Μικροί σατανάδες ή «θύματα»;

ΤΕΤΑΡΤΗ, 13 Φεβρουαρίου 2013

Πρόσωπα αγγέλων παγιδευμένα σε σατανικούς εγκεφάλους και κορμιά που κραδαίνουν καλάσνικοφ, τοποθετούν βόμβες και αποτελούν τους αρχάγγελους του μηδενιστικού εξτρεμισμού. Αυτό είναι το απείκασμα της σκέψης μεγάλης μερίδας της κοινής γνώμης, που παρακολουθεί με έξαψη όσα της σερβίρονται από την αντιτρομοκρατική στα δελτία των οκτώ.
Είναι όμως έτσι; Πρόκειται για... μικρούς σατανάδες ή μήπως για θρέμμα μιας ασύγγνωστης οικονομικής και πολιτικής βίας, η οποία γκρεμίζει όλες τις κοινωνικές σταθερές της μεταπολίτευσης; Ποιοι είναι – και, κυρίως, τι είναι – τέλος πάντων αυτοί οι μικροί («μωρά» τούς αποκαλούσαν αστυνομικοί και κάποιοι δημοσιογράφοι στο πρόσφατο μνήμης παρελθόν) που όχι μόνο οπλίζονται, αλλά, ύστερα από δεκάδες συλλήψεις, συνεχίζουν να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια;
Παρότι τα έχουμε εν πολλοίς ήδη γράψει, περιγράφοντας κατ’ επανάληψη το νέο «αντάρτικο πόλης» και διακρίνοντας δύο χρονικούς σταθμούς (γέννηση Επαναστατικού Αγώνα από τις εφόδους της αστυνομίας στο Πολυτεχνείο 1995 και 1998, γέννηση Συνωμοσίας στα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια του 2007 και τον ταραγμένο Δεκέμβριο του 2008), καλύτερα να διαβάσουμε τι λέει ένας από τους πρωταγωνιστές.
Ο λόγος για τον Παναγιώτη Αργυρού, που εξακολουθεί να νοσηλεύεται στο Θριάσιο νοσοκομείο με διαρκώς βελτιούμενη την κατάσταση της υγείας του μετά το βαρύ κρανιοεγκεφαλικό τραύμα που υπέστη τα ξημερώματα στις 2 Ιανουαρίου, όταν έπεσε από το κρεβάτι του στο κελί των φυλακών Κορυδαλλού ενώ κοιμόταν. Στις 7 Ιουλίου 2011 δημοσιεύτηκε στο indymedia δήλωσή του και μία αναδρομή στο νέο «αντάρτικο πόλης»:
«Από μαθητής ενεργοποιήθηκα στις παρυφές του αναρχικού κινήματος και σταδιακά στο εσωτερικό του ευρύτερου επαναστατικού χώρου. Συμμετείχα αρχικά στις μαθητικές κινητοποιήσεις (την περίοδο 2005-2006) και στα συγκρουσιακά γεγονότα που τις πλαισίωναν. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της πορείας μου και της πολιτικής μου εξέλιξης, συμμετείχα στις περισσότερες ανοικτές πολιτικές διαδικασίες του αναρχικού κινήματος, ανάμεσά τους συνελεύσεις και συντονιστικά δράσεων αλληλεγγύης για τις υποθέσεις των φυλακισμένων αναρχικών.
Από αυτές τις διαδικασίες κληρονόμησα μια πολιτική παιδεία που ενέχει στο σκεπτικό της την άμεση δράση για τους φυλακισμένους συντρόφους. Οι φοιτητικές διαδηλώσεις του 2006-07 και οι σκληρές συγκρούσεις που διαδραματίστηκαν επέδρασαν καταλυτικά τόσο σ’ εμένα όσο και σε πολλούς συντρόφους που είχα την τύχη να μοιραστώ αργότερα μαζί τους πολλές στιγμές αυθεντικής συντροφικότητας».
Αυτή είναι η δεξαμενή μέσα από την οποία ξεπηδούν κατά κύματα κι ανανεώνονται με αξιοθαύμαστη ταχύτητα τα νέα μέλη που στελεχώνουν τις τάξεις της «νεοτρομοκρατίας». Πρόκειται για παιδιά με υψηλό επίπεδο μόρφωσης και ιδεολογικής συγκρότησης, που βρήκαν αδιέξοδο στα έργα των γονιών τους. Βίωσαν τη βία της εξουσίας και τώρα την ανταποδίδουν.

Πρώτη γενιά
Οι δύο χρονικοί σταθμοί που προαναφέρθηκαν αφορούν την πρώτη γενιά της «νεοτρομοκρατίας». Τι γίνεται όμως με αυτές που ακολούθησαν;
Ο κύκλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, παρότι οι αντιτρομοκρατικάριοι διατηρούν αντίθετη γνώμη, φαίνεται ότι έκλεισε στις 14 Μαρτίου 2011, όταν πιάστηκαν στη Νέα Ιωνία Βόλου έξι ύποπτοι για συμμετοχή στην οργάνωση. Είχε προηγηθεί στις 5 Δεκεμβρίου 2010 η εξάρθρωση ομόκεντρου πυρήνα, αλλά με διαφορετικό προσανατολισμό και στόχευση, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από μια παραδοξότητα: Ήταν μια οργάνωση... δίχως ονομασία.
Έκτοτε, πρώτα ο Θεόφιλος Μαυρόπουλος και στη συνέχεια οι Γιάννης Μιχαηλίδης

Άνοιξε η ΒΙΟΜΕ στα χέρια των εργατών!

Τετάρτη, 13 Φεβρουαρίου 2013

 

Την Τρίτη 12/2/2013, το εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ. ξεκίνησε να λειτουργεί στα χέρια των εργαζόμενων!

Πλήθος αλληλέγγυων συγκεντρώθηκαν στο εργοστάσιο και περιηγήθηκαν στους χώρους του.

Ο αγώνας συνεχίζεται, η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

Το μήνυμα της αυτοδιαχείρισης της ΒΙΟΜΕ στους εργάτες της Αθήνας

Πραγματοποιήθηκαν με επιτυχία οι εξορμήσεις σε μεγάλους βιομηχανικούς και εργασιακούς χώρους της Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης (Αθήνας) στον αγώνα των εργατών της ΒΙΟΜΕ, για τη διάδοση του γεγονότος του ανοίγματος του εργοστασίου υπό καθεστώς αυτοδιαχείρισης και για την εξασφάλιση ευρύτερης υποστήριξης και αλληλεγγύης από τους εργαζόμενους.

Συγκεκριμένα, το μήνυμα των εργατών της ΒΙΟΜΕ έφτασε στους απεργούς των Ναυπηγείων Ελευσίνας, στους άνεργους της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος, στους επιστρατευμένους του Μετρό, στους οδηγούς της ΕΘΕΛ, στους (υπό εκβιασμό απολύσεων και εκ περιτροπής εργασίας) εργαζόμενους της Χαλυβουργικής, στους εργαζόμενους των Ελληνικών Πετρελαίων.

Πολλοί εργαζόμενοι αντιμετώπισαν με μεγάλο ενδιαφέρον το εγχείρημα της αυτοδιαχείρισης της ΒΙΟΜΕ, δήλωσαν την αλληλεγγύη τους, και εξέφρασαν πλούσιο προβληματισμό για το πως θα γίνει δυνατό να διαδοθεί και σε άλλους χώρους που είναι αντιμέτωποι με την επίθεση των αφεντικών και του κράτους.

Το μήνυμα “μπορούμε χωρίς αφεντικά” ξέφυγε από τον αποκλεισμό της κυρίαρχης ενημέρωσης και από την εχθρότητα του καθεστωτικού συνδικαλισμού, και συναντήθηκε “χέρι με χέρι” με τις αγωνίες, τις αγωνιστικές εμπειρίες και τους προβληματισμούς των εργαζομένων.

Η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης (Αθήνας) στον αγώνα των εργατών της ΒΙΟΜΕ θα συνεχίσει την προσπάθεια για να φτάσει αυτό το μήνυμα σε ακόμη περισσότερους εργαζόμενους, στηρίζοντας έμπρακτα το άνοιγμα του εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ.

Συμμετέχουμε στις 10/2 στην πανελλαδική συνέλευση για τη ΒΙΟΜΕ στη Θεσσαλονίκη, στην πορεία στις 11/2 και στο άνοιγμα του εργοστασίου στις 12/2.

Νέα συνάντηση στην Αθήνα Τρίτη 19/2, 20:00, στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου.

Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης (Αθήνας)

στον αγώνα των εργατών της ΒΙΟΜΕ

protviome@gmail.com

 

http://efimeridadrasi.blogspot.gr/

Απεργία πείνας κατά ξυλοδαρμών μεταναστών από αστυνομικούς στο ΑΤ Νίκαιας

Τρίτη, 12 Φεβρουαρίου 2013

Απεργία πείνας κατά ξυλοδαρμών  μεταναστών από αστυνομικούς στο ΑΤ Νίκαιας

ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

ΠΑΚΙΣΤΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΛΛΑΔΟΣ «Η ΕΝΟΤΗΤΑ»

Αθήνα 12/02/2013

Απεργία πείνας κατά ξυλοδαρμών  μεταναστών από αστυνομικούς στο ΑΤ Νίκαιας

Δώδεκα μετανάστες προχώρησαν  την Τρίτη 12/2 το μεσημέρι σε απεργία πείνας στο Αστυνομικό Τμήμα Νίκαιας  μετά από το ξυλοδαρμό μετανάστη  από αστυνομικό.

Το σημερινό περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο. Και άλλοι μετανάστες έχουν δεχτεί χτυπήματα και κακομεταχείριση το τελευταίο διάστημα. Μάλιστα κάποιος βρίσκεται εκεί με σπασμένο χέρι από χτυπήματα αστυνομικών.

Οι συνθήκες κράτησης είναι απάνθρωπες καθώς δώδεκα άτομα είναι κλεισμένα σε κελί για τρία άτομα. Το επεισόδιο ξεκίνησε όταν ένας  κρατούμενος ζήτησε να τους πάνε αλλού ώστε να μπορούν να ξαπλώνουν και να μπορούν να κοιμούνται. Μέχρι τώρα οι μισοί κοιμόντουσαν και οι άλλοι στέκονταν για να δώσουν χώρο στους υπόλοιπους.

Είναι το Α.Τ. όπου έχασε τη ζωή του ο Μοχάμεντ Καμράν ενώ αρκετοί άλλοι δέχτηκαν τη βάρβαρη συμπεριφορά αστυνομικών.

Απαιτούμε να σταματήσει η βάρβαρη μεταχείριση σε βάρος των μεταναστών κρατουμένων.

http://www.antiracismfascism.org

http://rozkarta.blogspot.gr/

Κείμενο 4 Αναρχικών συλληφθέντων για τη διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης

  Οι μέρες μας περνάνε, οι νύχτες μας δεν περνάνε.
   Τρέχουμε προς τη διαφυγή μας, ενώ γύρω μας εξελίσσεται ένα κανονικό ανθρωποκυνηγητό. Πίσω μας μία ζωή προκαθορισμένη, χαραγμένη από τα χέρια των κυρίαρχων, με στόχο να εσωτερικεύσουμε την υποταγή ως αντικειμενική συνθήκη, να νομιμοποιήσουμε ηθικά συστήματα νόμων και κανόνων, να εξισώσουμε το άτομο με μία στατιστική λογική αριθμών. Μπροστά μας ο κόσμος των «ουτοπικών» μας φαντασιώσεων που κατακτιέται μόνο με βία. Μία ζωή, μία πιθανότητα και αποφασιστικές επιλογές.
   Κοίτα το κενό ανάμεσα στα σύννεφα και πήδα, γιατί ποτέ η πτώση δεν υπήρξε πιο σίγουρη επιλογή.
   Την Παρασκευή 01.02, μαζί με ομάδα συντρόφων, προχωρήσαμε στη διπλή ληστεία της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομείου στο Βελβεντό Κοζάνης. Άποψή μας είναι πως έχει κάποια ουσία να αναλύσουμε σε ένα βαθμό το επιχειρησιακό κομμάτι της ληστείας. Κυρίως για να αναδειχθούν όλες οι πτυχές της επίθεσης, οι επιλογές που κάναμε, τα λάθη που διαπράξαμε και οι λόγοι που μας οδήγησαν σε αυτά:
   Το πρωί της Παρασκευής λοιπόν, επιτεθήκαμε στους δύο στόχους χωρισμένοι σε δύο ομάδες. Επιδίωξή μας από την αρχή ήταν να πάρουμε τα χρήματα και από τα δύο χρηματοκιβώτια, όπως και έγινε. Κατά τη διάρκεια της διαφυγής μας, μία σειρά από ατυχή γεγονότα και λανθασμένους χειρισμούς, οδήγησαν στην έκθεση τόσο του οχήματος μας, όσο και στην κατεύθυνσή μας στην αστυνομία.
   Λόγω του αστυνομικού κλοιού που σχηματίστηκε αυτόματα, ο σύντροφος που οδηγούσε το διαμορφωμένο εξωτερικά σαν ασθενοφόρο βαν, αναζητούσε διεξόδους διαφυγής για την ομάδα που έκανε τις ληστείες. Στην προσπάθειά του αυτή, έκανε το λάθος να περάσει τρεις φορές από όχημα των μπάτσων, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ύποπτος. Ακολούθησε καταδίωξη και μετά, λόγω άγνοιας της περιοχής στην οποία κατέληξε, έφτασε σε τέσσερα αδιέξοδα στους χωματόδρομους των ορυχείων, με αποτέλεσμα στο τελευταίο να περικυκλωθεί και να μην έχει πια κανένα ουσιαστικό περιθώριο διαφυγής. Έτσι, αφού έκαψε το βαν, τον συνέλαβαν. Με αυτές τις εξελίξεις και ενώ ο σύντροφός μας με το όχημα διαφυγής βρισκόταν ήδη στα χέρια των μπάτσων, το εύρος των επιλογών μας μειώθηκε σημαντικά.
   Αποφασίσαμε, λοιπόν, να σταματήσουμε το πρώτο διερχόμενο όχημα, καθώς θα εξασφάλιζε μία πιο ασφαλή διαφυγή για εμάς και τους συντρόφους μας. Το μείζον ζήτημα σε αυτή τη συνθήκη ήταν να μη γίνει γνωστό στους μπάτσους το νέο όχημα διαφυγής των συντρόφων μας, οπότε αποφασίσαμε να κρατήσουμε τον οδηγό στο βαν μαζί μας, μέχρι να βρούμε έναν τρόπο διαφυγής και για εμάς. Κάπου εκεί υπήρξε και η συνάντησή μας με ένα περιπολικό που εξελίσσεται σταδιακά σε άγρια καταδίωξη ως την πόλη της Βέροιας με τις περισσότερες δυνάμεις αστυνομίας, που υπήρχαν στη περιοχή, πίσω μας. Προφανώς δε διανοηθήκαμε στιγμή να χρησιμοποιήσουμε τον συγκεκριμένο όμηρο ως ανθρώπινη ασπίδα(δεν θα είχαμε π.χ. πρόβλημα αν είχαμε τον διευθυντή μίας τράπεζας), άλλωστε η αστυνομία δε γνώριζε την ύπαρξή του. Εν τέλει, λειτούργησε ως ανθρώπινη ασπίδα για τους μπάτσους εν αγνοία τους, καθώς αποτέλεσε την αιτία που δε χρησιμοποιήσαμε τα όπλα μας για να απεμπλακούμε. Γιατί η συνείδησή μας και ο αξιακός μας κώδικας δε μας επιτρέπουν να ρισκάρουμε τη ζωή ενός τυχαίου ανθρώπου που βρέθηκε μαζί μας παρά τη θέλησή του.
   Στο σημείο αυτό θέλουμε να καταστήσουμε σαφές, ότι τα όπλα δεν τα είχαμε για εκφοβισμό, αλλά ως εργαλείο σε περίπτωση συμπλοκής μας με μπάτσους. Άρα, λοιπόν, ο λόγος που τελικά δεν πράξαμε όπως αναλογούσε, ώστε να διαφύγουμε, ήταν μία συνθήκη στην οποία βρεθήκαμε από λανθασμένο χειρισμό.
   Η μόνη εκδοχή διαφυγής πλέον ήταν η ταχύτητα και η προσπάθειά μας να κερδίσουμε απόσταση με το όχημα μας από τους μπάτσους που μας καταδίωκαν. Βέβαια η, πόλη της Βέροιας δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο και έτσι σύντομα εγκλωβιστήκαμε σε ένα στενό με αποτέλεσμα τη σύλληψή μας. Κατά τη διάρκεια της σύλληψής μας, το μόνο που δηλώσαμε από την αρχή ήταν ότι ο άνθρωπος που είχαμε μαζί μας δεν είχε καμία σχέση με τη ληστεία και εμάς. Παρ’ όλα αυτά οι μπάτσοι συνέχιζαν να τον χτυπάνε και αυτόν, τουλάχιστον για όσο είχαμε οπτική επαφή μαζί του.
   Η παραπάνω αφήγηση δεν γίνεται στα πλαίσια της επίδειξης και της αυτοπροβολής, αλλά για να αντιστρέψουμε την παρακαταθήκη μίας άνευ μάχης σύλληψης που οι συνθήκες μας οδήγησαν.

*  *  *  *  *

   Η αφήγηση τελειώνει στα κεντρικά της αστυνομίας στη Βέροια, όπου ακολουθησε πολύωρος βασανισμός τριών από εμάς από τα γουρούνια της αστυνομίας. Οι τακτικές γνωστές και αναμενόμενες: κουκούλα, δέσιμο με χειροπέδες πισθάγκωνα και ξύλο.
   Θεωρούμε αυτονόητο πως ανάμεσα σε εμάς και το σύστημα υπάρχει μία σαφής διαχωριστική γραμμή που αποτυπώνει τον πόλεμο μεταξύ δύο κόσμων. Τον κόσμο της κυριαρχίας, της καταπίεσης και της υποδούλωσης και τον κόσμο της ελευθερίας που δημιουργούμε και κρατάμε ζωντανό μέσα από την αδιάκοπη πάλη με την εξουσία.
   Σε αυτόν τον πόλεμο τα γουρούνια της αστυνομίας αποτελούν μόνιμο στόχο των αναρχικών

12 Φλεβάρη 1945... Ποτέ πια μια νέα Βάρκιζα! Ποτέ ξανά υποταγή στους πρόθυμους δωσίλογους ή συνθηκολόγηση με τους προδότες της πατρίδας μας!

Αφοπλισμός του ΕΛΑΣ (Βάρκιζα 1945)

σιβυλλα

Εάν το 20% του λαού ασπαστεί την «θεωρία της απείθειας» τότε…

Ο βασικός φόβος σήμερα των σκεπτόμενων πολιτικών στην Ελλάδα είναι η «θεωρίας της απείθειας»!

Όπως εξήγησε κορυφαίος πολιτικός παράγοντας «η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει και όχι σε επίπεδο διαδηλώσεων ή διαμαρτυριών, αλλά σε επίπεδο απείθειας.

Δηλαδή να έλθει η στιγμή όπου ουδείς θα θέλει να πληρώσει τα χρέη του σε τράπεζες, εφορίες και άλλα πιστωτικά ιδρύματα. Εάν αυτό το κάνει το 20% του ελληνικού λαού τότε με μαθηματική ακρίβεια το κράτος θα τελειώσει χωρίς καμία ελπίδα επιστροφής!!!».

Μάλιστα η ίδια πηγή διευκρίνισε ότι «είναι απολύτως λογικό να έχουμε έξαρση των κοινωνικών αντιδράσεων.

Γιατί όταν μειώνονται τα εισοδήματα και οι φορολογικές απαιτήσεις είναι πλέον αδύνατον να εκπληρωθούν, ο λαός δεν έχει και πολλές επιλογές. Θα βγει στους δρόμους και θα διαδηλώσει.

Αλλά τα πράγματα θα γίνουν πραγματικά δύσκολα και θα οδηγηθούμε σε αδιέξοδο όταν όπως επεσήμανα το 20% δεν θελήσει να πληρώσει τις υποχρεώσεις του.

Αυτό είναι το ζήτημα σήμερα για την Κυβέρνηση. Αυτό με λίγα λόγια πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί!»

Με εκτίμηση

Ο Θείος

http://newpost.gr/