«Τους χτυπάνε με μαχαίρια και σπασμένα μπουκάλια»

Μπροστά σε μία ανθρωπιστική κρίση και αντιμέτωποι με τον πιο δύσκολο χειμώνα των τελευταίων δεκαετιών βρίσκονται οι Γιατροί του Κόσμου, οι οποίοι καθημερινά βλέπουν ουρές ανθρώπων να συνωστίζονται έξω από τα πολυϊατρεία τους. Σε Αθήνα, Πέραμα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Χανιά η εικόνα είναι ίδια. Άνθρωποι καθημερινοί, συνταξιούχοι, άνεργοι, εργαζόμενοι με πολλά ένσημα στην πλάτη τους αφήνουν στην άκρη τις αναστολές και ζητάνε τη βοήθεια των ΓτΚ. Από ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μέχρι και τρόφιμα. Πλέον δεν υπάρχει ντροπή. Οι εποχές έχουν αλλάξει.

[…]Οι Γιατροί του Κόσμου αρνούνται να διαχωρίσουν τους ασθενείς σε Έλληνες και ξένους. Απέναντι στο «μόνο για Έλληνες» των χρυσαυγιτών αντιπαραβάλλουν το «όπου υπάρχουν άνθρωπο». «Δεν επιλέγουμε ποιος θα έρθει, δεν διώχνουμε τον μετανάστη και τον πρόσφυγα. Βλέπουμε τον άνθρωπο, ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας και χρώματος, οι πόρτες μας είναι ανοιχτές σε όλους. Οι γιατροί έχουν δώσει έναν όρκο», σημειώνει η κ. Θάνου.

Εκτός από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που παρέχουν, οι ΓτΚ διαθέτουν, μεταξύ άλλων, και ξενώνα υποδοχής αιτούντων άσυλο. Παρέχουν στέγαση, τροφή, είδη πρώτης ανάγκης καθώς επίσης ψυχολογική στήριξη και μαθήματα ελληνικών και αγγλικών. Από το 2011 μέχρι και σήμερα έχουν φιλοξενηθεί περίπου 130 άτομα, στην πλειονότητά τους αφγανικής καταγωγής.

«Τους χτυπάνε με μαχαίρια και σπασμένα μπουκάλια»

Γιατροί και εθελοντές βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι με τα δεκάδες θύματα των ακροδεξιών και νεοναζιστικών ομάδων που αλωνίζουν ανενόχλητες στη χώρα. Τα ιατρεία των ΓτΚ αποτελούν το μοναδικό καταφύγιο για τους τρομαγμένους μετανάστες που στοχοποιούνται και βιώνουν καθημερινά την τυφλή βία. Οι καταγγελίες σοκάρουν. «Βγάζουν τις μπούρκες από τις γυναίκες και τις χτυπάνε», μας λέει μία γιατρός στο ιατρείο της Ομόνοιας, με τον κ. Υφαντή, επίσης γιατρό, να προσθέτει: «Είμαστε οι πρώτοι που τους βλέπουμε. Στο νοσοκομείο φοβούνται να πάνε καθώς πολλοί δεν έχουν έγγραφα και υπάρχει ο κίνδυνος της απέλασης».

Παράλληλα περιγράφει την εγκληματική συμπεριφορά των δραστών. «Υπάρχει μία πανομοιότυπη δράση νεαρών Ελλήνων τον τελευταίο καιρό. Νεαροί με μαχαίρια, ρόπαλα, σπασμένα μπουκάλια, ενίοτε και με τη συνοδεία μεγαλόσωμων σκύλων, αφού εντοπίσουν τα θύματα, ζητάνε νομιμοποιητικά έγγραφα, λες και είναι η ασφάλεια. Τους ρωτάνε από πού είναι και, μόλις απαντήσουν, ξεκινάει το ξύλο τη αρκούδας. Είναι κάτι που με έχει συγκλονίσει» σημειώνει ο κ. Υφαντής. «Είναι άνθρωποι που δεν έχουν πρόσβαση σε καμιά δομή υγείας, αποκλεισμένοι από παντού».

«Φοβάμαι να κυκλοφορήσω»

Τον τρόμο έζησε πριν από λίγες μέρες ο Αχμέτ από το Αφγανιστάν, ο οποίος είχε την ατυχία να συναντηθεί με μία ομάδα νεαρών ακροδεξιών. «Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Ήμουν στον Σταθμό Λαρίσης όταν ξαφνικά μου επιτέθηκε ένα άτομο. Προσπάθησα να αμυνθώ, αλλά πριν το καταλάβω όρμησαν και οι υπόλοιποι της παρέας, δήθεν για να μας χωρίσουν. Με χτυπούσαν με μίσος σε όλο το σώμα ενώ η αστυνομία που βρισκόταν ακριβώς απέναντι, απλώς παρακολουθούσε. Το μόνο που έκαναν ήταν να καλέσουν ασθενοφόρο».

Τα τραύματά του είναι ακόμα ορατά. Γάζα στο κεφάλι, σπασμένη μύτη και πόνος σε όλο το σώμα. Οι ΓτΚ ήταν το μοναδικό μέρος στο οποίο βρήκε καταφύγιο �η κ. Θάνου.�αθώς κατά τη διάρκεια της επίθεσης έχασε τα χαρτιά του. «Χωρίς χαρτιά μου είπαν ότι, αν με πετύχουν στον δρόμο, θα με οδηγήσουν στο κέντρο κράτησης όπου θα με κρατήσουν για ένα χρόνο. Φοβάμαι να κυκλοφορήσω, κοιτάζω πίσω από κάθε γωνία» συμπληρώνει ο Αχμέτ.

[…]

http://www.unhcr.gr

http://rozkarta.blogspot.gr/