palestine

palestine from AVideoStream on Vimeo.

Παιδάκια της Παλαιστίνης:«Θα συνεχίσουμε να παίζουμε, βίαιε Νετανιάχου».

Πώς με Έμαθαν να Τρομοκρατώ τον Κόσμο σε μία Εισπρακτική Εταιρεία

Δάφνη Πασσίση-Κοκότ Ιουλ 18 2014

Photo via flickr user Jesse Wagstaff

Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Ή τουλάχιστον αυτό λέμε στον εαυτό μας όταν βρισκόμαστε στη θέση να κάνουμε κάτι που ενδεχομένως να μη μας αρέσει, να μην έχει καμία σχέση με τον τομέα μας και ακόμα περισσότερο κάτι που μπορεί να διακυβεύει την ηθική μας. Πριν λίγα χρόνια λοιπόν και αρκετό καιρό πριν αρχίσει η συζήτηση για τις εισπρακτικές εταιρείες και την κομπίνα των τραπεζών που τις χρησιμοποιούν, όντας φοιτήτρια ακόμα, πήγα να δουλέψω σε μία από αυτές. Μία φίλη-φίλου πρότεινε σε εμένα και τη κολητή μου να πάμε να εργαστούμε στην εταιρεία, με μια ατάκα τύπου «Ελάτε, ελάτε. Δεν είναι δύσκολη δουλειά. Θα παίρνετε τηλέφωνα και θα ενημερώνετε τον κόσμο. Θα έχετε και μπόνους!. Πάμε, παίρνουμε (εννοείται) τη δουλειά και ξεκινάμε. Η Μιμή σε τμήμα με κάρτες γνωστής τράπεζας και εγώ σε τμήμα δανείων κάποιας άλλης γνωστής τράπεζας. Για να μπω όμως στο δια ταύτα, ακολουθούν τα τέσσερα στάδια της εκπαίδευσής μου.

1. ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ
Προφανώς και μας είχε δοθεί σενάριο. Κανονικότατο σενάριο, που σου εξηγούσε step by step πώς μιλάς στον Χ και πώς προσπαθείς να τον πείσεις να πάει να καταθέσει χρήματα. Στην αρχή μιλάς γλυκά, πιο γλυκά και από το γλυκό κουταλιού. Οσο περνάει η ώρα και οι μέρες, αρχίζεις να γίνεσαι πιο αυστηρή και βάζεις και μία δόση από Βίρνα Δράκου μέσα.
Δηλαδή, τον τιγκάρεις στις απανωτές ερωτήσεις που έχουν όλες να κάνουν με το ίδιο θέμα. Ακολουθεί δείγμα διαλόγου [theme «Λάμψη»]: «Γεια σας, ονομάζομαι Μπλα Μπλου και καλώ για να σας ενημερώσω για μία οφειλή που έχετε στην ____ Bank. (λες και δεν το ήξερε, εμένα περίμενε).
Θα κάνουμε κάτι για αυτό; / Σκοπεύετε κάνετε κάποια κατάθεση; [μακριά παύση] / Α, τη Δευτέρα! / Δηλαδή την Δευτέρα θα κάνετε κατάθεση. / Άρα θα κάνετε κατάθεση την Δευτέρα».  [σε αυτό το σημείο και αφού έχεις πει τη λέξη Δευτέρα πιο πολλές φορές και από το όνομα του γκόμενού σου, αισθάνεσαι σιγά σιγά τα εγκεφαλικά σου κύτταρα να σε εγκαταλείπουν]. Την Δευτέρα λοιπόν και εάν δεν έχει γίνει η κατάθεση ξανακάνεις τον διάλογο βάζοντας την λέξη Τρίτη. Αφού έχεις κάνει αυτό για κάμποσες μέρες/εβδομάδες και κατάθεση ακούς, αλλά κατάθεση δεν βλέπεις, περνάς στο επόμενο στάδιο.

2. ΣΚΥΛΕΣ ΤΗΣ ΛΥΣΣΑΣ
Γλύκες τέλος, περιόδος χάριτος τέλος και γενικά τέλος. Τώρα σε έχει και η υπεύθυνη του τμήματος στη μπούκα και περιμένουν από εσένα να βγάλεις τη σκύλα από μέσα σου. Ο τόνος αλλάζει, η φωνή σου γίνεται πιο αυστηρή και εσύ βρίζεσαι στο τηλέφωνο με αυτόν σαν να είναι ο πρώην άνδρας σου που σου χρωστάει έξι μήνες διατροφή για τα δίδυμα (ναι πλέον και μετά από τόσα τηλεφωνα και υποσχέσεις, η σχέση σας έχει πάει σε άλλο επίπεδο). Έχεις επίσης το… δικαίωμα να κάνεις το οτιδήποτε, αρκεί να εξασφαλίσεις αυτή τη μαγική Κατάθεση (το κεφαλαίο «Κ» μπαίνει για λόγους έμφασης όταν του μιλάς, καθώς επιμένεις ότι πρέπει να γίνει Η Κατάθεση). Μετά από βρισίδια, φωνές, ενδόμυχα κλάματα, κατεβάσματα τηλεφώνου, απειλές, δεήσεις σε Χριστούς και σατανάδες, μπαίνουμε στο roleplaying.

3. LAW & ORDER
Στο τμήμα μας είχαμε ένα αγόρι. Αυτό το αγόρι λοιπόν, πέρα από τους δικούς του πελάτες, είχε ως καθήκον να προσποιείται τον δικαστικό επιμελητή. Καλά διάβασες. Ο διπλανός μου έκανε τον δικαστικό επιμελητή. Έπαιρνα εγώ τηλέφωνο τον τύπο που είχε υποσχεθεί να κάνει την Κατάθεση πριν από τρεις εβδομάδες και τον ενημέρωνα ότι πλέον την υπόθεση του την έχει αναλάβει δικαστικός επιμελητής. Ένας «φανταστικός» δικαστικός επιμελητής που ενώ τον φωνάζαμε Κύριο Σωκράτη Μπαλαούρα, στην πραγματικότητα ήταν ένας πιτσιρικάς φοιτητής του ΤΕΙ Ιχθυοκαλλιέργειας. Χτυπάγαμε το γραφείο προσποιούμενες ότι βάζουμε κάποια hardcore σφραγίδα στην καρτέλα του πελάτη της τράπεζας και φωνάζαμε στο τηλέφωνο για να μας ακούσει «την υπόθεση σας έχει αναλάβει πλέον δικαστικός επιμελητής! Αυτό ήταν! Τελειώσαμε!». Οι πιο μαλθακοί πλήρωναν την επόμενη μέρα. Οι πιο «ξέρω τι πας να κάνεις μωρή σαλούφα» δεν ένιωθαν και μας το έκλειναν στεγνά.

4. ΒΛΕΠΩ ΚΟΚΚΟΥΣ
Πλεόν, γνώριζα τους πελάτες απ’ έξω και θυμόμουν ακριβώς ποιοι μου έλειπαν για να συμπληρώσω το μήνα μου για να κλείσω. Εκεί ερχόταν το SKIP. Όχι το γνωστο και μη εξαιρετέο προϊόν αλλά ένα συστηματάκι που μας έδινε την δυνατότητα να βρίσκουμε τους χαμένους πια πελάτες. Αυτός που δεν σήκωνε τα τηλέφωνα, ερχόταν αντιμέτωπος με το ρεζιλίκι που καλούμασταν να του προκαλέσουμε. Παίρναμε άτομα με το ίδιο επώνυμο που μέσω στοιχείων υπολογίζαμε ότι έχουν συγγενική σχέση και τους λέγαμε είτε ότι χρώσταγε και τον ψάχνουμε και ότι η τράπεζα θα τα ζητήσει από αυτούς, είτε ότι κέρδισε σε κάποιο διαγωνισμό και είναι απαραίτητο να μας καλέσει άμεσα αλλιώς χάνει το δώρο, είτε ακόμα πιο ακραία ότι ο Χ είναι γραμμένος σε κάποια διαθήκη και έχει περιέλθει στα χέρια του μεγάλη περιουσία. Προφανώς, σε κάποιον τα προαναφερθέντα δύο ακούγονται σαν αυτό το άθλιο spam mail του Αφρικανού πρίγκιπα που μας χαρίζει την περιουσία του με την προϋπόθεση να απάντησουμε στο mail (όλοι το έχουμε λάβει σε κάποια φάση), αλλά στη γιαγιά Ζαχαρούλα από τη Ζαβέρδα Αιτωλοακαρνανίας ήταν αρκετός λόγος για να καλέσει τον άσωτο υιό ή (ακόμα καλύτερα) να μας πει ΟΛΑ τα τηλέφωνα που δεν υπήρχαν καταχωρημένα στη καρτέλα του. Ναι, ακόμα και μετά από αυτό κάποιοι τρόμαζαν και πλήρωναν.
Κάπως έτσι, μετά από όλα αυτά, και εγώ και η Μιμή το ρίξαμε στον απογευματινό αλκοολισμό σε μία ύστερη προσπάθεια να ξεπλύνουμε το κακό μας πια κάρμα. Παραιτηθήκαμε ένα πρωινό, μετά από ένα μήνα δουλειάς. Εγώ δεν απέκτησα ποτέ πιστωτική κάρτα και συμβουλή μου προς εσένα αγαπητέ αναγνώστη του VICE, την επόμενη φορά που θα σε πάρουν τηλέφωνο διασκέδασε το λίγο.

 http://www.vice.com/

2024

Ιουλίου 9, 2014 in Λογοτεχνική καλύβα

 

Μιλούσε ήρεμα και πειστικά.
«Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος. Μπορείς να ζήσεις φυσιολογικά τη ζωή σου από κάθε άποψη με το ένα…»
Με είδε πως δεν αποφάσιζα και συνέχισε.
«Όλα τα έξοδα της θεραπείας καλυμμένα, συν δέκα χιλιάδες δολάρια δώρο από την Κλινική…»
Τι θα γινόταν αν δεν δεχόμουν;
«Η ασθενής θα διακόψει τη θεραπεία της και θα επιστρέψει στο σπίτι και η Κλινική θα διεκδικήσει νομικά τα νοσήλια που οφείλονται…»
Αυτό μεταφραζόταν: το δίνεις ή πεθαίνει.
Συμφώνησα. Αύριο πρωί, στις εφτά.
*
Δε με άφησαν να μπω στο δωμάτιο, είχε περάσει η ώρα των επισκεπτηρίων. Έπρεπε να φύγω.
«Η μαμά σου θα τα καταφέρει, μην ανησυχείς» είπε η νοσοκόμα και περίμενε ώσπου να με δει να μπαίνω στο ανσανσέρ.
*
Βγήκα στην Ενδιάμεση Ζώνη. Είχε κίνηση και πολύ κόσμο στις στάσεις των αστικών για την Ελεύθερη. Από τη στιγμή που το αποφάσισα, δε με πείραζε. Φοβόμουν μονάχα μη με ξεγελάσουν. Γιατί ένα και όχι δύο; Ποιος θα τους ρωτούσε ποτέ; Το ξεπέρασα κι αυτό, αφού δεν μπορούσα να κάνω τίποτα έτσι κι αλλιώς.
*
Από το τέρμα του αστικού ως το σπίτι είναι δέκα λεπτά δρόμος. Έκανα τα διπλά, κάπνισα δυο τσιγάρα στη διαδρομή. Σκοτείνιασε. Όταν ανηφόρισα έβλεπα τη φωτισμένη Ακρόπολη, ένα μεγάλο μέρος του κύκλου της Απαγορευμένης Ζώνης και τους δρόμους που ένωναν τον κύκλο με τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν είχα μπει ποτέ εκεί. Εμείς μπαίνουμε για δουλειά ή διασκέδαση στην Ενδιάμεση Ζώνη και μετά επιστρέφουμε στη δική μας. Στην Ενδιάμεση Ζώνη βρίσκονται και οι Κλινικές. Αγόρασα ένα σάντουιτς και τσιγάρα και ανέβηκα.
*
Με περίμεναν. «Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει» σκεφτόμουν. Άφησα τα ρούχα μου στο ντουλάπι και φόρεσα μια πράσινη ρόμπα που έκλεινε πίσω. Μου πήραν αίμα. Μετά, έβαλαν στη φλέβα μου μια πεταλούδα. Μου έδωσαν ένα χάπι, ηρεμιστικό. Χαμογελούσαν όλοι. Άκουσα το κινητό μου μέσα από το ντουλάπι, είχα μήνυμα. Ψιλονύσταζα, αλλά το άνοιξα.
«Η μητέρα σας απεβίωσε. Θερμά συλλυπητήρια. Παρακαλούμε περάστε εντός τριών ημερών από το λογιστήριο, για τακτοποίηση του λογαριασμού σας».
Συνήλθα. Έβγαλα την ποδιά, φόρεσα όπως όπως τα ρούχα μου και έφυγα τρέχοντας, πριν προλάβει να με σταματήσει κάποιος.
*
Δεν είχε «αποβιώσει». Είχε πηδήξει στο κενό, μεσάνυχτα. Δεν μπορώ να το αποδείξω, λέω όμως ότι το έκανε για να μη χρειαστεί να δώσω το νεφρό μου. Αν το λογιστήριο μου έστελνε το μήνυμα πέντε λεπτά αργότερα, θα το μάθαινα μετά.
*
Το ίδιο βράδυ πήγα στο υπόγειο. Ήταν όλοι εκεί. Και ο δικός μου. Είχαν χόρτο, οι περισσότεροι όμως έπαιρναν χάπια.
«Που χάθηκες εσύ;» με ρώτησε. «Έλα, έχω καύλες…»
Χωρίς να το σκεφτώ, του έχωσα μια γονατιά. Τον άκουσα πίσω να με βρίζει πουτάνα.
*
Κομμένα όλα. Και το χόρτο και τα χάπια και οι αλήτες. Είμαι δεκαπέντε και θέλω καθαρό μυαλό. Πρέπει να έχεις καθαρό μυαλό για να ετοιμάσεις τη Μεγάλη Εκδίκηση.
*
Εικόνα: http://www.2-clicks-comics.com/comic-book-characters-letter-b/black-hole-comics.html

Απλά, σας πηδάνε σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ...

«Δεν πρόκειται να μπει κανένας φυλακή για 5,000 ευρώ. Στην ανάγκη θα τα δώσει η ΝΔ»!

Μανώλης Κεφαλογιάννης στο Mega (27-02-2013).

_______________________________________________________________

Είναι γνωστή η χιτλερική ρήση ότι «… σε κάθε τόπο θα βρεθούνε κάμποσα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα, που θα εξυπηρετήσουν πρόθυμα τους σκοπούς μου, γιατί αυτό θα είναι ο μόνος τρόπος για να αναδειχτούν και να πλουτίσουνε στη χώρα τους….».
Ένα από τα διαπρεπή (όχι από τα διαπρεπέστερα) φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα, που εξυπηρετούν πρόθυμα τους σκοπούς του κάθε αφεντικού, ξένου, ή ντόπιου είναι κι ο Μανώλης Κεφαλογιάννης εξ Ηρακλείου, που είναι συνεπώνυμος κι όχι συγγενής του μακαρίτη Μανώλη Κεφαλογιάννη εξ Ανωγείων και μπαμπά της Όλγας, ο οποίος ήταν (με απόφαση του Τριμελούς Πλημελειοδικείου Ρεθύμνου παρακαλώ!) προστάτης των ναρκεμπόρων του Μυλοποτάμου!

Ομιλούμε βέβαια, για ένα πρόσωπο ελλιπέστατης πνευματικής και πολιτικής συγκρότησης, έναν καλοαναθρεμένο και θρασύδειλο τσόγλανο, η θέση του  οποίου στο πολιτικό σύστημα οφείλεται στο... μπαμπά του, όπως άλλωστε συμβαίνει και με τον έτερο φελλό, χαζοχαρούμενο βλάκα και υπόδικο για κακούργημα, Μιλτιάδη Βαρβιτσίώτη. Είναι αυτό, που αποτυπώνεται στη λαική καθομιλουμένη: «Αν δεν είχε τις πλάτες του μπαμπά, δεν θα του ανέθεταν ούτε τη φύλαξη βαλσαμωμένου πουλιού, διότι θα του έφευγε...»

Ο γράφων έτυχε να συνευρεθεί πριν 3 χρόνια με τον Κεφαλογιάννη σε γάμο στο Ηράκλειο. Ήταν η εποχή, που οι αγανακτισμένοι «σάρωναν» κι  οι βουλευτές δεν κυκλοφορούσαν...άνετα. Δύο μέρες πριν, σ’ ένα χωριό κοντά στις Αρχάνες, οι καλεσμένοι είχαν πάρει στο κυνήγι κάποιους βουλευτές και πολιτευτές του Ν. Ηρακλείου, οι οποίοι είχαν την ατυχή έμπνευση να παραστούν σε γάμο και κατέληξαν να κρύβονται σε γειτονικά λιόφυτα! Ο κουραδόμαγκας λοιπόν, που κάνει τον καμπόσο, όταν βρίσκεται στο MEGA κι όταν συνοδεύεται από τους φουσκωτούς του, καθόταν πίσω-πίσω στην εκκλησία, σχεδόν κρυπτόμενος σαν το κουνάβι και με ύφος κακομοίρη. Θυμάμαι ότι είχα πει στο γαμπρό και καλό μου φίλο: «Σοβαρό μαλάκα κάλεσες στο γάμο σου Γιώργη. Πρώτη φορά βλέπω πολιτευτή να πηγαίνει σε γάμο, όχι για να δειχθεί, αλλά για να κρυφτεί». Για τέτοιον άντρα και Κρητικό (πανάθεμά τονε ) μιλάμε!

Το διαπλεκόμενο αυτό σκουπίδι, είναι ο σύζυγος της Graziella Grollo, με την οποία τους πάντρεψε ο Δημήτρης Κοντομηνάς. Η κουμπαριά αυτή όμως δεν έχει...καμία σχέση με τη μη προφυλάκιση του Κοντομηνά για τα διαβόητα θαλασσοδάνεια. Απλά, οι δικαστικές αρχές «ευαισθητοποιήθηκαν» από το ξαφνικό πρόβλημα υγείας, που του παρουσιάστηκε κατά την ανάκριση!

Η σύζυγος του Κεφαλογιάννη έχει μαμά, η οποία λέγεται Ρεγκίνα Αμπουάφ κι η οποία με τη σειρά της έχει κι αυτή...μαμά, τη Graziella Grollo και γιαγιά της συζύγου Κεφαλογιάννη. Οι εν λόγω κυρίες πρέπει να είναι «διαόλου κάλτσες» και πολύ προκομμένες, αφού τα ονόματά τους φιγουράρουν στη Λίστα Λαγκάρντ, ως κάτοχοι του συνολικού ποσού του ενός δις ευρώ περίπου! Το «θάψιμο» της εν λόγω υπόθεσης, δεν είχε καμία σχέση με το γεγονός, ότι ο Κεφαλογιάννης ήταν μέλος της επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, που διερευνούσε το θάψιμο της Λίστας Λανγκάρντ!

Τοιούτου φυράματος υποκείμενα σας αποκαλούν ηλίθιους σε δημόσια θέα σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ! Κι εσείς κάθεστε και τους ακούτε, τους αφήνετε να ξεσαλώνουν γεμάτοι θράσος και χοντροπετσιά, χωρίς ούτε μια νύξη για το ποιόν τους.  Συμμετέχετε σε πάνελ εξαγορασμένων παπαγάλων κι αντί να τους τα «χώσετε», να τους ξεμπροστιάστε και να τους ξευτιλίσετε για το βρώμικο και χυδαίο ρόλο τους, μήπως και αναθαρίσει και πάρει κουράγιο ο (προσωρινά) ηττημένος κι απογοητευμένος λαός, εσείς ανέχεστε να σας ξευτυλίζουν τα δοσιλογικά τομάρια με τις πλάτες των ξεπουλημένων κονδυλοφόρων.

Γιατί; Μα διότι είναι φανερό, πως-προκειμένου να γευθούν τους καρπούς της εξουσίας- η μισή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεπουληθεί στα διεθνή FUNDS και στους εγχώριους νταβατζήδες, οι οποίοι προσπαθούν να εξαγοράσου και την υπόλοιπη!

Συνεχίστε έτσι σύντροφοι της Κουμουνδούρου, αλλά καλού κακού θυμηθείτε και τη ρήση του Μάο: «Αν νιώσεις ποτέ, ότι έχεις στα σκέλια σου τέσσερις όρχεις,να ξέρεις ότι δεν είσαι υπεράνθρωπος... Απλά σε πηδάνε».

            Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του Μετώπου!

askordoulakos

 

http://tsak-giorgis.blogspot.gr 

η «αριστερή» ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ…

Τα σπασμένα κεφάλια των καθαριστριών και η «αριστερή» υποκρισία 

resaltomag

 
Έδερνε τις καθαρίστριες
με σιδηρογροθιά!!!
Τέτοιος δολοφόνος... 

Έξω από το υπουργείο Οικονομικών τα ΜΑΤ …εξασκούν τα γκλομπ και τις σιδηρογροθιές στα κεφάλια των άμοιρων θυμάτων: Των καθαριστριών

Οι διώξεις, οι πραιτωριανοί των ΜΑΤ, τα γκλομπ, οι ξυλοδαρμοί και η κανιβαλική τρομοκρατία είναι τα μόνα μέσα άμυνας αυτής της κυβερνητικής «συμμορίας» του 4ου Ράιχ: Η «νομιμότητα» της βίας, της τρομοκρατίας και της κτηνωδίας…

Δέστε τις φωτογραφίες αυτής αποτρόπαιης, καθεστωτικής νομιμότητας, εδώ: 
http://greki-gr.blogspot.gr/2014/06/blog-post_4640.html 
Ο ελληνικός λαός, βεβαίως, γνωρίζει και νιώθει στο πετσί του, καθημερινά και κακουργηματικά, αυτή τη «νομιμότητα» της οικονομικής σφαγής του και εξαθλίωσής του, καθώς και τη «νομιμότητα» του ροπάλου και των διώξεων, τη «νομιμότητα» της φυσικής και ψυχικής του εξόντωσης… 

Έτσι, αυτό που εξοργίζει, ακόμα περισσότερο, είναι η ΥΠΟΤΑΓΗ σ’ αυτή τη «νομιμότητα» της «αριστεράς» και η αβυσσαλέα ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ της. 
Οι καθαρίστριες δέρνονται από τους κτηνάνθρωπους των ανδρεικέλων και τα «αριστερά» κόμματα, αντί να κτυπήσουν τις καμπάνες εξέγερσης και να κατεβούν αγωνιστικά και συγκρουσιακά στο πλευρό των θυμάτων, εμπορεύονται, όπως πάντα, το γεγονός, με διπλωματικές ανακοινώσεις κούφιων φράσεων. 

ΚΚΕ:
«Η απόφαση του Αρείου Πάγου αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι ουσιαστικά το δίκιο του αγώνα των εργαζομένων δεν κρίνεται στα δικαστήρια, αλλά πρέπει να επιβληθεί με τη μαζική και οργανωμένη πάλη του λαού, για να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ και να εξασφαλιστεί το δικαίωμα στη μόνιμη και αξιοπρεπή δουλειά, για όλους τους ανέργους και απολυμένους».

Ανακάλυψε, εκ νέου, την Αμερική για το Αστικό Δίκαιο και μάλιστα το «Δίκαιο» στο προτεκτοράτο του 4ου Ράιχ…

Αυτό, όμως, που εξοργίζει είναι η απαστράπτουσα ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ: Μιλάει για «αγώνα» και «πάλη» του λαού από τα Γραφεία Τύπου του Περισσού!!! 

Γιατί δεν κατεβάζει τις «οργανωμένες» δυνάμεις του ΕΚΕΙ που αγωνίζονται οι καθαρίστριες και δεν καλεί σε ΟΡΓΑΝΩΣΗ της λαϊκής ΟΡΓΗΣ στο ΔΡΟΜΟ: Εκεί που κρίνεται το δίκιο του λαού;

Αποδεχόμαστε ΠΡΑΚΤΙΚΑ τη «νομιμότητα» του ροπάλου και των σπασμένων κεφαλιών των θυμάτων, αλλά στα λόγια ωρυόμαστε …επαναστατικά!!! 

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο ΣΥΡΙΖΑ: Καταδικάζει τον αυταρχικό κατήφορο της κυβέρνησης στα λόγια, στην ΠΡΑΞΗ, όμως, γράφει …ανακοινώσεις!!!
Διαβάστε την ΕΔΩ: 
http://www.enikos.gr/politics/242014,SYRIZA:_Na_epanaproslhf8oyn_edw_kai_twra.html 


Τι άλλο, λοιπόν, περιμένουν τα «αριστερά» κόμματα για να κατεβούν στο δρόμο και να γκρεμίσουν την κυβέρνηση των ληστών και δημίων, καθώς και τη φασιστική «νομιμότητά» της;

Η δική τους ειρηνοφιλία, δηλαδή η ΥΠΟΤΑΓΗ τους στο κατοχικό καθεστώς, είναι που μεγιστοποιεί τη θρασύδειλη κτηνωδία των ανδρεικέλων… 

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ αυτή η «αριστερή» ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ…