Αυξάνονται οι άστεγοι στη Λάρισα

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ ΠΟΥ Ο ΔΗΜΟΣ ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΕΙ...

Αυξάνονται οι άστεγοι στη Λάρισα

 

Δευτέρα, 12 Μαρτίου 2012

Αποστόλης, ετών 55. Από το Αργυρόκαστρο, ήρθε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 για να βρει την τύχη του. Δύο δεκαετίες μετά τα όνειρά του έχουν «ναυαγήσει» στη Λάρισα. Εδώ ζει, άνεργος και άστεγος, φιλοξενούμενος προσωρινά σε μια αποθήκη. Λίγα τα υπάρχοντά του, σ΄ ένα μάτσο χαρτιά αποτυπώνονται οι πίκρες της ζωής του: Τα δικαστήρια για τη διατροφή που δεν μπορεί να πληρώσει, η έξωση από το τελευταίο του σπίτι, η διάγνωση του νοσοκομείου όπου νοσηλεύτηκε πρόσφατα.

Ωστόσο για τον ίδιο μια είναι η «ανάγκη» που θα του λύσει τα προβλήματα: «Μια δουλειά, οτιδήποτε, για να επιβιώσω», λέει.

Αυτή είναι η μία πλευρά της ταλαίπωρης – λόγω και της κρίσης- κοινωνίας μας. Τέτοια προσωπικά δράματα, δυστυχώς ολοένα και αυξάνονται.

Και καθώς συμβαίνει αυτό, το ερώτημα που τίθεται: τι κάνουν ή τι μπορούν να κάνουν οι

οργανωμένες κοινωνίες για να απαλύνουν τις συνέπειες των μνημονίων της λιτότητας και της διάλυσης του κοινωνικού κράτους; Η «απάντηση» του Δήμου Λαρισαίων, όπως θα διαπιστώσετε είναι «λίγη». Τελικά αυτό που μένει είναι η κοινωνική ευαισθησία, ίσως θα ήταν καλύτερα αν υπήρχε και στον τομέα αυτό μια αυτοοργάνωση, αφού οι δομές της πολιτείας δεν φτάνουν.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΣΤΕΓΟΙ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ

Λάρισα λοιπόν, 2012. Η πόλη έχει τους δικούς της άστεγους, η ύπαρξη των οποίων δυστυχώς διαψεύδει τον δήμαρχο, ο οποίος προ μηνός διατείνονταν ότι δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα.

Μόνον στις σελίδες της η «Ε», έχει φιλοξενήσει 4 άστεγους τον τελευταίο μήνα. Ο Αποστόλης είναι ένας ακόμη. Οι πληροφορίες μας αναφέρουν ότι είναι τουλάχιστον 10 οι «κλοσάρ» της Λάρισας. Ενώ υπάρχουν ακόμη περισσότεροι εν δυνάμει άστεγοι, αλλά και οικογένειες οι οποίες ζουν κάτω από μία στέγη, χωρίς όμως τα στοιχειώδη που καθιστούν μια διαβίωση υποφερτή: ρεύμα και νερό. Κι αν με τη ΔΕΥΑΛ τα πράγματα «ψιλοβολεύονται» και το νερό δεν κόβεται, με τη ΔΕΗ η κατάσταση δεν είναι ίδια.

Ελαιοχρωματιστής στο επάγγελμα ο Αποστόλης, έκανε το τελευταίο του μεροκάματο πριν αρκετούς μήνες. Σήμερα είναι χωρίς ασφάλιση, χωρίς ταμείο ανεργίας. Η οικογενειακή του ζωή κατέρρευσε πριν από δέκα περίπου χρόνια. Έκτοτε τού την υπενθυμίζουν τα απανωτά δικαστήρια για την καταβολή της διατροφής, την οποία δεν έχει να πληρώσει. Εδώ και μερικές μέρες βρέθηκε στον δρόμο, καθώς ο σπιτονοικύρης του έκανε έξωση για -τι άλλο;- χρέη. Στην Κεντρική πλατεία κατέρρευσε και σωματικά και για μερικά βράδια βρέθηκε στο νοσοκομείο.

Τον περιμάζεψε πρώην εργοδότης του, στην αποθήκη του οποίου διαμένει. Μαζί με πολλά μηχανήματα, -ευτυχώς-με νερό και τουαλέτα, αλλά χωρίς θέρμανση...

Λίγα φασόλια που μαγείρευε σε μια κατσαρόλα, αλάτι και κρεμμύδι ήταν το μεσημεριανό της περασμένης Τετάρτης. Προμήθειες, τις οποίες παίρνει πότε από δώ και πότε από κει. Το Κοινωνικό Παντοπωλείο, τον Ερυθρό Σταυρό, όπου βρει. Μερικές κονσέρβες, πού και πού ψωμί, λίγο λάδι, κανένα πάκο μακαρόνια ή ρύζι.

Ο ΔΗΜΟΣ ΑΔΥΝΑΤΕΙ...

- Ευτυχώς βρέθηκε και ο κυρ-Χρήστος και με περιμάζεψε, παραδέχεται.

Κι αν δεν ήταν ο καλός Σαμαρείτης;

Δυστυχώς οι δυνατότητες του Δήμου Λαρισαίων εξαντλούνται στην παροχή φροντίδας από τις Κοινωνικές Υπηρεσίες και βοήθειας σε είδος. Δηλαδή, τροφή και ρουχισμό.

Το φαγητό, μαγειρεμένο, παραδίδεται επί τόπου, μια φορά ημερησίως (κάθε μεσημέρι), ακόμη κι αν κάποιος έχει κάνει σπίτι του κάποιο παγκάκι! Όσον αφορά τα ρούχα, αυτά μαζεύονται από συμπολίτες μας και διανέμονται στους έχοντες ανάγκη.

Το ερώτημα της στέγασης όμως παραμένει. Μερικές από τις κρύες μέρες του Φλεβάρη ο Αποστόλης τις πέρασε φιλοξενούμενος σε κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης, με δημοτική δαπάνη, αλλά μέχρι εκεί. Όπως παραδέχεται ο αντιδήμαρχος κ. Σπ. Μπαρμπούτης ο Δήμος αδυνατεί να δημιουργήσει την απαραίτητη δομή για να στεγάσει τους ανέργους.

- «Αν μεν είναι ηλικιωμένος, τότε μπορούμε για λίγες μέρες να τον φιλοξενήσουμε στο Γηροκομείο», σημειώνει ο κ. Μπαρμπούτης.

Πέραν τούτου όμως ουδέν. Ο κ. Μπαρμπούτης δηλώνει αφενός μεν ότι ο Δήμος δεν γνωρίζει πόσοι είναι οι άστεγοι της πόλης και αφετέρου ότι οι δυνατότητες είναι περιορισμένες. «Για να κάνεις μια δομή, πρέπει αυτή να είναι ολοκληρωμένη. Ένας ξενώνας, για παράδειγμα, πρέπει να διαθέτει φύλακα, νοσηλεύτρια, πρέπει να υπηρετήσεις τον άνθρωπο, όχι απλά να τον βάλεις κάπου», εξηγεί.

Και κάποιος θα αναρωτηθεί: Και τι περιμένει ο Δήμος για να κάνει κάτι περισσότερο για τους ανθρώπους αυτούς; Γιατί απουσιάζει μια τέτοια πολιτική από μια μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη;

Εκτός κι αν τα αφήνει στην κοινωνική ευαισθησία των Λαρισαίων, που πάντως «λειτουργεί» και μέχρι στιγμής φαίνεται ότι είναι αυτή που σώζει την τιμή της πόλης.

Αυτό τουλάχιστον αποδεικνύει και η περίπτωση του Αποστόλη, όπως και η προηγούμενη 33χρονου άστεγου, για τον οποίο συμπολίτισσα διέθεσε χώρο για να μείνει.

Λύσεις βεβαίως που δεν είναι παρά μόνο προσωρινές.

Δ. Χατζ.

Υ.Γ. Για όσους ενδιαφέρονται να συνδράμουν τον 55χρονο μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί του στο τηλ.: 6949-892904.