Αφιερωμένο σ όλα τα πολιτικά καθάρματα που μας κυβερνούνε,
σ όλα τα δημοσιογραφικά αρχίδια που γράφουν για τον ελληνικο λαό
και στο ερχόμενο,την Τρίτη,γερμανικό καθήκι
Τριτοκοσμικές εικόνες στο Πέραμα
Συγκλονιστικές μαρτυρίες από τους Γιατρούς του Κόσμου.
Του Λεωνίδα Σακλαμπάνη
Ένα παιδί σκαρφαλωμένο τεντώνει
το χέρι του για να ανοίξει το καπάκι του σκουπιδοτενεκέ. Αναζητά την
τυρόπιτα που πριν λίγο πετάχτηκε από το διπλανό κατάστημα.
Ένα ζευγάρι έχει στρέψει το βλέμμα του στον ορίζοντα κοιτάζοντας από μακριά τα παιδιά του
να επιστρέφουν στο προσωρινό σπίτι τους.
Μια 30χρονη γυναίκα που έφτασε με ότο-στοπ
περιμένει στο γεμάτο από κόσμο πολυϊατρείο για να κάνει το εμβόλιο στο παιδί της.
Το πρωί είχε περάσει από τα συσσίτια για να μπορέσει να το ταΐσει.
Ένας άνδρας, γύρω στα 45 σκεπάζεται με την κουβέρτα καθώς ξαπλώνει στο αυτοσχέδιο
από χαρτοσακούλες κρεβάτι του στο εγκαταλειμμένο εργοστάσιο.
Δάσκαλοι φτάνουν στο κυλικείο για να αγοράσουν
και να προσφέρουν στους νηστικούς μαθητές τους πρωινό.
Αυτές είναι μερικές μόνο από τις σοκαριστικές εικόνες της πόλης.
Μιας πόλης που δεν βρίσκεται και τόσο μακριά μας,
μόλις 10 χιλιόμετρα από το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας.
Ο λόγος για το Πέραμα, την περιοχή όπου η ανεργία αγγίζει το 45%,
το μεροκάματο έχει μετατραπεί σε είδος προς εξαφάνιση,
και η φτώχεια είναι η καθημερινότητα των ανθρώπων.
Μια περιοχή που δεν βρίσκεται σε
εμπόλεμη κατάσταση, με την κυριολεκτική έννοια του όρου, αλλά
παρουσιάζει συγγενή χαρακτηριστικά,
απόρροια των πολιτικών ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜ.ΑΡ. και της τρόικα,
έχοντας φτάσει τον πληθυσμό στα όρια της επισιτιστικής κρίσης.
Μια κοινωνία σε ελεύθερη πτώση
με τους πολίτες της να αναζητούν
τρόπους επιβίωσης ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο που ακολουθούν
συνάνθρωποί μας από τις τρίτες χώρες του κόσμου.
Δηλαδή μέσω των φιλανθρωπικών οργανώσεων.
Θεσμών που μέχρι πρόσφατα είχαν
σκοπό τη στήριξη πολιτών που ζούσαν σε ζώνες καταστροφής και είχαν έρθει
μετανάστες στην Ελλάδα...
Χαρακτηριστική κατοικία,στην οδό Κολοκοτρώνη,
Άνω Πέραμα
«Δεν έχουμε πρωινό για τα παιδιά μας»
Στις
αρχές του 2010 η οργάνωση «Γιατροί του Κόσμου», πήρε την απόφαση να
εγκαταστήσει ένα πολυϊατρείο στην περιοχή με κεντρικό στόχο τη προσφορά
περίθαλψης
κυρίως σε μετανάστες που ήταν ανασφάλιστοι:
«Όμως η πορεία και η ζωή μας έδειξε άλλα πράγματα..»,
σημειώνει αρχικά, μιλώντας στον Δρόμο, η Λιάνα Μαΐλλη, παιδίατρος και
υπεύθυνη των προγραμμάτων εμβολιασμού της οργάνωσης, περιγράφοντας
τριτοκοσμικές εικόνες μερικά μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της
πρωτεύουσας μιας ευρωπαϊκής χώρας
η οποία μάλιστα έχει... σωθεί από τους δανειστές της:
«Το 80-90% των ανθρώπων που μας επισκέπτονται στο πολυϊατρείο του Περάματος
είναι Έλληνες.
Άνθρωποι που έχουν χάσει τη δουλειά τους και την ασφαλιστική τους κάλυψη,
γεγονός που σημαίνει πως οτιδήποτε χρειαστούν από το ιατροφαρμακευτικό πεδίο
πρέπει να το πληρώσουν.
Είναι μια εξέλιξη δραματική, που την είδαμε να εξελίσσεται μπροστά στα
μάτια μας πολύ γρήγορα. Μέσα σε δύο χρόνια έρχονται άνθρωποι που ζούσαν
μέχρι χτες μία αξιοπρεπή ζωή.
Άνθρωποι που είχαν το σπίτι τους, το αυτοκίνητό τους, άνθρωποι που
σίγουρα μέχρι χθες δεν ήταν πλούσιοι, ήταν φτωχοί αλλά πλέον είναι
εξαθλιωμένοι.
Στο Πέραμα συναντάμε εξαθλιωμένες οικογένειες.
Οικογένειες που δεν έχουν να πάρουν γάλα για το παιδί τους.
Άνθρωποι που δεν έχουν να κάνουν εμβόλια στα παιδιά τους
ή τρόφιμα για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Αυτό που μας συγκλονίζει παράλληλα
είναι η διαπίστωση πως είναι άνθρωποι που μέχρι χτες ήταν σαν και εμάς».
Τα περιστατικά φτωχών συμπολιτών μας, ανθρώπων που δεν έχουν τη
δυνατότητα να εμβολιάσουν τα παιδιά τους, ούτε καν να τους δώσουν γάλα,
διαδέχονται το ένα μετά το άλλο στην συμβολή των οδών Αριστείδου 5 και
Ξενοφώντος.
Δυστυχώς η αλήθεια των εικόνων που μας μεταφέρει η ίδια η γιατρός
τσακίζει και τους πιο δυνατούς:
«'Όταν δίναμε συνταγές για ένα παιδικό φάρμακο και συμβουλεύαμε τους
γονείς να το δώσουν στο παιδί μετά το πρωινό, αρκετοί γονείς μας
απαντούσαν πως
“ξέρετε, δεν παίρνουμε πρωινό γιατί δεν έχουμε για να του δώσουμε”.
Τότε αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πως πρέπει να βοηθήσουμε.
Μέσα στο 2012 έχουμε δώσει σε άπορες και ανασφάλιστες οικογένειες 10 χιλιάδες κούτες
με περιεχόμενο τα απαραίτητα για τη διατροφή τους.
Πολύ διακριτικά, χωρίς ουρές, χωρίς αναμονή
για να μην νιώθουν ότι εκτίθενται στα μάτια των άλλων.
Έχει συμβεί επίσης να πούμε σε γονείς πως θα πρέπει το παιδί τους να
πάει σε νοσοκομείο γιατί δεν μπορούσαμε εμείς να το θεραπεύσουμε, με τη
μητέρα να μας απαντά
“πως δεν μπορούσε”.
Όταν τη ρωτήσαμε “γιατί δεν μπορείτε”, αφού της εξηγήσαμε πως θα
επικοινωνούσαμε εμείς με τους γιατρούς του νοσοκομείου για να μην
πληρώσει,
μας απάντησε πως δεν έχει το 1,40
να πάρει το λεωφορείο...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου