ΦΟΒΑΜΑΙ

Μαύρη νύχτα γύρω μας
μαύρη και η καρδιά μου
Με αγκαλιάζεις και λες σ' αγαπώ
και εγώ βλέπω τα πεινασμένα παιδιά
στην άκρη του δρόμου...
να απλώνουν το αδύναμο χεράκι τους
και το προσωπάκι τους να λάμπει
μισοσβησμένο αστεράκι στον ουρανό.
Βλέπω τα πρόσωπα των νεκρών στο πεδίο της μάχης
που με κοιτούν γεμάτα λύπη.
Και εσύ μου μιλάς για αγάπη
Βλέπω τα μάτια των νεκρών να λάμπουν μέσα στη νύχτα
σαν βόλια καυτά που μου ματώνουν την καρδιά
Γύρω μας το αίμα να κυλά καυτό
άνοιξαν των νεκρών οι τάφοι
κόκκινη η γη από το αίμα των αθώων που μας πνίγει
Και εσύ μου μιλάς για αγάπη.
Μού χαϊδεύεις τα μαλλιά σκύβεις και με φιλάς
είναι τα χείλη σου καυτά και εγώ κρυώνω.
Δεν την αντέχω του κόσμου την κακία
που το αίμα στις φλέβες μου παγώνει,
Και σου λέω... φοβάμαι.
Κρύβομαι στην ζεστή σου αγκαλιά
σαν πουλάκι στον βοριά,
Μου λες να μην κλαίω
Όμως πως να ξεχάσω; Πως να σ' αγαπώ;
Οι φωνές των πληγωμένων με ακολουθούν
και τα μάτια των πονεμένων με πληγώνουν
Ουρλιαχτό στα αφτιά μου ο πόνος τους.
Και εσύ μιλάς για αγάπη.