Δεν είναι αναλγησία, είναι απλά δολοφονία.

Τετάρτη, 28 Νοεμβρίου 2012

Αντίκρυσα τα πρόσωπά τους για πρώτη φορά τον Μάρτη, λίγο πριν το Πάσχα (βλέπε εδώ). Πρόσωπα πλημμυρισμένα από ελπίδα. Και λίγες στιγμές, μετά, τα είδα να λάμπουν, τις ψυχές τους να ζούν μιαν άλλη Ανάσταση από το σκοτάδι 7 μηνών που τους είχε η ΔΕΗ επιβάλλει.

Κι' αντίκρυσα και χθές αυτά τα μάτια. Ούτε ελπίδα, ούτε καρτέρεμα. Ίσως νάξεραν πως ήταν  ψεύτικες -και ήταν τελικά- οι υποσχέσεις μου πως το σκοτάδι που επανήλθε, θα εξοστρακισθεί και πάλι από το μικρό τους σπιτικό. Η ΔΕΗ και ο εργολάβος-εκτελεστής των δολοφονικών της εντολών είχαν φροντίσει στο ακέραιο να εξοστρακισθεί δια παντός το φώς από τις καρδιές τους, αφαιρώντας τον μετρητή. 

Πελάτης Κ.Μ Delete, τώρα το λόγο έχουν τα δικαστήρια, 
για την είσπραξη των οφειλομένων.

Πελάτης τα δυό παιδάκια και μια μάνα. Εγκαταλελειμμένοι όλοι από κάθε θεό και άνθρωπο, από κάθε αύρα ανθρωπιάς. Δεν είναι η εποχή τους, σκέφτηκα. Όπως δεν είναι η εποχή όλων των κατετρεγμένων. Όπως δεν είναι η εποχή των παιδιών των Ρομά στον Δενδροπόταμο της Μενεμένης, όπου πριν λίγες μέρες η ΔΕΗ με τη συνδρομή όλων των χερσαίων δυνάμεων καταστολής εκήρυξε τον πόλεμο στο φώς τους, στη ζωή τους, κόβοντας το ρεύμα από σπίτια και σχολείο (βλέπε εδώ).

Εγκαταλελειμμένοι και όχι μόνο. Εμπαιζόμενοι από γείτονες, εκκλησία, Δήμο, υπηρεσίες πρόνοιας. Εμπαιζόμενη η μάνα που μες στην ανημποριά της ψάχνει να κρεμαστεί από κάθε υπόσχεση. Μα σαν θάλθει η ώρα της πράξης της ζητάνε το ακατόρθωτο: να αποδείξει πάλι και πάλι μιαν ανημποριά εξόφθαλμη. Και γίνεται τότε αυτή η ανημποριά ύβρις στην ψυχή των παιδιών.

*****

Δεν είστε αδιάφοροι, δεν είστε ανάλγητοι, είστε δολοφόνοι κύριοι της ΔΕΗ, κύριοι γείτονες, κύριοι λοιποί σταυροφόροι της ελεημοσύνης. Γιατί στο όνομα κάποιας οφειλής, στο όνομα ενός μνημονίου τελικά δολοφονείτε τις ψυχές των παιδιών. Γιατί στο όνομα μιας καθώς πρέπει βίωσης τσακίζετε ζωές, δείχνετε στα παιδιά με το δάκτυλο τον δρόμο προς τον Καιάδα.

Ακούτε Συνήγορε του Πολίτη ; Συνήγορε του Καταναλωτή ; Συνήγορε του Παιδιού ; Δεν ζητάμε ελεημοσύνη. Απλά τη Δικαιοσύνη απαιτούμε. Και όχι τη δικαιοσύνη των καιρών. Αυτή η τριμελής οικογένεια (μητέρα άνεργη και δύο παιδιά μικρά, εκ των οποίων το ένα βαριά άρρωστο με χρόνια πάθηση) δικαιούται το μέγιστο μερίδιο της Δικαιοσύνης που ορίζουν η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη. Και κυρίως δικαιούνται να δούν τα πρόσωπα των δολοφόνων της στο εδώλιο.

θαν.

σημείωση: θα ήταν χρήσιμο αυτό το κείμενο να γίνει αφορμή μιας πλατειάς κινητοποίησης ενάντια στο έγκλημα που διεπράχθη προχθές από τη ΔΕΗ. Επομένως καλό θα ήταν να κοινοποιηθεί όσο γίνεται περισσότερο. 

Ευχαριστούμε.

 

 http://dikaex.blogspot.gr/

SOS! ΜΚΟ παντού

μεσω Το Γρεκι

Τίποτα δεν αλλάζει! Oλα όπως πριν από την εκδήλωση της κρίσης λειτουργούν! Aκόμα κι αυτές oι ελάχιστες υποσχέσεις του κ. Σαμαρά για τα ελάσσονα, όπως ότι θα βάλει μαχαίρι στη χρηματοδότηση των άθλιων από τις ΜΚΟ κατά καπνού πήγαν.

Ατάραχες και διευρύνοντας τους ορίζοντές τους για μπίζνες συνεχίζουν αυτές οι μη κρατικές με κρατική χρηματοδότηση οργανώσεις.

Σε νέο πεδίο δόξης λαμπρόν ενδιατρίβουν - στην εμπορία ανθρώπων.

Στο δουλεμπόριο εργατικής δύναμης.

Σαν δηλητηριώδη μανιτάρια εμφανίζονται στις επαρχίες και...

την πρωτεύουσα ΜΚΟ που διαχειρίζονται θέσεις εργασίας με συμβάσεις τρίμηνες, πεντάμηνες, αμοιβές επιπέδου Βουλγαρίας, οι οργανώσεις αυτές «προσλαμβάνουν» κι « ενοικιάζουν» εργατική δύναμη, συντηρώντας απ’ την πίσω πόρτα το πελατειακό κράτος.

Δουλέμποροι που προσφέρουν «εκδούλευση» σε απελπισμένους, που προσφέρουν τη σκλαβιά ως δώρο.

Με επαγγελματικά στελέχη οι ίδιες, χρυσοκάνθαρους που ψωμίζονται απ’ το εμπόριο της φτώχειας, μιαρά τρωκτικά που έχουν βολευτεί στον καθώς πρέπει κόσμο του «εκσυγχρονισμού» και το παίζουν ευαίσθητοι, ευαισθητοποιημένοι, αριστεροί και προοδευτικοί.

Οι ευθύνες της Αριστεράς πλην ΚΚΕ ή για να το πω αλλοιώς και να είμαι κατά το δυνατόν δίκαιος, οι ευθύνες των καθεστωτικών τε και των πονηρών που ενδημούν στην Αριστερά, για την εμφάνιση και την άνδρωση των ΜΚΟ είναι τερατώδεις.

«Εκσυγχρονιστικό» φρούτο (δηλητηριώδες) οι ΜΚΟ, όπως και οι Ανεξάρτητες Αρχές, βρήκαν υποστήριξη σε αυτό το μέρος της Αριστεράς. Με το αζημίωτο. Αρκετοί, κατά τα άλλα αριστεροί, μπήκαν στο κόλπο κι άρχισαν να ροκανίζουν τον κρατικό κορβανά για απίθανους λόγους! Απ’ την κατασκευή κανώ για νυχτοπεταλούδες έως για την αποκατάσταση της ψυχικής υγείας των ψυχανθών.

Οι ΜΚΟ όχι μόνον εκμαύλισαν κόσμο, αλλά έχουν διαβρώσει και τους θεσμούς. Τις βρίσκεις παντού. Από την Εκκλησία έως τον ΣΥΡΙΖΑ.

Παρ’ ότι ο ρόλος τους έχει αποκαλυφθεί, παρ’ ότι έχει πέσει κράξιμο, το γλέντι συνεχίζεται.

Υπάρχουν Ειδικοί του Είδους που σκαρφίζονται, όλο και νέα κόλπα.

Για παράδειγμα, μαθαίνω κι ελπίζω λάθος να μαθαίνω, ότι στον ΣΥΡΙΖΑ την ανάγκη να δημιουργηθούν δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης, ορισμένοι προσπαθούν να την περάσουν μέσω της δημιουργίας ειδικών ΜΚΟ.

Δηλαδή, κοινωνικά παντοπωλεία ή φαρμακεία ή άλλες μορφές κοινωνικής αλληλεγγύης αντί να ανατεθούν σε εθελοντές με διαφανείς και διαρκώς ελεγχόμενες διαδικασίες να ανατεθούν σε ΜΚΟ σαν αυτές που τώρα ψωμίζονται εμπορευόμενες την ανεργία, όπως παλιότερα εμπορεύτηκαν (και εξακολουθούν να εμπορεύονται) το μεταναστευτικό ή άλλα ευαίσθητα θέματα.

Εν τοιαύτη περιπτώσει, γιατί αυτοί οι πονηροί δεν αναθέτουν το ευγενές αυτό έργο κατ’ ευθείαν στον κ. Τζωρτζ Σώρος (όπως του ανέθεσαν παλιότερα ορισμένοι απ’ αυτούς και τον τρόπο διδασκαλίας της ιστορίας στα σχολεία). Αλλωστε, απ’ ό,τι μαθαίνω και μαθαίνω καλώς ο κ. Τζωρτζ Σώρος, αφού αλάλιασε κι αυτός στο μέτρο των δυνάμεών του τη χώρα μας, τώρα στέλνει εδώ αντιπροσώπους του για να στήσει και αυτός... δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης, ω γιες, μερικές ακόμα ΜΚΟ για να έχει κι αυτός μια χειραγωγική πρόσβαση στη φτώχεια.

  

Αυτή η μαύρη κωμωδία με τις ΜΚΟ και τη σχέση ορισμένων αριστερών μαζί τους (δικιά τους υπόθεση, αλλά όχι στο όνομα κομμάτων της Αριστεράς) πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται να κυβερνήσει βγάζοντας τον λαό στο προσκήνιο - οι ΜΚΟ μανιπουλάρουν προβλήματα (ή μπούρδες) με κερδώο για τις ίδιες τρόπο, δεν είναι λαός, απομυζούν απ’ το υστέρημα του λαού.

Οι τρόποι διακυβέρνησης του «εκσυγχρονισμού» (ανάμεσά τους και οι ΜΚΟ) δεν μπορεί να «ακολουθήσουν» ως μαύρη προίκα την Αριστερά και τον νέο τρόπο διακυβέρνησης - εκτός κι αν κάτι τέτοιο εννοούσε η κυρία Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου με το άρθρο της στην «Αυγή», ότι δηλαδή θα αλλάξει η καταισχύνη τα ρούχα της και θα τα φορέσει αλλοιώς.

  

Ξέρω ότι οι αράδες αυτές είναι αδύναμες μπροστά στη δυναμική παγιωμένων καταστάσεων και πρακτικών, όχι μόνον της εξουσίας αλλά κι αρκετών «αντιεξουσιαστών» τύπου Γιωργάκη, ΜΚΟ λαθρεμπόρων μεταναστών κι άλλων «ανεπαισθήτως» σιτιζόμενων απ’ τον κρατικό κορβανά.

Ξέρω επίσης ότι οι αράδες αυτές είναι αδύναμες μπροστά στη δυναμική αρκετών αριστερών στα ΜΜΕ και τα ΑΕΙ, που έχουν επί μακρόν υπάρξει θεράποντες σχέσεων ειδικού τύπου με τις δικομματικές κυβερνήσεις - σχέσεις «απενοχοποιημένες», στην πραγματικότητα αμοραλιστικές και κυνικές.

  

Ξέρω τέλος ότι, χρόνια τώρα, μπροστά στους εν είδει «στοάς» δικτυωμένους αυτούς καλούς ανθρώπους, «γνωρίζω την ήττα» καθώς λένε οι συνάδελφοι αθλητικογράφοι. Ε, και;

  

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνήσει βγάζοντας τον λαό στο προσκήνιο και διαμορφώνοντας θεσμούς που θα τον κρατήσουν εκεί, όλα αυτά και άλλα πολλά θα καθαρθούν.

Αυτό άλλωστε είναι ένα απ’ τα στοιχήματα μιας αριστερής διακυβέρνησης - ο επαναπροσδιορισμός της ίδιας της Αριστεράς, εν σχέσει με παθολογίες που αναπτύχθηκαν στις τάξεις της ακριβώς λόγω της απόστασης μιας ελίτ (τρομάρα της) απ’ τον λαό.

Οψόμεθα...

ΥΓ.: Ξαναχτυπά ο πολυπράγμων Μπενύτο και κάνει χρυσό δώρο στη Χρυσή Αυγή, επιδιώκοντας να τεθεί αυτό το κόμμα εκτός νόμου. Εκτός από ηλίθια μια τέτοια προσέγγιση είναι και ύποπτη. Αποκλείεται να μη γνωρίζει ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ότι σε παρόμοιες περιπτώσεις τα φασιστικά κόμματα αλλάζουν το όνομά τους και ύστερα διπλασιάζουν τα ποσοστά τους (όπως και το ισλαμιστικό κόμμα του Ερντογάν). Ο φασισμός αντιμετωπίζεται πολιτικά κι όχι με εκφασισμό της Δημοκρατίας.

Η πρόταση Βενιζέλου είναι ύποπτη. Τώρα που το κόμμα του εκπνέει, ο αρχηγός του εισηγείται πρόταση που θα δώσει φτερά στο φασιστικό μόρφωμα.

Ο κ. Βενιζέλος, που με τον Νόμο περί ευθύνης Υπουργών και τον Νόμο περί Τύπου κολόβωσε τη δημοκρατία, προτείνει τώρα κι άλλον ακρωτηριασμό - πολιτειακό και πολιτικό. Δεν είναι βλακώδες, είναι ύποπτο.

Μπορεί αυτή η κυβέρνηση να κυβερνά αυταρχικά με Προεδρικά Διατάγματα, μπορεί να ’χει κάνει το Σύνταγμα κουρέλι, αλλά αν αρχίσει να θέτει και κόμματα εκτός νόμου, τότε η δικτατορία αλλά και ο εμφύλιος διχασμός θα έχουν έρθει πιο κοντά στην πόρτα όλων μας...  

email: stathis@enikos.gr

Του Στάθη από enikos

Και εσείς σύντροφοι – συναγωνιστές της ΔΕΗ , συνεχίζετε και στηρίζετε το κομματόσκυλο Και εσείς σύντροφοι-συναγωνιστές της ΔΕΗ αντιστέκεστε στο μνημόνιο Και εσείς σύντροφοι –συναγωνιστές της ΔΕΗ δείχνετε αλληλεγγύη στους αδύναμους συμπολίτες μας Για κουνήστε δεξιά αριστερά το ξερό σας … και κάντε καμιά συνέλευση με θέμα δράση και αλληλεγγύη

 

ΚΑΤΑ ΑΛΛΑ ΦΩΤΟΠΟΥΛΕ... Η ΔΕΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΟΒΕ ΤΟ ΡΕΥΜΑ; 

 

μεσω Το Γρεκι 

Για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς

Κυβέρνηση και κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης προσπαθούν να δημιουργήσουν τον τελευταίο καιρό μια ατμόσφαιρα κατάστασης «εκτάκτου ανάγκης» σχετικά με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) με στόχο ένα ακόμα πλήγμα στα λαϊκά εισοδήματα του επιβατικού κοινού και των εργαζομένων σ” αυτά μέσα από καινούριες εξωφρενικές αυξήσεις σε εισιτήρια και/ή μειώσεις μισθών για τους εργαζόμενους.
Ιδεολογικός άξονας αυτής της επίθεσης είναι η «πάταξη της εισιτηριοδιαφυγής» ή αλλιώς της «λαθρεπιβίβασης» που εμφανίζεται έτσι ως αιτία επιδείνωσης των οικονομικών των ΜΜΜ και επιβάρυνσης του κόστους τους. Θα δείξουμε όμως ότι τα οικονομικά στοιχεία των ΜΜΜ όχι μόνο δεν έχουν επιδεινωθεί τα δύο τελευταία χρόνια – ώστε να δικαιολογούν μια τέτοια κρίση εσόδων – αλλά αντίθετα παρουσιάζουν συνεχή βελτίωση.
Κι αυτό με βάση τα στοιχεία της ίδιας της έκθεσης του ΟΑΣΑ για το 2011 (όπως δημοσιεύεται στο site του οργανισμού). Γιατί στην έκθεση αυτή οι παραγοντες του ΟΑΣΑ παρουσιάζουν φυσικά με περηφάνεια τους καρπούς της «τεράστιας προσπάθειας εξυγίανσης» που οι Μνημονιακές εντολές τους επιτάσσουν.
Μια ματιά στα στοιχεία του ΟΑΣΑ :
Διαβάζουμε λοιπόν στη συνοπτική έκθεση για τα στοιχεία 2009/2011: «Είναι αξιοσημείωτο ότι το καινούριο επιχειρησιακό πλάνο, μαζί με τις προαναφερθείσες αλλαγές είχαν σαν αποτέλεσμα την μείωση του λειτουργικού κόστους και αύξηση των λειτουργικών εσόδων το έτος 2011. Το λειτουργικό κόστος του ΟΑΣΑ ήταν κατά 143,8 εκατομμύρια ευρώ χαμηλότερο σε σχέση με το προηγούμενο έτος, ενώ τα συνολικά λειτουργικά έσοδα αυξήθηκαν κατά 55,3 εκ. ευρώ. Ως αποτέλεσμα, το λειτουργικό έλλειμα μειώθηκε κατά 71.6% περίπου στα 80 εκ. ευρώ. Αν μάλιστα συνυπολογιστούν έσοδα από τρίτους φορείς (Υπουργεία κ.λπ.) τότε το έλλειμα πέφτει στα 17,4 εκ.ευρώ». Επιπλέον – πάλι με βάση τα στοιχεία της έκθεσης – η κρατική επιχορήγηση, συμπεριλαμβανομένων των δανείων με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, μειώθηκε από τα 478 εκατομμύρια ευρώ στα 160 εκ. περίπου το 2011. Και όχι μόνο αυτό. Μαζεύοντας όλα τα στοιχεία, η έκθεση σημειώνει ότι ο ΟΑΣΑ θα παρουσιάσει πλεόνασμα 3,6 εκ. ευρώ έναντι ελλείματος 1,2 εκ. το 2010.
Κάποιες ιδιαιτερότητες ΟΣΥ και ΣΤΑΣΥ με σημασία :
Υπάρχει μια διαφοροποίηση ανάμεσα στον ΟΣΥ (δηλ. πρακτικά τα λεωφορεία, ΕΘΕΛ) και την ΣΤΑΣΥ, δηλ. τα μέσα σταθερής τροχιάς (μετρό, τρόλλεϋ, τραμ) που πρέπει να αναφερθεί γιατί σχετίζεται με πιθανές συντεχνιακές συμπεριφορές και αντιλήψεις. Η διαφοροποίηση έχει να κάνει με την συμμετοχή εισιτηρίων και κρατικής επιχορήγησης στα αντίστοιχα μέσα. Έτσι, με βάση πάντα τα στοιχεία του ΟΑΣΑ, τα λεωφορεία έχουν μια σημαντικά μεγαλύτερη εξάρτηση από την κρατική επιχορήγηση (που φτάνει στο 49% των εσόδων) σε σχέση με τα μέσα σταθερής τροχιάς, όπου το αντίστοιχο ποσοστό είναι μόλις 16%. Τα εισιτήρια είναι αντίστοιχα 48% και 79% των συνολικών εσόδων. Η δε κρατική επιχορήγηση εμφανίζεται αυξημένη κατά 53% στα λεωφορεία σε σχέση με το 2010, στοιχείο πάνω στο οποίο η κυβέρνηση θα σπεκουλάρει, αποκρύπτοντας φυσικά την κατακόρυφη πτώση της κρατικής επιχορήγησης για τα ΜΜΜ συνολικά.
Έχουμε έτσι μια πρώτη ένδειξη ότι – όπως ήδη φαίνεται – το κύριο μέτωπο της «εκστρατείας κατά της λαθρεπιβίβασης» θα είναι τα λεωφορεία. Και σημαίνει επίσης ότι οι εργαζόμενοι στα σωματεία της ΕΘΕΛ θα δεχτούν πιθανόν μεγαλύτερες πιέσεις, εξαιτίας ακριβώς της μεγαλύτερης εξάρτησης των λεωφορείων από την κρατική επιδότηση. Θα πρέπει λοιπόν να δείξουν αυξημένη ευαισθησία στο ζήτημα και να μην υποκύψουν στην παραπληροφόρηση και τους πιθανούς εκβιασμούς. Θα πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν έχουν απέναντί τους τους επιβάτες ή τους «λαθρεπιβάτες» αλλά την Κυβέρνηση.
Η επίθεση στους εργαζόμενους :
Οι μισθοί των εργαζομένων, που αντιπροσωπεύουν το 71% του λειτουργικού κόστους, έχουν ήδη περικοπεί δραματικά εξαιτίας της πετυχημένης εφαρμογής, όπως υπερηφανεύεται η έκθεση του ΟΑΣΑ, της νομοθεσίας σχετικά με το μισθολογικό και συνταξιοδοτικό καθεστώς στο Δημόσιο και τις μετατάξεις. Για την ακρίβεια το μισθολογικό κόστος το 2011 μειώθηκε κατά 25% σε σχέση με το 2010 και κατά 38% σε σχέση με το 2009! Πάνω σε αυτές τις μειώσεις λοιπόν η κυβέρνηση απειλεί τους εργαζόμενους με νέες περικοπές.
Φυσικά υπάρχει πάντα ο μπαμπούλας της ιδιωτικοποίησης με το πρόσχημα του «προβληματικού» χαρακτήρα των ΜΜΜ. Πρόσχημα που, με βάση τα στοιχεία που δίνουμε παραπάνω, είναι εντελώς ανυπόστατο. Άλλωστε ξέρουμε πολύ καλά ότι το κριτήριο για την ιδιωτικοποίηση των ΜΜΜ ή όποιας άλλης δημόσιας εταιρείας δεν έχει έτσι κι αλλιώς να κάνει καθόλου με την κερδοφορία. Αρκεί να σκεφτεί κανείς όλες τις κερδοφόρες εταιρίες (ΟΠΑΠ, ΕΥΔΑΠ, φυσικό αέριο κ.λπ.) που έχουν βγει στο σφυρί με διαδικασίες fast track.
Η επίθεση στους επιβάτες – ο μύθος της λαθρεπιβίβασης :
Ακόμα και σε συνθήκες κρίσης τα έσοδα του ΟΑΣΑ από εισιτήρια αυξήθηκαν κατά 5%. Αν δει κανείς προσεκτικότερα υπάρχει αύξηση 9% όσον αφορά τα απλά εισιτήρια και τις μηνιαίες κάρτες αλλά μείωση περίπου 20% από τις ετήσιες κάρτες και τα πρόστιμα! Ο λόγος είναι μάλλον προφανής. Οι τιμές των ετήσιων καρτών είναι πλέον απαγορευτικές για πολύ κόσμο και προφανώς αρκετοί από τους ελεγκτές δεν κόβουν πρόστιμα αναγνωρίζοντας αυτό που η ίδια η έκθεση χαρακτηρίζει «αλλαγή των συνηθειών του επιβατικού κοινού»: λιγότερες μετακινήσεις, δραματική αύξηση της ανεργίας.
Αυτή η αλλαγή στις «συνήθειες του επιβατικού κοινού», δηλ. το ότι απλά ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου δεν μπορεί να πληρώνει εισιτήριο, είναι μια δεύτερη αιτία πίσω από την εκστρατεία κατά της «λαθρεπιβίβασης». Για ένα κράτος που κόβει όλες τις βασικές κοινωνικές παροχές, κλείνει νοσοκομεία και αφήνει τα σχολεία να υπολειτουργούν, η επιδότηση του εισιτήριου είναι προφανώς ένα εντελώς απαράδεκτο κόστος, το οποίο πρέπει να περάσει στους επιβάτες και τους εργαζόμενους.
Απαραίτητος όρος για να πετύχει αυτή η «εκστρατεία» είναι όμως να διαμορφωθεί και το κατάλληλο έδαφος πάνω στο οποίο θα λειτουργήσει ο λεγόμενος «κοινωνικός αυτοματισμός» και κανιβαλλισμός που με τόση επιτυχία έχει εμπεδωθεί σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας.
Διαίρει και βασίλευε :
Ή αλλιώς στρέφοντας επιβάτες εναντίον εργαζομένων και τούμπαλιν! Πρέπει να εφαρμοστεί λοιπόν το δοκιμασμένο δόγμα του διχασμού και της διαίρεσης όχι μόνο ανάμεσα σε επιβάτες και εργαζόμενους στα ΜΜΜ αλλά και στο εσωτερικό τους: οδηγοί εναντίον ελεγκτών, οδηγοί λεωφορείων εναντίον οδηγών μετρό, «συνεπείς» επιβάτες εναντίον «λαθρεπιβατών» κ.λπ. Με άλλα λόγια θα πρέπει να υπάρξει ένα κλίμα σύγκρουσης και φαγωμάρας ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα – αφού και η πλειοψηφία των επιβατών είναι εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι κ.λπ. Αυτό επιχειρείται ουσιαστικά μέσα από τη διπλή σύνδεση: των περικοπών στους μισθούς των εργαζομένων με την αύξηση στα εισιτήρια και το κυνήγι της «εισιτηριοδιαφυγής». Λέει λοιπόν η Κυβέρνηση στους εργαζόμενους: κυνηγήστε τους «λαθρεπιβάτες» για να μην (αναγκαστούμε!!!) να σας κόψουμε τους μισθούς! Και στους επιβάτες: καμμιά ανοχή στους «τζαμπατζήδες» για να μην σας αυξήσουμε τα εισιτήρια! Η επιλογή της ορολογίας δεν είναι φυσικά τυχαία. Τόσο ο όρος εισιτηριοδιαφυγή όσο και λαθρεπιβίβαση προσφέρονται ιδανικά για λαϊκισμό μέσα από τις στοχοποιημένες κατηγορίες της φοροδιαφυγής και της λαθρομετανάστευσης. Για να μην πούμε ότι ένα κομμάτι του κόσμου ο τελευταίος συνειρμός (λαθρεπιβάτης – λαθρομετανάστης) είναι σχεδόν αυτόματος.
Απέναντι σε όλα αυτά :
Εμείς αναγνωρίζουμε – όπως και η πλειοψηφία των εργαζόμενων στα ΜΜΜ – ότι η μετακίνηση με τα ΜΜΜ είναι ένα βασικό κοινωνικό αγαθό και ανάγκη για τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Δεν βλέπουμε «λαθρεπιβάτες» αλλά συμπολίτες μας που φτωχοποιούνται εξαιτίας της αυξανόμενης επίθεσης του κεφαλαίου. Και πιστεύουμε ότι όχι μόνο δεν δικαιολογείται καμμιά αύξηση εισιτήριων ή μείωση μισθών των εργαζομένων αλλά, αντίθετα, πρέπει να διεκδικήσουμε τουλάχιστον μείωση εισιτηρίων στα επίπεδα πριν την κρίση και δωρεάν μετακίνηση για ανέργους, φοιτητές, χαμηλοσυνταξιούχους. Μπορούμε να το πετύχουμε αυτό και να αποκρούσουμε την επίθεση Κυβέρνησης και κεφαλαίου βαθαίνοντας την αλληλεγγύη μέσα από ένα κοινό μέτωπο εργαζόμενων και τους αδιαμεσολάβητους, ανυποχώρητους αγώνες του.
Άνεργοι – Άνεργες από τις γειτονιές της Αθήνας
http://anergoigeitonion.espivblogs.net

Εκατό σκαλοπάτια κι ένα πλατύσκαλο.

Ἀναρτήθηκε στὶς 24 Νοεμβρίου 2012 ἀπὸ τὸν/τὴν aristarhos

γραφει ο αρισταρχος
Σελίδα. 1

Κοντοστάθηκε και πήρε βαθιά ανάσα. Ήταν στα μέσα της διαδρομής στο μεγάλο πλατύσκαλο. Από κάτω της πενήντα ατέλειωτα σκαλοπάτια κι από πάνω άλλα τόσα, και στην μέση αυτή. Κοίταξε πάνω ύστερα κάτω και τέλος τα μελανά της δάχτυλα από το βάρος που είχαν οι σακούλες με τα ψώνια. Της ήρθε η έμπνευση να πετάξει στον κατήφορο τα ψώνια μα, ύστερα της έφυγε όπως της ήρθε. Είχε μια καλύτερη ιδέα. Να πηδήξει η ίδια στα απότομα σκαλιά . Και θα τόφτιαχνε, να μα την Παναγιά, αν …
Αν δεν ένιωθε το χάδι στον ώμο της και ύστερα ένα σκαστό φιλί στο δεξί της μάγουλο.Ήταν ο μικρός της, ο Θανασάκης της, το στερνοπαίδι της. Της πήρε τις σακούλες απ’ τα χέρια κι αμολήθηκε στον ανήφορο. Τον κοίταζε που ανέβαινε σαν λαγός δύο δύο τα σκαλοπάτια με τα ψώνια στα χέρια και ζήτησε συγχώρεση για τις σκέψεις πούχε κάνει. Ας είναι καλά αυτό το παιδί, της έδινε μεγάλη δύναμη. Τον είχε κάνει σε μεγάλη ηλικία και τώρα αυτή στα πενήντα πέντε κι ο μικρός στα δώδεκα. Φέτος θα τελείωνε το δημοτικό.
Τώρα τι της ήρθε και  θυμήθηκε την μάνα της, Θεός σχωρέστην, εκεί στην μέση της ανηφοριάς με τα εκατό σκαλοπάτια παρκαρισμένη στο κέντρο, στο φαρδύ πλατύσκαλο. Μόλις της ανακοίνωσε πως ήταν έγκυος. ” Έϊ άμυαλη, από μικρή έτσι ήσουνα. ΌΦΑ, όπου φυσάει ο άνεμος. Τώρα στα σαράντα τρία πάλι παιδί. Δεν σου φτάνουν τα άλλα δύο που έχεις;” και συνέχισε μονολογώντας “καιρός παιδιά καιρός πανιά”. Ότι και νάλεγε, αυτό της το παιδί ήταν όλα τα λεφτά. Έμοιαζε και του πατέρα της. Μούτρα, χούγια και όνομα. Τι άλλο χρειάζονταν; Έδωσε δύναμη στα κουρασμένα της πόδια και συνέχισε την ανάβαση. Εκατό σκαλοπάτια κι ένα πλατύσκαλο.
Από το τελευταίο σκαλοπάτι μέχρι το σπίτι της ήταν εκατόν πενήντα πέντε μέτρα μετρημένα. Ποτέ δεν έβγαζε αυτή την διαδρομή μονορούφι. Την σταματούσε όλη η γειτονιά. Να της πει τα νέα, τα παράπονα, την συμβουλή. Ποτέ όμως κουτσομπολιό. Αυτό το απαγόρευε ρητά. Ότι είχες να πεις θα τόλεγες μπροστά στο πρόσωπο που το αφορούσε. Οι αρχές, αρχές, έτσι την έμαθε ο μακαρίτης ο μπάρμπα-Θανάσης, ο πατέρας της.
Άσπρο, διώροφο με αυλίτσα, όμορφο. Μια έγχρωμη πινελιά στο μουντό και μονότονο τοπίο με τις πολυκατοικίες. Πως τα κατάφερε και τόσωσε από την αντιπαροχή μόνο αυτή τόξερε. “Αν φύγω εγώ από την ζωή αυτή κάντε ότι θέλετε” απαντούσε στα παιδιά της μόλις της κόλλαγαν να το δώσει.
Στην αυλή μόνο τρεις τριανταφυλλιές, μια ροζ και δύο άσπρες, όσα και τα παιδιά της. Η ξανθιά Σοφία, τριαντάρα αρραβωνιασμένη και ο Άκης είκοσι οκτώ λογοδοσμένος με την όμορφη Βάσω. Και ο τελευταίος, το καζάν ντιπί, ο Βενιαμίν που συνήθιζε να λέει ο κύρης της, ο Μανώλης. Άκουγε που τον φώναζαν Μάνο και της έπιαναν τα νεύρα. Άκου Μάνος. Μανώλης, σαν τον Χριστό. Ήταν και μαραγκός σαν τον Χριστό.
Αυτό την τράβηξε και γνωρίστηκε μαζί του. Καλά καλά, ήταν κι εκείνα τα ανεπανάληπτα μάτια. Τρελαινόταν από την μυρουδιά του ξύλου. Αν ήταν αγόρι θα γινόταν στα σίγουρα ξυλουργός. Όμως, να που η τύχη την οδήγησε δυό σκαλοπάτια κάτω από την γη να ρωτήσει για μια μοδίστρα εκεί κοντά που θα έπιανε δουλειά. Ραπτική που την έμαθα από την μάνα της την κυρά-Θεοδοσία στήριγμα και καμάρι της.
Τα μάτια του μεγάλα γκριζοπράσινα με θαλασσινές ανταύγειες κοίταξαν τον ξανθό άγγελο των δέκα εννέα Μαϊων που μπήκε στο μαγαζί του και γέμισαν δακρυϊκό υγρό κάνοντάς τα να γυαλίζουν. Έβλεπε δυό καλλίγραμμα χείλη να του μιλούν και δεν άκουγε. Το μόνο που έβλεπε ήταν  ένας άγγελος με γλυκό προσωπάκι και σφιχτό κορμί ντυμένο σ’ ένα φόρεμα γεμάτο τριαντάφυλλα. Κι αυτός ήταν γεμάτος ροκανίδια και μυρωδιές ξύλου.
Συνεχίζεται …

«Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα;»

Του Ν. Μπογιόπουλου -"Ριζοσπάστης"
 

Παιδί: «Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα;».

Πατέρας: «Γιατί νικήσαμε, πετύχαμε λύση, παιδί μου!».

Παιδί: «Πάλι νικήσαμε, πατέρα;»

Πατέρας: «...»

Παιδί: «Αυτή δεν είναι η 17η λύση που πετυχαίνουμε, πατέρα;».

Πατέρας: «Ναι, αλλά αυτή είναι πραγματική λύση, παιδί μου».

Παιδί: «Πώς το ξέρεις αυτό, πατέρα;».

Πατέρας: «Γιατί τώρα θα μας το μειώσουν κατά 40 δισ. ευρώ το χρέος, παιδί μου».

Παιδί: «Και την προηγούμενη φορά που μας κουρέψανε 100 δισ. ευρώ από το σχολείο μου, από το ταμείο σου κι από το νοσοκομείο μας, το χρέος δεν έφτασε πάλι εκεί που ήταν πριν από το κούρεμα κι ακόμα παραπάνω, πατέρα;»

Πατέρας: «...»

Παιδί: «Και ποια άλλη λύση πετύχαμε, πατέρα;».

Πατέρας: «Τώρα πετύχαμε ότι το 2020 το χρέος θα είναι μόνο 125% του ΑΕΠ, παιδί μου».

Παιδί: «Τι μου λες, πατέρα!».

Πατέρας: «Ναι, παιδί μου!».

Παιδί: «Μα και το 2010 που αρχίσανε τα Μνημόνια, το χρέος μόνο 125% του ΑΕΠ δεν ήτανε, πατέρα;»

Πατέρας: «...»

Παιδί: «Καμία άλλη λύση πετύχαμε, πατέρα;»

Πατέρας: «Θα μας μειώσουνε τα επιτόκια, θα μας επιστρέψουνε και τα κέρδη τους από τα ομόλογά μας, παιδί μου».

Παιδί: «Θα μας μειώσει και η τράπεζα το επιτόκιο για το στεγαστικό, θα σου επιστρέψουνε κι εσένα το μισθό και του παππού τη σύνταξη, πατέρα;».

Πατέρας: «...».

Παιδί: «Τελικά, τι μένει, πατέρα;»

Πατέρας: «Θα μας δώσουνε τη δόση, παιδί μου».

Παιδί: «Από τις προηγούμενες δόσεις, εσύ πήρες τίποτα, πατέρα;».

Πατέρας : «...».


*
Τρυφερές - πλην φανταστικές - οικογενειακές στιγμές. `Η μήπως όχι και τόσο φανταστικές;...

Καστελόριζο, 23 Απρίλη του... 2020

Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε στις 23 Απρίλη του 2010.
Ηταν τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός της χώρας, από το Καστελόριζο και με φόντο τις βαρκούλες που αρμενίζανε, μας ανακοίνωσε την υπαγωγή της Ελλάδας στη δίνη των μνημονίων.

Οπως μας είπαν τότε οι κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους, για τα μνημονιακά μαρτύρια του ελληνικού λαού, που ξεκίνησαν έκτοτε και συνεχίζονται ακατάπαυστα, η αιτία ήταν - έτσι μας είπαν - ότι το χρέος της χώρας ανήρχετο στο 125% του ΑΕΠ.
Αλλά να που σήμερα ήρθε ή ώρα να πανηγυρίσουμε. Ετσι μας λένε οι κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους. Μας λένε ότι πρέπει να πανηγυρίσουμε. Να ευτυχίσουμε. Να ελπίσουμε. Να χαρούμε...

Η αιτία;
Οτι το 2020, δηλαδή σε 8 χρόνια από σήμερα και σε δέκα χρόνια από το διάγγελμα του Παπανδρέου στο Καστελόριζο, η Ελλάδα, μετά από την πολιτική της ανελέητης φτώχειας, της εξαθλίωσης, της εισοδηματικής και εργασιακής υπαγωγής του λαού της σε καθεστώς Νταχάου, θα έχει χρέος - πάλι - 125% του ΑΕΠ!

Δηλαδή, σε δέκα χρόνια - αλλά αυτή τη φορά εντελώς λεηλατημένοι, πλήρως εξαθλιωμένοι, απόλυτα είλωτες - μετά από τα τόσα και τόσα μαρτύρια, μας λένε ότι το «έπαθλό μας», η «σωτηρία» μας, θα είναι ότι θα μας έχουν ξαναγυρίσει στην ίδια θέση! Στην ίδια κατάσταση!

Μετά από τόσα μνημόνια, τόσους εφαρμοστικούς, τόσα μεσοπρόθεσμα, τόσες περικοπές, τόσες κλοπές, τόσα λουκέτα, τόση ανεργία, τόση δυστυχία, θα μας έχουν οδηγήσει εκεί απ' όπου ξεκίνησαν τα μαρτύρια!
Αυτός είναι ο λόγος που μας λένε ότι πρέπει να πανηγυρίσουμε. Οτι πρέπει να τους... δοξάσουμε. Να τους ανακηρύξουμε «σωτήρες» άμα τε και «ευεργέτες»: Επειδή μας υπόσχονται ότι στις 23 Απρίλη του... 2020, θα μας έχουν γυρίσει στο... Καστελόριζο!

Μόνο που αυτή τη φορά, αν τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν να πανηγυρίζουν πάνω στις πλάτες μας, δεν θα είμαστε εδώ για να απολαύσουμε εκείνο το μελλοντικό τους διάγγελμα. Θα μας έχουν αφανίσει. Κι εμάς, και το Καστελόριζο και την Ελλάδα ολόκληρη.

Αναρτήθηκε από ΒΑΘΥ        στις 6:21 μ.μ.