Από ΒΑΘΥ , Δευτέρα, 6 Ιουλίου 2015 | 12:34 π.μ.
Του Γιώργου Αλεξάτου
"Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του".
Γιάννης Ρίτσος
Ετούτος δω ο λαός έδειξε για μια ακόμη φορά πως η αξιοπρέπειά του δεν μπαίνει σε διαπραγμάτευση. Ότι όσο περισσότεροι και ισχυρότεροι είναι αυτοί που του ζητάνε να υποταχθεί, τόσο φουντώνει μέσα του το φιλότιμο του ΟΧΙ!
Λευτερώθηκε, έχοντας ξεσηκωθεί στους πιο σκοτεινούς καιρούς της Ιερής Συμμαχίας.
Όταν σχεδόν όλη η Ευρώπη ζούσε υπό απολυταρχικά καθεστώτα ή καθεστώτα περιορισμένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, αυτός ο λαός είχε κατοχυρώσει το δικαίωμα στην καθολική ψήφο, είχε απαγορεύσει τους τίτλους ευγενείας, προσέφερε τον τόπο του ως καταφύγιο των κυνηγημένων.
Βαθιά δημοκρατικός, δεν επέτρεψε ποτέ τη συγκρότηση μαζικού φασιστικού κινήματος.
Κι όταν όλη η Ευρώπη στέναζε κάτω από τη μπότα των ναζί, συγκρότησε τον ισχυρότερο αντάρτικο στρατό, τον ΕΛΑΣ. Ανάλογο μ' αυτόν της Γιουγκοσλαβίας. Με μια διαφορά: εδώ δεν πολεμούσαν μόνο οι αντάρτες. Εδώ υπήρξε παλλαϊκή κινητοποίηση, με μορφές λαϊκής αυτοοργάνωσης, με μεγαλειώδεις μαζικούς αγώνες.
Εδώ, όπου για πρώτη φορά ηττήθηκε φασιστική δύναμη, με το ΟΧΙ του 1940, ο ένοπλος αγώνας για τη ζωή και την αξιοπρέπεια κράτησε μια ολόκληρη δεκαετία, μέχρι το 1949.
Εδώ, στα εννιά χρόνια από τη συντριβή στον Γράμμο, η διωκόμενη Αριστερά γινόταν αξιωματική αντιπολίτευση. Εδώ κατέβασαν τα τανκς για να ανακόψουν την ορμητική άνοδο του κινήματος δημοκρατικής αντίστασης. Και στα έξι χρόνια αυτός ο λαός εξεγέρθηκε.
Μπορεί να κάμφθηκε αυτός ο λαός. Πολλά τα βάσανα δεκαετιών και ήταν μια ανακούφιση η σχετική ευημερία και η λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών στις δεκαετίες 1980, '90, 2000. Και καμπτόμενος, έμοιαζε να ξεχνάει. Και να υποκλίνεται στη γοητεία του ωχαδερφισμού, του παρτακισμού, της αμοραλιστικής ατομικιστικής αθλιότητας.
Και τότε του επιτέθηκαν. Νομίζοντας πως θα ήταν εύκολη λεία. Αλλά λάθεψαν!
Κινητοποιήσεις από τις πρώτες μέρες του Μαΐου 2010. Όταν άλλοι λαοί βίωσαν ανάλογες καταστάσεις χωρίς αντίσταση ή εξεγειρόμενοι μετά από πολλά χρόνια. Εδώ γράφτηκε το έπος των πλατειών του 2011. Εδώ αναδείχτηκε αξιωματική αντιπολίτευση η Αριστερά. Εδώ έγινε κυβέρνηση το 2015.
Εδώ γράφτηκε η ιστορική σελίδα της 5ης Ιούλη. Εδώ, σ' αυτόν τον τόπο και από αυτόν τον λαό που βάλθηκαν να τον τρομοκρατήσουν όλα τα ισχυρά κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας.
Αλλά ο λαός αυτός γονατίζει μόνο μονάχα μπροστά στους νεκρούς του!
"Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του".
Γιάννης Ρίτσος
Ετούτος δω ο λαός έδειξε για μια ακόμη φορά πως η αξιοπρέπειά του δεν μπαίνει σε διαπραγμάτευση. Ότι όσο περισσότεροι και ισχυρότεροι είναι αυτοί που του ζητάνε να υποταχθεί, τόσο φουντώνει μέσα του το φιλότιμο του ΟΧΙ!
Λευτερώθηκε, έχοντας ξεσηκωθεί στους πιο σκοτεινούς καιρούς της Ιερής Συμμαχίας.
Όταν σχεδόν όλη η Ευρώπη ζούσε υπό απολυταρχικά καθεστώτα ή καθεστώτα περιορισμένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, αυτός ο λαός είχε κατοχυρώσει το δικαίωμα στην καθολική ψήφο, είχε απαγορεύσει τους τίτλους ευγενείας, προσέφερε τον τόπο του ως καταφύγιο των κυνηγημένων.
Βαθιά δημοκρατικός, δεν επέτρεψε ποτέ τη συγκρότηση μαζικού φασιστικού κινήματος.
Κι όταν όλη η Ευρώπη στέναζε κάτω από τη μπότα των ναζί, συγκρότησε τον ισχυρότερο αντάρτικο στρατό, τον ΕΛΑΣ. Ανάλογο μ' αυτόν της Γιουγκοσλαβίας. Με μια διαφορά: εδώ δεν πολεμούσαν μόνο οι αντάρτες. Εδώ υπήρξε παλλαϊκή κινητοποίηση, με μορφές λαϊκής αυτοοργάνωσης, με μεγαλειώδεις μαζικούς αγώνες.
Εδώ, όπου για πρώτη φορά ηττήθηκε φασιστική δύναμη, με το ΟΧΙ του 1940, ο ένοπλος αγώνας για τη ζωή και την αξιοπρέπεια κράτησε μια ολόκληρη δεκαετία, μέχρι το 1949.
Εδώ, στα εννιά χρόνια από τη συντριβή στον Γράμμο, η διωκόμενη Αριστερά γινόταν αξιωματική αντιπολίτευση. Εδώ κατέβασαν τα τανκς για να ανακόψουν την ορμητική άνοδο του κινήματος δημοκρατικής αντίστασης. Και στα έξι χρόνια αυτός ο λαός εξεγέρθηκε.
Μπορεί να κάμφθηκε αυτός ο λαός. Πολλά τα βάσανα δεκαετιών και ήταν μια ανακούφιση η σχετική ευημερία και η λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών στις δεκαετίες 1980, '90, 2000. Και καμπτόμενος, έμοιαζε να ξεχνάει. Και να υποκλίνεται στη γοητεία του ωχαδερφισμού, του παρτακισμού, της αμοραλιστικής ατομικιστικής αθλιότητας.
Και τότε του επιτέθηκαν. Νομίζοντας πως θα ήταν εύκολη λεία. Αλλά λάθεψαν!
Κινητοποιήσεις από τις πρώτες μέρες του Μαΐου 2010. Όταν άλλοι λαοί βίωσαν ανάλογες καταστάσεις χωρίς αντίσταση ή εξεγειρόμενοι μετά από πολλά χρόνια. Εδώ γράφτηκε το έπος των πλατειών του 2011. Εδώ αναδείχτηκε αξιωματική αντιπολίτευση η Αριστερά. Εδώ έγινε κυβέρνηση το 2015.
Εδώ γράφτηκε η ιστορική σελίδα της 5ης Ιούλη. Εδώ, σ' αυτόν τον τόπο και από αυτόν τον λαό που βάλθηκαν να τον τρομοκρατήσουν όλα τα ισχυρά κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας.
Αλλά ο λαός αυτός γονατίζει μόνο μονάχα μπροστά στους νεκρούς του!