Ο Τζιμης για τον @λητη

Τσαπανίδου : εσείς συμφωνείτε με την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας ;

Νταλάρας : ναι συμφωνώ αλλά δεν υπερβάλω 

.....

φτου σου αλητη 

Αερικο

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό, που όλο θα δραπετεύει! Σαν αερικό...

Δακρυσμένα μάτια

Δακρυσμένα μάτια νυσταγμένοι κήποι
όνειρα κομμάτια ας ήτανε να ζω
στους μεγάλους δρόμους κάτω απ' τις αφίσες
στα χιλιάδες χρώματα ας ήταν να βρεθώ

Να 'ταν η καριδά μου λαμπερό αστέρι
να 'ταν η ματιά μου δίκοπο μαχαίρι
αστραφτερό σπαθί μες το μεσημέρι
αστραφτερό σπαθί μες το μεσημέρι

Και σα θα μεγαλώσεις το λάδι απ' την ελιά ίσια να το μοιράζεις στα δώδεκα παιδιά

Λαχτάρησα μιά χώρα 

 Λαχτάρησα μια χώρα, γυρεύω ένα νησί
που οι άνθρωποι να λενε ό,τι μου λες κι εσύ
Βροχούλα στα μαλλιά σου στα μάτια η χαραυγή
φωνή που σε θηλάζει μια μάνα υπομονή
Να σπείρω ένα χωράφι και κάθε πρωινό
πόση ζωή έχει πάρει να βγαίνω να μετρώ
Θέλω να σε κρατήσω θέλω να σ' αγαπώ
για όσα έχουν σωπάσει να σκύψω να σου πω.
Και σα θα μεγαλώσεις το λάδι απ' την ελιά
ίσια να το μοιράζεις στα δώδεκα παιδιά
Να ρίξουν ένα γέλιο να πάει ως την πηγή
να σηκωθούν οι μέρες που καρτερούν εκεί.
Βροχούλα στα μαλλιά σου στα μάτια η χαραυγή
φωνή που σε θηλάζει μια μάνα υπομονή.

Tης γης οι θλιμμένοι

Για όλους τους φίλους

ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΑΝΟΙΓΩ ΤΟ ΒΡΑΔΥ - ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,
τη λάμπα κρατώ ψηλά,
να δούνε της γης οι θλιμμένοι,
να 'ρθούνε, να βρουν συντροφιά.

Να βρούνε στρωμένο τραπέζι,
σταμνί για να πιει ο καημός
κι ανάμεσά μας θα στέκει
ο πόνος, του κόσμου αδερφός.

Να βρούνε γωνιά ν' ακουμπήσουν,
σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός
κι εκεί καθώς θα μιλάμε
θα 'ρθει συντροφιά κι ο Χριστός.

ΞΥΠΝΗΣΑΜΕ

Άι της αγάπης μαχαιριά

Γουίτνεϊ Χιούστον

Σύναξη μυστική

Tις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά
και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα
πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες
με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ' ανοιχτό πουκάμισο,
με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος κι εξουσία η Άνοιξη.
Και επειδή σίμωνε η μέρα που το Γένος είχε συνήθιο να γιορτάζει τον άλλο Σηκωμό,
τη μέρα πάλι εκείνη ορίσανε για την Έξοδο.
Και νωρίς εβγήκανε καταμπροστά στον ήλιο, με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβιά σα σημαία,
οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες.
Και ακολουθούσανε άντρες πολλοί, και γυναίκες, και λαβωμένοι με τον
επίδεσμο και τα δεκανίκια. Όπου έβλεπες άξαφνα στην όψη τους τόσες χαρακιές,
πού 'λεγες είχανε περάσει μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα.
Τέτοιας λογής αποκοτιές, ωστόσο, μαθαίνοντες οι Άλλοι, σφόδρα ταράχθηκαν.
Και φορές τρεις με το μάτι αναμετρώντας το
έχει τους, λάβανε την απόφαση να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες,
με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει:
μία πήχη φωτιά κάτω απ' τα σίδερα, με τις μαύρες κάνες και τα δόντια του ήλιου.
Όπου μήτε κλώνος μήτε ανθός, δάκρυο ποτέ δεν έβγαλαν.
Και χτυπούσανε όπου να 'ναι, σφαλώντας τα βλέφαρα με απόγνωση.
Και η Άνοιξη ολοένα τους κυρίευε.
Σα να μην ήτανε άλλος δρόμος πάνω σ' ολάκερη τη γη, για να περάσει η Άνοιξη
παρά μονάχα αυτός, και να τον είχαν πάρει αμίλητοι, κοιτάζοντας πολύ μακριά, πέρ' απ' την άκρη της
απελπισιάς, τη Γαλήνη που έμελλαν να γίνουν, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες,
και οι άντρες, και οι γυναίκες, και οι λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια.
Και περάσανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα. Και θερίσανε πλήθος τα θηρία,
και άλλους εμάζωξαν. Και την άλλη μέρα εστήσανε στον τοίχο τριάντα.

8 Φεβρουαρίου, η επέτειος του θανάτου του Νίκου Ξυλούρη

  

  Ο Νίκος Ξυλούρης γεννήθηκε στα Ανώγεια Ηρακλείου στις 7 Ιουλίου κάπου στο τέλος της δεκαετίας του 30. Η ημερομηνία γέννησης του δεν είναι ακριβής γιατί το φθινόπωρο του 1941 το χωριό Ανώγεια καταστράφηκε και μαζί του καταστράφηκαν και τα χαρτιά όλων των κατοίκων του χωριού. Ετσι χάθηκαν και χαρτιά του Νίκου Ξυλούρη με αποτέλεσμα να αμφισβητείται η ημερομηνία γέννησης του.

Η οικογένεια του Ξυλούρη ήταν φτωχή και γενικά τα χρόνια εκείνα του 1930 ήταν δύσκολα για τους Ανωγιανούς. Λίγο το λάδι, λίγο το ψωμί, ο τόπος ξερός για να φυτέψεις, να ποτίσεις και το χωριό εντελώς κατεστραμμένο. Σ’ αυτή τη γωνιά της γης ο Νίκος Ξυλούρης κάνει τα πρώτα του βήματα.

Σε νεαρή ηλικία , στην τρίτη μόλις τάξη, παρακαλεί τους γονείς του να του πάρουν μια λύρα και να τον αφήσουν να συνεχίσει την δουλειά του παππού του. Αλλά ο πατέρας του, Γιώργος Ξυλούρης, είναι ανένδοτος, θέλει ο γιος του να μάθει γράμματα και να σπουδάσει. Τελικά όμως ο Νίκος, με τη βοήθεια του δασκάλου του, ο οποίος πίστεψε στο ταλέντο του, καταφέρνει να πείσει τον πατέρα του. Ετσι ένα πρωινό αγοράζει από το Ηράκλειο την πιο όμορφη λύρα. Τα όνειρα του Νίκου παίρνουν σάρκα και οστά. Το τραγούδι γίνεται από εκείνη τη στιγμή ο σκοπός της ζωής του. Κανείς πια δεν μπορεί να τον εμποδίσει. Αλλά ούτε και ο ίδιος θα μπορούσε να φανταστεί πως με το τραγούδι του θα έφερνε μια μέρα μηνύματα αγάπης και λευτεριάς και θα ξεσήκωνε ολόκληρη την Ελλάδα.

Στα 17 με όπλα τη λύρα και η φωνή του ζητά την ευχή της μάνας του, χαιρετά τα αγρίμια και το

το νου σου ε.!

Καμιά φορά ανοίγει η πόρτα σίγα σιγά και μπαίνεις.
Φοράς άσπρο κάτασπρο κουστούμι και λινά παπούτσια.
Σκύβεις βάζεις στοργικά στη χούφτα μου
72 φράγκα και φεύγεις.
Έχω μείνει στη θέση που μ' άφησες
για να με ξαναβρεις.
Όμως πρέπει νά 'χει περάσει πολύς καιρός
γιατί τα νύχια μου μακρύνανε
κι οι φίλοι με φοβούνται.
Κάθε μέρα μαγειρεύω πατάτες
έχω χάσει την φαντασία μου
κι όταν ακούω «Κατερίνα» τρομάζω.
Νομίζω πως πρέπει να καταδώσω κάποιον.
Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον
που λέγανε πως είσαι συ.
Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες,
γιατί γράψανε πως σου ρίξανε στα πόδια.
Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο Στόχος,
το νου σου ε.!

απευθειας συνταγμα

http://www.livestream.com/stopcarteltvgr

ΜΟΣΧΟΒΟΛΟΥΝ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ..

Η Mυρωδιά μιας παλιάς ...όμορφης..μιας άλλης Ελλάδας.....

Μοσχοβολούν οι γειτονιές / βασιλικό κι ασβέστη,
παίζουν τον έρωτα κρυφά / στις μάντρες τα παιδιά...

επιεικώς προδότες

Β. Λέκκας: Μας κυβερνούν προδότες, ξεπουλημένα τομάρια!

Παρακολουθήστε αυτό το βίντεο που παραθέτουμε. Θα ακούσετε τον τραγουδοποιό Βασίλη Λέκκα να δηλώνει ότι «είναι έτοιμος να κάνει κάποια βίαιη πράξη» αφού μας κυβερνούν «επιεικώς προδότες, ξεπουλημένα τομάρια» άτομα που αποτελούν μια «εταιρία δολοφόνων εισαγόμενη».

Παράλληλα ακούστε τον καλλιτέχνη να...

 ερμηνεύει με συγκλονιστικό τρόπο το τραγούδι του Σταύρου Ξαρχάκου «Μάνα μου Ελλάς».

va8ikokkino

Ήρθε ο Καιρός

Στην κοιλάδα των Τεμπών

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας Μες την κοιλα - όπως τα λέω - μες την κοιλάδα των Τεμπών Φόβος των μηχανοδηγών Είναι ένας γέρο - όπως τα λέω - είναι ένας γέρο πλάτανος μαγκούφης και παράφορος Που πίνει από - όπως τα λέω - που πίνει απ' το θολό νερό του ποταμού το ιερό Πίνει κι απλω, όπως τα λέω, πίνει κι απλώνει ρίζωμα βαθιά μέσα στα ανείπωτα Κι όποτε παι - όπως τα λέω - κι όποτε παίρνει ανάποδες γέρνει και πέφτει στις γραμμές Πιάνει το τρε - όπως τα λέω - πιάνει το τρένο απο τ' αυτί «Μην την περνάς τη Γευγελή» Μένα μου το, όπως τα λέω, μένα μου το 'πε ο Πηνειός το μυστικό ο φλύαρος Πως ήταν α - όπως τα λέω - πως ήταν άνθρωπος παλιά κι είχε παιδιά στην ξενιτιά