ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ

   

                                                                                                                                                                     Αθήνα  4 Απριλίου 2012 

Στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση βλέπουμε, ακούμε και γνωρίζουμε τι κρίνεται για τη  χώρα, την κοινωνία, την οικονομία και την πολιτική κατάσταση. Ορισμένοι παριστάνουν πως ούτε βλέπουν, ούτε ακούν και  περί άλλα τυρβάζουν. Γιατί οι αξίες και οι πολιτικές ασκούνται έμπρακτα. Ορισμένοι επειδή άλλα πράττουν για τα κρίσιμα και ουσιώδη με την αγαστή σύμπνοια των δικτύων χειραγώγησης και παραπληροφόρησης, επιδιώκουν να μας πουν ότι αυτό που βλέπουμε δεν είναι αυτό που νομίζουμε. Και ότι δήθεν η προσφυγή στις κάλπες δεν θα αφορά στη συνέχιση και με ένταση στην εφαρμογή των μνημονίων, στη περαιτέρω μείωση των εισοδημάτων υπέρ των εχόντων και κατεχόντων, στη συνέχιση των αντιευρωπαϊκών  και νεοφιλελεύθερων συνταγών βίαιης δημοσιονομικής επιβολής και νέων μέτρων πλέον των δέκα δις ευρώ, στο φαύλο κύκλο της λιτότητας, ανεργίας και της ύφεσης.

Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών βιώνει έμπρακτα τα εντελώς αντίθετα από τα των προπαγανδιστών. Και βλέπει  ότι οι συνεχιστές της πολιτικής των αποτυχημένων μνημονιακών συνταγών θα οδηγήσουν σε περαιτέρω ένταση της κρίσης. Δεν έχουμε να κάνουμε λοιπόν με ένα προοδευτικό σχέδιο για την έξοδο από τη κρίση. Έχουμε να κάνουμε μόνο με ένα σχέδιο αποπροσανατολισμού και στη λογική για το ότι έφτασε η χώρα εδώ φταίνε οι ρακένδυτοι μετανάστες και οι προοδευτικοί άνθρωποι.

Ορισμένοι έγιναν καταγέλαστοι, επαναφέροντας  πρακτικές  της δεξιάς του 1960 -της τότε ΕΡΕ- με τα

αλήστου μνήμης σλόγκαν «Αυτή η δραχμή είναι δική σου μην αφήσεις να σ’ τη τινάξουν στον αέρα», της  ίδιας κοπής με τα τωρινά σλόγκαν περί ευρώ και δραχμής. Φοβισμένοι δείχνoυν τις ρηχές και πανομοιότυπες κοινοτυπίες  της άρχουσα τάξης και συντηρητικών πολιτικών, γιατί ο κόσμος ξέρει από  παρόμοια  προπετάσματα καπνού προκειμένου να εμπεδωθούν οι δεξιές, αντιλαϊκές πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού, τόσο των γνωστών μνημονίων αλλά και πιθανότατα ενός τρίτου μνημονίου -με νέα μέτρα αναδιάρθρωσης-  καθότι το χρέος είναι γνωστό ότι  ούτε τώρα δεν είναι βιώσιμο. Παρήλθαν οι καιροί που ορισμένοι εφάρμοζαν το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και αποσπούσαν πρόσκαιρα την ανοχή και την εμπιστοσύνη.  Γιατί οι σκοποί είναι εξόφθαλμα σε βάρος των πολλών και υπέρ  συγκεκριμένων συμφερόντων.

Πώς θα κυβερνηθεί λοιπόν η χώρα; Από δυνάμεις και πολιτικές που όλοι ξέρουμε πια ότι όχι μόνο απέτυχαν αλλά και δέσμευσαν σε συνέχιση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Θα κυβερνηθεί από δυνάμεις που με την πολιτική τους εξέθρεψαν το φόβο, τη κινδυνολογία και  την άνοδο της ακροδεξιάς; Που προχώρησαν στη κατεδάφιση  δημοκρατικών δικαιωμάτων  σε όλα τα επίπεδα πολιτικής λειτουργίας;

Προφανώς και όχι. Και αυτά δεν αποτελούν δοξασίες, αλλά πραγματικότητες και δεδομένα. Και αυτά έχουν ηττηθεί από τη συντριπτική πλειοψηφία. τόσο των Ελλήνων πολιτών, όσο και των  φίλων, των μελών και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, ιδεολογικά, πολιτικά και –το κυριότερο- στο επίπεδο της πραγματικής διαβίωσης και της οικονομίας.

Και οι πολιτικές ήττας δεν έχουν αύριο. Αποτελούν μέρος του προβλήματος για να υπερβούμε το χθες των μνημονίων και του ΔΝΤ που είναι σήμερα εδώ. Και ορισμένοι συνομολόγησαν να είναι και –μετά τις εκλογές-αύριο εδώ.

Η κατάφαση του ελληνικού λαού σε μια προοδευτική πολιτική εξόδου από την κρίση δεν μπορεί παρά να περνάει από μια πρωταρχική άρνηση στη στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού, της φτώχειας και της ανεργίας και στις δυνάμεις που την υλοποιούν και που ορισμένοι σε αγαστή σύμπνοια σκοπεύουν να την υλοποιήσουν και μετεκλογικά.

Καθοριστική στρατηγική  που μπορεί  να ενώσει  το λαό και το πολύδιασπασμένο ΠΑΣΟΚ και γενικότερα το δημοκρατικό και προοδευτικό χώρο, είναι: Μια Νέα πολιτική και οικονομική συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με βασικές επιλογές :

Πρώτον: Τη σύνταξη ενός νέου –οικονομικά και κοινωνικά βιώσιμου-δημοσιονομικού προγράμματος σταθερότητας από κοινού με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και όχι από τη διακυβερνητική, στα πλαίσια της ανάκτησης της πολιτικής ισοτιμίας της χώρας.

Δεύτερο: Σύνταξη από κοινού με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενός έκτακτου προγράμματος χρηματοδότησης αναπτυξιακών δράσεων κατά κλάδο και περιφέρεια,  με  συμμετοχή και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων στα πλαίσια και της αποκατάστασης της βλάβης στην ελληνική οικονομία που επέφεραν τα αποτυχημένα  και βίαια μέτρα κατά της χώρας από τις αποφάσεις της διακυβερνητικής της Ε.Ε αλλά και άλλων οργάνων της.

Τρίτο: Απαγκίστρωση της χώρας τόσο από το από το ΔΝΤ όσο και από την επιβολή της τρόικα, ακύρωση των μνημονίων και ανάκτηση της πολιτικής αυτονομίας της χώρας.

Τέταρτο: Πολιτικές και νομοθετικές πρωτοβουλίες για την επανάκτηση δικαιωμάτων των δυνάμεων της εργασίας και της παραγωγής και τη δίκαιη συμμετοχή τόσο για την έξοδο από τη κρίση όσο και για την αναδιανομή του ΑΕΠ της χώρας.

 Πέμπτο: Τη προώθηση για συνολική λύση της ευρωπαϊκής κρίσης.

Αυτές οι θέσεις θα έπρεπε και πρέπει να αποτελούν αξιόπιστες δεσμεύσεις για υποψηφίους κατά του νεοφιλελευθερισμού και για την απαλλαγή της χώρας από το ΔΝΤ και την ακύρωση των μνημονίων, για μια προοδευτική διακυβέρνηση όχι στα λόγια, αλλά που να εμπεριέχουν δέσμευση για  να αποτελούν εφαρμόσιμες πολιτικές.

Ωστόσο ανάλογο πλαίσιο δεσμευτικό δεν υπάρχει.

Ως εκ τούτου δεν θα είμαι υποψήφιος σε αυτές τις εθνικές εκλογές .

Οι προοδευτικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσουν χωρίς άλλο σε αρχές και δεδομένα:

Πρώτον: Ότι ένα σοσιαλιστικό κίνημα για να μην έχει τις συνέπειες της σημερινής μετάλλαξης, για να μην εισέλθει σε περαιτέρω απαξίωση και κρίση και για να ανασυνταχθεί ιδεολογικά και πολιτικά δεν μπορεί να συνεχίζει να ασκεί  νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Πρέπει καθαρά να έλθει σε ρήξη με αυτές, να τις ανατρέψει έμπρακτα στο πλαίσιο των κοινωνικών του και πολιτικών του πρακτικών και επιλογών.

Δεύτερο: Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να συνεχίζει -όπως τώρα- να δέχεται επικυρίαρχες τις δυνάμεις της χρηματιστηριακής ολιγαρχίας και των αγορών που οδήγησαν σε ήττα τη προοδευτική  πολιτική και δημοκρατικά δικαιώματα.

Τρίτο: Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να έχει σχέσεις με τη διαπλοκή και η πολιτική αυτονομία των κομμάτων αφορά και την εξέλιξη της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Τέταρτο: Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να συνεχίζει -όπως τώρα- επιλογές μείωσης των εισοδημάτων των μισθωτών επειδή έτσι επιτάσσει το παρασιτικό κεφάλαιο με την  αντιαναπτυξιακή του στρατηγική  περί υποτίμησης των δυνάμεων της εργασίας, αντί των επενδύσεων σε παραγωγικές και καινοτόμες δράσεις.

Πέμπτο: Στη βάση του ΠΑΣΟΚ είναι μειοψηφία οι δυνάμεις που υποστηρίζουν τα μνημόνια και αυτό αποτελεί απάντηση σε όσους επιδιώκουν να επιβάλλουν κάθε μορφής και φύσης μνημονιακά μειοψηφικά τετελεσμένα. Ο προοδευτικός κόσμος του ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί «πρόγραμμα» προς διαχείριση σε υπολογιστές.

Έκτο: Δεν υπάρχει κανείς να υποστηρίξει πλέον τα «τέκνα των μνημονίων», την ανεργία, τη φτώχεια, την ύφεση και όμως αυτά έχουν δεσμευτεί ορισμένοι να συνεχίσουν. Δεν έχουν μόνο οι νίκες πατέρα. Έχουν και οι ήττες.

Τέλος, οι προοδευτικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσουν και μετά τις εκλογές τη κοινή προσπάθεια με τους προοδευτικούς πολίτες της χώρας, για τη προοδευτική έξοδο από τη κρίση, για την ανασύνταξη του ΠΑΣΟΚ ως σοσιαλιστικού κινήματος, για τη προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου.