Έγραψε στις 01.10.2013
ο/η: Μουαμάρ Ιγνάτιος
Μπήκε
ο Οκτώβρης και η Χρυσαυγειάδα συνεχίζεται κανονικά από όλα τα ρωμέϊκα
ΜΜΕ, που αυτή τη περίοδο βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. «Γιορτή
τής Δημοκρατίας», ακούμε παντού. Μαθαίνουμε για τους τραμπούκους, για
τους νονούς τής νύχτας, για εκβιασμούς, για μπραβιλίκια, για προστασία,
μέχρι και για τον «σούπερ κοριό» τής ΕΥΠ, μαθαίνουμε. Ωραία και καλά
μέχρι εδώ.
Ένα απόστημα από τα πολλά, που διαθέτει το ρωμέϊκο, επιτέλους έσπασε και βγήκε το πύον τής σιχαμάρας, τής απανθρωπιάς και τής βρωμιάς. Κάτι είναι και αυτό.
Όμως, ένας σκεπτόμενος πολίτης (ας μήν ανησυχούν τα κόμματα, δέν διαθέτει πολλούς σκεπτόμενους πολίτες η χώρα), ευλόγως θα αναρωτηθεί:
1. Γιατί δεν μαθαίνουμε τίποτα για τα σκάνδαλα, τις μίζες, τους κρυφούς διαλόγους και τις υπόγειες συνεννοήσεις των πολιτικών λαμογιών, όπως για παράδειγμα τί απέγινε με την περιβόητη λίστα Λαγκάρντ; Τότε δέν λειτουργούσε ο «σούπερ κοριός»; Μήπως είχε ξεμείνει από μπαταρίες;
2. Τί έκανε η Δικαιοσύνη με όλους όσους ξέπλεναν μαύρο χρήμα, τους πολιτικούς, που τα πήραν από τη Siemens, τους αλήτες, που καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα, τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, εδώ και πολλά χρόνια; Γιατί τόση επιλεκτικότητα; Μήπως επειδή το δικαστικό σώμα είναι έρμαιο τής ρωμέϊκης πολιτικής μιας και από αυτήν διορίζεται;
3. Τί γίνεται με τους επίορκους δημόσιους υπαλλήλους; Τί γίνεται με την περιβόητη αξιολόγηση των Δ.Υ και τις μίζες, που αρκετοί εξ αυτών εισέπρατταν; Γιατί η δικαιοσύνη κωλυσιεργεί με αυτούς;
4. Τί γίνεται με τις μίζες και τις προμήθειες στα δημόσια έργα, τα οπλικά συστήματα, τις μονόπαντες φρεγάτες, τις offshore εταιρίες και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος; Ποί είναι η δικαιοσύνη γιʼ αυτά τα θέματα;
Ας αφήσουν λοιπόν την κοροϊδία. Η «Χρυσαυγειάδα» κάποιους βολεύει, κάποιους, που έχουν ερωτευτεί την καρέκλα τής Εξουσίας, κάποιους, που έχουν τάξει γη και ύδωρ σε εσωτερικό και εξωτερικό, για να συνεχίσουν να κυβερνούν.
Η τρυφηλότητα με τη «Χρυσαυγειάδα» κάποτε θα τελειώσει και τότε ο βλαξ ρωμιός θα βρεθεί αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα τής άδειας του τσέπης ακόμα μία φορά.
Όλα αυτά, που γίνονται και όλα όσα θα γίνουν, αξίζουν πραγματικά στο ρωμιό. Αυτός τα προκάλεσε, τα εξέθρεψε, τα γαλούχησε, τα γιγάντωσε και τώρα, καμαρώνει ως γνήσιος «δημοκράτης».
Ας απολαύσει λοιπόν τη δημοκρατία του, που θα διαρκέσει όσο και οι Αλκυονίδες ημέρες. Κάποια στιγμή θα επιστρέψει στο βολικό του ρόλο: αυτόν τού ιθαγενή ενός πολύ ιδιόμορφου προτεκτοράτου, που ακόμα και οι προστάτιδες δυνάμεις του (τα αφεντικά του δηλαδή) σιχαίνονται!
Ένα απόστημα από τα πολλά, που διαθέτει το ρωμέϊκο, επιτέλους έσπασε και βγήκε το πύον τής σιχαμάρας, τής απανθρωπιάς και τής βρωμιάς. Κάτι είναι και αυτό.
Όμως, ένας σκεπτόμενος πολίτης (ας μήν ανησυχούν τα κόμματα, δέν διαθέτει πολλούς σκεπτόμενους πολίτες η χώρα), ευλόγως θα αναρωτηθεί:
1. Γιατί δεν μαθαίνουμε τίποτα για τα σκάνδαλα, τις μίζες, τους κρυφούς διαλόγους και τις υπόγειες συνεννοήσεις των πολιτικών λαμογιών, όπως για παράδειγμα τί απέγινε με την περιβόητη λίστα Λαγκάρντ; Τότε δέν λειτουργούσε ο «σούπερ κοριός»; Μήπως είχε ξεμείνει από μπαταρίες;
2. Τί έκανε η Δικαιοσύνη με όλους όσους ξέπλεναν μαύρο χρήμα, τους πολιτικούς, που τα πήραν από τη Siemens, τους αλήτες, που καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα, τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, εδώ και πολλά χρόνια; Γιατί τόση επιλεκτικότητα; Μήπως επειδή το δικαστικό σώμα είναι έρμαιο τής ρωμέϊκης πολιτικής μιας και από αυτήν διορίζεται;
3. Τί γίνεται με τους επίορκους δημόσιους υπαλλήλους; Τί γίνεται με την περιβόητη αξιολόγηση των Δ.Υ και τις μίζες, που αρκετοί εξ αυτών εισέπρατταν; Γιατί η δικαιοσύνη κωλυσιεργεί με αυτούς;
4. Τί γίνεται με τις μίζες και τις προμήθειες στα δημόσια έργα, τα οπλικά συστήματα, τις μονόπαντες φρεγάτες, τις offshore εταιρίες και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος; Ποί είναι η δικαιοσύνη γιʼ αυτά τα θέματα;
Ας αφήσουν λοιπόν την κοροϊδία. Η «Χρυσαυγειάδα» κάποιους βολεύει, κάποιους, που έχουν ερωτευτεί την καρέκλα τής Εξουσίας, κάποιους, που έχουν τάξει γη και ύδωρ σε εσωτερικό και εξωτερικό, για να συνεχίσουν να κυβερνούν.
Η τρυφηλότητα με τη «Χρυσαυγειάδα» κάποτε θα τελειώσει και τότε ο βλαξ ρωμιός θα βρεθεί αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα τής άδειας του τσέπης ακόμα μία φορά.
Όλα αυτά, που γίνονται και όλα όσα θα γίνουν, αξίζουν πραγματικά στο ρωμιό. Αυτός τα προκάλεσε, τα εξέθρεψε, τα γαλούχησε, τα γιγάντωσε και τώρα, καμαρώνει ως γνήσιος «δημοκράτης».
Ας απολαύσει λοιπόν τη δημοκρατία του, που θα διαρκέσει όσο και οι Αλκυονίδες ημέρες. Κάποια στιγμή θα επιστρέψει στο βολικό του ρόλο: αυτόν τού ιθαγενή ενός πολύ ιδιόμορφου προτεκτοράτου, που ακόμα και οι προστάτιδες δυνάμεις του (τα αφεντικά του δηλαδή) σιχαίνονται!