ΑΠΟ
celin
Αναμφισβητητα, η χθεσινη δολοφονια του 77χρονου απο τον Παπαδημο, τον
Σαμαρα, τον Βενιζελο και λοιπα κτηνη, εχει προξενησει ακομα περισσοτερη
οργη και θλιψη στους Ελληνες πολιτες.
Αυτα που λεγονται και γραφονται απο τον κοσμο, στους δρομους, στις
γειτονιες και στο διαδικτυο, ειναι πλημμυρισμενα απο τυφλο θυμο, σχεδον
λυσσα απεναντι στους κρατουντες.
Σε αυτες τις δυσκολες στιγμες, οφειλω να καταθεσω τη γνωμη μου,
με την ευχη να εισακουστω απο οσο το δυνατον περισσοτερους.
Μy fellow citizens, μην αφηνετε ολα αυτα τα αρνητικα συναισθηματα να σας
αποκτησουν, να σας αναλωσουν και να σας δηλητηριασουν τη ψυχη. Τωρα,
περισσοτερο απο καθε αλλη φορα, επιβαλλεται να πρυτανευσει η ψυχραιμια. Η
ορθη κριση. Η Λογικη.
Ξεριζωστε απο το μυαλο σας αυτο που σκεφτεστε, το οποιο δεν ειναι παρα η
τιμωρια με καθε μεσο και τροπο, των δολοφονων οχι μονο του ατυχου
γεροντα, αλλα και εσας των ιδιων.
Δε πρεπει, ειναι κακο,
τζιζ.
Και τι θα κερδισουμε με κρεμαλες, με βια, με αιμα, με θανατο;
Η βια φερνει βια και οι θανατοι φερνουν κι αλλους θανατους.
Πως να εξεγερθουμε οταν παραμονευουν τοσοι προβοκατορες αναμεσα μας,
πως να βρουμε το δικιο μας οταν δε μας ευνοουν οι συσχετισμοι στην κοινωνια,
γιατι να βαψουμε τα χερια μας με αιμα οταν μπορουμε να χρησιμοποιησουμε
τοσους εναλλακτικους τροπους, τοσους εναλλακτικους δρομους,
δε πρεπει να τους συζητησουμε; Να τα βρουμε πρωτα μεταξυ μας;
Να βεβαιωθουμε οτι θελουν και οι 99 στους 100 πρωτα την ανατροπη του Καθεστωτος,
κι υστερα να την επιχειρησουμε;
(Τον εναν αλλωστε ,εμεις οι υπολοιποι μπορουμε να τον κανουμε ανετα καλα!)
Αλλωστε ερχονται κι εκλογες,
που αλλου θα εκφραστει καλυτερα η λαικη βουληση;
Ιδια θα ειναι τα πραγματα αν το κομμα που προτιμουμε παρει διψηφιο ποσοστο;
Ξερετε τι χαμος εχει να γινει μετα στη Βουλη;
Οκ, θα περνανε προφανως τα λαοκτονα μετρα, ομως θα τα ακουνε πρωτα γερα απο τους δικους μας!!
Θα βγαινουνε μετα και στα καναλια και θα διαμαρτυρονται πολυ εντονοτερα,
και να μη ξεχναμε οτι, συμμετεχοντας στις πορειες, τρωγωντας ξυλο και χημικα απο τα γουρουνια,
περιμενοντας τις εθνικες επετειους για να κραξουμε τον Παπουλια,
κανοντας ολα αυτα, στελνουμε ενα ηχηρο μηνυμα αποδοκιμασιας στο Καθεστως,
και ειναι προφανες οτι το Καθεστως λαμβανει σοβαρα αυτα τα μηνυματα,
κλονιζεται συθεμελα,
στην αστικη μας δημοκρατια, εχουμε τοσους τροπους να εκφρασουμε τη δυσαρεσκεια μας,
και αυτοι εκει πανω, μπορει να φαινεται οτι μας γραφουν στα αρχιδια τους,
ομως μεσα τους, τους τρωει το σαρακι και δε μπορουν να κοιμηθουν τα βραδια,
εγω στοιχηματιζω για αυτο.
Θα τους κανουμε λοιπον να πεθανουν απο τις τυψεις τους!
Αλλα, τωρα που το σκεφτομαι, να πεθαινουν γιατι;
Ποιος;
Να πεθανει ο ματατζης; Γιατι; Εντολες δεν εκτελει ο ανθρωπος; Παιδι του λαου δεν ειναι κι αυτος;
Για ελα στη θεση του. Τι να κανει; Να πεταξει την ασπιδα και το γκλομπ;
Να παψει να σκοτωνει με καρκινογονα χημικα, νεους, γερους, παιδια; Και
μετα ποιος θα πληρωσει τους λογαριασμους του;
Νομιζεις οτι αυτουνου του αρεσει αυτο που κανει;
Ενταξει, καποιοι μπορει να καβλωνουν δερνοντας, γιατι αλλιως δε μπορουν να καβλωσουν,
ασε που δυσκολα μπορεις να βρεις και γυναικα οταν εισαι σαν αυτους,
επομενως καποιο τροπο για να ηδονιζονται πρεπει να βρουν κι αυτοι.
Αλλα, δε πρεπει να γενικευουμε. Καποιοι θα νιωθουν αβολα, καποιοι θα υποφερουν απο τις τυψεις.
Να υποφερουν, οκ, αλλα οχι και να πεθανουν απο τις τυψεις!
Και ποιοι θα μας σωζουν μετα απο τους εγκληματιες και τους κακοποιους;
Οπως το κανουν τωρα;
Ποιος λοιπον να πεθανει απο τις τυψεις; Ο ανωτατος δικαστικος που
τουμπεκιαζεται, καταπαταει εστω αυτο το αστικο Συνταγμα κι εχει γινει
θεραπαινιδα των δωσιλογων;
Ε, οχι! Λιγος σεβασμος στους θεσμους! Αν τα γκρεμισουμε ολα, μετα τι θα
μεινει ορθιο την επομενη μερα; Νομιζετε οτι αυτοι δεν υποφερουν; Δε
νιωθουν τυψεις, που ενας ολοκληρος λαος που τους εμπιστευοταν τυφλα,
πεθαινει καθε μερα μπροστα στα ματια τους;
Ομως, τι να κανουν; Να παραιτηθουν; Και ποιος θα πληρωνει το νοικι; Δεν εχουν οικογενειες αυτοι;
Αλλωστε, αυτοι υπεγραψαν τα Μνημονια; Αυτοι φεραν τη καταστροφη;
Νομιζετε οτι υπαρχει θεσμικο περιθωριο για να δρασουν; Αλυσοδεμενα χερια
εχουν απο τους κακους πολιτικους! Και να θελαν να αντιδρασουν, δε
μπορουν,
το μονο που θα μπορουσαν να κανουν, ειναι να παραιτηθει συσσωμο το Δικαστικο Σωμα.
Και μετα ποιος θα δικαζει; Ποιος θα κλεινει φυλακη τους εγκληματιες;
Χαος κι Αναρχια, αυτο ειναι το οραμα σας για το Αυριο;
Αλλα, μιας που φτασαμε στους πολιτικους,
νομιζετε οτι αυτοι φταινε; πχ, ο απλος Βουλευτης, που του φερνουν μεσα
σε μια νυχτα να διαβασει και να ψηφισει ενα Μνημονιο εκατονταδων
σελιδων, τι θα μπορουσε να κανει; Να παραιτηθει;
Και τι θα κερδιζαμε; Αν οι βουλευτες με ευαισθησια παραιτουνταν, μετα θα μεναν οι αναισθητοι,
και νομιζω οτι τα πραγματα θα ηταν πολυ χειροτερα τοτε.
Πρεπει να μενουν εκει στη Βουλη, να πολεμαν για τα λαικα συμφεροντα, να πολεμουν το Συστημα
εκ των εσω. Να προσπαθουν να σωσουν οτι μπορει να σωθει. Οι εντολες βεβαια ερχονται απο ψηλα κι αυτοι απλα υπακουνε,
ομως εχει διαφορα να υπακους εχοντας τυψεις απο το να υπακους οντας αδιστακτος.
Τι διαφορα εχει;
Δε ξερω, αλλα εγω νιωθω πολυ περισσοτερο ασφαλης οταν ο βουλευτης
ψηφιζει με πονο αυτο που με σκοτωνει, παρα οταν το ψηφιζει in cold
blood!
Θελετε να παμε και στους Υπουργους; Στους Πρωθυπουργους; Ας παμε!
Κι αυτοι εντολες δεν εκτελουν απο τα ντοπια και ξενα θεσμικα κι εξωθεσμικα κεντρα;
Ο Καραμανλης δε πηγε να αντισταθει και λενε στα περιοδικα οτι απειλησαν μεχρι και τη ζωη του;
Δηλαδη, τι θελατε να κανει; Να παει κοντρα; Εσυ στη θεση του, θα
πηγαινες αν ηξερες οτι στη περιπτωση που θα το βουλωσεις, θα περασεις τη
ζωη σου ζωη και κοτα,
με τη περιουσια που εβγαλες με τον ιδρωτα σου;
Αμ, ο Παπανδρεου; Δεν επρεπε να υπηρετησει τη Μαμα-Πατριδα; Τι μπορουσε
να κανει στον παγκοσμιο νομισματικο πολεμο που ξεσπασε απο το πουθενα;
Αυτος τον προκαλεσε; Μηπως ειχε καμια ορεξη νομιζετε να τον βριζουν και
να τον καταριουνται 10.000.000 Ελληνες απο το πρωι ως το βραδυ; Κι αν
αυτος αρνιοταν να εκτελεσει οσα τον προσταξαν, νομιζετε οτι αυτα δε θα
γινονταν;
Νομιζετε οτι ηταν στο χερι του να τα αποτρεψει;
Πως μπορει ενας ανθρωπος να τα βαλει με το παγκοσμιο Συστημα; Με
αποφασεις που λαμβανονται σε κλειστους κυκλους απο λιγους κι επηρεαζουν
τις τυχες δισεκατομμυριων ανθρωπων;
Με τις ενδοιμπεριαλιστικες συγκρουσεις και τη μικρη μας χωρα-βατραχακι,
ετοιμη να πατηθει απο τα βουβαλια που συγκρουονται;
Κρεμαλα, γιατι κρεμαλα; Και τι θα καταλαβουμε; Μηπως θα ερθει πισω το χαμενο μας 2009;
Εξεγερση, γιατι εξεγερση; Για να δωσουμε τη χαρα στους παντοδυναμους
προβοκατορες να δωσουν με τη σειρα τους αυτοι το εναυσμα για να μη
γινουν εκλογες και να καταλυθει η Δημοκρατια;
ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ Η ΛΑΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ;
Βια, γιατι βια; Σε ποιους; Σε ολους αυτους, που οπως απεδειξα παραπανω, ουσιαστικα δε φταινε;
Σε ποιους βια; Στους Κεφαλαιοκρατες; Στα σιχαματα που μας δινουν δουλεια; Και ποιος θα μας δινει δουλεια μετα;
Αιμα, γιατι αιμα; Τι ειμαστε, βρυκολακες; Οχι, δε θα γινουμε σα τα μουτρα τους.
Ηθικα, ειμαστε κερδισμενοι. Οταν πεσει η πρωτη σφαιρα, θα χασουμε το δικιο μας.
Οταν πεσει η πρωτη φωτια, θα βγουν οι προβοκατορες.
Οταν πεσει ο πρωτος απο αυτους, θα εφαρμοσουν το αρθρο 48 του Συνταγματος.
Ηθικα, εχουμε ηδη νικησει. Ηθικα, ειμαστε δικαιωμενοι.
Κανεις δεν ειναι ενοχος, ειμαστε ολοι αθωοι.
Ειμαστε ολοι αθωοι και οι αθωοι πηγαινουν ολοι στον Παραδεισο.
Στην επομενη ζωη,
θα δικαιωθουμε.
Ας περιμενουμε λιγο ακομα.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Στην επομενη ζωη, θα βρουμε τον Δημητρη Χριστουλα, κι αφου τον αγκαλιασουμε και του χαιδεψουμε τα χερια και το μετωπο,
θα του ζητησουμε τον λογο για αυτο που εκανε.
Θα του παραπονεθουμε γιατι μας εκανε να νιωσουμε τετοια αηδια και
σιχαμαρα για ολους και για ολα, για κομματα, για τους αλλους, για τους
ιδιους μας τους εαυτους.
Θα του παραπονεθουμε γιατι μας ξυπνησε απο τον υπνο των
νεκροζωντανων, κι ενω νομιζαμε οτι ειχαμε πεθανει, ο θανατος του μας
εδωσε ζωη, μας εκανε να νιωσουμε ξανα οργη, και θλιψη,
και μισος και λυσσα και συμπονοια.
Θα του παραπονεθουμε γιατι τωρα που ξυπνησαμε, ποναμε, ενω πριν ειχαμε αναισθητοποιηθει
κι ολα περνουσαν γυρω μας τοσο γρηγορα που δεν τα καταλαβαιναμε.
Θα του παραπονεθουμε γιατι καταφερε να κανει επιτελους τον χρονο να παγωσει.
Αθηνα, πλατεια Συνταγματος, 4 Απριλιου 2012,
χθες στις 10 το πρωι, ηταν οντως 10 το πρωι, ηταν 10 το πρωι και κοιταξαμε τα ρολογια μας για πρωτη φορα μετα απο μηνες,
που δε ξεραμε, τι ωρα ειναι, τι μερα ειναι, τι ετος ειναι, ποτε ξυπναμε και ποτε κοιμομαστε.
Και κοιταζοντας ξανα τα ρολογια μας, καταλαβαινουμε οτι
δε ξερουμε ποτε θα ειναι, αν θα ειναι αυριο, μεθαυριο η σε ενα μηνα, η σε ενα χρονο η κι αργοτερα,
δε ξερουμε ποσοι θα ειναι, αν θα ειναι ενας, δυο, δεκα η εκατονταδες,
δε ξερουμε ποσοι θα ειμαστε εμεις, ενας δυο η χιλιαδες,
δε ξερουμε πως θα ειναι, τι θα μας χτυπησει ακομα δυνατοτερα,
τι θα επιχειρησει να μας ξεκανει,
ποιο χημικο,
ποιος Νομος,
ποια αποφαση τους,
αλλα οσο δυνατα κι αν μας χτυπησει, εμεις θα το χτυπησουμε δυνατοτερα.
Το μισος μας χαλυβδωνει και η λυσσα μας ατσαλωνει.
Το μισος θα μπει στη θαλαμη και η θαλαμη θα εκπυρσοκροτησει μακρυα απο το κεφαλι μας.
Λιγο παραδιπλα απο εκει που εκπυρσοκροτησε χθες.
Τα λεμε, μπαστάρδια.
