Δάνεια. Χρέη. Φοροδιαφυγή. Οφειλές. Υποθήκες. Εξώσεις. Εξώδικα. Επισχέσεις. Ποινικό. Αστικό. Δικαστήρια γενικώς.
Χρέη από κακοδιαχείριση. Χρέη από μεγαλοπιάσιμο. Χρέη από ανοίγματα που δεν άντεχες. Χρέη από αμέλεια. Χρέη από νοσηλείες στο εξωτερικό. Χρέη από κομπίνες που σου έπαιξαν. Όλα ίδια. Τι σημασία έχει πως τα έφαγες. Η ιστορία είναι πως τα έφαγες. Άνθρωποι στο δρόμο, στα κελιά, στο τίποτα.
Πετσοκομμένες συντάξεις. Άνθρωποι κουρασμένοι. Άνθρωποι μόνοι. Γέροι στο δρόμο. Μένουν εκεί το βράδυ. Ποιος να συντηρήσει ποιον;
Άνεργοι. Πολλοί απ’ αυτούς. Απελπισμένοι. Δεν έχει πια σημασία, πως ψάχνεις, τι χαρτιά κρατάς, πόσους ξέρεις. Έχουμε όλοι ακριβώς τις ίδιες ελάχιστες πιθανότητες να βρούμε δουλειά. Κάποιοι αυτοκτονούν, άλλοι αρρωσταίνουν.
Αν αρρωστήσεις την έβαψες. Αν αρρωστήσει κάποιος δικός σου την έβαψες. Αν είσαι γέρος την έβαψες. Αν είσαι άνεργος την έβαψες. Αν έχεις δουλειά και δε σου αρέσει την έβαψες. Αν είσαι μετανάστης την έβαψες. Αν είσαι φτωχός την έβαψες. Αν χρωστάς την έβαψες.
Δε ξέρω τι μας κρατάει από το να απαιτήσουμε με κάθε κόστος να σταματήσει αυτό. Δε ξέρω καν πως μπορούμε να προσπεράσουμε το μίσος που κατάφεραν να ξαναβάλουν ανάμεσα μας. Χωρισμένοι ο καθένας στη μεριά του να χτυπιόμαστε από παντού, κολλημένοι να κοιτάμε προς τη λάθος κατεύθυνση.
Λέγαμε πως θα μας βάλουν να χτυπηθούμε μεταξύ μας όσο εκείνοι θα περνάνε κι άλλα νομοσχέδια, θα υπογράφουν νέα πακέτα, θα λένε τα ναι σε όλα τους χωρίς ενδοιασμό και θα ξεπουλάνε. Οι ίδιοι που φώναζαν για τις τράπεζες, τις περικοπές και τους φόρους ψήφισαν το σαμαρά απο φόβο. Τώρα τα σκυλιά του συνεχίζουν το έργο τους. Χτίζουν καλύτερα το φόβο για τους μετανάστες, τη δραχμή, την ανεύθυνη αριστερά. Τους γέμισαν τα μυαλά με ελληνικά dna και παραμύθια για τη μεγάλη Ελλάδα, την αρχή των πάντων και ξαφνικά πάλι οι μισοί είναι πατριώτες ναζιστές και οι άλλοι ανθέλληνες αναρχοάπλυτοι. Ξανά. Από την αρχή. Μας θέλουν όλους, όσους περισσότερο μπορούν, φτωχούς, άστεγους, άρρωστους, νεκρούς, να σφάζουμε και να σφαζόμαστε. Το σχέδιο πάει πολύ καλά.
Εμείς προσπαθούμε να ξεχαστούμε στη συνήθεια ή να βγούμε απ’ αυτή, βάζουμε μετρητές για όλα, (πόσο επαναστατικό, πόσο ελληνικό) μα κυρίως ευχόμαστε αυτό που μισούμε. Ψόφο σε όλα, ψόφο σε αυτούς, ψόφο στην αδικία, ψόφο γενικά.
Διψάμε για θάνατο αφού μας πήραν τις ζωές.
http://mpananas.wordpress.com/2012/09/06/alittleboat/
Χρέη από κακοδιαχείριση. Χρέη από μεγαλοπιάσιμο. Χρέη από ανοίγματα που δεν άντεχες. Χρέη από αμέλεια. Χρέη από νοσηλείες στο εξωτερικό. Χρέη από κομπίνες που σου έπαιξαν. Όλα ίδια. Τι σημασία έχει πως τα έφαγες. Η ιστορία είναι πως τα έφαγες. Άνθρωποι στο δρόμο, στα κελιά, στο τίποτα.
Πετσοκομμένες συντάξεις. Άνθρωποι κουρασμένοι. Άνθρωποι μόνοι. Γέροι στο δρόμο. Μένουν εκεί το βράδυ. Ποιος να συντηρήσει ποιον;
Άνεργοι. Πολλοί απ’ αυτούς. Απελπισμένοι. Δεν έχει πια σημασία, πως ψάχνεις, τι χαρτιά κρατάς, πόσους ξέρεις. Έχουμε όλοι ακριβώς τις ίδιες ελάχιστες πιθανότητες να βρούμε δουλειά. Κάποιοι αυτοκτονούν, άλλοι αρρωσταίνουν.
Αν αρρωστήσεις την έβαψες. Αν αρρωστήσει κάποιος δικός σου την έβαψες. Αν είσαι γέρος την έβαψες. Αν είσαι άνεργος την έβαψες. Αν έχεις δουλειά και δε σου αρέσει την έβαψες. Αν είσαι μετανάστης την έβαψες. Αν είσαι φτωχός την έβαψες. Αν χρωστάς την έβαψες.
Δε ξέρω τι μας κρατάει από το να απαιτήσουμε με κάθε κόστος να σταματήσει αυτό. Δε ξέρω καν πως μπορούμε να προσπεράσουμε το μίσος που κατάφεραν να ξαναβάλουν ανάμεσα μας. Χωρισμένοι ο καθένας στη μεριά του να χτυπιόμαστε από παντού, κολλημένοι να κοιτάμε προς τη λάθος κατεύθυνση.
Λέγαμε πως θα μας βάλουν να χτυπηθούμε μεταξύ μας όσο εκείνοι θα περνάνε κι άλλα νομοσχέδια, θα υπογράφουν νέα πακέτα, θα λένε τα ναι σε όλα τους χωρίς ενδοιασμό και θα ξεπουλάνε. Οι ίδιοι που φώναζαν για τις τράπεζες, τις περικοπές και τους φόρους ψήφισαν το σαμαρά απο φόβο. Τώρα τα σκυλιά του συνεχίζουν το έργο τους. Χτίζουν καλύτερα το φόβο για τους μετανάστες, τη δραχμή, την ανεύθυνη αριστερά. Τους γέμισαν τα μυαλά με ελληνικά dna και παραμύθια για τη μεγάλη Ελλάδα, την αρχή των πάντων και ξαφνικά πάλι οι μισοί είναι πατριώτες ναζιστές και οι άλλοι ανθέλληνες αναρχοάπλυτοι. Ξανά. Από την αρχή. Μας θέλουν όλους, όσους περισσότερο μπορούν, φτωχούς, άστεγους, άρρωστους, νεκρούς, να σφάζουμε και να σφαζόμαστε. Το σχέδιο πάει πολύ καλά.
Εμείς προσπαθούμε να ξεχαστούμε στη συνήθεια ή να βγούμε απ’ αυτή, βάζουμε μετρητές για όλα, (πόσο επαναστατικό, πόσο ελληνικό) μα κυρίως ευχόμαστε αυτό που μισούμε. Ψόφο σε όλα, ψόφο σε αυτούς, ψόφο στην αδικία, ψόφο γενικά.
Διψάμε για θάνατο αφού μας πήραν τις ζωές.
http://mpananas.wordpress.com/2012/09/06/alittleboat/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου