Τετάρτη, 26 Δεκεμβρίου 2012
ΑΒΑΣΙΛΙ ΘΕΛΟ Σ ΚΙΛΟ
-----
Α Ι ΒΑΣΙΛΙ ΤΟΡΑ ΚΣΕΡΟ ΝΑ ΓΡΑΦΟ
ΖΙΤΙΣΑ ΣΚΙΛΟ ΚΕ ΦΕΡΕ ΚΟΚΛΑΚΙ
ΘΕΛΟ ΦΑΡΜΑ ΠΛΕΠΟΠΙΛ ΚΕ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΖΟΑ
ΠΕΤΡΟΣ
----
αι Βασιλη, για σου. Τι κανουν οι ταραδοι; δε θελο σκιλο γιατι θα φερις
κουκλακι ουτε πλειμοπιλ γιατι εφερες μονο ενα μικροκουτι.
θελοτιλεχεριζομενο μεγαλο
Πέτρος Αναστόπουλος
----
Γεια σου, αι βασίλη. Τωρα παω δευτερα. Περισι μου έφερες ενα αφτοκινιτακι
μικρό και εγώ είχα ζητήση μεγάλο. Δε καταλαβες επηδη δεν ηξερα να γραφω καλά.
Φετος θελω ένα ποδήλατο, μπιεμεξ, σαν του Νίκου. Μάβρο με κόκινες φλόγες και να
χει και κοντρα.
πως προλαβενης να μυραζεις όλα τα δώρα; εχεις εφ16;
Πέτρος Αναστασόπουλος
Οδός Ανθέον, Λατζόι, Πελοπόννησος,
Ελλάδα, Εβρόπη
----
Αι Βασίλη, είμαι ο Πέτρος. Δεν πιστευω πως υπαρχεις αληθεια γιατι όλοι οι
φίλοι μου μου λενε οτι δεν υπάρχεις και ότι τα παιχνίδια δεν τα φερνεις εσυ
αλλά οι μπαμπάδες και όσες φορές σου ζήτησα κατι μου έφερες κάτι άλλο.
Αν υπαρχεις θέλω να μου φερεις ένα ηλεκτρονικό, αυτό με τον Ντόναλτ που
σβήνει φωτιες, το μπλε οχι το ροζ το κοριτσίστικο.
Αν δεν υπαρχεις και τα παιχνίδια τα αγοραζει ο μπαμπάς από το μαγαζί παλι
θελω ηλεκτρονικο.
------
------
------
------
------
------
Γεια σου, Bill...
Τι χαμπάρια, φιλαράκι; Πως τα πάνε οι πιγκουΐνοι, γεννάνε αυγά; ΧΑΧΑΧΑ. Είμαστε
στο σπίτι με την τσακαλοπαρέα και είμαστε λιώωωμα!!!!
Σου στέλνουμε ένα ομαδικό γράμμα. Λοιπόν... Εγώ θέλω να μου φέρεις μια gibson les paul, όπως αυτή που έχει ο Slash (γαμώ τα άτομα και
φοβερός κιθαρίστας). Ο Νίκος θέλει να
του φέρεις μια κούτα Jack Daniels
και τσιγάρα. Ο Γιώργος θέλει να του φέρεις τη Σίντι Κρόφορντ (και φέρ’τη
γρήγορα γιατί κοντεύει να τυφλωθεί από τη πολλή μαλακία!!!).
Keep on rocking, Billαρα!!!
........
........
........
Γεια σου, Άι Βασίλη...
Ίσως να σου φαίνεται περίεργο,
αλλά είμαι ο Πέτρος. Είχα πολύ καιρό να σου γράψω γράμμα.
Βλέπεις… μεγάλωσα
λιγάκι.
Τώρα είμαι 37 χρονών, αν και δεν μπορώ να καταλάβω πως πέρασαν τα χρόνια.
Κανονικά δε θα σου έγραφα και σίγουρα είναι γελοίο να σου γράφει γράμμα ένας
τριανταεφτάχρονος.
Αλλά με ξέρεις πως είμαι, δε με ξέρεις;
Έχω απελπιστεί πλέον και κάνω ό,τι μου έρθει στο κεφάλι.
Θα ήθελα να μου φέρεις, αν φέρνεις δώρα και στους μεγάλους, μια
δημοκρατική κυβέρνηση. Σίγουρα πρώτη φορά σου ζητάνε κάτι τέτοιο, αλλά δεν
αντέχω άλλα χημικά.
Ο Παπαδήμος είναι ό,τι χειρότερο έχει συμβεί στη χώρα μας (μετά τον
Παπανδρέου φυσικά).
Φέρε κάποιον κανονικό άνθρωπο γιατί δε μας βλέπω καλά.
ΥΓ: Αν μπορείς φέρε μου και μια δουλειά γιατί είμαστε πολύ στριμωγμένοι
μόνο με το μισθό της Μαρίας.
----
Άι Βασίλη, τελικά είσαι πολύ καθίκι.
Από παιδί θυμάμαι ότι άλλα ζήταγα και άλλα έφερνες.
Πέρυσι σου ζήτησα δημοκρατική κυβέρνηση και μας έφερες το Σαμαρά. Αν
είναι δυνατόν! Πιο φασισμός πεθαίνεις.
Φέτος δεν ξέρω τι να σου ζητήσω.
Αν ζητήσω επανάσταση μπορεί να μου φέρεις δικτατορία.
Αν ζητήσω δικαιοσύνη θα μου φέρεις το Ροβεσπιέρο, μπορεί και τον
Ναπολέοντα στο καπάκι.
Δουλειά σου ζήτησα και τώρα απολύσαν και τη Μαρία και είμαστε σε
απόγνωση. Τα παιδιά μας ζητάνε δώρα. Σου γράψανε και γράμμα, τα έλαβες;
Ε, λοιπόν, φέτος θα τους πω την αλήθεια. Ότι δεν υπάρχεις ή αν υπάρχεις
δε δίνεις δεκάρα τσακιστή για το τι γίνεται εδώ κάτω, εσύ και όλοι οι άγιοι.
Και θα τους πω να μην περιμένουν δώρο, γιατί δεν έχουμε λεφτά ούτε τους
λογαριασμούς να πληρώσουμε.
Όχι! Ξέρω τι θα σου ζητήσω για φέτος... Σαπούνι και σκοινί. Και θα
κρεμαστώ στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, θα κρεμαστώ στο λαιμό σου...
.......
.......
.......
-----
Άι Βασίλη μου, συγνώμη για αυτά που σου είχα γράψει την προηγούμενη
φορά. Τόσα χρόνια περάσαν και ακόμη τα θυμάμαι... Ευτυχώς που δε μου
έφερες σκοινί. Τα βγάλαμε πέρα τελικά, κουτσά στραβά, κάποτε και
ωραία...
Αλλά τώρα θέλω να σου ζητήσω κάτι πολύ δύσκολο και μεγάλο. Και θα σε
παρακαλέσω με όλη μου την ψυχή αυτή τη φορά να μου φέρεις, έστω κάτι...
Θέλω πίσω τη Μαρία... Ήταν αδικία να φύγει αυτή πρώτα... Αδικία για μένα.
Τα παιδιά είναι μακριά. Ο ένας Καναδά και η άλλη Αυστραλία. Ούτε στην
κηδεία της δεν κατάφεραν να έρθουν.
Έχω μείνει μόνος στο σπίτι... Είναι άδικο... Ας μας έπαιρνες μαζί, τι να
την κάνω τη ζωή έτσι;
Ξέρω ότι ποτέ δε φέρνεις ό,τι σου ζητάω. Αλλά δεν πειράζει. Φερ’ την μου
για λίγο, για μια τελευταία φορά να τη δω κι ας μου γκρινιάζει. Δεν ξέρεις πόσο
μου έχει λείψει η γκρίνια της.
Κάνε ό,τι μπορείς.
------
------
------
------
------
------
------
Γεια σου, Άγιε. Τώρα πρέπει να είμαστε συνομήλικοι πλέον. Εσύ πάντα ίδιος
μένεις, αλλά εγώ γέρασα πια. Τα εγγόνια μου μού λένε ότι είμαι ίδιος με εσένα.
Ναι! Τους έχω εδώ όλους!
Γυρίσανε τα παιδιά μου, δεν άντεχαν άλλο στην ξενιτιά. Ήρθαμε εδώ στο χωριό
και φτιάξαμε τη ζωή μας κάπως διαφορετικά.
Είναι ωραία που θα πάρω την τελευταία μου ανάσα εδώ, ανάμεσα στα πεύκα,
εδώ που μεγάλωσα. Είναι ωραία που έχω και τα εγγόνια μου να παίζω.
Τους λέω για σένα, τα βοήθησα να σου γράψουν και γράμμα. Τα έλαβες; Είδες
τι ωραία πράγματα που ζητάνε;
Μάθαμε όλοι τι έχει αξία τελικά. Εγώ άργησα, αλλά αυτά έχουν όλη τη ζωή
μπροστά τους για να φτιάξουν έναν κόσμο έτσι όπως πρέπει να είναι.
Φέτος θέλω να σου ζητήσω κάτι μικρό... Και μεγάλο....
Ένα χρόνο ζωής ακόμα.
Περιποιηθήκαμε τις κερασιές και θέλω να τις δω να ανθίζουν ξανά.
Και το καλοκαίρι πηγαίνουμε με τα παιδιά στη θάλασσα και ανεβαίνουν πάνω
μου, κάνουν ότι είμαι φάλαινα!
Ο μεγάλος (ο Πετράκης) θα πάει πρώτη δημοτικού και θέλω να τον βοηθήσω
στην αρχή. Είναι πολύ έξυπνο παιδί, αλλά θέλει βοήθεια.
Ένα χρόνο ζωής ακόμα... Μπορείς;
Φιλικά, ο παππούς Πέτρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου