« Οι χούντες δεν πέφτουν μόνες τους αν δεν κάνουμε κάτι όλοι τώρα.»

Σάββατο, 19 Ιανουαρίου 2013

ΑΠΟ: β.ariaditis TON Ιαν 19, 2013 13:27

Συνεχίζεται με τον πιο λυσσαλέο τρόπο το φασιστικό αμόκ της κοινοβουλευτικής δικτατορίας  ενάντια στα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα της κοινωνίας με σκοπό να υποτάξει τις συνειδήσεις όσων τολμήσουν να αντισταθούν στον ολοκληρωτισμό του καθεστώτος.

Μετά τις επιθέσεις στους αυτοδιαχειριζόμενα  στέκια και τους κατειλημμένους  κοινωνικούς χώρους η τρικομματική   χούντα του καθεστώτος  έκτακτης ανάγκης που κύρηξε η αστική τάξη εδώ και δυόμισι  χρόνια βγάζει στο δρόμο την λυσσασμένη μηχανή των ΜΑΤ, Δίας και των ασφαλιτών για αθρόες συλλήψεις ανύποπτων νεολαίων στο κέντρο της Αθήνας.

Χθες το βράδυ σε μια επίδειξη κρατικής και αποτρόπαιας βίας  συνέλαβαν  13 άτομα νεαρής ηλικίας με το αιτιολογικό και μόνο ότι κινούνταν  τις πρώτες βραδινές ώρες στο χώρο τον Εξαρχείων. Να σημειώσουμε δε πως αρκετοί από τους συλληφθέντες ήταν μαθητές που εκείνη την ώρα είχαν σχολάσει από  το φροντιστήριο. Ανάμεσα σε αυτούς και ο γιός του προέδρου του σωματείου των εργαζομένων στο Δήμο της Νέας Ιωνίας – μέλους της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΠΟΕ –ΟΤΑ Νίκου Αδαμόπουλου  από τον οποίο πήραμε την παρακάτω δήλωση:

« Η συνεχής τρομοκρατία που ασκεί το κράτος και το παρακράτος τους δεν είναι δυνατόν πλέον να αντιμετωπίζεται σαν ένα απλό γεγονός. Προσήγαγαν στην ΓΑΔΑ και τους κράτησαν μέχρι τις 3 τα ξημερώματα παιδιά που είχαν τελειώσει τα φροντιστήρια και απλώς έτρωγαν σουβλάκια στον πεζόδρομο. Μεταξύ αυτών και το παιδί μου μαθητή 2ας λυκείου. Τους πήραν αποτυπώματα κ.α. παρόλο που είχαν ταυτότητες και τους κρατούσαν στα κριτήρια λες και ήταν εγκληματίες. Η εξήγηση ήταν προληπτικές προσαγωγές από το τμήμα προστασίας του κράτους και του πολιτεύματος.
Οι χούντες δεν πέφτουν μόνες τους αν δεν κάνουμε κάτι όλοι τώρα. Η αριστερά δεν μπορεί να καταγράφει και να περιγράφει απλώς τα γεγονότα.»
Από  την πλευρά μας κι εμείς να τονίσουμε πως η  κοινοβουλευτική  αριστερά  όχι μόνο στέκει με απάθεια και περιγράφει – καταγράφει τα γεγονότα αλλά με τις δηλώσεις και την θεσμολάγνα στάση της περί αστικής νομιμότητας και καταδίκης των καταλήψεων ως «αναποτελεσματικές» πράξεις βίας αφήνει ελεύθερο το πεδίο στους κατασταλτικούς μηχανισμούς να συντρίψουν τις λογικές και τις πράξεις που στέκονται έξω και απέναντι από τα όρια της αστικής δημοκρατίας. Πράγμα που καθόλου δεν διστάζει να κάνει ακόμη και ο στενός κύκλος των συνεργατών του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας (Κρανιδιώτης)  αιτιολογώντας την αναγκαιότητα για καθεστώς έκτακτης ανάγκης στη χώρα.
Την ώρα λοιπόν που γίνονταν όλα αυτά και η φασιστοσυμμορία κατακρεουργούσε τον άτυχο Πακιστανό εργάτη- μετανάστη η αριστερά του κυβερνητισμού και της Λαϊκής Εξουσίας στη θαλπωρή των κοινοβουλευτικών εδράνων έδινε μάταια την μάχη της παραπομπής των πρωτοκλασάτων του καθεστώτος στα αστικά δικαστήρια της διαφάνειας και της κάθαρσης.
Αδυσώπητα κα αναντίρρητα τα ερωτήματα  που βάζει η σκληρή πραγματικότητα για το ποιό δρόμο θα πρέπει να ακολουθήσουν οι δυνάμεις τους κινήματος για να δημιουργήσουν προοπτικές νίκης και ανατροπής.
Νομιμότητα και υποταγή ή αντάρτικο ανατροπής στους δρόμους της αυτοοργάνωσης της κοινωνίας   για την κατάλυση της αστικής εξουσίας;
β.ariaditis

 

http://vathikokkino.com/

 

 

Ερωτικό έγκλημα στη βίλα Μπιάνκα

Παρασκευή, 18 Ιανουαρίου 2013

Όλα ξεκίνησαν με την ανακατάληψη της βίλας Μπιάνκα. Τα κανάλια ειδοποιήθηκαν πρώτα και οι κάμερες βρεθήκανε απ’ έξω πριν από την αστυνομία.

Οι πενήντα (ανα)καταληψίες φώναζαν συνθήματα όταν έφτασαν οι κλούβες. Δεν πρόβαλλαν αντίσταση όταν οι αστυνομικοί εισέβαλλαν στο χώρο σπάζοντας μια πόρτα (που είχε φιλοτεχνήσει πριν έναν αιώνα ο Ιταλοεβραίος καλλιτέχνης Πιρανέζι).

Οι κάμερες ακολούθησαν κατά πόδας και πήραν κοντινά πλάνα από τα φονικά όπλα: Άδεια ποτήρια (ντροπή για τα μάτια σου), ένα γκαζάκι του καφέ (το μεγάλο, που ανάβει μόνο του), αναπτήρες (bic) και ένα βιβλίο (του Μπακούνιν).

Αν παρατηρήσετε το βίντεο που αναρτήθηκε στο youtube (http: www.youtube.com/villabianca/eisboli) θα δείτε, στο 2:51, σε δεύτερο πλάνο, μια παράξενη σκηνή.

Ένας αστυνομικός πλησιάζει έναν καταληψία για να τον βγάλει έξω. Σταματάει και τον κοιτάει στα μάτια για λίγα δευτερόλεπτα. Ο καταληψίας κατεβάζει τις γροθιές του και, σαστισμένος, ανταποδίδει το βλέμμα. Ο αστυνομικός φαίνεται να λέει κάτι, ο καταληψίας απαντάει και μετά... Ο αστυνομικός σηκώνει το χέρι και χαϊδεύει –φευγαλέα- τον καταληψία στο μάγουλο.

Μετά τον αγγίζει στην μέση για να τον κάνει να προχωρήσει, ενώ του μιλάει. Και μετά η κάμερα εστιάζει σε ένα –άτσαλα ανοιγμένο- κονσερβοκούτι από κομπόστα ροδάκινο.

Πίσω από αυτή τη σκηνή κρύβεται μια ιστορία έρωτα.

Ο καταληψίας (ας πούμε ότι τον λένε Νίκο, για να μη φανερώσουμε το όνομα του) είχε γνωρίσει τον αστυνομικό (έστω Μανώλης) πριν μερικά χρόνια, όταν ο πρώτος πέρασε από την Παλαιόχωρα Χανίων.

Ο Νίκος, ακόμα φοιτητής, πήγαινε για τη Γαύδο και είχε μείνει ένα βράδυ στην Παλαιόχωρα. Εκεί γνώρισε το Μανώλη που δούλευε σερβιτόρος σε ένα εστιατόριο.

Το ίδιο βράδυ κοιμηθήκαν μαζί.

Ο Νίκος δεν πήγε ποτέ στη Γαύδο. Έμεινε ένα μήνα στο μικρό δωμάτιο του Μανώλη και αυτός ήταν ο πιο όμορφος Αύγουστος της ζωής του.

Προσπαθούσαν να μη δίνουν δικαιώματα, γιατί –παρότι Χανιώτης- ο Μανώλης δούλευε στο εστιατόριο του θείου του. Τη μέρα δε βλεπόντουσαν –ή προσποιούνταν ότι είναι μόνο φίλοι, αλλά τα βράδια τα περνούσαν αγκαλιά, στις πιο ερημικές και όμορφες παραλίες, βλέποντας το φεγγάρι να ανατέλλει από το Λιβυκό πέλαγος.

Όταν ο Νίκος έφυγε έδωσαν όρκους να είναι μαζί για πάντα, αλλά δεν ξαναβρέθηκαν. Ο Μανώλης κατάφερε να μπει στη σχολή της αστυνομίας και...

Απλά κατάφερε να μπει στη σχολή της αστυνομίας και δεν ξαναβρέθηκαν.

Τον ξαναείδε στην κατάληψη.

Τον οδήγησε στην κλούβα για τη ΓΑΔΑ και μετά πήγε στο σπίτι του και έκλαψε. Η μάνα του νόμιζε ότι έφταιγε η πίεση της δουλειάς (δεν είναι εύκολο να σε φωνάζουν γουρούνι όλη την ώρα) και του έφτιαξε το αγαπημένο του φαγητό (χοιρινό με σέλινο).

Ο Μανώλης δεν έφαγε. Φόρεσε πολιτικά, πήρε το αυτοκίνητο του και στήθηκε έξω από τη ΓΑΔΑ.

Όταν αφήσανε τους καταληψίες βγήκαν όλοι μαζί, ενώ εκατοντάδες αλληλέγγυοι τους περιμέναν.

Ο Μανώλης τους είδε να αγκαλιάζονται, τους είδε -με τα μακριά μαλλιά τους και τα παλαιστινιακά μαντήλια- και ένιωσε οργή. Είχε μάθει ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν εχθροί του.

Έβαλε μπρος για να φύγει, αλλά τότε... Είδε τον Νίκο.

Εκείνος ξεχώρισε από το πλήθος και προχώρησε προς το αυτοκίνητο.

«Σε έψαχνα», του είπε. «Με έψαχνες;»

Ο Μανώλης δεν είπε τίποτα. Μόνο χαμογέλασε και άνοιξε την πόρτα.

Μέχρι να βγουν από την πόλη δεν μπόρεσαν να μιλήσουν. Ήταν λες και η πόλη τους θύμιζε 

ΑΜΙΛΗΤΑ, ΑΚΟΥΝΗΤΑ ΚΙ ΑΓΕΛΑΣΤΑ..

Παρασκευή, 18 Ιανουαρίου 2013

Κατέβαινα με το ανσασέρ ενός μεγάλου σουπερ μάρκετ για το γκαράζ Γύρω μου ήταν τέσσερα άτομα με καρότσια τίγκα μέχρι επάνω. Είχα στιμωχτεί σε μια γωνιά. Επαιζε μια μουσικούλα, ξέρετε εκείνες τις απαλές που λογικά πρέπει να ισχύουν όταν κάποιος αποφασίσει να κάνει την ώρα της γιόγκα του, στο σουπερ μάρκετ έμοιαζε τόσο ξεκάρφωτη που απόρησα. Μετά γύρισα και κοίταξα τα βλέμματα, Τέσσερα άτομα πίσω από τις τσάντες είχαν καρφωμένο το βλέμμα στο κενό, αμίλητα, ακούνητα κι αγέλαστα τα φουκαριάρικα....

Ηρθε κι έδεσε η μουσική ως δια μαγείας. Οι νότες δεν φώναζαν πλέον "χαλάρωση" αλλά "αποχαύνωση" Σε όλο της το μεγαλείο. Πωπω αδελφέ μου σκέφτηκα, αν δεν είναι αυτό, το obey του they live, τι είναι...Η μουσική άλλαξε κι άκουγα ένα ρυθμικό "ψώνισε, ψώνισε, ψώνισε....." Δυο οφόφους αν είχαμε ακόμα θα είχα κόψει φλέβες. Μου ήρθαν στο μυαλό όλα μαζί. Η ουρά της εφόριας, της ΔΕΗ, της τράπεζας, του ΙΚΑ....

Ψώνισε, πλήρωσε, αγόρασε, ξόφλησε, γέλα, κλάψε, σταμάτα, ξεκίνα, πήδα, μη πηδάς, κάνε το στεναχωρημένο, κάνε τον γελαστό, στοπ μη γελάς, obeeeeeeeeeeeeey.......

Μόλις άνοιξε η πόρτα, μπήκε μπρος στο κουρδιστίρι. Ξύπνησαν. Ολοι μαζί προς τα αυτοκίνητα. Με τα καρότσια. Να τα αδειάσουν. Να βγάλουν το χαρτάκι της εξόδου. Πέρνα, πέρνα, πέρνα....οπα καλός είσαι! 

Θυμήθηκα πως παρόμοια μουσική έχει το μετρό, οι κλινικές, τα μαιευτήρια, οι αίθουσες αναμονής του κάτι. Οπου αναμένει κάποιος και μερικές γλυκές νότες, να αποχαυνώνεται, στη ντάγκλα του (που στο διάολο είναι αυτός σταθμός που εκπέμπει)....

Ο πολιτισμός της ουράς. Της πειθήνιας αναμονής. Της ενδιάμεσης στους ορόφους σιωπής. Η κινητικότητα μόλις σφυρίξει η σφυρίχτρα. Το σταμάτημα στο αλτ. Θυμάμαι μια θεϊκή σκηνή σ΄ενα μεγάλο νοσοκομείο. Είχα πάει τη μάνα μου νύχτα για κρίση υπέρτασης. Μπαίνουμε παίρνουμε το 404 νούμερο. Καθόμαστε σε μια γωνιά στην αίθουσα αφίξεων αναχωρήσεων για το υπερπέραν. Ράτζα, καροτσάκια, καφέδες, σκουπίδια, μισοθαμένοι μαζί με τρελλαμένους, οροί στο χέρι, πάμπερσ και ξεβαμένα μάτια μετά από hangover....κι η νοσοκόμα που βγήκε από τη πόρτα και φώναξε το απίστευτο.

Ποιος έχει πάνω από 26 πίεση? 

Με απλά ελληνικά. Ποιός είναι μεταξύ γης κι αγιου πέτρου, μπας και τον τραβήξουμε από το σακάκι πριν περάσει απέναντι. Οι υπόλοιποι στην ουρά. Υπομονή, που πας κυρά μου μ΄ενα κωλοεικοσιτέσσερα πίεση. 

Αρχίζει μια παράξενη αίσθηση να με τυλίγει. Κάνω προσπάθειες να δω τη τραγωδία. Το μυαλό μου, κάνει παιχνίδια. Μου το γυρίζει πολύ στο καλαμπούρι τώρα τελευταία. Οσο η τραγωδία απλώνει το χεράκι της τόσο έχω μια έντονη επιθυμία να ξεραθώ στο γέλιο. Να τη ξορκίσω. Γιατί υπάρχουν πολλές οπτικές για το ίδιο πράγμα. Αυτό το παραφουσκωμένο καρότσι με το αποχαυνωμένο cyborg που μόλις ψώνισε δυο χρήσιμα κι εκατό σκατά, μπορεί να είναι τραγικό αλλά μπορεί να είναι και απίστευτα γελοίο την ίδια στιγμή.

Θέε μου βοήθα. Να κλάψω ή να γελάσω?.....

Το παρακάτω εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλους (κάπως έτσι πρέπει να ήταν το βλέμμα μου στο ασανσέρ....)

http://vasiliskos2.blogspot.gr/

Στιγμιότυπα μιας ανθρώπινης τραγωδίας που συνεχίζεται

18 Ιαν 2013

της Έφης Λατσούδη – Φωτογραφίες Στέλιος Κραουνάκης

Σάββατο πρωί του Δεκέμβρη και η παραλία της Θερμής στη Μυτιλήνη γεμίζει σώματα νεκρών ανθρώπων. Ένας παππούς που συναντάμε στο λιμανάκι μας λέει «Είμαστε  συγκλονισμένοι, χρόνια τώρα η ίδια ιστορία, τρομάξαμε πια με τόσους θανάτους, άνθρωποι είναι και αυτοί». Οι έρευνες  του λιμενικού για το ναυάγιο της Παρασκευής άρχισαν το Σάββατο με τα πρώτα πτώματα που βγήκαν στην στεριά. Δεν έγινε καμιά κινητοποίηση ούτε από τις αρχές ούτε από τα ΜΜΕ την Παρασκευή το μεσημέρι. Κανείς δεν ανησύχησε για τον μισοπεθαμένο άνθρωπο που βρέθηκε για τους πιθανούς ναυαγούς  που μπορεί να πάγωναν στην θάλασσά  μας.

Ο νεαρός επιζών του ναυαγίου περισυνελλέγει μισοπεθαμένος από την Frontex μετά από πολύωρη παραμονή στα παγωμένα νερά. Έμεινε φρουρούμενος  στο νοσοκομείο, αναγνώρισε πτώματα, ανακρίθηκε επανειλημμένα. Σχεδόν 8 μέρες μετά κάποιος πολίτης του αγόρασε μια κάρτα των 5 euro, ώστε να μπορέσει να ειδοποιήσει την μητέρα του στο Ιράν ότι είναι ζωντανός. Στοιχειώδη φροντίδα για ένα θύμα ναυαγίου. Στοιχειώδη μέριμνα για έναν άνθρωπο που έχει  γονείς, συγγενείς, δικούς του ανθρώπους που η αγωνία για την τύχη του τους παραλύει. Κανένα κομμάτι του κρατικού μηχανισμού που ανέλαβε  δράση δεν μερίμνησε  για  αυτό.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του υπήρχαν και άλλοι στη βάρκα 8-10 άνθρωποι που δεν βρέθηκαν. Γυναίκες ανάμεσά τους και παιδιά. Οι μέρες περνάνε, δεν ανασύρθηκαν. Δεν θα βρεθούν ποτέ; Αιτήματα αγωνιώδη συγγενών φτάνουν στην Μυτιλήνη, ερωτήματα κραυγές που η υπηρεσιακή διεκπεραίωση και γραφειοκρατία δεν μπορεί να ικανοποιήσει. Οι συγγενείς σε χώρες μακρινές, στο Αφγανιστάν, πρόσφυγες στο Ιράν ή σε  γειτονικές χώρες θα χρειαστούν μήνες ή και χρόνια πόνου και αγωνίας για να φτάσουν σε κάποια αβέβαιη πληροφορία για την τύχη του δικού τους ανθρώπου. Σε  κάθε περίπτωση η αναζήτηση καθορίζεται και από την οικονομική δυνατότητα, ο πόνος όμως για τον άνθρωπο που χάθηκε όχι.

Μπορούμε να φανταστούμε όμως την κινητοποίηση που θα είχαμε αν αυτοί οι νεκροί ήταν επιβάτες σε κρουαζιερόπλοιο ή και οποιοδήποτε επιβατικό πλοίο ή εμπορικό πλοίο. Μπορούμε να κάνουμε την απλή σκέψη ότι κάποια από τα τεράστια κονδύλια που δαπανούνται από την Ευρώπη για την φύλαξη των συνόρων θα μπορούσαν να διατεθούν στην τραγική αυτή συγκυρία, ώστε να κάνουμε το χρέος μας έστω προς τους νεκρούς μετανάστες. Κάποιοι συγγενείς από Ευρωπαϊκές χώρες ξεπέρασαν χιλιάδες εμπόδια κατάφεραν να φτάσουν, να  αναγνωρίσουν τον νεκρό τους, να ξεκινήσουν μια τεράστια πολυδάπανη διαδικασία να τον μεταφέρουν να ταφεί στο Αφγανιστάν. Για την οικογένεια μια κηδεία  σύμφωνα με το Ισλάμ είναι θεμελιώδους σημασίας και καμιά θυσία δεν είναι μεγάλη για αυτό το σκοπό. Γύρω τους όσο βρίσκονταν στην πόλη της  Μυτιλήνης,  σαν κοράκια  διακινητές και κάποια γραφεία τελετών που αποσκοπούσαν στην εξαργύρωση των υπηρεσιών τους  για το έσχατο κέρδος. Στην απουσία στοιχειώδους μέριμνας των αρχών για  αυτούς  πάντα  κάποιοι  θα τους « διευκολύνουν» με το αζημίωτο.

Ο γιος ενός αγνοούμενου μέσα στην αγωνία του προσπαθεί να φτάσει στην Μυτιλήνη. Έχει άδεια παραμονής, ζει νόμιμα στην Γερμανία. Το λιμενικό στον Πειραιά δεν αναγνωρίζει τα χαρτιά του, τον κρατά, τον ανακρίνει και χάνει το πλοίο. Φτάνει την επόμενη μέρα απεγνωσμένος στην Μυτιλήνη με το αεροπλάνο, ψάχνει το σώμα του πατέρα του, μάταια. Την ώρα που έφευγε συντετριμμένος, χρειάστηκε πολίτες να μεταβούν μαζί του στο αεροδρόμιο για να μπορέσει τελικά να ταξιδέψει. Η αστυνομία δεν έλαβε υπόψη της ούτε τα νομιμοποιητικά έγγραφα που έφερε, ούτε την τραγική περίσταση μόνο η εθνικότητα σαν στίγμα πάνω του τον καθόριζε, Αφγανός.

8 σώματα αναγνωρίζονται και επαναπατρίζονται. Οι περίπλοκες γραφειοκρατικές διαδικασίες,  αλλά και  τα  αιτήματα αναγνώρισης που φτάνουν συνέχεια κρατούν τους υπόλοιπους άταφους. Δυο  ακόμα  σώματα αναγνωρίστηκαν τελικά, δραματικά διαβήματα των συγγενών να τα πάρουν. Έχουν περάσει σχεδόν είκοσι μέρες από το ναυάγιο, κάποιοι  δημοσιογράφοι εντοπίζουν την βρώμα που αναδύει, όχι το κενό μέριμνας από την πλευρά της πολιτείας, αλλά οι άταφοι  νεκροί που η μυρωδιά τους απειλεί την πόλη. Μέλη των οικογενειών σύνεχιζουν, με χίλια ζόρια, να καταφτάνουν στην Μυτιλήνη για το θλιβερό έργο της  αναγνώρισης. Μάνα και πατέρας αναγνώριζουν μέσω φωτογραφιών το παιδί τους και εκλιπαρούν να ταφεί εδώ γιατί δεν έχουν τρόπο, δεν έχουν χρήματα να το θάψουν στον τόπο τους.

Οι πρόσφυγες τους βρωμάνε, οι πρόσφυγες τους απειλούν. Κάτω  από την πίεση των δημοσιευμάτων, οι κηδείες  γίνονται τελικά με εισαγγελική εντολή. Επιμένουμε να γίνουν οι ταφές με το φως της  ημέρας και όχι την νύχτα όπως θα γινόταν αν τηρούσαμε κατά γράμμα την εντολή. Δώδεκα άνθρωποι θάφτηκαν στο νεκροταφείο της πόλης της Μυτιλήνης. Την κηδεία την καθορίζει το δημόσιο συμφέρον να μην βρωμίσει η πόλη, δεν την καθορίζει το ανθρώπινο καθήκον προς  ανθρώπους που πέθαναν στον τόπο μας. Ομάδες πολιτών παραβρίσκονται αντικρίζοντας την φρίκη μιας μαζικής ταφής και την παρουσία των αρχών, έστω και την τελευταία στιγμή. Ο Δήμαρχος  μάλιστα μίλησε συγκινημένος, αναφώνησε «ναι, άνθρωποι είναι και αυτοί».

Οι συμπατριώτες τους Αφγανοί, που ζουν στην πόλη της Μυτιλήνης, φροντίζουν για την ταφή. Περιποιούνται τους λάκκους που έσκαψε μια  μπουλντόζα, στρώνουν το χώμα με τα χέρια, με σεβασμό και συντριβή κάνουν την προσευχή που αρμόζει στους  ανθρώπους τους. Μαρμάρινες πλάκες με νούμερα και ημερομηνίες μπαίνουν πάνω στο χώμα, μαζί και τα  λουλούδια που φέραμε αμήχανοι καθώς δεν ξέρουμε το δικό τους τελετουργικό. «Δεν τους βάζουμε εμείς λουλούδια στην πατρίδα μας», μου είπαν τα  παιδιά, τα  δέχτηκαν όμως με χαρά και στόλισαν όλους τους τάφους. Στο  ανθοπωλείο του νεκροταφείου η ιδιοκτήτρια τρέχει πίσω μας να μας δώσει ένα μπουκέτο άσπρα γαρίφαλα. «Βάλτε και αυτά σας  παρακαλώ έχουμε τρελαθεί με αυτούς τους ανθρώπους που πεθαίνουν έτσι, δεν αντέχουμε άλλο!». Δεν μπορούσα να της  απαντήσω, ούτε να κοιτάξω το πονεμένο της πρόσωπο.

Οι νεκροί μας είναι άνθρωποι, οι μετανάστες που περνούν κυνηγημένοι τα σύνορά είναι άνθρωποι και δεν υπάρχουν κατηγορίες να τους  κατατάξουμε, δεν είναι λιγότερο ή περισσότερο άνθρωποι από κάποιους άλλους. Οι αρχές  τους  αντιμετωπίζουν άκρως ρατσιστικά και στην ζωή και στον θάνατο. Τα ΜΜΕ τους έχουν κολλήσει την απαράδεκτη ταμπέλα του λάθρομετανάστη και τους υποβιβάζουν σε μια κατηγορία ανθρώπου Β, που μπορεί να πεθάνει μαζικά στα  σύνορα μας, να μείνει άκλαφτος και άταφος, ενώ αν επιβιώσει, να εξευτελισθεί σε άθλια κρατητήρια και να διώκεται διαρκώς.

Αν δεν αλλάξει αυτή η βαθύτατα ρατσιστική λογική του κράτους απέναντι στον μετανάστη που κυριαρχεί στην κοινωνία  μας, θα συνεχίσει να ριζώνει ο φασισμός  όλο και πιο βαθειά στην ζωή μας και θα απλώνει την τεράστια  δυσωδία του πάνω  σε Έλληνες  και μετανάστες,  γιατί εκεί δεν κάνει διακρίσεις.

Υ.Γ.Η ανεύρευση τριών άψυχων σωμάτων σε νότια παραλία της Χίου πριν από λίγες ημέρες αυξάνει τον αριθμό των τραγικών θανάτων και υποδεικνύει σαφέστατα ότι το δράμα συνεχίζεται καθημερινά.

http://www.aplotaria.gr/

Αυτό θέλω να τους πω...

Αναρωτιέμαι: γιατί να συζητάω μαζί τους;

ψωνίζουνε τη γνώση για να την πουλήσουν.

θέλουν να μάθουνε πού υπάρχει γνώση φτηνή
που να μπορούνε ακριβά να την πουλήσουν. 

Γιατί να ενδιαφερθούνε να γνωρίσουν ό,τι
ενάντια στην αγοραπωλησία μιλάει;

Θέλουνε να νικήσουν.
Στη νίκη ενάντια τίποτα δε θέλουνε να ξέρουν.

Δε Θέλουνε άλλοι να τους καταπιέζουν,
Θέλουνε να καταπιέζουνε οι ίδιοι.

Δε θέλουνε την πρόοδο.
Θέλουνε την υπεροχή.

Πειθαρχούνε σ' όποιον
τους υπόσχεται πως θα μπορούνε να διατάζουν.
Θυσιάζονται

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Χρήστος Κάτσικας

 

μεσω αλεπου του Ολυμπου 

Η Greenpeace προτείνει 7 τρόπους για να μειώσουμε το λογαριασμό του ρεύματος

Επτά τρόπους για να «αντιμετωπίσουν» οι καταναλωτές τις αυξήσεις στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος ανακοίνωσε η περιβαλλοντική οργάνωση Greenpeace.

Μέσω ενός άρθρου, η Greenpeace υπενθυμίζει στους καταναλωτές με ποιους τρόπους μπορούν να μειώσουν την άσκοπη κατανάλωση ρεύματος και να εξοικονομήσουν χρήματα αλλάζοντας τις καθημερινές τους συνήθειες.
Οι συστάσεις της οργάνωσης έχουν ως εξής:
1. Ζεστούλα με... τον ανεμιστήρα οροφής: Οι περισσότεροι ανεμιστήρες έχουν και δεύτερη λειτουργία για το χειμώνα όπου αντιστρέφεται η φορά των φτερών και στέλνουν αέρα προς το ταβάνι. Αναζητείστε ένα μικρό διακόπτη στη βάση του ανεμιστήρα πάνω ακριβώς από τα φτερά. Χρησιμοποιήστε τον ανεμιστήρα στη χειμερινή του λειτουργία και στη χαμηλή ταχύτητα μαζί με το σύστημα θέρμανσης που έχετε. Προσαρμόζοντας ανάλογα τη θέρμανση, μπορείτε να επιτύχετε εξοικονόμηση μέχρι και 10%.
2. Ο ήλιος ζεσταίνει καλύτερα: Αφήστε ανοιχτά τα παραθυρόφυλλα και τις κουρτίνες που κοιτούν στη νότια πλευρά για να επιτρέψετε στην ηλιακή ακτινοβολία να περάσει στους εσωτερικούς χώρους. Αντιθέτως, κλείστε καλά τα παραθυρόφυλλα το βράδυ (ιδιαίτερα αυτά που κοιτούν βόρεια) για να ελαχιστοποιήσετε τις διαρροές θερμότητας.
Αν δεν το έχετε κάνει ήδη, προσπαθήστε να αγοράσετε ηλιακό θερμοσίφωνα για ζεστό νερό. Ο ηλεκτρικός θερμοσίφωνας και τα κλιματιστικά είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί του λογαριασμού ηλεκτρικού ρεύματος που πληρώνετε. Ένας ηλιακός μπορεί να σας εξοικονομήσει 150-180 ευρώ ετησίως.
3. Πλύνετε ρούχα με τα μισά λεφτά: Περίπου το 90% του ρεύματος που καταναλώνει ένα πλυντήριο σε μία πλύση είναι για να ζεστάνει το νερό. Πλένοντας σε χαμηλές θερμοκρασίες, 30°C ή και κρύο νερό, γίνεται εξοικονόμηση έως 50% και πλέον ηλεκτρικού ρεύματος ανά πλύση, σε σχέση με υψηλές θερμοκρασίες. Αν ψάχνετε να αγοράσετε πλυντήριο, προτιμήστε το κλασικό πλυντήριο με την πόρτα μπροστά και όχι με την πόρτα από πάνω, αφού αυτά τα μοντέλα συνήθως καταναλώνουν τη διπλάσια ενέργεια και νερό και ψάξτε για μοντέλο με την υψηλότερη ενεργειακή κλάση (στα πλυντήρια είναι η Α+++).
4. Μαγειρέψτε έξυπνα: Ο καλύτερος τρόπος να μαγειρεύει κανείς είναι σε χαμηλή φωτιά. Μόλις το φαγητό βράσει, χαμηλώστε τη φωτιά και αφήστε το να σιγοβράζει έως ότου ετοιμαστεί.
Επίσης, είναι καλή ιδέα να χρησιμοποιήσετε βραστήρα για να βράσετε το νερό για το μαγείρεμα (π.χ. στα μακαρόνια), αντί να περιμένετε να ζεσταθεί στο μάτι της κουζίνας. Ο βραστήρας θα βράσει το νερό σχεδόν 2½ φορές πιο αποδοτικά από το μάτι της ηλεκτρικής κουζίνας εξοικονομώντας χρήματα.
Μην ξεχνάτε να χρησιμοποιείτε σκεύη που εφαρμόζουν ακριβώς στην επιφάνεια του ματιού. Αν η βάση του σκεύους είναι 1-2 εκατοστά μικρότερη, τότε σπαταλάμε ακόμα και 30% περισσότερη ενέργεια από ό,τι χρειαζόμαστε.
Δεν χρειάζεται να προθερμάνετε τον φούρνο για να τον χρησιμοποιήσετε, αφού λίγο πολύ η χρησιμότητα της προθέρμανσης είναι υπερεκτιμημένη. Αγνοήστε τις συνταγές, βάλτε κατευθείαν το φαγητό σε κρύο φούρνο και ανάψτε τον εκείνη τη στιγμή. Επίσης, είναι πολύ καλή ιδέα να σβήσετε τον φούρνο μισή ώρα πριν το τέλος. Ο φούρνος θα κρατήσει αρκετή θερμότητα για να ολοκληρωθεί το ψήσιμο του φαγητού, αρκεί βέβαια να μην ανοιγοκλείνετε την πόρτα, αφού κάθε φορά που το κάνετε, χάνεται το 20% της θερμότητας.
5. Η ενεργειακή κλάση Α: Αν πρόκειται να αγοράσουμε μία νέα ηλεκτρική συσκευή, όπως ψυγείο, φούρνο, πλυντήριο, κλιματιστικό, επιλέγουμε ένα μοντέλο που ανήκει στην υψηλότερη ενεργειακή κλάση. Προσοχή όμως, το σύστημα βαθμολόγησης μπορεί να είναι παραπλανητικό καθώς στις περισσότερες κατηγορίες συσκευών, όπως π.χ. στα ψυγεία και στις κουζίνες, εκτός από την ενεργειακή κλάση Α υπάρχουν ακόμα Α+, Α++ και Α+++.
Δείτε πόσες κατηγορίες ενεργειακής κλάσης υπάρχουν για τα προϊόντα που υπάγονται σε ταξινόμηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένα ψυγείο Α+++ σε σύγκριση με ένα ψυγείο Α καταναλώνει τη μισή ενέργεια. Αυτό μπορεί να σημαίνει διαφορά 25-30 ευρώ το χρόνο σε ένα ψυγείο μεσαίου μεγέθους.
Αν χρειαστεί να αγοράσετε κλιματιστικό, αγνοήστε την ενεργειακή κλάση, αφού πλέον σχεδόν όλα τα μοντέλα ανήκουν στην κλάση Α και ρωτήστε για την απόδοση, όπως αυτή εκφράζεται σε COP για θέρμανση και EER για ψύξη. Η απόδοση λέει για κάθε kw ηλεκτρικού ρεύματος που καταναλώνεται πόσα kw θέρμανσης ή ψύξης παράγονται. Το όριο που απαιτείται για την ενεργειακή κλάση Α είναι 3,21, ωστόσο πολλά μοντέλα επιτυγχάνουν απόδοση 4,5 ή και 5, δηλαδή περισσότερο από 50% πιο αποδοτικά στην κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος σε σχέση με τα απλά μοντέλα κλάσης Α. Επίσης, προτιμήστε κλιματιστικό inverter. Η σωστή ρύθμιση της θερμοκρασίας (για παράδειγμα το καλοκαίρι στους 29 βαθμούς) θα επιτρέψει στο inverter να εξοικονομήσει αρκετά χρήματα.
6. Έξυπνος φωτισμός: Για κάθε παλιά λάμπα πυρακτώσεως 100W που αντικαθιστάτε με μία εξοικονόμησης ενέργειας αντίστοιχης φωτεινότητας, γλιτώνετε περίπου 30-40 ευρώ το χρόνο. Ακόμα καλύτερα, προτιμήστε μία λάμπα LED. Η διαφορά στην εξοικονόμηση είναι ακόμα μεγαλύτερη, ενώ η διάρκεια ζωής τους πιθανότατα μπορεί να ξεπεράσει και τα δέκα χρόνια.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, σβήνουμε τα φώτα, όταν δεν είμαστε στο δωμάτιο και γενικότερα αποφεύγουμε τον υπερβολικό φωτισμό.
7. Εξαφανίστε τα ενεργειακά βαμπίρ: Μην ξεχνάτε να κλείνετε την τηλεόραση, τον αποκωδικοποιητή, το ρούτερ, το desktop ή το laptop και γενικά όλες τις ηλεκτρικές συσκευές από τον κεντρικό διακόπτη (ούτε σε stand by), ή ακόμα καλύτερα βγάλτε τις από την πρίζα (μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα πολύμπριζο με διακόπτη).
Για την επιλογή υπολογιστή θυμηθείτε ότι τα laptops καταναλώνουν έως και 90% λιγότερη ενέργεια από ένα μέσο desktop.

http://www.iefimerida.gr/