Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

Κάποιες ώρες κράτησε ο εκβιασμός του Βενιζέλου σχετικά με τη διαφαινόμενη εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ της Ελιάς, μέσω των ευρωεκλογών. Όσο κι αν κανείς δεν καταλάβαινε ποιος ήταν ο αποδέκτης του εκβιασμού, αυτός ήταν ωμός και ξεκάθαρος. Σε ερώτηση για το αν ο Βενιζέλος σε περίπτωση...

χαμηλών επιδόσεων της «Ελιάς» στις ευρωεκλογές, θα πει στον Σαμαρά ότι αποχωρεί από την κυβέρνηση, είχε απαντήσει: «Δεν θα το πω στον κ. Σαμαρά, θα το πω στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Διότι εδώ πρέπει να ξαναενωθεί το έθνος κι όλοι να έρθουν προ των ευθυνών τους. Εδώ το έθνος είναι διχασμένο σε μια βάση τεχνητή, ξεπερασμένη και επικίνδυνη.(..) Η κυβέρνηση είναι συνταγματικά νόμιμη, γιατί έχει την πλειοψηφία της Βουλής μέχρι τον Ιούνιο του 2016. Όμως, εκτός από τη νομιμότητα, υπάρχει και η νομιμοποίηση που είναι μια πολιτική έννοια. Πρέπει να σε στηρίζει ο κόσμος, πρέπει να έχεις ένα ηθικό δικαίωμα να κάνεις αυτά που κάνεις. Αν λοιπόν αυτό διαταραχθεί, δεν μπορείς να κυβερνήσεις.»

Αυτά είπε και αρκετοί τον πίστεψαν. Πιο γρήγορα από ποτέ τους διέψευσε. Χτες, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σε δύο τηλεοπτικές συνεντεύξεις του (Star, Antenna) δήλωσε ότι θα μεταβεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ανεξάρτητα από το αν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι θετικό ή αρνητικό για τον κυβερνητικό συνασπισμό ή την «Ελιά». Και άφησε να εννοηθεί ότι η πρόσκληση θα αφορά εκ νέου τόσο τη ΔΗΜΑΡ η οποία – όπως είπε χθες– κακώς αποχώρησε από την κυβέρνηση, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα κληθεί εκ νέου να συμμετάσχει σε ένα ευρύ σχήμα διάσωσης της χώρας. Ο Βενιζέλος είπε χαρακτηριστικά ότι η κυβέρνηση «πρέπει να κάνει προσπάθεια να συσπειρώσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις». Και επισήμανε: «Και πάλι τώρα θα θελήσουμε να έχουμε την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή στην κυβέρνηση».

Αποφεύγει το πολιτικό του τέλος σαν τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του. Σαν το ψάρι που χτυπιέται έξω από το νερό. Πανικοβάλλεται, βρίζει, προσβάλει, λέει απανωτά ψέματα χωρίς να τον ενδιαφέρει τίποτε άλλο πλην της προσωπικής του σωτηρίας και της αποφυγής διερεύνησης των ευθυνών του.

Μέσα στην ίδια συνέντευξη μπορεί να αυτοδιαψεύδεται, να αυτοαναιρείται και να γελοιοποιείται δίχως ίχνος αξιοπρέπειας. Σε μία ερώτηση απαντά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να συμμετέχει στην κυβέρνηση της «επόμενης ημέρας» των ευρωεκλογών και στην επόμενη ερώτηση κάνει λόγο για «επικίνδυνα παιχνίδια, διότι εάν κάποιος νομίζει ότι θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και θα του δώσει αυτά που χάθηκαν μεταξύ 2010 και 2014, κάνει λάθος».

Αποδέχεται ευχαρίστως τον ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνητικό εταίρο και συνένοχο στο έγκλημα, αλλά τον αποκαλεί ψεύτη, ανίκανο, επικίνδυνο και δημαγωγό στην περίπτωση που κάποια στιγμή στο μέλλον κληθεί να σχηματίσει κυβέρνηση. Καμία λογική συνέχεια δε διαθέτει πλέον στη σκέψη και το λόγο του ο Βενιζέλος. Το καταλαβαίνουν όλοι. Πάνω στην τσόχα αυτή, ο Βενιζέλος έχασε και τα ρέστα του εκβιασμού του. Τώρα επιμένει να θέλει να μείνει στο παιχνίδι ποντάροντας τα σώβρακά του. Όμως ακόμη κι αν ο Σαμαράς δεχτεί αυτό το ποντάρισμα δεν ξέρω κατά πόσο ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της ΝΔ θα δεχτεί να φορτωθεί τα λερωμένα κι άπλυτα ενός πανικόβλητου υβριστή στο πολιτικό του τέλος.

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ μεσω Το Γρεκι

Τρίτη 13 Μαΐου 2014

11 και σήμερα

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ...

Το ΠΑΣΟΚ άλλαξε (Α.Φ.Μ.). Εσύ άλλαξες (Μ.Υ.Α.Λ.Α.);

Μια φορά και έναν καιρό, σε μια μακρυνή χώρα υπήρχε ένας φημισμένος ράφτης. Στην αρχή δούλευε υπάλληλος σε ένα μεγάλο μαγαζί, το οποίο κάποτε ήταν το μεγαλύτερο στη χώρα. Επειδή ήταν ικανότατος στην κοπτοραπτική κατάφερε και έκανε το μαγαζί δικό του. Το φόρτε του ήταν τα κοστούμια. Πάντα δημιουργούσε τα καλύτερα με το αζημίωτο φυσικά, και είχε καταφέρει να έχει μαζί του την ελίτ. Ηταν ευχαριστημένοι επειδή τους έφτιαχνε ότι ακριβώς ζητούσαν, όπως ακριβώς το ήθελαν.
Ο ράφτης όμως εκτός από ικανότατος ήταν και πολύ πονηρός. Ηξερε ότι αν έκανε στην ελίτ τα χατήρια, όταν θα χρειαζόταν να κάνει για αυτόν το «μεγάλο κόλπο» δεν θα του έλεγε κανείς τίποτα, αφού θα τους είχε ήδη ευχαριστημένους. Ετσι λοιπόν, οταν το μαγαζί άρχισε να μην πάει καλά και να συσσωρεύει χρέη, έκανε την μεγάλη κίνηση: Αλλαξε το όνομα και το ΑΦΜ του μαγαζακίου και πλέον απαλλαγμένος από τα χρέη του παρελθόντος συνέχισε να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία, χωρίς κανείς να του πει το παραμικρό.
Το παραμύθι δυστυχώς δεν τελειώνει εδώ. Το παραμύθι συνεχίζει να γράφεται, και δυστυχώς θα συνεχίσει για πολύ καιρό ακόμη αν εσύ και εγώ δεν καταλάβουμε ότι πρέπει κάποτε να του δώσουμε ένα τέλος.
Βάλε τώρα στη θέση του ράφτη τον Βενιζέλο, και στη θέση της ελίτ όλους τους υπόλοιπους πολιτικούς οι οποίοι δεν έβγαλαν τσιμουδιά κατά την έγκριση της αλλαγής ΑΦΜ του ΠΑΣΟΚ και φυσικά της διαγραφής των χρεών του, και θα καταλάβεις για ποιο παραμύθι μιλάμε.
Ο Γιάννης Μηλιώκας κάποτε είχε τραγουδήσει «Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες».
Κυρίες και κύριοι, ο Βενιζέλος μόλις μας είπε. Με τις υγείες μας….