Κατερίνα Γώγου -------------------- Στο μυαλό είναι ο Στόχος το νου σου ε;

Ένα πρωί θ ανοίξω την πόρτα
και θα βγω στους δρόμους
όπως και χτες.
Και δεν θα συλλογιέμαι παρά
ένα κομμάτι από τον πατέρα
κι ένα κομμάτι από τη θάλασσα
-αυτά που μ άφησαν-
και την πόλη. Την πόλη που τη σάπισαν.
Και τους φίλους μας που χάθηκαν.
Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα
ίσα ολόισα στη φωτιά
και θα μπω όπως και χτες
φωνάζοντας φασίστες!!
στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας πέτρες
μ ένα κόκκινο λάβαρο
ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο.
Θ ανοίξω την πόρτα
και είναι -όχι πως φοβάμαι-
μα να, θέλω να σου πω, πως δεν πρόλαβα
και πως εσύ πρέπει να μάθεις
να μην κατεβαίνεις στο δρόμο
χωρίς όπλα όπως εγώ
- γιατί εγώ δεν πρόλαβα-
γιατί τότε θα χαθείς όπως και εγώ
έτσι αόριστα
σπασμένη σε κομματάκια
από θάλασσα, χρόνια παιδικά
και κόκκινα λάβαρα.
Ένα πρωί θ ανοίξω την πόρτα
και θα χαθώ
με τ΄όνειρο της επανάστασης
μες την απέραντη μοναξιά
των δρόμων που θα καίγονται,
μες την απέραντη μοναξιά
των χάρτινων οδοφραγμάτων
με το χαρακτηρισμό -μην τους πιστέψεις!-
Προβοκάτορας.
Κατερίνα Γώγου
 ................................................................................

Θα ‘ρθει καιρός

που θ’ αλλάξουν τα πράγματα

να το θυμάσαι Μαρία

θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα

εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε

κρατώντας τη σκυτάλη

Μη βλέπεις εμένα μην κλαις

εσύ είσαι η ελπίδα

Άκου, θα ‘ρθει καιρός

που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς

δεν θα βγαίνουν στην τύχη,

δεν θα υπάρχουν πόρτες κλειστές

με γερμένους απ’ έξω

και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε,

δε θα ‘μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.

Οι άνθρωποι, σκέψου,

θα μιλάνε με χρώματα

κι άλλοι με νότες

να φυλάξεις μοναχά σε μια μεγάλη φιάλη με νερό

λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές:

απροσάρμοστοι, καταπίεση,

μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμός

για το μάθημα της Ιστορίας.

Είναι Μαρία, δε θέλω να λέω ψέματα,

δύσκολοι καιροί και θα’ ρθουνε κι άλλοι

δε ξέρω, μην περιμένεις κι από μένα πολλά

τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω

κι απ’ όσα διάβασα ένα κράτησα καλά

Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος

Θα την αλλάξουμε τη ζωή…

παρ’ όλα αυτά Μαρία

(Κατερίνα Γώγου)

..................................................................................................................................