Απο celin
Υποθετω οτι υπαρχουν 5 η 10 η 20 η και λιγοι παραπανω, που περιμενουν να διαβασουν τη γνωμη μου για τα τεκταινομενα. Κι ενας μονο να υπαρχει, η μια, νιωθω υποχρεωμενος να του/της εξηγησω την αποχη μου αυτο το διαστημα. Πρεπει να σου πω λοιπον οτι σιχαινομαι τοσο πολυ αυτα που βλεπω, που εχασα τη θεληση να τα εξηγω και να τα αναλυω. Θα μπορουσα να κανω αυτο που κανω παντα σε αναλογα διαστηματα σιχαμαρας: Να απεχω απο τη πολιτικη συζητηση, ανεβαζοντας τραγουδια, βιβλια, ταινιες η ποιηματα. Ελα ομως που ακομα και για αυτο μου κοπηκε η ορεξη, κι αυτο προφανες αντανακλα κατι γενικοτερο,
περα δηλαδη απο τη πολιτικη σιχαμαρα υπαρχει μια γενικοτερη σιχαμαρα, που δεν ειναι μονο σιχαμαρα, ειναι και βαρεμαρα, ειναι και μελαγχολια, να πω παραιτηση η και κατι βαρυτερο,
δηλαδη συμφιλιωση με την Ηττα; Αποδοχη της υφισταμενης καταστασης;
Αυτο αραγε σημαινει οτι τοσον καιρο δεν υπηρχε δηλαδη παραιτηση και συμφιλιωση με την Ηττα;
Κι αποδοχη;
Μηπως θεωρω οτι 430 ποστ σημαινουν κατι παραπανω απο τα παραπανω; Μηπως με τα ποστ νομιζα οτι πολεμω κατι που ουσιαστικα δε πολεμησα ποτε κι επεσα αμαχητι μπροστα του;
Μηπως το να παραδινομαι ειναι το μονο που μου εχει απομεινει;
Η παραπανω παραγραφος φανερωνει τους λογους της διαδικτυακης αποχης. Πνιγμενα λογια που επαψαν να ρεουν, πνιγμενα κι ασθμαινοντα που ασφυκτιουν μπροστα στις θανασιμες βεβαιοτητες, οι οποιες επιδεικνυουν αδυσωπητα την παντοδυναμια τους.
Θανασιμες βεβαιοτητες, πρακτορες των Αμερικανων στα ΜΜΕ και στην Πολιτικη εναντιον πρακτορων των Γερμανοευρωπαιων, να προσπαθουν να ριξουν ο ενας στον αλλον τις ευθυνες για αυτο που ζουμε, κι ολοι αυτοι, ενωμενοι, οταν ειναι να υπερασπιστουν τα ντοπια καπιταλιστικα γουρουνια,
αυξηση κατα 18,2% των κερδων μεσα στο 2011 για τους ντοπιους καπιταλιστες
κι ολα αυτα μεσα στην κριση,
ελατε να τη πεσουμε πεντακοσια ατομα σε εναν Γερμανο Προξενο, ελατε να αντισταθουμε στον μπινε που μας την ειπε για την εργατικοτητα μας, αλλα προσοχη: Μη πειραξουμε αυτον που μας πεταει στον δρομο.
Και προπαντος, μην πειραξουμε αυτους για χαρη των οποιων μας πετανε στον δρομο,
για αυτο το γαμημενο το 18, 2% μεσα στο 11.
Μετακινουμαι καθημερινα με λεωφορεια και μετρο. Το λεω με καμαρι, i am a motherfucking working class hero, αν και η αληθεια ειναι οτι πολυ θα θελα να ειχα ενα αμαξι και λεφτα να το συντηρω,
και μεσα απο το αμαξι να βλεπω τους ανθρωπους στα λεωφορεια να βραζουν και να στριμωχνονται σα τα μοσχαρια, θα ηταν πρωτης κλασης διασκεδαση να βλεπω αυτο το θεαμα μεσα στο αιρκοντισιον μου.
Αλλα δεν υπαρχει δεκαρα τσακιστη, ετσι καποιοι αλλοι διασκεδαζουν μαζι μου, οταν σταματαει το λεωφορειο πλαι τους στο φαναρι που γινεται κοκκινο.
Στο λεωφορειο λοιπον, που κακη μοιρα με ριξε εκει να βραζω,
ειδικα υστερα απο τη ψηφιση των μετρων, σχεδον δεν εχει υπαρξει μερα που να μη βλεπω ανθρωπους -τροπος του λεγειν- να τσακωνονται. "ΜΗ ΣΠΡΩΧΝΕΤΕ", "ΜΠΕΙΤΕ ΛΙΓΟ ΜΕΣΑ ΝΑ ΧΩΡΕΣΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ", μαλακιστηρια που βλεπουν ηλικιωμενους να υποφερουν αλλα δε σηκωνονται, παιζοντας παιχνιδια στο αι φον, κωλογεροι που ειναι ετοιμοι για μανουρα σχολιαζοντας με φθονο αυτο που παραμενει καθως εκεινοι φευγουν, Αλβανορουμανοπολωνες η τι στο διαολο ειναι δε ξερω, να γκαριζουν στο κινητο, ετοιμες να μανουριαστουν κι αυτες με τον καθενα,
τις προαλλες ενα λεωφορειο ολοκληρο εξυμνουσε την τολμη του Κασσιδιαρη που εβγαλε στη φορα τον πραγματικο μισθο των βουλευτων, και θυμαμαι μια Θεοξεχασμενη να τα βαζει με τον Αδωνη Γεωργιαδη κι ο λογος; " ΔΕ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ ΛΙΓΟ, ΝΑ ΒΓΑΖΕΙ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΨΗΦΟΥΣ;"
Αυτο την πειραξε. Η γυναικα του στο γυαλι. Δε τη πειραξε τοσο που την εκτελει με τους νομους που ψηφιζει. Η γυναικα του την πειραξε. Λογικο. Πολλα ειναι τα μπαζα που ζηλευουν μια ομορφη γυναικα. Εχω σιχαθει να βλεπω εναν σωρο κοσμο να τη πεφτει στον Αδωι Γεωργιαδη για ολους τους λαθος λογους που μπορει καποιος να του την πεσει. Δε του τη πεφτουν επειδη σε καθε δυο λεξεις, η μια ειναι η υπερασπιση του Εφοπλιστικου-Μηντιακου και γενικοτερα καπιταλιστικου κατεστημενου. Του τη πεφτουν επειδη η γυναικα του ειναι μουναρα και χορευε "ξεβρακωτη" στο DANCING WITH THE STARS.
Τοσα μικροαστικα σκουπιδια ειναι επομενο οτι θα κανουν τον οποιονδηποτε λογικα σκεπτομενο ανθρωπο με ενα στοιχειωδες μορφωτικο επιπεδο να δει τους δολοφονους του Ελληνικου λαου,
τυπου Αδωνι, με συμπαθεια. Τουλαχιστον με περισσοτερη συμπαθει απο οτι αυτους.
Επιστρεφω στα ΜΜΜ. Δε ξερω κατα ποσο ειναι εφικτο καποιος που κυκλοφορει στα ΜΜΜ να διατηρησει την ελπιδα, την αλληλεγγυη και τη διαθεση να παλεψει για να αλλαξει τα πραγματα.
Στη θαλασσα του (ΟΧΙ ΑΚΟΜΑ ΑΛΛΑ ΚΟΝΤΕΥΕΙ) Λουμπεν Προλεταριατου, μακαριος οποιος κυκλοφορει με αμαξι.
Αλλιως, θα πνιγει. Κι ενδεχομενως, μαζι με αυτον , και τα λογια του.
Λογια πνιγμενα κι αισθμανοντα. Λογια που θα μπορουσαν να ειναι εκατο χιλιαδες φορες πιο πικρα και κυνικα και μισανθρωπικα απο αυτα που διαβαζεις τωρα.
Για αυτο, δε ξερω αν εκανα καλα που εγραψα αυτα που εγραψα. Δε θελω να σου μαυριζω κι αλλο τη ψυχη. Γαμησε με, ενα σωρο μπασταρδια το κανουν αυτο, δεν υπαρχει λογος να το κανουμε κι ο ενας στον αλλον.
Θα βρω τη δυναμη αργοτερα να ανεβασω το αρθρο αυτο που θελω καιρο να γραψω για τη χειραγωγηση των ηδονων- Χορκχαιμερ η Μαρκουζε- στον Καπιταλισμο και το πως το Θεαμα καταφερε να μας ευνουχισει.
Θα βρω το κουραγιο να γραψω για το βιβλιο του Νικολας Σαξον που αφορα τις Οφσορ και σου δειχνει πως οι Πλουσιοι παντα θα βρισκουν τροπους να κρυβουν τα λεφτα τους παγκοσμιως αφηνοντας εμας τα φτωχαδακια να πληρωνουμε τον λογαριασμο.
Θα βρω τη διαθεση αργοτερα να αναλυσω τη ταινια COMPLIANCE και να δουμε μαζι πως μπορουν οι εξουσιαστικες φιγουρες να σε πειθουν για το παραμικρο, μονο και μονο επειδη φορανε μια στολη .
Θα βρω τη θεληση να ανεβασω κανα τραγουδακι, σειρα τωρα εχουν τα CUREο-JOYDIVISIONEDITORSMADRUGADOειδη.
Κανα ποιηματακι (Εχω τοσα πολλα, οσα και να αναρτησω, παλι θα περισσεψουν για να τα βαλω ακυκλοφορητα στη ποιητικη μου συλλογη:)
Θα βρω το κουραγιο να απλωσω το χερι μου ξανα. Και να θυμηθω οτι μεσα στο λεωφορειο που κυκλοφορω καθημερινα, περα απο ολα αυτα τα νευρωτικα σκατα, υπαρχουν οι Ασιατες και τα μαυρακια, που σηκωνονται με σεβασμο να κατσουν οι ανημποροι. Υπαρχουν οι πιτσιρικαδες με τα καθαρα τα βλεμματα, που αντι να ριχνουν μια πετρα στο κεφαλι οποιουδηποτε ανω των 40 βλεπουν,
και δικιο θα ειχαν,
κοιταζουν διχως να κρινουν, γελανε διχως να μιζεριαζουν,
υπαρχουν οι οδηγοι που σε συνθηκες Χαους εξυπηρετουν τον κοσμο, προσεχοντας για την ασφαλεια του,
υπαρχει η μεγαλη σιωπηλη, πλειοψηφικη μαζα, που καποτε θα παρει κατι στο χερι της και θα το κατεβασει με μανια στο κεφαλι ολων αυτων που τη δηλητηριαζουν καθημερινα.
Ειτε στα μικροαστικα σκουπιδια εντος του λεωφορειου,
ειτε στα μεγαλοαστικα, εκτος.
Μεχρι τοτε, τα λεμε. Αυριο, μεθαυριο, δεν εχω ιδεα. Σορι αν σε μαυρισα, αλλα
δε μπορεις να πεις, το εσωσα λιγο στο τελος.
Ακομα πνιγμενος ειμαι, εγω και τα λογια μου.
Αλλα τωρα που μιλησα μαζι σου,'
λιγο λιγοτερο.
Τσακω κι ενα τραγουδακι
Γαντι ταιριαζουν οι στιχοι.
