Η πρώτη γυναίκα που πέρασε τους φράκτες της Μελίγια είναι μόλις 16 χρόνων
Της Χριστίνας Πάντζου
Δεν είχε τίποτα να χάσει ούτε τίποτα να φοβηθεί. Απτόητη, η 16χρονη Μιρέιγ (φωτογραφία) επιχείρησε ξανά και ξανά να περάσει το σύμπλεγμα των τριών φρακτών, ύψους έξι μέτρων, που χωρίζει το Μαρόκο από την ισπανική πόλη της Μελίγια. Την τρίτη φορά στην προσπάθειά της έσπασε την κνήμη της. Την τέταρτη, στα τέλη Φεβρουαρίου, πέταξε τις πατερίτσες, πήδηξε μαζί με άλλους 200 απελπισμένους Αφρικανούς και κατάφερε να γίνει η πρώτη γυναίκα που πέρασε τους φράκτες. Πάτησε τη γη των ονείρων της με συγκρατημένο χαμόγελο ενώ δεχόταν τις πρώτες βοήθειες για τα βαθιά κοψίματα που έφερε στα πόδια της από το συρματόπλεγμα με τις κοφτερές λεπίδες που περιβάλει το «τείχος»: εκεί όπου σε κάθε απόπειρα μένουν καρφωμένα -αδιάψευστη μαρτυρία της απόγνωσης- παπούτσια, σακίδια, κομμάτια ρούχων και ανθρώπινες σάρκες.
Εφυγε μαζί με τον μικρό της αδελφό από τη χώρα της πριν από ένα χρόνο. Της πήρε χιλιάδες χιλιόμετρα δρόμου, εννέα μήνες αναμονή στον λόφο Γκουρουγκού, που περιβάλλει τη Μελίγια, και πολλά βάσανα χαραγμένα στο σώμα και την ψυχή της για να φτάσει στον «παράδεισό» της. Κανείς δεν ξέρει τι πέρασε στη διαδρομή ή όσο έμεινε στον λόφο. Ο ιησουίτης ιερέας Εστέμπαν Βελάσκεθ, που συντρέχει τους επίδοξους μετανάστες οι οποίοι βρίσκουν καταφύγιο στο Γκουρουγκού, μιλά για ένα «ξεχωριστό παιδί. Ντροπαλή και εσωστρεφής. Δύσκολα κερδίζεις την εμπιστοσύνη της… με
http://mavrhlista.wordpress.com/
Της Χριστίνας Πάντζου
Δεν είχε τίποτα να χάσει ούτε τίποτα να φοβηθεί. Απτόητη, η 16χρονη Μιρέιγ (φωτογραφία) επιχείρησε ξανά και ξανά να περάσει το σύμπλεγμα των τριών φρακτών, ύψους έξι μέτρων, που χωρίζει το Μαρόκο από την ισπανική πόλη της Μελίγια. Την τρίτη φορά στην προσπάθειά της έσπασε την κνήμη της. Την τέταρτη, στα τέλη Φεβρουαρίου, πέταξε τις πατερίτσες, πήδηξε μαζί με άλλους 200 απελπισμένους Αφρικανούς και κατάφερε να γίνει η πρώτη γυναίκα που πέρασε τους φράκτες. Πάτησε τη γη των ονείρων της με συγκρατημένο χαμόγελο ενώ δεχόταν τις πρώτες βοήθειες για τα βαθιά κοψίματα που έφερε στα πόδια της από το συρματόπλεγμα με τις κοφτερές λεπίδες που περιβάλει το «τείχος»: εκεί όπου σε κάθε απόπειρα μένουν καρφωμένα -αδιάψευστη μαρτυρία της απόγνωσης- παπούτσια, σακίδια, κομμάτια ρούχων και ανθρώπινες σάρκες.
Εφυγε μαζί με τον μικρό της αδελφό από τη χώρα της πριν από ένα χρόνο. Της πήρε χιλιάδες χιλιόμετρα δρόμου, εννέα μήνες αναμονή στον λόφο Γκουρουγκού, που περιβάλλει τη Μελίγια, και πολλά βάσανα χαραγμένα στο σώμα και την ψυχή της για να φτάσει στον «παράδεισό» της. Κανείς δεν ξέρει τι πέρασε στη διαδρομή ή όσο έμεινε στον λόφο. Ο ιησουίτης ιερέας Εστέμπαν Βελάσκεθ, που συντρέχει τους επίδοξους μετανάστες οι οποίοι βρίσκουν καταφύγιο στο Γκουρουγκού, μιλά για ένα «ξεχωριστό παιδί. Ντροπαλή και εσωστρεφής. Δύσκολα κερδίζεις την εμπιστοσύνη της… με
http://mavrhlista.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου