“ Αδειάζει η κλεψύδρα για μια κυβέρνηση που φτωχοποιεί τον ελληνικό
λαό και επιβάλλει τη μη λαϊκά και κοινωνικά νομιμοποιημένη θέλησή της με
τη βία και τον αυταρχισμό ”
Η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά, μία ακροδεξιά κυβέρνηση, πίσω από την
οποία σύρονται για την πολιτική τους επιβίωση ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ
Ευάγγελος Βενιζέλος και ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης, έχει
υπερβεί τα όρια αντοχής του ελληνικού λαού. Έχει αποκαλύψει πλήρως...
τον αντιδημοκρατικό της χαρακτήρα.
 |
| Πρωθυπουργός ... υπό προθεσμία |
Φτωχοποιεί συνειδητά και κατόπιν εντολών των δανειστών, τον ελληνικό λαό
με εργαλείο και όχημα τον πιο βάρβαρο αυταρχισμό. Εκχωρεί την εθνική
κυριαρχία. Εξαπολύει πρωτοφανή καταστολή σε βάρος του ελληνικού λαού.
Λογοκρίνει και επιδιώκει να καταργήσει στην πράξη την ελευθερία του
Τύπου. Ενεργοποιώντας έναν πρωτοφανή για τα δεδομένα της Ελλάδας
μηχανισμό προπαγάνδας κατασυκοφαντεί ολόκληρους πολιτικούς χώρους και
κοινωνικά κινήματα. Περιφρονεί τους δημοκρατικούς θεσμούς και τη
δικαιοσύνη. Όπως θα έλεγε και ο Ανδρέας Παπανδρέου, είναι μια Δεξιά
«όπως την γνωρίσαμε από τα παλιά τα χρόνια». Η ιστορία έχει διδάξει ότι
αυτές οι κυβερνήσεις, οι οποίες τελικά επιβάλλουν τη θέλησή τους με τη
βία - και στην περίπτωση της Ελλάδας με τα ΜΑΤ και τον ψυχολογικό πόλεμο
σε βάρος του λαού, αλλά κυρίως με ένα οικονομικό πρόγραμμα φτώχειας και
εξαθλίωσης - όχι μόνο δεν μακροημερεύουν, αλλά έχουν άδοξο πολιτικό
τέλος και η ιστορία επιφυλάσσει μία θέση για αυτές στους υπονόμους της.
Η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά, είναι μια αποικιακή κυβέρνηση, η οποία
μαζί με την ντόπια λούμπεν μεγαλοαστική τάξη, το παρασιτικό Κεφάλαιο και
τα ξένα συμφέροντα αποτελούν τους δυνάστες του λαού μας. Όμως, η
αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη ξεκινήσει. Το λένε τα σημάδια.
Σαθρά θεμέλια
Η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, η πιο λαομίσητη κυβέρνηση που έχει
γνωρίσει αυτός ο τόπος στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας,
στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια, όχι μόνο διότι συνιστά ένα κυβερνητικό
σχήμα «τραβεστί», έναν ερμαφρόδιτο εξουσιαστικό μηχανισμό, τον οποίο
απαρτίζουν περιθωριακοί ακροδεξιοί, σκληροί νεοφιλελεύθεροι, ξοφλημένοι
σοσιαλδημοκράτες και ψευτοαριστεροί, αλλά διότι δεν έχει κανένα πολιτικό
πρόγραμμα, κανένα όραμα για τον τόπο και καμία δυνατότητα να οδηγήσει
τη χώρα σε έξοδο από την κρίση. Επιβλήθηκε, τον περασμένο Ιούνιο,
κατόπιν ενός ολοκληρωμένου σχεδίου κατατρομοκράτησης και εκβιασμού του
ελληνικού λαού, από τα υπερεθνικά κέντρα πολιτικής και οικονομικής
εξουσίας, από το Βερολίνο, από την ντόπια τραπεζοκρατία και από τα
επιχειρηματικά λόμπι, που επί δεκαετίες λυμαίνονται τον τόπο και
εκμεταλλεύονται τον λαό μας με έναν και μόνο σκοπό: Να αποτελέσει τον
ντόπιο πολιτικό βραχίονα των ξενικών κέντρων οικονομικής και πολιτικής
εξουσίας που εποφθαλμιούν τον δημόσιο και εθνικό πλούτο της χώρας μας
και θέλουν σκλάβους τους Έλληνες, φθηνή εργατική δύναμη για τους
πολυεθνικούς κολοσσούς.
Στόχος της κυβέρνησης Σαμαρά, είναι να υλοποιήσει το καταστροφικό σχέδιο
της μετατροπής της Ελλάδας σε εργασιακό κάτεργο, στην πρώτη Ειδική
Οικονομική Ζώνη εντός των ορίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε μία
σύγχρονη αποικία. Όμως, κάπου εδώ από τον Μάρτιο του 2013, στην παρούσα
συγκυρία, ο χρόνος αρχίζει να μετράει αντίστροφα. Εδώ και μήνες λεγόταν
ότι ο Μάρτιος του 2013 θα είναι ο πιο δύσκολος για την κυβέρνηση και οι
εξελίξεις επιβεβαιώνουν αυτή την πρόβλεψη, είτε αφορούν στις δήθεν
διαπραγματεύσεις της τρικομματικής κυβέρνησης με την τρόικα, είτε στις
κλιμακούμενες αντιδράσεις του ελληνικού λαού στην βάρβαρη πολιτική της
τρικομματικής κυβέρνησης των "Μερκελιστών". Η λαομίσητη αποικιακή
κυβέρνηση Σαμαρά, έχει απέναντί της ολόκληρη την κοινωνία, ολόκληρο τον
ελληνικό λαό, ο οποίος ξεσηκώνεται στη Χαλκιδική, στην Θεσσαλονικη, στην
Αθήνα και σε άλλες πόλεις και περιοχές της Ελλάδας και το σύνθημα το
οποίο πλέον δονεί την ατμόσφαιρα είναι "Χούντα, ΕΛ.ΑΣ., Αντώνης
Σαμαράς".
Και όταν μια κυβέρνηση ο ελληνικός λαός την αποκαλεί Χούντα, σημαίνει
ότι η κλεψύδρα του χρόνου της αδειάζει, αλλά και ότι θα καταφύγει στον
αυταρχισμό για να γαντζωθεί στην εξουσία.
Πρωτοφανές κύμα βίας
Μπορεί οι παπαγάλοι των καθεστωτικών και μνημονιακών ΜΜΕ, τα
δημοσιογραφικά απολιθώματα μιας εποχής που ολοκληρώνει τον κύκλο της,
συχνά – πυκνά, να εκφράζουν την ανησυχία τους, δήθεν, για την κοινωνική
έκρηξη, η οποία διαφαίνεται στον ορίζοντα, αλλά στην πραγματικότητα
είναι οι μεγαλύτεροι θιασώτες της βίας. Διότι προμοτάρουν και
αναδεικνύουν με θετικό τρόπο το δόγμα της επιβολής "του νόμου και της
τάξης", το οποίο δεν αντιστοιχεί παρά στο πρωτοφανές κύμα βίας, το οποίο
έχει εξαπολύσει η λαομίσητη κυβέρνηση Σαμαρά, σε ρόλο θύτη, εναντίον
του ελληνικού λαού, που είναι θύμα της πολιτικής της. Όμως, κανένας
κυρίαρχος και υπερήφανος λαός δεν δέχεται, από ένα σημείο και μετά, να
είναι "και κερατάς και δαρμένος".
Και δεν χρειάζεται κανείς να προχωρήσει σε ιδιαίτερες αναλύσεις ή σε
διαπιστωτικού χαρακήτρα παρεμβάσεις πια. Οι εικόνες της Ιερισσού με την
αστυνομία, σε ρόλο κατοχικής δύναμης, να εισβάλει σε μία πόλη και με
τρόπο βίαιο να επιβάλλει την μη λαϊκά νομιμοποιημένη θέληση της
κυβέρνησης Σαμαρά και των επιχειρηματικών συμφερόντων που καταστρέφουν
το περιβάλλον και θέλουν την τοπική κοινωνία υποταγμένη, μίλησαν από
μόνες τους. Η κυβέρνηση διάλεξε στρατόπεδο, στο πλευρό του μεγάλου
Κεφαλαίου και απέναντι σε μια τοπική κοινωνία που δεν είναι διατεθειμένη
να υποστεί ούτε τις συνέπειες της δήθεν ανάπτυξης που επαναλαμβάνει
καθημερινά ο πρωθυπουργός, ούτε τις συνέπειες για την υγεία των
μελλοντικών γενεών, ούτε τις συνέπειες της περιβαλλοντικής καταστροφής,
ούτε βέβαια τον αυταρχισμό μιας κυβέρνησης που βρίσκεται καθημερινά στην
υπηρεσία των συμφερόντων που θέλουν την Ελλάδα αποικία.
Των γεγονότων της Χαλκιδικής είχε προηγηθεί το περασμένο καλοκαίρι η
πρωτοφανής βία που ασκήθηκε στους εργαζόμενος στη Χαλυβουργία. Και
ακολούθησε το ανελέητο ξύλο στις διαδηλώσεις, στους απλήρωτους
εργαζόμενους των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, στους αγρότες και γενικά σε
οποιονδήποτε δεν ακολουθεί την εξουσιαστική διαστροφή της σημερινής
κυβέρνησης, τα βασανιστήρια συλληφθέντων διαδηλωτών ή φερόμενων ως μελών
ένοπλων ομάδων και η καταστολή απέναντι σε κάθε κοινωνική και λαϊκή
κινητοποίηση αντίστασης στην γερμανόφιλη κυβέρνηση των Αθηνών και στις
επιταγές της γραφειοκρατικής νομεκλατούρας των Βρυξελλών ή του πολιτικού
-οικονομικού -επιχειρηματικού - βιομηχανικού συμπλέγματος της
Γερμανίας.
Μία δήλωση του Γιάννη Στουρνάρα, του υπουργού Οικονομικών, δηλαδή του
επικεφαλής του οικονομικού, δηλαδή του βασικού, επιτελείου αυτής της
κυβέρνησης στην αρχή της θητείας του, είναι ενδεικτική της επίγνωσης της
καταστροφικής και αντιλαϊκής πολιτικής που επιβάλλει αυτή η αποικιακή
κυβέρνηση: «Δεν θέλω εγώ να είμαι αυτός που θα κρεμάσουν στο Σύνταγμα»,
είχε δηλώσει ο "Τσάρος" της ελληνικής οικονομίας. Ο κ. Στουρνάρας
επανήλθε πρόσφατα μιλώντας στην γερμανική κιτρινοφυλλάδα Bild, μέσω της
οποίας, δυσφημίζοντας την χώρα μας στο εξωτερικό, κοινοποίησε τους
φόβους του για τη ζωή του, επηρεάζοντας έτσι αρνητικά και το επενδυτικό
κλίμα.
Όμως, στην κυβέρνηση δεν έχουν καταλάβει ακόμη, ότι η βία φέρνει βία, ή
ακόμη και ότι η επίκληση της βίας ή η απόδοση της ευθύνης στην κοινωνία
μπορεί να φέρει τη βία ως αποτέλεσμα. Επίσης η κυβέρνηση δεν
αντιλαμβάνεται ότι η βραδυφλεγής βόμβα, η οποία ονομάζεται ανεργία, όταν
υπερβεί το ποσοστό της τάξης του 35% οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια και
είναι ιστορικά και κοινωνιολογικά καταγεγραμμένο σε κοινωνική έκρηξη,
ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ. Και επειδή, η αποικιακού Τύπου κυβέρνηση, έχει ήδη
αντιληφθεί ότι έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση και οι έμπειροι, από
τέτοιες καταστάσεις και ιδιαίτερα από τα ιστορικά παραδείγματα της
Λατινικής Αμερικής, δανειστές έχουν τη δυνατότητα – λόγω της εμπειρίας
και όχι κάποιου χαρίσματος – προβλέπουν την κοινωνική έκρηξη, αλλά και
την πιθανότητα τα εξουθενωμένα και οικονομικά εξαθλιωμένα Σώματα
Ασφαλείας να εγκαταλείψουν τις ασπίδες, υθπέδειξαν στα δουλικά των
Αθηνών να προσλάβουν την γνωστή εταιρεία μισθοφόρων Blackwater, η οποία
σήμερα ονομάζεται Academi.
Δεν πρέπει εξάλλου κανείς να ξεχνά, ότι όταν χρεοκόπησε η Αργεντινή,
εναντίον του λαού έδρασαν, προκαλώντας θανάτους διαδηλωτών μισθοφόροι
από όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, οι λεγόμενοι «Κόνδορες».
Όμως, το χειρότερο όλων είναι, ότι το επικοινωνιακό "τσίρκο" του Μεγάρου
Μαξίμου, επιχειρεί να καλλιεργήσει εμφυλιοπολεμικού τύπου διχασμό στην
ελληνική κοινωνία, ανασύροντας από τα αραχνιασμένα χρονοντούλαπα της
ιστορίας τη ρητορική του μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς. Πρόσωπα τα
οποία έχουν τοποθετηθεί σε δημόσιες θέσεις ευθύνης χρησιμοποιούν
χαρακτηρισμούς για τους Αριστερούς, όπως "Ερυθροναζιστές",
αποδεικνύοντας ότι έχουν μηδενική αίσθηση της ευθύνης που φέρουν του
ρόλου τους, αλλά και των ειδικών συνθηκών της περιόδου που διανύουμε.
Σύμβουλοι του πρωθυπουργού επίσης παραλληλίζουν την ελληνική Αριστερά,
με τα"καθεστώτα" της Βορείου Κορέας και φυλοκυβερνητικοί κύκλοι
υποστηρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μετατρέψει την Ελλάδα σε "Αλβανία του
Χότζα". Μετά, όμως, διαμαρτύρονται γιατί ο ελληνικός λαός τους
αντιμετωπίζει ως "γερμανοτσολιάδες" ή ως "δοσίλογους" ή ως "προδότες".
Κυρίως, όμως, η ακροδεξιά κλίκα που κυβερνά την Ελλάδα δείχνει να χάνει
την ψυχραιμία της, όταν ζητά εισαγγελικές παρεμβάσεις για έντυπα και
περιοδικά, όπως το περιοδικό Unfollow. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η
κορυφή της κυβερνητικής - εξουσιαστικής πυραμίδας παραπέμπει σε
ολοκληρωτικά καθεστώτα ή τουλάχιστον σε παραδείγματα και καταστάσεις
αντιδημοκρατικής εκτροπής. Όμως, και η απώλεια της ψυχραιμίας είναι
ενδεικτική, ότι και στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν αντιληφθεί πως ο χρόνος
αυτής της κυβέρνησης έχει αρχίσει να τελειώνει. Και όταν, πολιτικά
αναπαρκείς, ιδεολογικά γυμνοί και κοινωνικά αποκομμένοι εξουσιαστές
νιώθουν ότι το πολιτικό τέλος πλησιάζει, γίνονται επικίνδυνοι για την
κοινωνία.
Κυβερνητικοί αξιωματούχοι σε γυάλα
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός και όλοι θυμούνται πότε ξεκίνησε η
αντίστροφη μέτρηση για την κυβέρνηση Παπανδρέου. Πότε; Μα όταν η λαϊκή
οργή είχε αρχίσει να ξεσπά σε βάρος κυβερνητικών στελεχών. Ήδη και ενώ
έχουν περάσει μόλις οχτώ μήνες από την ημέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση
της χώρας η κυβέρνηση Σαμαρά, η οργή του ελληνικού λαού εκδηλώνεται όλο
και πιο έντονα το τελευταίο χρονικό διάστημα, σε ένα χρονοδιάγραμμα, το
οποίο έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ.
Το αρχικό μούδιασμα της ελληνικής κοινωνίας εξαιτίας της αθέτησης των
προεκλογικών εξαγγελιών του ίδιου του Αντώνη Σαμαρά και της επιβολής των
πρωτοφανών , για τα δεδομένα χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της
Ευρωζώνης, λαοκτόνων μέτρων, ακολούθησε η οργή.
Πριν από λίγες ημέρες κάποιες οργισμένες γυναίκες έφτασαν σε απόσταση
αναπνοής από τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και από τον Πρόεδρο της
Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια και τους αποκάλεσαν προδότες. Λίγο πριν,
εξαγριωμένοι εργαζόμενοι της Kavala Oil, εισέβαλαν στο ξενοδοχείο, όπου
επρόκειτο να μιλήσει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας,
Μάκης Βορίδης σε εκδήλωση της Νέας Δημοκρατίας. Η εκδήλωση ματαιώθηκε –
και αυτό είναι δείγμα της λαϊκής οργής που υπάρχει για το κόμμα της
Νέας Δημοκρατίας – και ο Μάκης Βορίδης εγκλωβίστηκε στο δωμάτιο του
ξενοδοχείου του. Πιο σπασμωδικά έδρασε χθες στο Μεσολόγγι ο αναπληρωτής
υπουργός Υγείας κ. Σαλμάς, ο οποίος έφυγε από την πίσω πόρτα για να
γλιτώσει από τη μήνη των εξαγριωμένων διαδηλωτών, οι οποίοι αντιτίθενται
στο σχέδιο «Αθηνά».
Στα ανησυχητικά του γενικότερου κλίματος αναβρασμού που επικρατεί για
την κυβέρνηση Σαμαρά πρέπει να συμπεριλάβει κανείς: Την επίθεση με
καλάσνικοφ στο γραφείο του πρωθυπουργού στα κεντρικά της Νέας
Δημοκρατίας στη λεωφόρο Συγγρού (ενέργεια για την οποία δεν έχει υπάρξει
ακόμη ανάληψη της ευθύνης από κάποια ένοπλη οργάνωση), αλλά και τους
φακέλους με σφαίρες και σαφή μηνύματα (να μην πειραχτεί η ιδιωτική
περιουσία κανενός Έλληνα), που έφτασαν στα γραφεία του υπουργού
Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα και του παραιτηθέντος γενικού γραμματέα του
ίδιου υπουργείου Γιώργου Μέργου.
Ο ελληνικός λαός επίσης παρακολουθεί την εμπλοκή του ονόματος του στενού
συνεργάτη του Αντώνη Σαμαρά Σταύρου Παπασταύρου στην υπόθεση με τη
λίστα Λαγκάρντ, αλλά και τις προκλητικές δηλώσεις στελεχών, όπως ο
Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος υποβάθμισε τις ευθύνες της κυβερνητικής
πολιτικής στο θέμα των νεκρών φοιτητών της Λάρισας, υιοθέτησε τις
απαξιωτικές δηλώσεις Τζήμερου για το ίδιο θέμα, έδωσε το παρόν στη
"στημένη" διαδήλωση υπέρ των μεταλλείων χρυσού στη Χαλκιδική, και
υποστήριξε ότι αριθμός των αυτοκτονιών στην Ελλάδα είναι μικρός. Και
βέβαια, ο ελληνικός λαός έβγαλε ασφαλή συμπεράσματα μετά την καταδίκη
του δημάρχου Θεσσαλονίκης Βασίλη Παπαγεωργόπουλου σε ισόβια,
ενθυμούμενος τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να τον χαρακτηρίζει έντιμο
και να αμφισβητεί την ενοχή του πάλαι ποτέ ισχυρού δημάρχου της
συμπρωτεύουσας.
Εσωκομματικά προβλήματα
Η αλήθεια είναι ότι ο Αντώνης Σαμαράς και το ερασιτεχνικό επικοινωνιακό
επιτελείο από το οποίο περιστοιχίζεται, καταβάλλουν φιλότιμες
προσπάθειες για να πείσουν ότι η κυβέρνηση και ειδικά η Νέα Δημοκρατία
αποτελούν συμπαγή «σώματα» εντός του κοινοβουλίου. Είναι, όμως, έτσι;
Μάλλον όχι.
Η ένταση που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία και η συσσωρευμένη οργή
του ελληνικού λαού, αργά ή γρήγορα, θα έχουν ως αποδέκτες τους βουλευτές
των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης και κυρίως της Νέας Δημοκρατίας,
υπό την έννοια ότι οι διαμαρτυρίες θα τους δημιουργήσουν, τουλάχιστον
συνειδησιακά προβλήματα για όσα συντεταγμένα ψηφίζουν στο ελληνικό
κοινοβούλιο και κάτω από άγρυπνο βλέμμα της ηγεσίας, η οποία επιβάλλει
σιδηρά πειθαρχία.
Ήδη στο παρασκήνιο, σε πολιτικούς και επιχειρηματικούς κύκλους, λέγεται
έντονα, πως αν επιχειρήσει η κυβέρνηση να περάσει νέα μέτρα λιτότητας,
τότε θα καταρρεύσει εν μία νυκτί, διότι κανένας βουλευτής, της Νέας
Δημοκρατίας, δεν θα τολμήσει να τα ψηφίσει. "Πως θα γυρίσουν στις πόλεις
τους", έλεγε τις προάλλες κυβερνητικός αξιωματούχος, ο οποίος βλέπει
την καταιγίδα να έρχεται και φυσικά τα όσα υποστηρίζει σε ιδιωτικές
συζητήσεις δεν θα μπορούσε ποτέ να τα πει δημόσια ή μπροστά σε κάποιον
συνεργάτη του πρωθυπουργού. Σε πανικό βρίσκονται και οι διευθυντές
γραφείων υπουργών. Ένας σε ιδιωτική συζήτηση έλεγε "Κάνω τον σταυρό μου
κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ, που είμαστε καλά με τα μέτρα που περνουμε" και
ένας άλλος έλεγε "Δεν νιώθω ασφαλής μέσα στο γραφείο μου".
Σε αυτό το κλίμα πρέπει να συμπεριλάβει κανείς και μία ιδιομορφία: Ο
πρωθυπουργός, δηλαδή ο Αντώνης Σαμαράς, είναι ο πρώτος της
μεταπολιτευτικής ιστορίας ο οποίος δεν ελέγχει επί της ουσίας το ίδιο
του το κόμμα, το οποίο παραμένει "Καραμανλικό", με τους λεγόμενους
Σαμαρικούς να είναι μειοψηφία. Μάλιστα κάποιοι, ακόμη και νεοδημοκράτες,
σε ιδιωτικές συζητήσεις κάνουν ήδη λόγο για "συνιστώσα Πολιτικής
Άνοιξης", η οποία διοικεί τη Νέα Δημοκρατία και κυβερνά τον τόπο. Σε όλα
αυτά πρέπει να προστεθεί το γεγονός ότι οι Καραμανλικοί δεν δείχνουν
διατεθειμένοι να ανεχθούν για πολύ ακόμη τον Γιάννη Στουρνάρα στην θέση
του υπουργού Οικονομικών, αλλά οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ακόμη και αν
γίνει ανασχηματισμός, ο «Τσάρος» της ελληνικής οικονομίας δεν πρόκειται
να αλλάξει με ότι συνεπάγεται αυτό για την εσωτερική κατάσταση στη Νέα
Δημοκρατία και ειδικά σε περιόδους, που το πολιτικό σκηνικό, αλλά και η
κοινωνική πραγματικότητα θυμίζουν κινούμενη άμμο. Κάτω από ειδικές
συνθήκες στο μέλλον, θα μπορούσε η Νέα Δημοκρατία να "διασπαστεί".
Ωστόσο, η συμμετοχή εκσυγχρονιστή ή σημιτικής επιρροής υπουργού
Οικονομικών ήταν προϋπόθεση για να γίνει ο Σαμαράς πρωθυπουργός και
επομένως καθίσταται αντιληπτό, ότι δεν αποφασίζει ο Αντώνης Σαμαράς για
την τοποθέτηση υπουργού Οικονομικών, αλλά οι δανειστές και το σύστημα
Σημίτη, με κάποιους να κάνουν λόγο για "πρωθυπουργό βιτρίνα". Εκτός
αυτών στη Νέα Δημοκρατία και στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν στα χέρια τους
έρευνες και δημοσκοπήσεις, οι οποίες όχι μόνο δείχνουν την κατάρρευση
του κόμματος, αλλά και τις μεγάλες διαρροές προς κάθε κατεύθυνση. Δεν
είναι τυχαίο το γεγονός ότι πανικόβλητοι και στο πλαίσιο των
εσωκομματικών διαδικασιών δέχθηκαν πίσω και μάλιστα με πρωθυπουργική
εντολή, στη Νέα Δημοκρατίας τους διαγραφέντες συνδικαλιστές Λυμπερόπουλο
και Κιουτσούκη. Όμως, οι εφεδρείες στην πραγματικότητα τελείωσαν το
καλοκαίρι. Η Νέα Δημοκρατία, με τον Αντώνη Σαμαρά στο τιμόνι της ηγεσίας
κατέγραψε ιστορικό χαμηλό, περίπου στο 18% τον περασμένο Μάιο, το οποίο
για να αυξηθεί στην αμέσως επόμενη, νέα και διαδοχική εκλογική μάχη,
χρειάστηκε να επιστρατευθούν πρόσωπα από ολόκληρο το συντηρητικό τόξο, η
Ντόρα Μπακογιάννη, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Μάκης Βορίδης και ο Θανάσης
Πλεύρης. Αλλά και πάλι η Νέα Δημοκρατία το 30% δεν το έπιασε.
Η χώρα θα «σκάσει» στα χέρια του Σαμαρά;
Αυτές της μέρες διαδραματίζεται για άλλη μια φορά το ίδιο έργο, το οποίο
παρακολουθεί τα τελευταία χρόνια ο ελληνικός λαός. Η τρόικα πιέζει για
νέα μέτρα, η ελληνική κυβέρνηση δήθεν αντιστέκεται, αλλά στο τέλος
ενδίδει και σε κάποιες περιπτώσεις βοηθά με τον τρόπο της στον να
επιβάλλονται ακόμη πιο σκληρά μέτρα λιτότητας. Οι δεσμεύσεις του Αντώνη
Σαμαρά, ότι δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα λιτότητας, έχουν μηδαμινή αξία.
Εξάλλου ο ίδιος δεν φημίζεται για την αξιοπιστία του, αφού σε όλη του
την πολιτική καριέρα δεν έμεινε σταθερός, ούτε στις απόψεις του, ούτε
στις εξαγγελίες του, ούτε στις πολιτικές του θέσεις. Δύο ενδεικτικά
παραδείγματα: Είχε δηλώσει ότι δεν θα επέστρεφε ποτέ στη Νέα Δημοκρατία
και έγινε αρχηγός της, είχε πει ότι θα διαπραγματευόταν με τους
δανειστές και τους παραχωρεί χαμογελαστός τη χώρα, θυσιάζοντας
ταυτόχρονα το λαό της. Και δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι αν και είχε
υψώσει την αντιμνημονιακή σημαία, στη συνέχεια με κατεβασμένο το κεφάλι
και τρόπο απολογητικό, την υπέστειλε, για να γίνει άξιος διάδοχος του
ευπατρίδη των τραπεζών πρώην δοτού πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου.
Όπως σχολίαζουν, ωστόσο, καλά πληροφορημένοι κύκλοι «Οι δανειστές
δείχνουν σαν να θέλουν να ξεφορτωθούν αυτή την κυβέρνηση». Αν συμβαίνει
κάτι τέτοιο, δεν γίνεται επειδή η κυβέρνηση Σαμαρά δεν είναι αρκετά
υποτελής, αλλά επειδή στο τέλος «Ο Σουλτάνος σκοτώνει τους υποτακτικούς
του». Και το πολιτικό τέλος αυτής της κυβέρνησης δεν προδιαγράφεται
καλό, τόσο επειδή ο λαός μισεί την κυβέρνηση Σαμαρά που τον εξαθλιώνει,
όσο και επειδή πρόκειται για ένα σχήμα «μίας χρήσης» ή πιο κομψά
«ειδικού σκοπού» με έναν πρωθυπουργό, τον Αντώνη Σαμαρά, αναλώσιμο, να
εκτελεί πιστά τις εντολές των δανειστών. Οπότε το τέλος των εντολών,
ισοδυναμεί πρακτικά και με το τέλος της διακυβέρνησης Σαμαρά. Όταν οι
δανειστές δεν θα έχουν πια ανάγκη την χρεοκοπημένη Ελλάδα, δεν θα έχουν
ανάγκη και τον Αντώνη Σαμαρά, τον οποίο τόσο βοήθησαν να γίνει
πρωθυπουργός το καλοκαίρι του 2012. Ομοίως, και με πραξικοπηματικό
τρόπο, ο γερμανικός πολιτικός παράγοντας, είτε μέσω της ηγεσίας του
υπουργείου Εξωτερικών, είτε μέσω της ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών,
άσκησε πιέσεις στον ιταλικό λαό, εκβιάζοντάς τον ουσιαστικά να στηρίξει
τις γερμανόφιλες δυνάμεις, με διλήμματα περί της σταθερότητας και της
βιωσιμότητας της ευρωζώνης ή της ευρωπαϊκής προοπτικής της Ιταλίας. Σε
όλα αυτά πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι πλέον ο Αντώνης Σαμαράς,
λόγω των στενών περιθωρίων που έχει, δεν μπορεί να ανταποδώσει επαρκώς
τη βοήθεια σε όσους συνέδραμαν ώστε να γίνει πρωθυπουργός, είτε αφορά
στους εκδότες που έχουν στήσει εδώ και μήνες ... αντίσκηνα έξω από το
Μέγαρο Μαξίμου, είτε στους εργολάβους, είτε στους τραπεζίτες, είτε ακόμη
και στους ξένους επενδυτές ή στα ξένα συμφέροντα που ενδιαφέρονται για
τις αποκρατικοποιήσεις. Έτσι, η συντριβή της τρικομματικής κυβέρνησης
και του ίδιου του πρωθυπουργού στο πλαίσιο των ενδοσυστημικών, ντόπιων ή
διεθνών, ανταγωνισμών που αναπτύσσονται προσλαμβάνει χαρακτηριστικά
νομοτελειακής διαδικασίας.
Αν αυτή η κυβέρνηση καταφέρει επιβάλλοντας το πρόγραμμα των δανειστών,
να επιβιώσει μέχρι τις γερμανικές εκλογές, τότε θα πρόκειται για ένα
μικρό θαύμα. Εξάλλου, μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου οι συμβουλάτορες του
Αντώνη Σαμαρά λένε μεταξύ τους ότι πρέπει η κυβέρνηση να αντέξει μέχρι
το 2014, έχοντας πλήρη επίγνωση του χρόνου που τελειώνει, αλλά και του
γεγονότος ότι την ελληνική κυβέρνηση από εδώ και πέρα δεν θα την
υπολογίζει κανείς στο εξωτερικό. Οι γερμανικές εκλογές διεξάγονται τον
ερχόμενο Οκτώβριο και κάποιοι καλά απαισιόδοξοι, αλλά και πολύ καλά
πληροφορημένοι κύκλοι του εξωτερικού με τους οποίους το Periodista.gr
ήρθε σε επικοινωνία, υποστηρίζουν ότι μετά αρχίζει η αντιστροφη μέτρηση
για την λεηλατημένη Ελλάδα ώστε να βρεθεί υπό προϋποθέσεις, οι οποίες
έχουν να κάνουμε με τις γερμανικές εκλογές, έξω από την ζώνη του ευρώ.
Κάπως έτσι εξηγούν και το γεγονός ότι καθυστερούν και οι επενδύσεις,
αφού ναι μεν η Ελλάδα ακόμη δεν θεωρείται απόλυτα σταθεροποιημένη
πολιτικά και οικονομικά, αλλά και διότι οι επενδυτές θεωρούν ότι το 2014
θα αγοράσουν φθηνότερα. Οι ίδιοι κύκλοι θεωρούν ότι η χώρα θα
χρεοκοπήσει επί Σαμαρά και θα βγει από την ευρωζώνη επί Σαμαρά.
Εξάλλου τις προάλλες ο Alexander Dobrindt, γενικός γραμματέας της
Χριστιανικής Κοινωνικής Ένωσης (CSU), του αδελφού χριστιανοδημοκρατικού
κόμματος (CDU) της Μέρκελ με έδρα τη Βαυαρία, δήλωσε στο Reuters ότι «Ο
μεγαλύτερος κίνδυνος για τη ζώνη του ευρώ εξακολουθεί να είναι Ελλάδα
... Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η έξοδος της Ελλάδας θα είναι μια πιθανή
μακροπρόθεσμη εναλλακτική λύση για την Ευρώπη και για την ίδια την
Ελλάδα». Μάλιστα δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο υπουργός
Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας δήλωσε ότι το 2013 θα είναι η τελευταία
χρονιά ύφεσης, με τους αριθμούς, αλλά και τις αναλύσεις από το εξωτερικό
να τον διαψεύδουν και να προδιαγράφουν ακόμη πιο ζοφερό το μέλλον της
ελληνικής οικονομίας.
Αν πάντως η Ελλάδα «σκάσει» στα χέρια του Αντώνη Σαμαρά, δηλαδή αν η
έξοδος από το ευρώ αποφασιστεί και δρομολογηθεί επί των ημερών του, τότε
… μάλλον θα φύγει από τη χώρα με ελικόπτερο, δεδομένου ότι ολόκληρη η
προεκλογική καμπάνια στηρίχθηκε στο εκβιαστικό δίλημμα προς τον ελληνικό
λαό "Παραμονή ή έξοδος από το ευρώ" .
Οι κρυφές δημοσκοπήσεις
Λαμβάνοντας η Ελλάδα την τελευταία δόση το προηγούμενο χρονικό διάστημα,
το κλίμα κάπως άλλαξε, σε ότι είχε να κάνει με τις δημοσκοπήσεις και η
Νέα Δημοκρατία κατάφερε να εμφανίζεται ισόπαλη με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσο, όμως,
η ύφεση βαθαίνει και η χώρα βυθίζεται ακόμη πιο βαθιά στην κρίση, η
ψαλίδα θα αρχίζει να ανοίγει υπέρ του κόμματος της αξιωματικής
αντιπολίτευσης. Ήδη οι δημοσκόποι στις έρευνες που διενεργούν και τα
αποτελέσματα των οποίων δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας διαπιστώνουν
ένα «άνοιγμα» της ψαλίδας της τάξης του 4 με 6% και τη Νέα Δημοκρατία
μετά βίας να αγγίζει το 20%, αλλά και τους αναποφάσιστους να κλίνουν
προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες θα δοθούν στη δημοσιότητα
το διάστημα των επόμενων μηνών θα επιβεβαιώσουν σταδιακά το ρεπορτάζ του
Periodista.gr. Εκτιμάται ότι η Νέα Δημοκρατία θα έχει την εκλογική τύχη
του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή θα συρρικνωθεί, ενώ και η λεγόμενη ή η
αυτοαποκαλούμενη "Κεντροαριστερά", δηλαδή το πρώην ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, θα
εισπράξουν τα αρνητικά αποτελέσματα της συμμετοχής τους σε μια
κυβέρνηση η ατζέντα της οποίας είναι ακροδεξιά και περίπου δανεική από
τη "Χρυσή Αυγή". Μάλιστα ήδη λέγεται ότι αν η Νέα Δημοκρατία "τα βρει
σκούρα" δεν αποκλείεται να συμπράξει με τη Χρυσή Αυγή, την οποία εξάλλου
ο ορισμένος υπεύθυνος εκλογικού αγώνα της ΝΔ από τον Αντώνη Σαμαρά και
καταδικασμένος Πάνος Ψωμιάδης είχε χαρακτηρίσει "συγγενή πολιτική
δύναμη".
Η κλεψύδρα της κυβέρνησης Σαμαρά αδειάζει. Με τις παραπάνω συνθήκες
είναι νομοτελειακά αδύνατο να "κρατηθεί". Ευτυχώς για τον τόπο.
.
Από
Periodista, μοντάζ
Γρέκι
