Δευτέρα, 26 Μαΐου 2014
Κόσμος χαμένος, κουρασμένος, φοβισμένος.
Νικημένος.
Νικημένος από τη καθεστωτική προπαγάνδα, από τη φθορά της καθημερινής προσπάθειας για την επιβίωση του, νικημένος από τις ελπίδες του ότι, δεν μπορεί, κάτι θα αλλάξει. "Δε μπορεί αυτοί που μας κυβερνάνε να μας πάνε για γενοκτονία, άνθρωποι δεν είναι κι αυτοί, δε θέλουν το καλό του λαού τους;"
Κόσμος αλλοτριωμένος, εκφυλισμένος, απαθής. Ψάχνεις να βρείς ταυτότητα και δε τη βρίσκεις γιατί όσα είχες για σταθερές, μοιάζουν με ένα καταραμένο εκκρεμές. Και μετεωρίζονται μπροστά στη νέα πραγματικότητα που δε την αναγνωρίζουν,
δε καταλαβαίνουν γιατί γίνονται όλα αυτά, γιατί δεν υπάρχουν δουλειές, γιατί η πάλαι ποτέ αγαπημένη ΕΕ ζητάει το αίμα μας. Κόσμος που περιμένεί την ΕΕ "να ξαναβρεί όσα την έκαναν να ενωθεί". Να ξαναγίνει η "Ευρώπη των λαών". Να συγκινηθούν οι κουτόφραγκοι από το δράμα μας, να ξαναρθουν τα πακέτα Ντελόρ, να τα τρωνε οι ημέτεροι και οι παρατρεχάμενοι, και να πέφτουν τα ψίχουλα.
Κόσμος που περιμένει τα ψίχουλα να πέσουν από τα τραπέζια των πλουσίων, για να τραφεί. Η σοφή δόμηση του trickle down effect, "αμα δεν υπάρχουν πλούσιοι, ποιός θα μας δώσει εμάς δουλειά;" "Αν δεν υπάρχουν ισχυρές τράπεζες, πώς θα δοθούν δάνεια στις επιχειρήσεις που δημιουργούν θέσεις εργασίας;"
Περιμενοντας την ανάπτυξη να πέσει σα ψίχουλο στο πάτωμα. Περιμένοντας μια δουλεία των 500 ευρώ για να μπορέσεις να ζήσεις τουλάχιστον σα δούλος. Κόσμος που το όνειρο του μετατράπηκε στο να μπορεί τουλάχιστον να ζήσει σα δούλος. Κόσμος που βλέπει κόσμο γύρω του να μη μπορεί ούτε αυτό, να πεθαινει όχι σα δούλος αλλά σα σκυλι,
και βαθειά μέσα του να χαίρεται λίγο,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου