Μια συνηθισμένη ελληνική μέρα…Ήλιος να λάμπει “επιί δικαίων και αδίκων” και ουρανός γαλανός…
Απεργίες δεν είχαν ανακοινωθεί – ούτε ΓΣΕΕ, ούτε ΑΔΕΔΥ, ούτε ταξιτζήδες –
όμως ελάχιστα τα λεωφορεία στους δρόμους – και τα τραίνα δεν ξεκίνησαν
κάν…
Κανείς για να μαζέψει τα σκουπίδια ή να ρυθμίσει την “κυκλοφορία” στους
δρόμους – οι οποίοι παρεπιπτόντως ήταν άδειοι ακόμα κι από μηχανάκια….
Στα σχολεία ελάχιστοι οι δάσκαλοι, ελάχιστοι κι οι μαθητές – και στα
υπουργεία και λοιπές υπηρεσίες, οι υπάλληλοι που παρουσιάστηκαν με το
ζόρι έφταναν για να στηθεί μια ομάδα βόλεϋ…
Στα σούπερ μάρκετ, οι διευθυντές αναγκάστηκαν ν’ ανοίξουν μόνοι τους το
μαγαζί…Δεν είχαν φανεί ούτε οι τμηματάρχες – κι οι πελάτες…μετρημένοι
στα δάχτυλα…
Στις τράπεζες, εκτός απο κατι βαρύγδουπα στελέχη δεν πάτησε κουνούπι –
ούτε καν για πληρωμές, καταθέσεις, αναλήψεις και λοιπές συναλλαγές…Η
μεγάλη εκπληξη ήρθε από ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ και πετρέλαια…Οχι μονο οι
λιγοστοί υπάλληλοι που χτύπησαν κάρτα αλλά κυρίως : το ποσοστό της
κατανάλωσης που ήταν σχεδόν μηδενικό…Τα μηχανάκια, έδειξαν πως από τις
πρώτες πρωϊνές ώρες η κατανάλωση είχε μειωθεί περίπου 80% στο ρεύμα,
στο νερό και στά τηλεφωνήματα… Βενζίνη και πετρέλαιο δεν έβαλε ούτε
ένας…
Στο αεροδρόμιο…το απόλυτο χάος…Λόγω ελλείψεως πύργου ελέγχου και προσωπικού γενικότερα…
Η “άλλη” έκπληξη τα νοσοκομεία – ιδιωτικά, δημόσια και ΙΚΑ… Δεν λείπαν
μόνο γιατροί και νοσοκόμες, λείπανε κι οι ασθενείς – που αποφάσισαν να
πάνε σπίτι τους να δούνε την υγειά τους… Κάπου κατά το μεσημέρι άρχισαν
να καταλαβαίνουν οι υπουργοί κι οι βουλευτές πως κάτι περίεργο
συμβαίνει… Οι αστυνομικοί της φρουρας τους είχαν μειωθεί στο ένα τρίτο,
το ίδιο και τα ΜΑΤ γύρω από την Βουλή… ΄Ολοι νόμιζαν πως πρόκειται για
γενική απεργία – όσο κι αν οι συνδικαλιστές ορκίζονταν πως δεν είχαν
ορίσει τίποτα για κείνη τη μέρα…
Τα κανάλια δεν μπορούσαν να μεταδώσουν και πολλά – οι
μικροδημοσιογράφοι, οι ρεπόρτερ, τα συνεργεία κι όλοι όσοι ετοίμαζουν
τις μεταδόσεις, απλώς δεν είχαν πάει…Οι διάφοροι “σταρ” των ειδήσεων
προσπαθούσαν να βρουν μια άκρη με τηλεφωνήματα και mails – όμως… κανείς
δεν ήξερε τι συνέβαινε…Ακόμα και στο facebook ελάχιστοι άνοιγαν τις
σελίδες τους…
Παντού η ίδια ερώτηση : ” τι γίνεται βρε παιδιά…;;;” – και μόνο κάτι
σκόρπιες απαντήσεις στο facebook του τύπου…”δεν ξερω..εγώ απλά αποφάσισα
να μείνω σήμερα σπίτι…”
