Κυριακή, 17 Φεβρουαρίου 2013
Του Κώστα Σοφόρου - "Δρόμος της Αριστεράς"
Επίσης, ο Κροπότκιν ήταν πρίγκιπας, ο'Ενγκελς είχε εργοστάσιο, η Λούξεμπουργκ ήταν κόρη εμπόρου ξυλείας, ο Βελουχιώτης γιος δικηγόρου από εύπορη και ευυπόληπτη οικογένεια της Λαμίας... Θα μπορούσα να συνεχίσω τον κατάλογο με δεκάδες ονόματα και να τελειώσω κάπου εδώ το σχόλιο μου. Χωρίς άλλα λόγια. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται...
Καθώς ζω στο Χαλάνδρι, αναρωτιέμαι αν ανήκω κι εγώ στους αριστερούς βορείων προαστίων ή στους «επαναστάτες της αστακομακαρονάδας» -που λέει κι ο μαύρος κονδυλοφόρος της Καθημερινής: Της γνωστής έγκριτης και ιστορικής εφημερίδας η οποία είχε επενδύσει κάποτε τόσα στον... Χίτλερ και με οδύνη ένιωσε προδομένη όταν το ίνδαλμα της στράφηκε εναντίον της Ελλάδας, με αποτέλεσμα ο εκδότης με το επώνυμο «Βλάχος» (oh mon Dieux - πόσο μπας κλας) να του γράψει γράμμα: Προς τον Αδόλφον Χίτλερ!
Την εφημερίδα αυτή διευθύνει το παιδί του λαού Αλέξης Παπαχελάς που μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές της Αθήνας και τη διαβάζουν διάφοροι προλετάριοι, όπως και Τα Νέα, το Έθνος κ.λπ...
Oλοι αυτοί οι καλοί και φτωχοί άνθρωποι που μεγάλωσαν σε σκοτεινά ημιυπόγεια κι από νωρίς μπήκαν στα βάσανα του μεροκάματου είναι αδύνατον να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει σε αυτά τα πλουσιόπαιδα που γίνονται «τρομοκράτες».
Οι μεγαλοδημοσιογράφοι που ζουν με φακές και τρώνε κρέας μια φορά το μήνα, δεν ξέρουν καν πως είναι ο αστακός που τρώγαν αυτά τα κωλόπαιδα κάθε μέρα. Άσε που διάβαζαν λέει και Χάκκα: Αίσχος! Κολέγιο ή Μωραΐτη πήγαινε αυτός; Ποιος ξέρει τι έγραφε! Μήπως είναι ο καθοδηγητής;
Δεν ξέρω πόση πλάκα μπορεί να κάνει κάποιος αντιμετωπίζοντας αυτό το αμάλγαμα επικοινωνιακής στρατηγικής, βλακείας και χυδαιότητας. Αυτό το λαϊκίστικο μότο: «Τα παιδιά των βορείων προαστίων που άκουγαν Μότσαρτ» (μήπως το ΕΣΡ να απαγορεύσει να παίζεται η μουσική του, αφού μετατρέπει τα παιδιά σε τρομοκράτες;).
Αν, δηλαδή, είσαι παιδί των νοτίων, ανατολικών ή δυτικών προαστίων και σκοτώσει μπροστά στα μάτια σου ένας αστυνομικός τον κολλητό σου, εσύ πώς ακριβώς θα μεγαλώσεις; Πώς θα αντιδράσεις; Πόσο θα αγαπήσεις την αστυνομία και την «τάξη» στο μέλλον;
Αν ακούς σκυλάδικα και βλέπεις τον Αγάθωνα στη Eurovizon θα γίνεις ένας σωστός και σοβαρός πολίτης που θα αγαπάει το Μνημόνιο, την εθνοσωτήριο τρόικα και τις τράπεζες μας;
Oσο κι αν με χωρίζει χάος από τα παιδιά που πήραν τα καλάσνικοφ, όσο κι αν θεωρώ ότι με αυτό τον τρόπο καταλήγεις να μοιάσεις σε εκείνο που απεχθάνεσαι και πολεμάς, όσο κι αν πιστεύω στην ανοιχτή και συλλογική δράση, άλλο τόσο μου είναι αδύνατον να δεχτώ την ανάλυση περί «πλουσιόπαιδων». Που μου θυμίζει -παρεμπιπτόντως- κάτι ιστορίες από το παρελθόν του ΚΚΕ με την «αστική καταγωγή» που προκαλούσε υποψίες.
Μου μένει, ωστόσο, ένα ερώτημα: Αυτά τα παιδιά που είχαν να χάσουν πολλά με το δρόμο που διάλεξαν, και όχι μόνο τις αλυσίδες τους -όπως οι προλετάριοι- γιατί το έκαναν;
* Τίτλος βιβλίου της Λίας Μεγάλου- Σεφεριάδη
