Με τυμπανοκρουσίες παρουσιάσθηκε από μια σειρά αστικά ΜΜΕ, η απόφαση μιας μερίδας εργαζομένων της
Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (ΒΙΟΜΕ)
να επιχειρήσει την «αυτοδιαχείριση» του εργοστασίου, που εδώ και
περισσότερο από ένα χρόνο έχει εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες του,
αφήνοντας απλήρωτους και χωρίς δουλειά τους εργάτες.
Τυχαίο; Καθόλου. Στο πλαίσιο της παραπέρα όξυνσης
της καπιταλιστικής κρίσης, όπου προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς η
καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και η συγκέντρωση του κεφαλαίου σε
ολοένα και λιγότερα χέρια, τέτοια φαινόμενα εγκατάλειψης επιχειρήσεων,
μπορεί να εμφανιστούν και άλλα. Διάφορες δυνάμεις, αστικής διαχείρισης
αλλά και οπορτουνιστικές, καλλιεργούν στους άνεργους εργάτες την
αυταπάτη ότι διέξοδος από τη φτώχεια είναι να αναλάβουν οι ίδιοι να
επαναλειτουργήσουν τα κουφάρια των επιχειρήσεων που εγκατέλειψαν οι
ιδιοκτήτες τους, με τη στήριξη και την προστασία του κράτους, στο
πλαίσιο της καπιταλιστικής αγοράς.
Βολεύει το σύστημα, το εργατικό και λαϊκό κίνημα να εγκλωβίζεται στην
«αυτοδιαχείριση» της φτώχειας, αντί να παλεύει για την κατάργηση της
καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και την κοινωνικοποίηση των μονοπωλιακών
ομίλων.
Τι γίνεται στην περίπτωση της ΒΙΟΜΕ; Η ΒΙΟΜΕ (χημική βιομηχανία που
παράγει προϊόντα για τον κλάδο των κατασκευών, κόλλες, κλπ) είναι
θυγατρική της «ΦΙΛΚΕΡΑΜ» η οποία μετά την αίτηση πτώχευσης που κατέθεσαν
οι ιδιοκτήτες της το 2011 έχει περάσει στο στάδιο της εκκαθάρισης των
περιουσιακών της στοιχείων.
Η ΒΙΟΜΕ ως επιχείρηση δεν έκλεισε, δεν πτώχευσε,
απλά εγκαταλείφθηκε από τους ιδιοκτήτες της και οι 70 εργαζόμενοι που
απασχολούνταν τότε έμειναν χωρίς δουλειά από το Μάη του 2011.
Το τελευταίο διάστημα, οι 38 εργαζόμενοι, μέλη του Σωματείου της
ΒΙΟΜΕ, προσπαθούν να επαναλειτουργήσουν το εργοστάσιο και ζητούν τη
στήριξη της κυβέρνησης.
Από την Τρίτη 12/2, μπήκαν στο εργοστάσιο και
ξεκίνησαν τη διάθεση προϊόντων της επιχείρησης, τα οποία κατάφεραν να
δεσμεύσουν με ασφαλιστικά μέτρα έναντι οφειλών της εργοδοσίας. Τα
διαθέτουν με τη μέθοδο του πλειστηριασμού στα 2/3 της αναγραφόμενης
τιμής. Από την πώληση εκτιμούν ότι θα εισπράξουν περίπου 200.000 ευρώ.
Χρήματα που όπως ισχυρίζονται θα τα χρησιμοποιήσουν για να ξεκινήσουν τη
λειτουργία του εργοστασίου και για να επιβιώσουν οι οικογένειές τους.
Στη διάρκεια συνέντευξης τύπου που έδωσαν, ανακοίνωσαν ότι έχουν
κάνει πρόταση εξαγοράς των μετοχών της ΒΙΟΜΕ στο Σύνδικο (εκκαθαριστή)
της ΦΙΛΚΕΡΑΜ. Ανέφεραν ότι υπάρχει ενδιαφέρον να στηριχθεί η προσπάθειά
τους από το ταμείο Working World που δημιουργήθηκε στην Αργεντινή και
χρηματοδοτεί τέτοια εγχειρήματα. Επιπλέον διεκδικούν να ενεργοποιηθεί το
πρόγραμμα επιδότησης ανέργων για τη δημιουργία επιχειρήσεων μέσω του
ΟΑΕΔ που όπως είπαν προβλέπει επιδότηση 23.000 ευρώ σε κάθε άνεργο.
Επίσης διεκδικούν να τους δοθεί (με το προνόμιο των εργαζομένων) το 1
εκ. ευρώ που είχε δώσει ως δάνειο η ΒΙΟΜΕ στη ΦΙΛΚΕΡΑΜ. Τέλος ζητούν από
το Υπουργείο τη δημιουργία νομικού πλαισίου που θα επιτρέπει και
θεσμικά τη λειτουργία του εργοστασίου.
Στη γραμμή του αποπροσανατολισμού μπήκαν ανοιχτά ο
ΣΥΡΙΖΑ και οι
Οικολόγοι Πράσινοι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Θεσσαλονίκης, προβάλλει ότι οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ
«βάζουν τα θεμέλια για τη δημιουργία ενός διαφορετικού μοντέλου εργασίας
αμεσοδημοκρατικού και χωρίς την εκμετάλλευση του εργοδότη». Και
προτρέπει τους εργαζόμενους άλλων εργοστασίων που βρίσκονται σε παρόμοια
θέση να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους. Ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων
Πράσινων Ν. Χρυσόγελος επισκέφθηκε τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο και
παρουσίασε την αυτοδιαχείριση και τη στροφή στην πράσινη οικονομία ως
μέσο διεξόδου από την κρίση.
Η παρέμβαση του συνδικάτου
Το Συνδικάτο Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Βόρειας Ελλάδας, με ανακοίνωσή του τοποθετείται ξεκάθαρα απέναντι στο εγχείρημα και καλεί τους εργαζόμενους να αναλογιστούν τους κινδύνους.
Η ανακοίνωση έχει ως εξής: «Το ΔΣ του Συνδικάτου Εργατοτεχνιτών και
Υπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας συμπαραστέκεται εδώ και χρόνια στους
αγώνες των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ και θα συνεχίσει να τους καλεί να
συμμετέχουν σε κάθε κινητοποίηση με πλαίσιο αιτημάτων που θα καλύπτει
τις ανάγκες των οικογενειών τους.
Το Συνδικάτο μας όμως δεν μπορεί να ακολουθήσει τις λογικές που
προβάλλονται από τη Διοίκηση του Σωματείου της ΒΙΟΜΕ ότι "το εργοστάσιο
ανοίγει και λειτουργεί στα χέρια των εργατών" όπως έχει ανακοινώσει σε
συνέντευξη τύπου που έδωσε πρόσφατα. Το ότι θα πουλήσουν το στοκ που
υπάρχει (δηλ. κόλλες) στο εργοστάσιο, υλοποιώντας τις αποφάσεις των
δικαστηρίων (ασφαλιστικά μέτρα) λόγω χρεών του εργοδότη προς τους
εργάτες και προβλέπεται από την αστική νομοθεσία, δε σημαίνει ότι
"ανοίγει το εργοστάσιο και λειτουργεί στα χέρια των εργατών". Το ότι
αυτά τα προϊόντα θα πουληθούν στα 2/3 της αναγραφόμενης τιμής τους, αυτά
είναι ικανά για να ξεκινήσει ένα κλειστό εργοστάσιο; Με ποιες πρώτες
ύλες; Αυτές που θα χορηγήσει το ΤΙΤΑΝ που έχει ξεκαθαρίσει ότι θέλει
πρώτα να πληρώνεται για τη χορήγησή τους;
Νομίζουμε ότι η Διοίκηση του Σωματείου της ΒΙΟΜΕ πρέπει να απαντήσει σε σημαντικά ερωτήματα που ανακύπτουν.
Από που θα εξοικονομήσουν οι εργαζόμενοι το κεφάλαιο για να ξεκινήσει
η γραμμή παραγωγής; Θα αποκτήσουν ξαφνικά νομική υπόσταση -σαν εταιρεία
ΒΙΟΜΕ- οι εργαζόμενοι παίρνοντας στα χέρια τους το 99% των μετοχών της
ΒΙΟΜΕ από τη μητρική εταιρεία ΦΙΛΚΕΡΑΜ; Αν πάρουν στα χέρια τους τις
μετοχές της ΒΙΟΜΕ και ελέγχουν τη Διοίκηση της ΒΙΟΜΕ τότε οι εργαζόμενοι
δεν θα φορτωθούν και τα χρέη της προηγούμενης διοίκησης; Η πρόσφατη
ιστορία έχει παραδείγματα και ποια κατάληξη είχαν οι εργαζόμενοι (βλέπε
"προβληματικές επιχειρήσεις" τη δεκαετία του '80).
Βέβαια το ΔΣ του Σωματείου λέει ότι δεν αναγνωρίζει τα χρέη της
προηγούμενης διοίκησης του εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ, αλλά αυτό πολύ μικρή
σημασία έχει για το αστικό κράτος, που τότε θα στραφεί με τους
μηχανισμούς του ενάντια στους νέους "εργοδότες" δηλαδή τους εργαζόμενους
της ΒΙΟΜΕ που θα βρεθούν χρεωμένοι και υποχρεωμένοι να ξεπληρώσουν οι
ίδιοι τα χρέη της προηγούμενης εργοδοσίας.
Αλήθεια, μέχρι τότε οι εργαζόμενοι πώς θα ζουν, πώς θα καλύπτουν τις
ανάγκες των οικογενειών τους; Με το κεφάλαιο που θα συγκεντρώσουν για να
το βάλουν στην παραγωγή από την πώληση των αποθεμάτων κόλλας για να
λειτουργήσει το εργοστάσιο ή θα ξοδεύουν αυτά τα χρήματα για να
καλύπτουν τις ανάγκες επιβίωσής τους;
Πώς θα πληρώνουν τα έξοδα λειτουργίας της εταιρείας (δηλαδή
προμηθευτές, δανειστές, πρώτες ύλες, συντήρηση κλπ) αλλά και μισθούς,
ασφαλιστικές εισφορές εργαζομένων; Μήπως παίρνοντας το δάνειο της ΒΙΟΜΕ
που είχε δώσει στη ΦΙΛΚΕΡΑΜ; Μπορεί να εξοφλήσει το δάνειο η πτωχευμένη
ΦΙΛΚΕΡΑΜ; (χρωστάει ακόμη αποζημιώσεις και δεδουλευμένα στους
απολυμένους εργάτες της). Ή μήπως θα περιμένουν να βρουν κεφάλαιο από τα
δάνεια για επιχειρηματίες από τον ΟΑΕΔ πράγμα που οι εργαζόμενοι πρέπει
να "περάσουν σαράντα κύματα" κι αν πάρουν κάποτε κάτι στο χέρι. Ή μήπως
από την αργεντίνικη τράπεζα που στηρίζει τα πειράματα της
"αυτοδιαχείρισης"; Εδώ υπάρχει ασαφές πλαίσιο χωρίς τίποτα το
συγκεκριμένο για τα δεδομένα της χώρας.
Το κύριο είναι ότι με τα "περί λειτουργίας του εργοστασίου" οι
εργαζόμενοι θα βρεθούν πιο βαθιά μπλεγμένοι στα χρέη, με κίνδυνο να τα
φορτωθούν όλα και να υποχρεωθούν να δουλεύουν - αν δουλέψουν τελικά- για
να εξοφλήσουν τις αυξημένες υποχρεώσεις της εταιρείας. Αυτό για τον
απλούστατο λόγο, γιατί το σύστημα - εν προκειμένω το καπιταλιστικό
σύστημα που διέπεται από συγκεκριμένες νομοτέλειες- δεν αλλάζει τις
εκμεταλλευτικές του σχέσεις επειδή θα λειτουργεί η ΒΙΟΜΕ από τους
εργάτες της, πάλι εκμεταλλευτικό θα είναι, θα δουλεύει για το κέρδος, με
ανταγωνιστικότητα, με βάρβαρες εργασιακές σχέσεις για τους εργάτες.
Απλούστατα τώρα, οι εργάτες θα υφίστανται την καπιταλιστική εκμετάλλευση
από την εργοδοσία που τώρα θα τους καταπιέζει και θα τους
εκμεταλλεύεται στο όνομα της "αυτοδιαχείρισης" ή "συνεταιριστικοποίησης"
του εργοστασίου.
Τώρα θα σκύβουν το κεφάλι γιατί θα πρέπει να πληρώσουν τα χρέη της
"εταιρείας τους", για να λειτουργήσει το εργοστάσιο, με δραματικές
συνέπειες στην οικογενειακή τους ζωή. Θα πρέπει να βγάλουν κέρδος γι'
αυτό πρέπει να είναι ανταγωνιστικοί, να έχουν χαμηλό εργατικό κόστος για
να αντέξουν στην αδυσώπητη καπιταλιστική αγορά και τους νόμους της.
Καλούμε τους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ να αναλογιστούν
τους κινδύνους που έχουν μπροστά τους γιατί το κράτος και η εργοδοσία
(κεφάλαιο) δεν αλλάζουν συμπεριφορά επειδή θα προσπαθήσουν να
λειτουργήσουν το εργοστάσιο. Η εργοδοσία σαν τάξη πλέον και το κράτος
της μόνο ανατρέπονται από τη μαζική συλλογική εξουσία της εργατικής
τάξης και των συμμάχων της, πράγμα που προϋποθέτει ότι όλοι οι
εργαζόμενοι πρέπει να βάλουν στόχο για αλλαγή τάξης στην εξουσία. Γι'
αυτό τους καλούμε να αποβάλουν τις αυταπάτες περί "αυτοδιαχείρισης" στον
καπιταλισμό και να παραμερίσουν όλους αυτούς τους "καλοθελητές" που
ποντάρουν στην αγωνία τους. Να συσπειρωθούν στο ΠΑΜΕ και στη λαϊκή
συμμαχία για διεκδίκηση μέτρων άμεσης ανακούφισης στην προοπτική της
ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής της τρικομματικής κυβέρνησης, ΕΕ και
πλουτοκρατίας, της μονομερούς διαγραφής του χρέους, της αποδέσμευσης από
την ΕΕ με την εργατική τάξη κυρίαρχη στην οικονομία και την εξουσία».
http://www.902.gr/
Ο βετεράνος πολιτικός, ιδρυτής
και επίτιμος πρόεδρος της ΕΔΕΚ, Βάσος Λυσσαρίδης, δήλωσε ότι τα
δημοσιεύματα στον ξένο Τύπο περί του ότι η οικονομική κρίση στην Κύπρο
θα χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πίεσης για την αποδοχή μιας απαράδεκτης
λύσης στο Κυπριακό πρόβλημα, «πρέπει να προβληματίσουν» τους πάντες στη
νήσο. 