότι είναι απαραίτητο, αλλά ούτε υποχρεωτικό να έρθει οποιαδήποτε συμφωνία με τους πιστωτές στη Βουλή προς ψήφιση.

Ανακάλεσε δυο άδειες στις Σκουριές ο Λαφαζάνης

απο  info-war

27/02/2015

Με την απόφαση ΔΜΕΒΟ/Α/Φ.10.1.6/172 214/375/26-2-2015, ο Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, ανακαλεί την υπ’ αριθμόν 14379/3600/8-10-2014 θεώρηση της Αρχιτεκτονικής και της Ηλεκτρομηχανολογικής Μελέτης της «Μονάδας Εμπλουτισμού Σκουριών», προκειμένου να γίνει επανέλεγχος για το κατά πόσο οι υποβληθείσες μελέτες, πάνω στις οποίες βασίστηκε η θεώρηση, είναι σύμφωνες με τις κείμενες πολεοδομικές και περιβαλλοντικές διατάξεις.
Ο επανέλεγχος αυτός κρίθηκε επιβεβλημένος, μετά από έγγραφες καταγγελίες φορέων και έχει ως στόχο να προασπίσει με όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικό και ουσιαστικό τρόπο τη νομιμότητα και πρώτα απ’ όλα το περιβάλλον και το δημόσιο συμφέρον.
Δείτε εδώ την απόφαση του υπουργείο παραγωγικής ανασυγκρότησης.

ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΩΡΕΣ

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  

iskra

Το ιταμό τελεσίγραφο Σόιμπλε στην Ελλάδα, που τορπίλισε το Eurogroup, επιταχύνει τις εξελίξεις γύρω από το ελληνικό δράμα και μας φέρνει μπροστά σε ένα αποφασιστικής σημασίας, κομβικό σημείο. Μέσα στις επόμενες ώρες και μέρες μπορεί να κριθεί σε μεγάλο βαθμό  η μοίρα του κινήματος και της Αριστεράς για πολλά χρόνια. Χρειάζεται καθαρό μυαλό, ψύχραιμη, μακριά από φοβικά σύνδρομα και συναισθηματισμούς εκτίμηση του εσωτερικού και διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων και αλύγιστη αποφασιστικότητα για να περάσουμε αυτόν τον πρώτο, κρίσιμο κάβο.

Προσερχόμενος στο Eurogroup, ο Σόιμπλε έριξε την πρώτη τορπίλη, δηλώνοντας προκλητικά ότι «λυπάται» τους Έλληνες για την «ανεύθυνη» κυβέρνησή τους. Στη συνέχεια ανατίναξε τις γέφυρες συνδιαλλαγής που προσπαθούσε να στήσει η Γαλλία και απαίτησε από την ελληνική κυβέρνηση να αυτοεξευτελιστεί υπογράφοντας δήλωση μετανοίας για παράταση του Μνημονίου και παραίτηση από την εφαρμογή του κοινωνικού της προγράμματος. Όλα αυτά διαμηνύουν με τον πιο καθαρό τρόπο ότι ο τορπιλισμός του Eurogroup ήταν προειλημμένη απόφαση μιας Γερμανίας, η οποία συμπεριφέρεται απροσχημάτιστα όχι ως ηγεμόνας, αλλά ως δεσμοφύλακας της ευρωζώνης.

Αυτά είναι περίπου αυτονόητα. Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι γιατί και με ποια στρατηγική στόχευση ενεργεί το Βερολίνο. Η απάντησή μας είναι: όχι από αλαζονική αίσθηση δύναμης, αλλά από ανησυχία για τις εξελίξεις που τείνουν να ξεφύγουν από τον έλεγχό τους. Εκφοβίζουν γιατί φοβούνται οι ίδιοι! Το γεγονός ότι με τις προγαμματικές δηλώσεις της η κυβέρνηση, παρά τις όποιες ταλαντεύσεις, έμεινε βασικά πιστή στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, κυρίως όμως η δυναμική παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα και το κύμα αλληλεγγύης προς την Ελλάδα που άρχισε να εξαπλώνεται στην Ελλάδα τρόμαξαν το Βερολίνο. Η γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη άρχισε να εμφανίζει συμπτώματα προϊούσας φθοράς. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη διαδήλωση του Παρισιού, πέραν του ΚΚΓ και του Αριστερού Μετώπου, καλούσε η Collectif Roosvelt, όπου συμμετέχουν η Ντανιέλ Μιτεράν, οι πρώην πρωθυπουργοί Μισέλ Ροκάρ και Ζαν- Μαρκ Ερό και άλλα πρωτοκλασσάτα στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ακόμη και στο εσωτερικό της Γερμανίας, η συντριβή της Χριστιανοδημοκρατίας στο Αμβούργο, με παράλληλη ενίσχυση Σοσιαλιστών, Αριστεράς και ευρωσκεπτικιστικού AfD διαμηνύουν την αμφίπλευρη αμφισβήτηση της Μέρκελ.

Το τελεσίγραφο του Βερολίνου στο Eurogroup είχε στόχο να ανακόψει αυτές τις τάσεις και να «χαμηλώσει» την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, ώστε να τη σύρει σε νέες διαπραγματεύσεις από χειρότερες θέσεις, με πιο ασφυκτικά χρονικά περιθώρια. Στόχος είναι ένας πρώτος συμβιβασμός πιο κοντά στις απαιτήσεις του Βερολίνου, που θα αποδομήσει την εσωτερική και διεθνή στήριξη της κυβέρνησης, για να ακολουθήσει επί έξι μήνες, μέχρι την τελική διευθέτηση, το «μαρτύριο της σταγόνας», όπου η απειλή του bankrun θα βρίσκεται μονίμως στην ημερήσια διάταξη και θα χρησιμοποιείται ως μοχλός για την ακύρωση κάθε προοδευτικού κοινωνικού μέτρου.

Σ’αυτό το φόντο, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει οδό υποχώρησης. Οι γέφυρες ανατινάχτηκαν, τα καράβια κάηκαν! Η μέχρι τέλους αποφασιστικότητα απέναντι στο τελεσίγραφο του Βερολίνου είναι μονόδρομος, αν δεν θέλει να αυτοκτονήσει πολιτικά και να δει το τεράστιο ρεύμα της λαϊκής στήριξης να μετατρέπεται σε ρεύμα απογοήτευσης και κατακραυγής, που θα ενισχύσει τα πιο αντιδραστικά ή και νεοφασιστικά ρεύματα.

Η πρώτη, υψηλής συβολικής σημασίας απάντηση θα είναι η επιλογή του προέδρου της Δημοκρατίας. Ελπίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποφύγει μια λύση από το παλιό, χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό που λιντσαρίστηκε εκλογικά από τον ελληνικό λαό και θα επιλέξει μια προσωπικότητα που θα συμβολίζει τους δημοκρατικούς αγώνες και την πολιτιστική ακτινοβολία του έθνους των εργαζομένων, στέλνοντας τα σωστά μηνύματα και στο λαό και στους εκβιαστές του.

Αν οι Γερμανοί επιμείνουν στο τελεσίγραφο μέχρι την κρίσιμη Παρασκευή, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα οφείλει να τερματίσει αμέσως το γερμανικό «μαρτύριο της σταγόνας» και να οδηγήσει τα πράγματα σε μια άμεση πολιτική «κάθαρση» γιατί από εκεί και πέρα ο χρόνος θα μετρά σε βάρος της. Δεν βλέπουμε άλλο δρόμο κάθαρσης από την προκήρυξη δημοψηφίσματος μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα με το ερώτημα αν ο ελληνικός λαός εξουσιοδοτεί την κυβέρνησή του να επιμείνει πάση θυσία στην ανυποχώρητη εφαρμογή των προγραμματικών δεσμεύσεων που ενέκρινε ο ίδιος και ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων.

Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, μια τέτοια πορεία θα φέρει στην ημερήσια διάταξη το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ αν η Γερμανία επιμείνει στην ωμή αδιαλλαξία της- πράγμα κάθε άλλο παρά βέβαιο. Η κυβέρνηση δεν πρέπει να φοβηθεί αυτό το ενδεχόμενο, παρότι δεν το επέλεξε. Ασφαλώς, ο ελληνικός λαός θα προτιμούσε την πιο ανώδυνη λύση, πολύ περισσότερο που έχει ήδη στην πλάτη του πέντε τρομερά δύσκολα χρόνια. Αν βρεθεί όμως απάναντι στο δίλημμα ευρώ με Μνημόνια εφ όρου ζωής ή αισθητή βελτίωσης της ζωής με έξοδο από τη φυλακή της ευρωζώνης, η απάντησή του- το πιστεύουμε ακράδαντα- μπορεί να είναι, πρέπει να είναι και θα είναι εκείνη που θα συμβαδίζει  με τα συμφέροντά του, την αξιοπρέπεια και την ιστορία του.

Σ’αυτή τη δύσκολη, αλλά επιβεβλημένη πορεία, η Ελλάδα μπορεί να βρει ισχυρά στηρίγματα στο διεθνή στίβο, όπως έδειξαν ήδη οι πρώτες κρούσεις της στο εξωτερικό. Η γεωπολιτική συγκυρία στην ευρύτερη περιοχή, από την Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, είναι πολύ ευνοϊκή για την Ελλάδα, καθώς διευρύνει κατά πολύ τα περιθώρια ελιγμών, τακτικών συμμαχιών και εκμετάλλευσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Αρκεί να δει κανείς τα σχεδόν καθημερινά άρθρα προβελβημένων αρθρογράφων των New York Times και των Financial Times που καλούν τον Αλέξη Τσίπρα να μην υποχωρήσει στη Γερμανία. Το κυριότερο, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δικαίωμα να απογοητεύσει τον ελληνικό λαό και τις διερυνόμενες, μαχόμενες δυνάμεις των λαών της Ευρώπης που βλέπουν στον αγώνα μας και το δικό τους αγώνα, στις ελπίδες μας και τις δικές τους ελπίδες, στο μέλλον μας και το δικό τους μέλλον. Αυτή είναι η μεγάλη, η τεράστια εφεδρεία της Ελλάδας και αυτή είναι που θα γείρει αποφασιστικά την πλάστιγγα στην πλευρά του δίκιου των πολλών, απέναντι στην αυτοκρατορική ωμότητα των λίγων.

Τι παρουσίασε η Ελλάδα στο Eurogroup

Επειδή γίνεται πολλή κουβέντα για το τι ειπώθηκε πίσω από τις κλειστές πόρτες του Eurogroup στις Βρυξέλλες, σας αποκαλύπτω πως ο Γιάνης Βαρουφάκης παρουσίασε στους ομολόγους του αυτό το χαρτονόμισμα των 350 δισεκατομμυρίων, με το οποίο η Ελλάδα ξεχρεώνει μια και καλή.


Ο Γιάνης Βαρουφάκης έδωσε αυτό το χαρτονόμισμα στον Βόλφγκανγ Σόιμπλε, ο οποίος δεν μπορούσε να κρύψει τον ενθουσιασμό του.


Ο κ. Σόιμπλε ενθουσιάστηκε ακόμα περισσότερο, όταν ο Γιάνης Βαρουφάκης του είπε πως μπορεί να κρατήσει τα ρέστα -που είναι 27 με 28 δισεκατομμύρια-, γιατί εμείς είμαστε Έλληνες και το χρήμα δεν το λογαριάζουμε.

Φήμες ότι μέλος της ελληνικής αποστολής είπε στα μέλη του Eurogroup να βάλουν το χρέος στον κώλο τους, δεν έχουν επιβεβαιωθεί ακόμα.

Πάντως, ένα μέλος της ελληνικής αποστολής είπε «λεφτά είναι ρε κτήνη, δεν είναι άνθρωποι», και καταχειροκροτήθηκε.

Το χαρτονόμισμα των 350 δισεκατομμυρίων σχεδίασε ο Jo Di, ο οποίος εργάζεται για τον ΣΥΡΙΖΑ και μου είπε να σας πως πως πληρώνεται ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ.

(Αύριο θα σας πω και τι άλλο παρουσίασε η ελληνική αποστολή στο Eurogroup.)


απο 

     

Όταν έκλαψε ο πρωθυπουργός

Έπρεπε να ζήσουμε τη μισή ζωή μας για να δούμε έναν πρωθυπουργό ανθρώπινο.

Μέχρι τώρα ήταν τα ανδρείκελα made in IMF. Όντα χωρίς συναίσθημα, που διορίζονταν για να εξοντώνουν τους ανθρώπους, προκειμένου να επωφεληθούν οι εταίροι κι οι ημέτεροι.

Χθες είδαμε έναν άνθρωπο. Συγκινημένο, με επίγνωση του βάρους.

Κανείς δεν ξέρει πόσο θα κρατήσει, πόσο θ” αντέξουμε, πόσο σκληρά θα επιτεθούν οι μέγαιρες της Ευρώπης.

Τον Αλιέντε τον άφησαν τρία χρόνια. Έτσι συγκινημένος μιλούσε κι εκείνος απ” το προεδρικό μέγαρο, λίγο πριν το ισοπεδώσουν τα αεροπλάνα.

Ίσως γι” αυτό κι εκείνος μιλάει για πρώτη φορά στη Βουλή σαν να “ναι η τελευταία. Γιατί ξέρει ότι αντιμετωπίζει τέρατα.

Όμως τον κόσμο δεν τον αλλάζουν οι άνθρωποι που σκύβουν το κεφάλι. Κανείς δεν σέβεται τον δειλό.

~~{}~~

Πάντα πρέπει ν” αφήνεις στον εχθρό σου μια έξοδο διαφυγής, έτσι έγραφε ο Σουν Τσου στη Τέχνη του Πολέμου. Γιατί αν δεν μπορεί να ξεφύγει θα παλέψει μέχρι εσχάτων, δεν έχει άλλη επιλογή.

Η Γερμανία της Μέρκελ δεν θέλει να μας αφήσει να ξεφύγουμε. Διακυβεύεται το κύρος της αυτοκρατορίας της, η ανωτερότητα τους.

Γνωρίζει ότι μας εξοντώνει, αλλά θα συνεχίσει. Γιατί εμείς είμαστε λίγοι και αδύναμοι. Αυτοί είναι πολλοί και είναι ισχυροί.

Οι συνεργάτες τους, οι ντόπιοι συνεργάτες τους, αυτοί που έχουν αποκομίσει τεράστια οφέλη κι άλλα τόσα προσδοκούν, τους στηρίζουν, και περιμένουν το τέλος της παρένθεσης, για να επανέλθουν.

~~

Δεν μπορούμε να νικήσουμε, έτσι λένε οι συνεργάτες τους, οι ντόπιοι συνεργάτες.

Οπότε ας αφεθούμε να χαθούμε. Αυτό πρέπει να κάνει κάθε μικρό έθνος, όταν προστάζουν οι γίγαντες.

Αυτό έκαναν οι Ισλανδοί, αντιμέτωποι κι αυτοί με το τέρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτό έκαναν και οι Βιετναμέζοι, όταν τους επιτέθηκε η μεγαλύτερη πολεμική μηχανή.

Αυτό έκαναν κι οι Κουβανοί, όταν τους απέκλεισαν οι εχθροί και τους ξέχασαν οι φίλοι.

Αυτό έκαναν και οι κουρελήδες του Γκάντι, μπροστά στο Βρετανικό Στέμμα.

Αυτό έκαναν κι οι Ιρλανδοί, οι πατατοφάγοι.

Αυτό έκαναν κι οι κατσαπλιάδες οι Γραικοί, αυτό κι οι Μεξικανοί.

Αυτό κάνουν πάντα οι μικροί λαοί, υποτάσσονται.

~~{}~~

Ναι, ακούγομαι ρομαντικός, γραφικός ίσως. Να ποντάρεις σ” ένα όνειρο, αυτό είναι βλακώδες.

Όμως έτσι αλλάζει ο κόσμος, έτσι προχωράει. Με αργά βήματα προς το όνειρο.

Οι δυνάμεις της συντήρησης, οι αντιδραστικοί, μοιάζουν να νικάνε. Όμως πάντα ηττώνται.

Οι συντηρητικοί θέλουν όλα να μείνουν ίδια, θέλουν κι εύχονται το τέλος της Ιστορίας. Όμως η Ιστορία δεν θα σταματήσει ποτέ, όσο υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που συγκινείται, όταν υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που σταμάτησε να φοβάται.

Ελευθερία είναι να μην φοβάσαι.

~~{}~~

Είμαι σίγουρος ότι τα λόγια μου ακούγονται σαν ανέκδοτο στ” αυτιά των ανθρώπων που ποντάρουν στη δουλική ανθρώπινη φύση. Λίγο με νοιάζει.

Δεν είμαι πολιτικός, δεν είμαι δημοσιογράφος ούτε επιστήμονας. Είμαι ένας άνθρωπος που πόνταρε όλη του τη ζωή στο κουτσό άλογο της λογοτεχνίας.

Γράφω, επειδή δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

Ονειρεύομαι, επειδή δεν μπορώ να ζήσω αλλιώς.

~~{}~~

Το φεγγάρι βγήκε και πάλι. Το φεγγάρι θα συνεχίσει να φέγγει, ό,τι και να συμβεί στον μικρό μας πλανήτη.

Η Ιστορία θα συνεχίσει να κυλάει και δεν μπορείς να μπεις μέσα της δυο φορές. Μοιάζει ίδια, αλλά πάντα αλλάζει.

Η μόνη βεβαιότητα είναι η αλλαγή. Κι ο θάνατος. Λίγος είναι ο χρόνος της ζωής, σχεδόν ασήμαντος, και θα ήταν ωραία, όταν θα έρθει εκείνη η ώρα, να φύγουμε χαμογελώντας.

Να χαϊδέψουμε το κεφάλι του παιδιού μας ή του εγγονού μας (οι πιο τυχεροί) και να του πούμε: «Σου παραδίδω μια ελεύθερη χώρα. Δεν είναι μεγάλη, δεν είναι πλούσια, αλλά είναι δική σου».

Να του πούμε: «Σου παραδίδω μια ελεύθερη ζωή. Δεν είναι μεγάλη, δεν είναι πλούσια, αλλά είναι δική σου».

~~{}~~

Η αρετή και η ελευθερία. Αυτό ήταν το ιδεώδες κάποιων ανθρώπων που έζησαν στα μέρη μας και μιλούσαν τη γλώσσα μας.

Εκείνοι, οι Παλιοί των Ημερών, όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με την τερατώδη αυτοκρατορία των Περσών υποκλίθηκαν, συμβιβάστηκαν, προσκύνησαν και υπέγραψαν πρωτόκολλα παράδοσης.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η φωτογραφία είναι του Ralph Eugene Meatyard, «Μάσκες στο νερό»,

απο 

Γελωτοποιός