Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012
Το 1948 ο τότε Υπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος, αναφωνεί το περίφημο "Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας"…
Το 2012... ο Αντώνης Σαμαράς, συνεπικουρούμενος από τον Ευάγγελο
"συνταγματολόγο" λιστών και "αριστερό" Φώτη των κόκκινων γραμμών, με το
που θα την αντικρύσουνι θα της πουν:
"Εξοχότατη! Ιδού τα λιμάνια σας, ιδού τα νησιά σας και οι...
ανεκμετάλλευτες προς το παρόν βραχονησίδες σας, ιδού η περιουσίας σας, τα ξενοδοχεία σας, ιδού τα συμφέροντά σας..
"Φύγε λαμόγιο από δω" (BINTEO)...
απο Το Γρεκι
Άγρια γιουχαϊσματα εναντίον του Χρήστου Σταϊκούρα, από μέλη του «Κινήματος Ανεξαρτητων Πολιτών – Σπίθα», με ύβρεις, συνθήματα και φτυσιές.
Το επεισόδιο σημειώθηκε στα ... εγκαίνια της έκθεσης του Μάκη Βαρλάμη με θέμα "Άξιον Εστί - Μίκης Θεοδωράκης". Ο αναπληρωτής υπουργός εμφανώς αμήχανος από τα μπινελίκια που...
άκουγε, χαιρέτησε δυο-τρία πρόσωπα και άρον -άρον επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο του κι έφυγε.
Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012
Όχι γιαούρτια στη ΔΗΜ.ΑΡ. ( :D )
ΑΠΟ ΑΥΓΗ
Ημερομηνία δημοσίευσης: 05/10/2012
Όχι γιαούρτια στα γραφεία της ΔΗΜ.ΑΡ., όχι βρισιές στον Κουβέλη, όχι ιπτάμενες μπύρες στον Ψαριανό στη Μαβίλη, αν και το τρίτο δεν είναι τόσο σοβαρό, αφού αν πετάξεις μπύρα στη Μαβίλη, ή σκύλο θα χτυπήσεις ή τον Ψαριανό. Γενικώς όχι ενέργειες που δίνουν στα καθεστωτικά ΜΜΕ την ευκαιρία να προβάλουν την πεφιλημένη τους ΔΗΜ.ΑΡ. ως το αντίθετο από αυτό που πραγματικά είναι: Τους εμφανίζουν ως θύματα, ενώ είναι θύτες, ως διωκόμενους, ενώ είναι διώκτες, ως υπεύθυνους αριστερούς που δρουν ανιδιοτελώς, ενώ στην πλειοψηφία τους είναι κυνικοί καριερίστες που έχουνε πέσει σαν ακρίδες στη λεία της εξουσίας. Έχουν μασήσει ήδη θέσεις σε γενικές γραμματείες, στην ΕΡΤ, στις ΔΕΚΟ, στον ΟΠΑΠ και τώρα ετοιμάζονται να επιπέσουν σε υπουργικούς θώκους. Δεν χρειάζονται μπινελίκια, χρειάζεται αφόρητη πολιτική, επαναλαμβάνω: πολιτική, πίεση στους βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ., για να μην ψηφίσουν τα μέτρα. Γιατί το μόνο ζήτημα ζωής ή θανάτου είναι τα μέτρα, όλα τ’ άλλα έπονται.
Πρέπει να λέμε ότι, χωρίς τη συμμετοχή της ΔΗΜ.ΑΡ., οι σαπισμένοι της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ δεν θα είχαν τολμήσει να σχηματίσουν κυβέρνηση, αλλά και να έκαναν κυβέρνηση, δεν θα τολμούσαν να ψηφίσουν τέτοια μέτρα. Να λέμε ότι αν ψηφίσουν τα μέτρα μαζί με τον Βενιζέλο, τον προστάτη των μεγαλοφοροφυγάδων, θα γίνουν κι αυτοί σαν τον Βενιζέλο, δηλαδή προστάτες των μεγαλοφοροφυγάδων. Να λέμε πως ό,τι κι αν τσαμπουνάνε για την παραμονή της χώρας στο ευρώ και τη δόση των 31,5 δισ., αν ψηφίσουν τα μέτρα, θα έχουν ξεκάνει με τα χεράκια τους τους ταπεινούς και τους καταφρονεμένους. Ότι ο πρόεδρος Κουβέλης, όσο κι αν τον υμνολογούν οι διαπλεκόμενοι προστάτες του, θα γραφτεί στα μαύρα κατάστιχα ως ο αριστερός που έκοψε τα επιδόματα των νεφροπαθών κι αυτή θα είναι μοίρα χειρότερη από εκείνη που επεφύλαξε η Ιστορία στον Τσιριμώκο. Χειρότερη κι από τη μοίρα που θα επιφυλάξει στον Καρατζαφέρη. Η ΔΗΜ.ΑΡ. είναι ο αδύναμος κρίκος της κυβέρνησης Σαμαρά κι αν σπάσει, η αλυσίδα θα θρυμματιστεί αυθωρεί.
Και προς Θεού, μην πετάτε μπύρες στον Ψαριανό! Διότι το να πετάς μπύρες στον Ψαριανό, είναι σαν να πετάς σουβλιστά αγριογούρουνα στον Οβελίξ.
Η γυναίκα του 2ου ορόφου
Πριν λίγες μέρες από το μπαλκόνι του σπιτιού
μου, παρατηρούσα κάποιον που έβαζε στο καρότσι του μεταλλικά κουτιά.
Φαινόταν εξαθλιωμένος και λίγο χαμένος αλλά συνέχισε με πείσμα την
δουλειά του. Αμέσως σκέφτηκα ότι είναι λίγο πιο τυχερός από τους άλλους
που ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια, γιατί θα τα δώσει και θα πάρει
λίγα χρήματα. Είναι τρομακτικό το πως μας έχουν κάνει να σκεφτόμαστε πια
βλέποντας εικόνες εξαθλίωσης στο κέντρο της Αθήνας. Ο πήχης πέφτει όλο
και πιο χαμηλά.
Ξαφνικά καθώς παρατηρούσα τον εξαθλιωμένο άντρα ακούστηκε η γυναίκα που μένει στον δεύτερο όροφο. Τον ρώτησε αν θέλει ένα παντελόνι. Ο άντρας ακούγοντας τις φωνές τραβήχτηκε προς τα πίσω. Μπορεί να μην κατάλαβε τι του έλεγε. Η γυναίκα το πέταξε μέσα σε μια σακούλα λέγοντας ότι αν ξαναπεράσει από κάτω σε λίγη ώρα θα του έδινε και κάποια άλλα ρούχα που είχε. Πέταξε το παντελόνι. Ο άντρας το πήρε σαστισμένος και έφυγε. Ύστερα από λίγα λεπτά πέρασε από κάτω και του έριξε μια σακούλα με ρούχα, τονίζοντας ότι είναι πλυμένα και καθαρά. Εκείνος την ευχαρίστησε χωρίς να μιλήσει βάζοντας το χέρι του στο στήθος.
Γράφω το περιστατικό για τον εξής λόγο: Είναι ακριβώς ο ίδιος δρόμος που έχω δει μαυροντυμένους άντρες να ξυλοκοπούν μετανάστη. Ο ίδιος δρόμος που έχουν σηκώσει κάποιοι στα μπαλκόνια τους ελληνικές σημαίες μόνο και μόνο για να αποφύγουν το μπλέξιμο με τους μαυροντυμένους. Ο ίδιος δρόμος όπου ένα ανοιξιάτικο βράδυ άκουσα από μια ταβέρνα να λένε ότι «λίγες τις έριξε ο Κασιδιάρης έπρεπε να τις μαυρίσει τα μάτια». Σε αυτό το δρόμο συνέβη λοιπόν και αυτό. Μια κίνηση αλληλεγγύης ανάμεσα σε μια ελληνίδα και έναν ξένο στο κέντρο της Αθήνας.
Αλληλεγγύη ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο χειρότερος εχθρός των media. Το φως που πέφτει πάνω στον σκοταδισμό που εκπέμπει η οθόνη. Ο ελάχιστος αέρας που βρίσκει μια χαραμάδα για να τρυπώσει στο στοιχειωμένο σπίτι του ρατσισμού που κρύβουνε μέσα τους. Αλληλεγγύη. Ο φόβος και ο τρόμος των πολιτικών. Μας θέλουν απομονωμένους στον μικρόκοσμο μας ώστε να μας χειρίζονται καλύτερα. Αλληλεγγύη. Ίσως να μην χρειάζεται μόνο αυτή για να βγούμε από το τούνελ αλλά χωρίς αυτή δεν θα αντέξουμε να δούμε κάποια στιγμή το φως.
Ξαφνικά καθώς παρατηρούσα τον εξαθλιωμένο άντρα ακούστηκε η γυναίκα που μένει στον δεύτερο όροφο. Τον ρώτησε αν θέλει ένα παντελόνι. Ο άντρας ακούγοντας τις φωνές τραβήχτηκε προς τα πίσω. Μπορεί να μην κατάλαβε τι του έλεγε. Η γυναίκα το πέταξε μέσα σε μια σακούλα λέγοντας ότι αν ξαναπεράσει από κάτω σε λίγη ώρα θα του έδινε και κάποια άλλα ρούχα που είχε. Πέταξε το παντελόνι. Ο άντρας το πήρε σαστισμένος και έφυγε. Ύστερα από λίγα λεπτά πέρασε από κάτω και του έριξε μια σακούλα με ρούχα, τονίζοντας ότι είναι πλυμένα και καθαρά. Εκείνος την ευχαρίστησε χωρίς να μιλήσει βάζοντας το χέρι του στο στήθος.
Γράφω το περιστατικό για τον εξής λόγο: Είναι ακριβώς ο ίδιος δρόμος που έχω δει μαυροντυμένους άντρες να ξυλοκοπούν μετανάστη. Ο ίδιος δρόμος που έχουν σηκώσει κάποιοι στα μπαλκόνια τους ελληνικές σημαίες μόνο και μόνο για να αποφύγουν το μπλέξιμο με τους μαυροντυμένους. Ο ίδιος δρόμος όπου ένα ανοιξιάτικο βράδυ άκουσα από μια ταβέρνα να λένε ότι «λίγες τις έριξε ο Κασιδιάρης έπρεπε να τις μαυρίσει τα μάτια». Σε αυτό το δρόμο συνέβη λοιπόν και αυτό. Μια κίνηση αλληλεγγύης ανάμεσα σε μια ελληνίδα και έναν ξένο στο κέντρο της Αθήνας.
Αλληλεγγύη ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο χειρότερος εχθρός των media. Το φως που πέφτει πάνω στον σκοταδισμό που εκπέμπει η οθόνη. Ο ελάχιστος αέρας που βρίσκει μια χαραμάδα για να τρυπώσει στο στοιχειωμένο σπίτι του ρατσισμού που κρύβουνε μέσα τους. Αλληλεγγύη. Ο φόβος και ο τρόμος των πολιτικών. Μας θέλουν απομονωμένους στον μικρόκοσμο μας ώστε να μας χειρίζονται καλύτερα. Αλληλεγγύη. Ίσως να μην χρειάζεται μόνο αυτή για να βγούμε από το τούνελ αλλά χωρίς αυτή δεν θα αντέξουμε να δούμε κάποια στιγμή το φως.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)