Στην σημερινή κρίση λένε,πως για την μή κατανόηση της όλης κατάστασης και την αντιμετώπιση της πολιτικής που έχει ακηθεί απο τους κυβερνώντες φέρει μεγάλη ευθύνη η ….Αριστερά. Πρώτη ερώτηση:H Aριστερά δέν φέρει ευθύνη που 40 χρόνια τα πολιτικά καθάρματα αλωνίζουνε σε αυτή τη γωνιά του κόσμου;
Τώρα τη θυμηθήκατε;
Για να κατανοήσουμε όμως την ευθύνη της αριστεράς θα πρέπει να απαντήσουμε στην δεύτερη ερώτηση:Υπάρχει Αριστερά στην Ελλάδα;
Άν θεωρήσουμε ώς Αριστερά τις δυνάμεις εκείνες που βρίσκονται δίπλα στον κόσμο και “πολεμούν”-έστω με το δικό τους τρόπο-το όλο σύστημα και όχι μονάχα τις “αντιλαϊκές πολιτικές”,τότε θα διαπιστώσουμε πως υπάρχουν κάποιες διάσπαρτες ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς οι οποίες έχουν μιά ελάχιστη σημασία σε σύγκριση πάντα με το μέγεθος της αποδοχής της συστημικής αριστεράς και έτσι όπως εκφράστηκε και εκφράζεται στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Άσχετα με το τί πιστεύει ο καθένας απο εμάς για την Αριστερά και κατα συνέπεια για την αριστερή πολιτική ή την αριστερή διακυβέρνηση,ένα πράγμα μπορούμε να ισχυριστούμε.
Πως στην Ελλάδα δέν υπάρχει καμία Αριστερά που να θέλει να αμφισβητήσει επι της ουσίας το όλο σύστημα και στην συνέχεια να επιτεθεί όχι μόνο στην ασκούμενη πολιτική,βρισκόμενη στην ευνοική και συστημική θέση της αντιπολίτευσης μέσα στο κοινοβούλιο,αλλά που θα συμμετέχει όχι σάν καθοδηγητής,αλλά σάν πραγματικός συναγωνιστής στους αγώνες και στις αγωνίες των πολιτών όσον αφορά το μέλλον της ζωής τους.
Και αυτό ισχύει καί για την οικονομική πολιτική,αλλά καί για τις σχέσεις ισονομίας και ισοτιμίας μεταξύ των πολιτών.
Ή μάλλον μπορούμε να ισχυριστούμε καλύτερα,πως αριστερά υπάρχει στην Ελλάδα αλλά απέχει παρασάγγας απο τις ψεύτικες προσδοκίες που εμφύτευσαν ή διαχειρίστηκαν έντεχνα οι ηγεσίες των υποτιθέμενων ριζοσπαστικών.
Άν θέλουμε όχι να καθοδηγηθούμε,απλά να αναζητήσουμε τις δυνάμεις εκείνες που θα συμβάλλουν μαζί με άλλες στην ανατροπή της παρούσας πολιτικοκοινωνικής κατάστασης είναι σίγουρο πως αυτές οι δυνάμεις,όπως και οι άλλες δέν θα βρεθούν στα έδρανα του κοινοβουλίου ή στις γκρούπες που καθοδηγούνται απο βιβλιαράκια και υπερασπίζονται την καθαρότητά τους μέσα απο άχρηστους και βλαβερούς διαχωρισμούς.
Αυτού του είδους οι αριστεροί και οι υπόλοιποι,επιτελούν ένα διπολικό έργο.Αφ’ενός οι μέν είναι άκρως συνδεδεμένοι με το σύστημα,πάνω στο οποίο δέν επιθυμούν ουσιαστικές αλλαγές αλλά κάποια μερεμέτια που θ’ανακουφίσουν τις λαϊκές μάζες οι οποίες θα συνεχίσουν να είναι παραδομένες στα αφεντικά και στους τυχoδιώκτες,αφ’ετέρου οι δέ αρέσκονται στο να βαυκαλίζονται μεταξύ τους για το ορθόν της επαναστατικής τους φιλοσοφίας ή διαλεκτικής αλλά επι της ουσίας,στρώνουν το χαλί για την επιβολή των σκληρότερων μέτρων και την διαιώνιση των απάνθρωπων συγκυβερνήσεων.
Δέν έχουν απλά ευθύνη,είναι ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ στην τραγωδία,γιατί τόσα χρόνια περίμεναν να ωριμάσουν οι συνθήκες.
Να μας πάρουν και τα σώβρακα οι τοκογλύφοι.
Να υποταχθούμε πλήρως στα αφεντικά.
Αλλά ο κόσμος,η πλειοψηφία,θέλει κόμματα και παρατάξεις.Θέλει άλλοι να αποφασίζουν για τον πολίτη.
Κάποιοι δήθεν διανοούμενοι και φωτισμένοι πολιτικοί ηγέτες είτε δεξιοί είτε αριστεροί.
Στην ουσία δέν κατέβηκαν ποτέ στον δρόμο δίπλα στον πολίτη και απέναντι απο το κοινοβούλιο της χολέρας.
Γι’αυτό και η επαναστατική ιντελιγκέντσια δέν προτείνει τίποτε το εναλλακτικό.
Δέν μιλάει για την αυτοδιαχείριση των τοπικών κοινωνιών.Ούτε για την εργατική διαχείριση των μέσων παραγωγής.Δυό βασικούς πυλώνες για την αναστήλωση του διαλυμένου κοινωνικού ιστού.Και δέν είναι φυσικά μόνον αυτά…
Περιμένουν τις εκλογές…Πότε οι εκλογές άλλαξαν κάτι;
Και με αυτό το σύστημα ο Βενιζέλος ήτανε ξεκάθαρος:Οι συγκυβερνήσεις τύπου σαμαροβενιζελοκουβέληδων θα ταλανίζουν την Ελλάδα για πολλά χρόνια ακόμη.
Γίνεται σαφές πως αυτή η αριστερά ούτε θέλει,ούτε μπορεί να βάλει τις βάσεις για μιά ριζική πολιτικοκοινωνική αλλαγή που χρειάζεται η κοινωνία,όχι μόνο σε επίπεδο θεσμών και οικονομίας αλλά και στην ίδια την βάση της κοινωνίας,στην σχέση του πολίτη με την εξουσία και στο δικαίωμα να αποφασίζει η κοινωνία και μόνο για τις τύχες της.
Θα πούμε εν τέλει πως η αριστερά ΔΕΝ λογίζεται και ΔΕΝ αναγνωρίζεται ώς ηγετική δύναμη και φορέας εξουσίας που θα οδηγήσει τις μάζες στην γη της επαγγελίας.Κάτι τέτοιο εκτός του ότι φαντάζει αδύνατο,είναι και καταχρηστικό.
Αυτό που θα ήταν χρήσιμο για την αριστερά -τουλάχιστον το κομμάτι εκείνο που επιθυμεί την ριζική και την επαναστατική αλλαγή με όρους αμιγώς εξεγερσιακούς-και τους ίδιους τους πολίτες,είναι να συνδράμουν στην οργάνωση των αντικαθεστωτικών πολιτών σε ένα μέτωπο ανατροπής όχι μόνο της παρούσης κυβέρνησης,αλλά και του απάνθρωπου καταχρηστικού συστήματος που βασίζεται η βασιλεία των απατεώνων πολιτικών και των λαμόγιων αριστοκρατών και νεόπλουτων.
Και αυτό δέν μπορεί να γίνει εντός του κοινοβουλίου,ούτε με χλιαρές διαμαρτυρίες και φανφάρες.
Οι συμφωνίες με τους κυβερνητικούς είναι συμμετοχή στο έγκλημα.Ή θα κατεβείτε στον δρόμο ή θα σας φάει ο δρόμος.
Δέν θέλουμε επαγγελματίες πολιτικούς.Θέλουμε εξεγερμένους πολίτες.
Δέν θέλουμε ασπιρίνες για τον καρκίνο.Θέλουμε την εξαφάνιση της αρρώστιας.
Η ισονομία,η Δημοκρατία,η αταξική κοινωνία και η ελευθερία δέν θα κερδηθούν στα έδρανα και στα γραφεία.
Η μάχη θα κριθεί στους δρόμους και στις γειτονιές.
ΑΝΩΝΥΜΟς & ΜΑΥΡΗ ΛΙΣΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου