Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

«Παγωμένοι» νεφροπαθείς στο νοσοκομείο του Ρίου!

Δημοσίευση: Δευ, 10/12/2012 - 18:22
Σε παγωμένα κρεβάτια νοσηλεύονται σήμερα όλη μέρα ασθενείς που νοσηλεύονται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου λόγω έλλειψης πετρελαίου! Μεγάλο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι νεφροπαθείς που είναι απαραίτητο να νοσηλεύονται σε ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες.
Η υποχρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε ακόμη και η θέρμανση ή το ρεύμα σε πολλές δημόσιες δομές Υγείας - Πρόνοιας να μην είναι εξασφαλισμένα.
Πρέπει να πούμε ότι οι νεφροπαθείς του νοσοκομείου, που έκαναν σήμερα αιμοκάθαρση και χρειάζονται ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες, υπέφεραν. Να σημειώσουμε ότι στη Μονάδα Τεχνητού Νεφρού του νοσοκομείου υπόκεινται σε αιμοκάθαρση περίπου 30 νεφροπαθείς και σύμφωνα με την Ομοσπονδία Νεφροπαθών Ελλάδας, είχε επισημανθεί στη διοίκηση του νοσοκομείου ότι τελειώνει το πετρέλαιο, αλλά δεν έγινε τίποτα. Έτσι, σήμερα δεν άνοιξε όλη μέρα η θέρμανση και δεν αναμένεται να ανοίξει μέχρι αύριο.
«Στις 6 το πρωί, που πήγαν οι πρώτοι για αιμοκάθαρση, το κρύο είναι ανυπόφορο και οι νεφροπαθείς που βγαίνει όλο το αίμα τους από το σώμα, κρυώνουν πολύ, δεν αντέχουν χωρίς θέρμανση. Μας υποσχέθηκαν πως αύριο θα έχουν πετρέλαιο...», είπε στον «Ρ» ο Γρ. Λεοντόπουλος, γραμματέας της Ομοσπονδίας Νεφροπαθών.
Όλη τη νύχτα, δηλαδή, αναμένεται οι ασθενείς που νοσηλεύονται στο κτίριο που δεν έχει θέρμανηση, να τουρτουρίζουν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία τους.

 http://www.902.gr

Έχουμε και λέμε ξανά

Posted on


Ανάμεσα στην έξοδό μας από την Ευρώπη (ΚΚΕ) και στην παραμονή μας σε αυτήν με προσπάθεια αλλαγής της φυσιογνωμίας και των πολιτικών της (ΣΥΡΙΖΑ), πράγμα που θεωρώ τελείως μάταιο και ουτοπικό, υπάρχει η τρίτη λύση, η πιο ρεαλιστική που λέει ότι μπορούμε να φύγουμε από την Ευρωζώνη, να επιστρέψουμε στην δραχμή και να παραμείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως κι άλλα κράτη.
Για τον λόγο αυτόν λοιπόν, και για άλλους, προσωπικά συμφωνώ με τον Λαφαζάνη, τον οποίον εκτιμώ και ως πολιτική προσωπικότητα της Αριστεράς.
Όσον αφορά το ΚΚΕ, τα λάθη των ηγεσιών του από την εποχή του εμφυλίου μέχρι σήμερα είναι ακριβώς τα ίδια και το κόμμα έχει μια μοναδική διαχρονική συνέπεια στο να συνεχίζει τα ίδια λάθη και στο να μην μαθαίνει τίποτε από αυτά. Προσωπικά το θεωρώ απολύτως υπεύθυνο για την σημερινή κατάντια ως ανάχωμα του επάρατου δικοματισμού, ως βαλβίδα ασφαλείας του συστήματος που κατάστρεψε τη χώρα. Την χώρα δεν την έφερε σε αυτή την κατάσταση ο δικομματισμός αλλά ο τρικομματισμός. Η κομμουνιστική ιδεολογία και στάση ζωής είναι χαρακτηριστικό πολλών ανθρώπων που εδώ και χρόνια είτε βρίσκονται πολιτικά άστεγοι είτε επιλέγουν να ψηφίζουν ΚΚΕ και να συντηρούν την αρρώστια του είτε είναι μέλη του και τους εκμεταλλεύεται η ηγεσία όπως έκανε πάντοτε στην ιστορία του κόμματος, είτε έχουν στραφεί προς την άλλη Αριστερά εδώ και πολλά χρόνια.
Ο Σύριζα ως μια Αριστερά που συσπείρωνε τους κομμουνιστές αλλά διαφωνούντες με το ΚΚΕ, έγινε ξαφνικά ένα κόμμα του 30%, έγινε αξιωματική αντιπολίτευση και πάει ίσως για κυβέρνηση. Και αυτό όχι επειδή οι Έλληνες πολίτες γίνανε αριστεροί αλλά επειδή οι Έλληνες πελάτες προδόθηκαν από τους εμπόρους πολιτικής, από τους οποίους αγόραζαν τη ζωή τους τόσα χρόνια και στους οποίους πουλούσαν την συνείδηση και την ψήφο τους. Όλοι αυτοί οι ξεπουλημένοι επί δεκαετίες αλλά και άλλοι πλανεμένοι ή αδαείς, βρέθηκαν στην ανοιχτή αγκαλιά του αντιμνημονιακού Σύριζα εν μία νυκτί. Και το κόμμα της Αριστεράς, με μια ηγεσία άπειρη και λίγη, έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του, όπως φάνηκε και στις πρόσφατες δεύτερες εκλογές, κατά τις οποίες ο Σύριζα δεν βγήκε κυβέρνηση, μόνο και μόνο επειδή δεν ήθελε να βγει κυβέρνηση. Όλα αυτά δεκτά και μη κατακριτέα ως εδώ. Και ο φόβος της ευθύνης αλλά και η έκπληξη και μη σωστή διαχείριση του ξαφνικά μεγάλου εκλογικού ποσοστού είναι κατανοητά και ανθρώπινα αλλά και πολιτικώς αποδεκτά. Όμως μέχρι το να διολισθαίνεις ως κόμμα της Αριστεράς σιγά σιγά προς τα εκεί που θέλει η κοινωνία αντί να στέκεσαι στο ύψος σου και να αλλάζεις την κοινωνία, όπως έχεις ευθύνη να κάνεις,αυτό είναι πολιτικός εκπεσμός και όποιος το αντιλαμβάνεται αλλά δεν αντιδρά για όποιους λόγους, έχει ευθύνη για το μέλλον. Μέχρι στιγμής έχουμε δει τα μύρια όσα. Από την 3η Σεπτέμβρη και την προσπάθεια ταύτισης του Σύριζα μαζί της, μέχρι πολιτικό συγχρωτισμό με την Κατσέλη, μέχρι άρθρο της Ξενογιαννακοπούλου στην Αυγή για να μετρηθούν οι αντιδράσεις, μέχρι Κοτσακά, αριστίνδην μέλος, μέχρι πολλά που δεν είναι του παρόντος να απαριθμηθούν. Η ηγεσία του Σύριζα δείχνει να πέφτει στην λούμπα κάθε μέρα και πιο βαθιά. Επειδή όμως πέφτει αργά αργά, διολισθαίνει για την ακρίβεια, οι παλαιοί Αριστεροί δείχνουν να μην το νιώθουν ή αν το νιώθουν το ανέχονται για διάφορους λόγους, ενώ η ηγεσία του κόμματος εκμεταλλεύεται αυτή την ανοχή και προχωρεί ακόμα βαθύτερα προς την πασοκοποίηση. Αυτή η πασοκοποίηση είναι λογικό να συμβαίνει διότι από το 4% έως το 30%, οι πολλοί αυτοί παραπανίσιοι ψηφοφόροι δεν κατέβηκαν από τον πλανήτη Άρη αλλά είναι πολίτες που υπήρχαν και στο παρελθόν στην Ελλάδα και προφανώς ήτανε πελάτες και υποστηρικτές του ελεεινού πολιτικού συστήματος, κομμάτων και πολιτικών ανδρών που κατάστρεψαν τη χώρα. Η ευθύνη του Σύριζα είναι να βάλει φραγμούς. Να σταθεί βράχος ακλόνητος στην ιδεολογία και την πρακτική του και να αφήσει απ’ έξω κάθε προβεβλημένο από το παρελθόν κομματικό στέλεχος του πρώην δικομματισμού είτε ψήφισε είτε καταψήφισε τα μνημόμια. Να αναγκάσει τους “μετανοήσαντες” να αλλάξουν πολιτική στάση ζωής και όχι να τους δέχεται ως στελέχη ωσάν να είναι ήδη αλλαγμένοι. Είναι γεμάτη η Ελλάδα από Κινήματα και Συλλογικότητες που μάχονται καθημερινά ενάντια στον ναζισμό, ενάντια στο ξεπούλημα των φυσικών πόρων, ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος του κάθε τόπου, ενάντια στην εξαθλίωση, ζώντας αλληλέγγυα και εφαρμόζοντας άλλου είδους, πρωτοφανείς για την Ελλάδα καθημερινές πολιτικές, προσωπικές και συλλογικές. Αυτούς τους ανθρώπους τους έχει προσεγγίσει ο Σύριζα; Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να έχει τιμή, καμάρι και σημαία του ο Σύριζα. Κι όχι τους πασοκογενείς συνδικαλιστές και πρώην υπουργούς, τους οποίους επιβάλλεται να αφήσει στην άκρη, κι αυτοί ας μην τον ψηφίσουν καν όταν θα έρθει η ώρα. Ένα κόμμα με επικεφαλής έναν τόσο νέο άνθρωπο είναι τελείως απογοητευτικό να μην μπορεί, ούτε αυτή την ύστατη ώρα, ούτε με αυτή την εξαίρετη ευκαιρία που έχει, μέσα σε μια κοινωνία που αλλάζει κάθε λεπτό, να φέρει στην επιφάνεια της πολιτικής φρέσκους ανθρώπους, νέες πολιτικές τάσεις, νέα αντίληψη και νέες μορφές αγώνα.
Είχα γράψει και στο παρελθόν, αμέσως μετά τις εκλογές ότι ο Σύριζα έχει την μεγάλη ευκαιρία να συντονίσει και να γίνει ομπρέλα όλων των Κινημάτων και των Συλλογικοτήτων που έχουν οργανωθεί και αντιστέκονται απ’ άκρη σ’ άκρη στην Ελλάδα. Να φτιάξει γραφεία, να τα στελεχώσει και να προσφέρει νομική, επιστημονική και κάθε άλλου είδους υποστήριξη σε αυτά τα Κινήματα. Ο Σύριζα έχει έσοδα από κρατική επιχορήγηση, έχει και μισθούς Βουλευτών. Ένα αριστερό κόμμα όλα αυτά τα έσοδα θα τα διέθετε στο μεγαλύτερο μέρος τους για να στελεχώσει τέτοιου είδους γραφεία συμπαράστασης, συμπόρευσης και αλληλεγγύης με την κοινωνία, με τους ανθρώπους που αντιστέκονται ενάντια στην εξαθλίωση, στον ναζισμό, στο ξεπούλημα και στην καταστροφή. Δεν έχει κάνει όμως τίποτα απολύτως. Ένα μεγάλο μηδενικό. Αντ’ αυτού, συμμετέχει σε συνέδρια ελληνοαμερικανικού επιμελητηρίου και δίνει διαπιστευτήρια στα αφεντικά ότι θέλει τους επενδυτές και άλλες τέτοιες απαράδεκτες γελοιότητες.
Προσωπικά δεν με εκφράζει καθόλου μια τέτοια κατ’ επίφαση Αριστερά. Νιώθω και διαβλέπω ότι όσες καταστροφές καταφέραμε να αποσοβήσουμε μαχόμενοι τόσα χρόνια ενάντια σε Υπουργούς του Πασόκ, θα τα δούμε σε λίγο να συμβαίνουν επειδή οι ίδιοι άνθρωποι θα έχουν επιπλεύσει ή επανακάμψει πολιτικά μέσα από τον Σύριζα. Τα παλαιά μέλη του Σύριζα και οι αγνοί αριστεροί, όπως και του ΚΚΕ, θα δούμε να αλώνεται η Αριστερά και να εκπίπτει σε μια σύγχρονη καπιταλιστική γιαλαντζί αριστερά όπως η ΔΗΜΑΡ, αντί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που της δίνεται και να αλώσει η ίδια το καταρρέον πολιτικό σύστημα φέρνοντας κοντά στην ιδεολογία της την κοινωνία. Αν η ηγεσία του Σύριζα θέλει να γίνει κυβέρνηση με ψήφους πελατών και όχι πολιτών, όπως δείχνει η μέχρι τώρα πολιτική του πορεία ως αξιωματική αντιπολίτευση, προσωπικά δεν πρόκειται ούτε να ασχοληθώ ποτέ ξανά με την περίπτωσή του.

http://yiannismakridakis.gr/

«ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΙ ΑΛΛΑ ΣΙΚ»

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΔΕΥΤΕΡΑ, 10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012 ΣΤΙΣ 20:45, www.apospasma.gr
 
 «Κατέβηκε» από τη βιτρίνα του πολυκαταστήματος «Fokas» η φράση «Πεινασμένοι αλλά σικ» (Hungry but chic) που προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις στο Διαδίκτυο.

Το συγκεκριμένο σλόγκαν δεν αποτελεί έμπνευση του πολυκαταστήματος, αλλά της γαλλικής εταιρείας ρούχων KOOKAΪ, η οποία μάλλον έχει επιλέξει μια... ατυχή φράση για να διαφημίσει την κολεξιόν της φετινής σεζόν.
Σίγουρα η αναγραφή αποτελούσε πρόκληση, την ώρα εκατοντάδες εργαζόμενοι του «Fokas» κινδυνεύουν να μείνουν στο δρόμο εξαιτίας της αίτησης της επιχείρησης για υπαγωγή στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα, ενώ από τον εμπορικότερο δρόμο της Αθήνας περνούν καθημερινά πάρα πολλά θύματα της κρίσης, που δεν έχουν ούτε χρήματα για φαγητό ούτε για ρούχα.

Οι επίτροποι τσακίζουν την συμφωνία

 
Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος


Από τη μέρα που ο Σταύρος Ψυχάρης πήρε τον κοντυλοφόρο του και ανέβηκε στο βουνό να πολεμήσει τις δυνάμεις κατοχής, οι παλιοί του συμπολεμιστές ετοιμάζουν μολότοφ να πολεμήσουν τους κουκουλοφόρους που λυμαίνονται τη χώρα. Το λόμπι της δραχμής παλεύει με νύχια και με δόντια να προσεταιριστεί τον κομαντάντε της Μιχαλακοπούλου και να ενώσουν τις δυνάμεις τους…
Πέρα από τη θυμηδία που προκαλεί η αναδίπλωση των εντύπων του ΔΟΛ(Ψ) που από μνημονιακά σήκωσαν ψηλά το λάβαρο της επανάστασης και μεταβλήθηκαν σε Τράγκες, κάποιο λάκκο έχει η φάβα.
Αν δεν φανερώνει πανικό, τότε είναι τουλάχιστον άκομψες οι ξαφνικές δημόσιες κραυγές των ηγετικών στελεχών του ΔΟΛ.
Ο Ψυχάρης… απειλεί από το κύριο άρθρο του κυριακάτικου Βήματος ότι «όσοι ερευνούν για δάνεια των εφημερίδων ας γνωρίζουν ότι ο «θησαυρός» θα είναι άνθρακες. Και ότι οι εφημερίδες μπορούν να εκδοθούν ακόμη και τετρασέλιδες, αλλά θα εκδοθούν και θα κυκλοφορήσουν, έστω χέρι με χέρι», ενώ ο διευθυντής της εφημερίδας Α. Καρακούσης απορεί ξαφνικά αν «μπορεί να είναι τόσο ξεφτιλισμένοι οι Ευρωπαίοι;»
Τι κρύβεται τελικά πίσω απ’ τον άλλοτε κραταιό δημοσιογραφικό οργανισμό που μοιάζει να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος κάτω απ’ το δυσβάσταχτο βάρος των δανείων;
Αν υπάρχει ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει τον κομαντάντε του ΔΟΛ, αυτό είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Χάρη σε αυτό ανελίχθηκε ο Ψυχάρης ταχύτατα στην ιεραρχία των πολιτικών συντακτών, χάρη σ’ αυτό μετακόμισε από το προδικτατορικό «Έθνος» στον δημοσιογραφικό οργανισμό Λαμπράκη, χάρη σ’ αυτό σε διάστημα μιας δεκαετίας βρέθηκε στην κορυφή της πυραμίδας του ΔΟΛ και χάρη σ’ αυτό διέβλεψε και επένδυσε στην άνοδο των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης και δη την τηλεόραση με τη συνεργασία του ΔΟΛ στο Mega Channel.
Εν μέσω της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που βιώνει ο τόπος τον τελευταίο μισό αιώνα, έχει ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο θα παίξει το χαρτί του ο Ψυχάρης.
Στη Μιχαλακοπούλου τα σενάρια της συγχώνευσης, ουσιαστικά έχουν μετατραπεί σε σχέδια επί χάρτου. Το καινούργιο, ανανεωμένο σάιτ προβλέπει την απορρόφηση των συντακτών του Βήματος και των Νέων ως πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. «Να δούμε πόσοι θα χωρέσουμε» λένε τα στελέχη, στέλνοντας το πρώτο μήνυμα πανικού. Σε ποια εταιρεία ανήκει το νέο σάιτ; Τι εργασιακό καθεστώς θα ισχύει για τους υπαλλήλους του οργανισμού; Αυτά είναι επουσιώδη ερωτήματα μπροστά στη μεγάλη εικόνα!
Ποια είναι αυτή; Μια ακόμη μεγαλύτερη συγχώνευση. Αυτή ανάμεσα σε δύο εκδοτικούς κολοσσούς των τελευταίων δεκαετιών, του ΔΟΛ και του ομίλου Μπόμπολα. Ούτως ή άλλως, και οι δύο είναι βυθισμένοι στα δάνεια και στα χρέη, όπως φυσικά και το Mega Channel στο οποίο είναι συμμέτοχοι.
Το σενάριο θέλει τους δύο οργανισμούς να ενώνουν τις υγιείς και πρωτοκλασάτες δυνάμεις τους κάτω από μια νέα εταιρική ομπρέλα. Ο Ψυχάρης εκτός από τα brandnames που διαθέτει στο χαρτοφυλάκιό του, θα προσθέσει στην εξίσωση και ένα… σετ επιχειρηματιών που ουδέποτε ενεργοποιήθηκαν για να βγάλουν τον ΔΟΛ από το βούρκο.
Από πέρυσι έχουν ακουστεί τα ονόματα των Σωκράτη Κόκκαλη, Ευάγγελου Μυτιληναίου, Πολυχρόνη Συγγελίδη, Γιώργου Περιστέρη και Πάνου Γερμανού, επιχειρηματιών που έχουν επισκεφθεί αρκετές φορές το κτίριο της Μιχαλακοπούλου. Με πρόσωπο όλους αυτούς ο Ψυχάρης θα επεδίωκε να λάβει 20 εκατομμύρια ευρώ ομολογιακό δάνειο για το σχέδιο που αναλύεται παρακάτω.
Το σχέδιο υφίσταται απ’ τις αρχές της περασμένης δεκαετίας, όταν οι δύο δημοσιογραφικοί οργανισμοί άρχισαν να βαδίζουν στα χνάρια των τραπεζών. Αφού εκείνες συγχωνεύονται, μπορούν και οι δύο όμιλοι. Το σενάριο θέλει φυσικά και τις τράπεζες να εμπλέκονται, καθώς τα δάνεια που έχει ο Μπόμπολας στον Πήγασο και ο Ψυχάρης στον ΔΟΛ -μαζί με αυτά των υπόλοιπων μιντιακών εταιρειών τους- πλησιάζουν τα 300 εκατομμύρια ευρώ.
Στο ενδεχόμενο συγχώνευσης, το ζητούμενο θα ήταν να προκύψει ένα κούρεμα του χρέους της τάξης του 40% για τη νέα εταιρεία, η οποία θα έχει τα μέσα που θεωρούνται υγιή ή αυτά που έχουν μέλλον και στα οποία αξίζει η επένδυση. Τα υπόλοιπα μένουν στη μαμά εταιρεία, στον Πήγασο και στον ΔΟΛ αντίστοιχα. Παράλληλα, οι ανενεργοί τίτλοι εφημερίδων και περιοδικών που αποτελούν σημαντική περιουσία, θα «μετακομίσουν» σε κάποια άλλη εταιρεία, όπως είναι για παράδειγμα η «Psycharis media group».
Και οι εργαζόμενοι; Τι θα απογίνουν σ’ αυτό το σενάριο; Αυτοί θα κληθούν να συζητήσουν από μηδενική βάση την υπαγωγή τους στη νέα εταιρεία. Στη βάση του εργασιακού μεσαίωνα που έχουν επιβάλει τα μνημόνια στη χώρα. Άλλωστε, μόνο υπ’ αυτές τις συνθήκες θα εγκρίνει η (όποια) τράπεζα τις νέες δανειακές συμβάσεις και το «κούρεμα»…
Όλο αυτό το πλάνο, όμως, φαίνεται να κολλάει στη συνθηκολόγηση της χώρας στους νέους οικονομικούς κατακτητές! Αυτούς που θα αναχρηματοδοτήσουν τις τράπεζες, η κεφαλαιακή επάρκεια των οποίων έχει βυθιστεί στα τάρταρα. Αυτούς που σκοπεύουν να ελέγξουν την πορεία των χρημάτων τους. Αυτούς που θα γίνουν δερβέναγες των ελληνικών τραπεζών, μετατρέποντάς τις σε επαρχιακά «μαγαζάκια».
Και εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα του σχεδίου της συγχώνευσης, κυρίως από την πλευρά του Ψυχάρη, καθώς ο Μπόμπολας μπορεί να βάλει λουκέτο στις ζημιογόνες επιχειρήσεις του διατηρώντας καθαρό «πρόσωπο» προς τις τράπεζες.
Ο ισχυρός άντρας του ΔΟΛ στήριζε μέχρι τώρα τη μνημονιακή πολιτική, προφανώς πιστεύοντας ότι οι τράπεζες θα αναχρηματοδοτηθούν και θα συνεχίσουν να λειτουργούν όπως πριν. Η επερχόμενη «εποπτεία», όμως, αλλάζει τα δεδομένα και προκαλεί κρίσεις. Ενίοτε και πανικού…
UNFOLLOW

Εκατό σκαλοπάτια κι ένα πλατύσκαλο.


γραφει ο αρισταρχος
Σελίδα 4

Ρυθμικά χτυπούσαν οι ρόδες πάνω στις ράγες φέρνοντας βαριά νύστα στα βλέφαρά τους. Παρ’   ότι η διαδρομή σαν φιδάκι πλάι στο ποτάμι ήταν καταπληκτική δεν άντεξαν και αποκοιμήθηκαν  μάνα και γιός γέρνοντας το κεφάλι μ’ εμπιστοσύνη στον ώμο του άντρα/πατέρα. Κι αυτός όμως σε λίγο αφέθηκε σ’ ένα γλυκό γαλήνιο ύπνο με μόνο νανούρισμα το ντακ-ντακ που έκαναν οι τροχοί.
Τα μεγάφωνα φώναξαν σε υψηλή δόση ντεσιμπέλ “Οριακόοοοοοο. ” Πετάχτηκαν και μάζεψαν τα πράγματά τους ενώ η αμαξοστοιχία έκοβε ταχύτητα. Ο Σταθμός ήταν άδειος με μόνο δύο άτομα. Τον σταθμάρχη και τον οδηγό του τοπικού λεωφορείου . Από το τρένο κατέβηκαν οι τρεις και άλλα πέντε άτομα. Ο οδηγός του λεωφορείου άνοιξε την πόρτα και φώναξε “Σκορπιστόοο”. Όλοι χάθηκαν μέσα στο αρχαιολογικό πράσινο κατασκεύασμα που ήθελε να το λεν λεωφορείο κι εκείνο πήρε μπροστά βήχοντας και βγάζοντας μεγάλες μαύρες μπάφλες καπνού, ύστερα χάθηκε στην στροφή για το χωριό.
Μπροστά ορθώνονταν το βουνό επιβλητικό. Αφέντης της περιοχής γεμάτο μνήμες και μυστικά. Κάθε βράχος, κάθε πέτρα είχε να διηγηθεί ατέλειωτες ιστορίες από το φοβερό μακελειό των αδερφοφάδων του εμφυλίου. Μπορούσες σε κάποια σημεία να δεις ότι είχε απομείνει από κάποια αμπριά. Κι αυτό τους γέμιζε θλίψη. Ματωμένα τα χώματα κάθε σπίτι είχε και νεκρό.
Ο δρόμος στενός αλλά το “αρχαιολογικό” παρά την ηλικία του πήγαινε με χάρη χορευτή γύρω γύρω στις απότομος στροφές. Κι ο οδηγός με την ήρεμη οδήγηση σε γέμιζε εμπιστοσύνη. Ήταν τέλη Νοέμβρη αλλά ο καιρός κρατούσε υπέροχα. Το τοπίο εναλλάσσονταν σε χρώματα πράσινα, κίτρινα πορτοκαλιά με σημαιοφόρους φράξους και σημύδες πλατάνια και οξιές λυγερόκορμες κουκουναριές και αγέρωχα ρόμπολα ψηλά να οριοθετούν τις κορυφογραμμές.
 Πάνω στον δρόμο σαν πριμαντόνες οι καστανιές φορτωμένες σε καλούσαν να τις τιμήσεις. Και παρ’ όλο που ανήκουν στο βουνό τρυγιούνται από τους ντόπιους σε μια έντιμη όσο και άτυπη συμφωνία σεβαστή από όλους.
Η ζωή πάνω στο βουνό και μες το δάσος ακολουθεί τους δικούς της κανόνες και νόμους. Και ζητάει τον απέραντο σεβασμό. Εκεί η ζωή είναι πιο έντονη από οπουδήποτε αλλού, μαζί κι ο θάνατος πιο εύκολος από οπουδήποτε αλλού. Ζωή και θάνατος δεμένα σ’ έναν αέναο κύκλο συνύπαρξης. Δημιουργία και αποσύνθεση. Έτσι είναι η ζωή στα αρχέγονα ταιριάσματά της. Περπατάς πάνω στους σωρούς από φύλλα και νιώθεις την ζωντάνια παντού. Ξέρεις πως σε παρακολουθούν χιλιάδες μάτια, αμέτρητες κεραίες, ατέλειωτοι οσφρητικοί αδένες. Ψίθυροι, κραυγές και σιγομουρμουρίσματα σαν θρόισμα κουτσομπολιού αέρα και φύλλων.
Υγρή η ατμόσφαιρα γεμάτη μυρωδιές. Ταξίδευαν εδώ και μια ώρα κάτω από τα δέντρα και τάνιωθαν πως τους κοιτούσαν με περιέργεια. Είχαν ανέβει στο οροπέδιο κι είχε μεσημεριάσει. Μπρος τους εκτείνονταν μια μακρόστενη κοιλάδα και στην δεξιά της πλαγιά προς την κορυφή ήταν κρεμασμένο το χωριό. Όμορφο, παραδοσιακό, μικρό, τον χειμώνα είχε λίγο κόσμο. Μπήκαν στην πλακόστρωτη πλατεία και αποβιβάστηκαν μπροστά από το καφέ-εστιατόριο “Το ξυλόσπιτο”. Η δροσιά τους χτύπησε τα ρουθούνια και τους έσφιξε τα χαλαρά κορμιά. Προετοιμασμένοι καθώς ήταν φόρεσαν χοντρά επανωφόρια και κουμπώθηκαν μέχρι πάνω.
Στάθηκαν μπροστά στο πατρικό της σπίτι και το επόπτευσαν απ’ έξω. Όλα φαινόντουσαν φυσιολογικά. Ένα τυπικό διώροφο χωριάτικο σπίτι. Ο Μανώλης είχε κάνει πολλές βελτιώσεις. Ξεκλείδωσαν και μπήκαν. Ακατοίκητο το σπίτι είχε έντονη την μυρουδιά  κλεισούρας. Άνοιξε παράθυρα και κανάτια γέμισε οξυγόνο η βαριά ατμόσφαιρα. Ο Μανώλης έφερε από την αποθήκη ξύλα και βάλθηκε να ανάψει το τζάκι. Ο Θανασάκης πήρε φόρα κι ανεβοκατέβαινε τις σκάλες φωνάζοντας. “Μάναααα! Εγώ πάω στον θείο”. “Καλά, θα ρθούμε και μείς σε λίγο”.
Έβγαζε από το στόγκο σκεπάσματα και βελέντζες, όλα της μάνας της, και το μυαλό της έτρεχε στους ατραπούς της θύμησης. Την μάνα της, τον πατέρα της το χωριό που άδειασε. Τα παιδικά της χρόνια.
Μύρισε το σπίτι καμένο ξύλο απ’ το τζάκι και τα σκεπάσματα μόλις αερίστηκαν πήραν εκείνη την γλυκιά μυρουδιά όπως όταν έβγαιναν απ’ τον αργαλειό. Μύρισε χωριό! Έκλεισαν παράθυρα ασφάλισαν τζάκι και σπίτι και πήραν τον δρόμο πέντε σπίτια πιο κάτω, για τον θείο της.
Ο θειος της ο Γιώργης τους υποδέχτηκε καλόκαρδα στην είσοδο της αυλής. Ψηλός ασπρομάλλης με βαθιές ρυτίδες και μια πελώρια μουστάκα, το καμάρι του. Είχε τεράστια χέρια φορτωμένα φλέβες, κούραση, ιστορία. Χώρεσαν κι οι δυό στην μεγάλη του αγκαλιά. Τους φίλησε, γέμισαν χαρά. Μια ξυλόσομπα κι ένα τζάκι κρατούσαν το μεγάλο σαλόνι σε καλή θερμοκρασία. Ύστερα κάθισαν γύρω από το τραπέζι για το ζεστό βραδινό με γίδα βραστή και τσίπουρο. Έξω η νύχτα γέμιζε τον χώρο στερώντας τον από το φως. Σ’ αυτό το υψόμετρο ήσουν πιο κοντά στον Θεό, συνήθιζε να λέει ο θείος κι άρχισε την προσευχή πριν το φαγητό. Όλοι έκλεισαν τα μάτια και ενώθηκαν με το Θείο σε μια ανθρώπινη υπέρβαση.
Συνεχίζεται …

ΔΕΗ – ΜΕΓΚΑ ΜΟΥ




Μετά την απόφαση  της δικαιοσύνης  να μην πληρώνουμε  το χαράτσι με τον λογαριασμό της ΔΕΗ … να και τα κομματόσκυλα (συνδικαλιστές της ΔΕΗ) με ανακοινώσεις ....
 είμαστε αποφασισμένοι να σταθούμε δίπλα στον φτωχό πολίτη , κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα και άλλα τέτοια …
αλλά μετά εορτής …
Και λέω μετά εορτής …
Γιατί κάθε μέρα είναι και μια άλλη γιορτή
Σήμερα (αυτές τις μέρες) είναι των Αγίων ΜΙΝΤΙΑ
Κάθομαι στον καναπέ και βλέπω ξαφνικά διαφήμιση της ΔΕΗ
Χμ έχει ανταγωνισμό η ΔΕΗ  ?
Υπάρχουν σήμερα άλλες εταιρείες και δεν το ξέρω ?
Προς τι η διαφήμιση ?
Μη μου πείτε ξέπλυμα χρήματος ?
Μη μου πείτε  συμψηφισμός χαρατσιού με τους μιντιαρχες ?
Μπα σίγουρα κάτι άλλο θα τρέχει που το χαζό το μυαλό μου δεν το έπιασε
Για να δούμε οι σύντροφοι  συνδικαλιστές της ΔΕΗ θα μου το εξηγήσουν εμένα τον χαζό
….
Γιατί τόσες διαφημίσεις της ΔΕΗ στα μιντια βρε παιδιά έτσι ξαφνικά … πόσο κοστίζουν όλες αυτές …  θα μπορούσε να κάνει  κοινωνικά τιμολόγια η ΔΕΗ αντί αυτών των άσκοπων διαφημίσεων
Κάντε καμιά σύσκεψη σε ξενοδοχείο με τζακούζι και απαντήστε μου αν θέλετε