Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Όλοι οι πουλημένοι Είστε καταραμένοι Απ' την δική μας τη γενιά Από εργάτη ποιητή Κι από γραφιά.





Πουλημένοι πουλημένοι
Άλλη στράτα δεν σας μένει
Μνήμα σας προσμένει
Κάσα καρφωμένη.



Για τους πουλημένους
Βόλι δεν χαλάμε
Με πέτρες και κοτρόνια
Τους πετροβολάμε.

Πουλημένοι πουλημένοι
Άλλη ώρα δε σας μένει
Μνήμα σας προσμένει
Κάσα αφορισμένη.

Και για όλους ίδια
Θα 'χετε κονάκι
Λακκούβες με σκουπίδια
Κι απάνω τους κοράκι.

Όλοι οι πουλημένοι
Είστε καταραμένοι
Απ' την δική μας τη γενιά
Από εργάτη ποιητή
Κι από γραφιά.

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Κερδίσαμε τον πόλεμο... αλλά μας φάγαν ... ψύλλοι




Πάντα μ άρεσε να ψάχνω πίσω απ τις λέξεις , τα ψιλά γράμματα. τα φευγαλέα βλέμματα..και τα λόγια των μεθυσμένων..
Χτες πολλοί έριξαν τα βέλη τους  βουτηγμένα σε μπόλικη ειρωνεία για τους ανθρώπους του καναπέ..
"Δεν το έχω" να εκπροσωπώ άλλους, ούτε να απολογούμαι για το τί κάνω με τον καναπέ μου ...την πολυθρόνα μου..
Εξ άλλου ούτε οι άλλοι με πληροφορούν τί κάνουν με τις "καρέκλες " τους..
Όμως πρέπει κάποτε να τα βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους..
Χθες διέλυσαν μια μεγάλη συγκέντρωση..
αφού πρώτα πιάσανε τα πόστα ..κλείδωσαν τις εισόδους της Βουλής  ( αν αληθεύει ...και γιατί να μην αληθεύει?)
Που πάει να πει ότι φοβούνται...
Φοβούνται ακόμα κι αν ξέρουν πως τα "όπλα" της μιας πλευρά με της άλλης είναι άνισα.
Τον άνισο "οπλισμό" της μιας μεριάς τον ενισχύουν και δηλώσεις του τύπου : Ειρηνική διαμαρτυρία..
Και βέβαια αφού τους καθησυχάζεις.... βαράνε...που πάλι θα βαράγανε ..αλλά λέμε τώρα για το τί μπορεί να μειώσει μπροστά στα μάτια της εξουσίας ένα πλήθος αποφασισμένο ή όχι δεν ξέρω..
Απ τα παραπάνω βγαίνει το συμπέρασμα ότι σε κάθε δύσκολη στιγμή θα γίνεται το ίδιο  γαϊτανάκι :
Διαμαρτυρία...καταστολή...διάλυση
Διαμαρτυρία ..καταστολή διάλυση..
Σας αρέσει αυτό?
Αν σας αρέσει μπορείτε άνετα να βαυκαλίζεστε ότι κάνετε αγώνα , ότι σας λαμβάνουν υπ όψιν τους και ότι κάτι θα αλλάξετε..
Οτι θα "αλλάξετε" θα "αλλάξετε" αλλά κάτι που έχει προγραμματιστεί για να αλλάξει δημιουργώντας σας την ψευδαίσθηση ότι εσείς το καταφέρατε..
Αν ψάχναμε να βρούμε άλλους τρόπους οι οποίοι θα ροκάνιζαν αργά ..αλλά σταθερά..τα ήδη σάπια θεμέλια ενός συστήματος??
Δεν νομίζω να σας αρέσει...Δεν αρέσει εξ άλλου και στα κόμματά σας..Γιατί άν καταφέρουμε κάτι μ αυτό τον τρόπο ..θα είναι μόνο δικό μας και όχι των κομμάτων ( αν δεν καπελώσουν βέβαια την όποια προσπάθεια..)
Ένα πράγμα με φοβίζει και με τρομάζει...
Ο όποιος νέος συνειδητοποιημένος που παίρνει μέρος σε ένα τέτοιο - εκ των πραγμάτων... αλλά  και άνισων δυνάμεων - γαϊτανάκι..θα απογοητευτεί..
Έχουμε όμως παραδείγματα απ τον ξεσηκωμό παλιά στην κατοχή...θα μου πει κάποιος πολύ σωστά..
Ναι...αλλά τότε υπήρχαν και πολιτικοί - πατριώτες...και οργανώσεις που πάλευαν βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους ..
......Και μη ξεχνάμε ..πως και τα παιδιά έκαναν σαμποτάζ στους Γερμανούς..
 Σήμερα ας γίνουμε επί τέλους ψύλλοι στις νίκες τους..
Έτσι κι αλλιώς σαν έντομα μας βλέπουν..Μας δείχνουν τον τρόπο ..Δεν το βλέπουμε ???
Πως θα γίνουμε "ψύλλοι" ???
Αυτό είναι ποιο δύσκολο ακόμα και από το να ρίξουμε μια κυβέρνηση...
Γνωρίζω μόνο το πρώτο βήμα ...αλλά δεν θα σας το πω...
Δεν σας νοιάζει έτσι κι αλλιώς..

απο την ελιτσα 

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΜΕ



 Τους ανατρέπουμε

Ρήμαξαν τις ζωές μας
Ήρθε η ώρα  να ρημάξουμε και εμείς τις δικες τους
Απεργία
Καταλήψεις
ΠΑΝΤΟΥ
Έως να πέσουν
 Να σβήσουν οι μηχανές από τα ελικόπτερα
Οι προδότες θα μείνουν στην Ελλάδα και θα δικαστούν


Αρθρο 120 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2-3-4

 

2. Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.

 

3. Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.        

 

4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον... πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία

 
 

Πίνεις την προδοσία με το γάλα, πίνεις την προδοσία με το κρασί






Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Καλογιάννης


Αυτό που ήσουν κάποτε θα γίνεις ξανά
πρέπει να γίνεις, πρέπει να κλάψεις.

Ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος
Η εκπόρθηση να φτάσει ως τις ρίζες των βουνών
Είσαι Έλληνας, είσαι Έλληνας.

Πίνεις την προδοσία με το γάλα,
πίνεις την προδοσία με το κρασί.

Ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος,
πρέπει να δεις, πρέπει να γίνεις,
αυτό που ήσουν κάποτε θα γίνεις ξανά

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ




Τίς ἡμέρες ἐκεῖνες ἔκαναν σύναξη μυστική τά παιδιά καί λάβανε τήν ἀπόφαση, ἐπειδή τά κακά μαντάτα πλήθαιναν στήν πρωτεύουσα, νά βγοῦν ἔξω σέ δρόμους καί σέ πλατεῖες μέ τό μόνο πρᾶγμα πού τούς εἶχε ἀπομείνει: μιά παλάμη τόπο κάτω ἀπό τ’ ἀνοιχτό πουκάμισο, μέ τίς μαῦρες τρίχες καί τό σταυρουδάκι τοῦ ἥλιου. Ὅπου είχε κράτος ἡ Ἄνοιξη. Καί ἐπειδή σίμωνε ἡ μέρα πού τό Γένος εἶχε συνήθειο νά γιορτάζει τόν ἄλλο Σηκωμό, τή μέρα πάλι ἐκείνη ὁρίσανε γιά τήν Ἔξοδο. Καί νωρίς ἐβγήκανε καταμπροστά στόν ἥλιο, μέ πάνου ὡς κάτου ἁπλωμένη τήν ἀφοβιά σά σημαία, οἱ νέοι μέ τά πρησμένα πόδια πού τούς έλεγαν ἀλῆτες. Καί ἀκολουθούσανε ἄντρες πολλοί, καί γυναῖκες, καί λαβωμένοι μέ τόν ἐπίδεσμο καί τά δεκανίκια. Ὅπου έβλεπες ἄξαφνα στήν ὄψη τους τόσες χαρακιές, πού ‘λεγες είχανε περάσει μέρες πολλές μέσα σέ λίγην ὥρα. Τέτοιας λογῆς ἀποκοτιές, ὡστόσο, μαθαίνοντες οἱ Ἄλλοι, σφοδρά ταράχτηκαν. Καί φορές τρεῖς μέ τό μάτι ἀναμετρῶντας τό ἔχει τους, λάβανε τήν ἀπόφαση νά βγοῦν ἔξω σέ δρόμους καί σέ πλατεῖες, μέ τό μόνο πρᾶγμα πού τούς εἶχε ἀπομείνει: μιά πήχη φωτιά κάτω ἀπ’ τά σίδερα, μέ τίς μαῦρες κάνες καί τά δόντια τοῦ ἥλιου. Ὅπου μήτε κλῶνος μήτε ἀνθός, δάκρυο ποτέ δέν ἔβγαλαν. Καί χτυπούσανε ὅπου νά ‘ναι, σφαλῶντας τά βλέφαρα μέ ἀπόγνωση. Καί ἡ Ἄνοιξη ὁλοένα τούς κυρίευε. Σάν νά μήν ἤτανε ἄλλος δρόμος πάνω σ’ ὁλακέρη τή γῆ, γιά νά περάσει ἡ Ἄνοιξη παρά μονάχα αὐτός, καί νά τόν εἶχαν πάρει ἀμίλητοι, κοιτάζοντας πολύ μακριά, περ’ ἀπ’ τήν ἄκρη τῆς ἀπελπισιᾶς, τή Γαλήνη πού έμελλαν νά γίνουν, οἱ νέοι μέ τά πρησμένα πόδια πού τούς έλεγαν ἀλῆτες, καί οἱ ἄντρες, καί οἱ γυναῖκες, καί οἱ λαβωμένοι μέ τόν ἐπίδεσμο καί τά δεκανίκια. Καί περάσανε μέρες πολλές μέσα σέ λίγην ὥρα. Καί θερίσανε πλῆθος τά θηρία, καί άλλους ἐμάζωξαν. Καί τήν άλλη μέρα ἐστήσανε στόν τοῖχο τριάντα.