Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013
Η ομιλία της Σοφίας Σακοράφα στην Κεντρική Επιτροπή
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Η πίεση του χρόνου με αναγκάζει να γίνω επιγραμματική.
Θέλω να κάνω μια εκ βαθέων πολιτική εξομολόγηση και αμέσως μετά να επιχειρήσω την αναλογία της.
Έχω χάσει λίγο την μπάλα. Αυτή είναι η πολιτική μου εξομολόγηση.
Η αναλογία είναι ότι εάν σε μένα συμβαίνει κάτι τέτοιο, πολύ φοβάμαι ότι για το λαό αυτό μεταφράζεται σε ένα αίσθημα πολιτικής απογοήτευσης.
Και πιστεύω, αλλά και γνωρίζω, στο βαθμό που μπορώ να γνωρίζω, ότι υπάρχει ένας κόσμος που δηλώνει και είναι απογοητευμένος από μας.
Θέλω να κάνω μια εκ βαθέων πολιτική εξομολόγηση και αμέσως μετά να επιχειρήσω την αναλογία της.
Έχω χάσει λίγο την μπάλα. Αυτή είναι η πολιτική μου εξομολόγηση.
Η αναλογία είναι ότι εάν σε μένα συμβαίνει κάτι τέτοιο, πολύ φοβάμαι ότι για το λαό αυτό μεταφράζεται σε ένα αίσθημα πολιτικής απογοήτευσης.
Και πιστεύω, αλλά και γνωρίζω, στο βαθμό που μπορώ να γνωρίζω, ότι υπάρχει ένας κόσμος που δηλώνει και είναι απογοητευμένος από μας.
Και θα επιχειρήσω να εξηγήσω το γιατί μέσα στη δυσκολία των λίγων λεπτών.
Γύρω μας διαλύεται το σύμπαν. Κυριολεκτώ, χωρίς καμία υπερβολή, διαλύεται το σύμπαν. Οι δε μήνες που έρχονται θα είναι οι σκληρότεροι μήνες που έχουμε ζήσει εδώ και 40 χρόνια.
Γύρω μας διαλύεται το σύμπαν. Κυριολεκτώ, χωρίς καμία υπερβολή, διαλύεται το σύμπαν. Οι δε μήνες που έρχονται θα είναι οι σκληρότεροι μήνες που έχουμε ζήσει εδώ και 40 χρόνια.
Θαρρώ ότι σε αυτή τη δραματική συγκυρία ο λαός μας έχει ιδιαίτερες
απαιτήσεις από εμάς και θεωρώ διαφορετικές απαιτήσεις από αυτό που
κάνουμε.
Πρώτα από όλα σε επίπεδο ηγετικών στελεχών και κόμματος.
Βρισκόμαστε πλέον στην εποχή που ο λαός μας δεν εμπιστεύεται έναν ηγέτη ή ένα πολιτικό χώρο μέχρι αυτοί να φανούν αναξιόπιστοι.
Παρά εμπιστεύεται έναν ηγέτη ή έναν πολιτικό χώρο αφού πρώτα αποδείξουν ότι είναι αξιόπιστοι.
Βρισκόμαστε πλέον στην εποχή που ο λαός μας δεν εμπιστεύεται έναν ηγέτη ή ένα πολιτικό χώρο μέχρι αυτοί να φανούν αναξιόπιστοι.
Παρά εμπιστεύεται έναν ηγέτη ή έναν πολιτικό χώρο αφού πρώτα αποδείξουν ότι είναι αξιόπιστοι.
Εμείς λοιπόν θεωρώ ότι όχι απλώς δεν κάνουμε όσα πρέπει για να
εδραιώσουμε την αξιοπιστία μας, αλλά πολλές φορές κάνουμε πράγματα που
μας καθιστούν αναξιόπιστους.
Αναξιόπιστους με την έννοια τόσο της πολιτικής ασυνέχειας του λόγου μας, όσο και της πολιτικής ασυνέπειας στις πράξεις μας.
Πολύ επιγραμματικά αναφέρω : όχι σε αυτές καθαυτές ίσως τις συναντήσεις
κορυφής που επιχειρεί ο σύντροφος Πρόεδρος, αλλά κυρίως στα πολιτικά
συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτές.
Στη συνάντηση Πέρες αποτύχαμε να δώσουμε στίγμα.
Στη συνάντηση στο ευρωπαικό κοινοβούλιο δώσαμε ένα στίγμα εξαιρετικά μαλακό, χαρακτηρίζοντας το πρόγραμμα που ακολουθεί η χώρα μας αδύναμο.
Στη συνάντηση με Σόιμπλε δε βγήκε ξεκάθαρο στίγμα στην ελληνική κοινωνία.
Στη δε συνάντηση με το ΔΝΤ το στίγμα υπήρξε μάλλον στρεβλό, αφού αντί να βγει προς τα έξω η υπαναχώρηση του ΔΝΤ ως προς το μνημόνιο,
βγήκε προς τα έξω μια θρησκευτικού τύπου λατρεία προς τον Ομπάμα και τις αξίες του αμερικανικού έθνους.
Μια αγιοποίηση δηλαδή του αμερικάνικου καπιταλισμού, η οποία δημιουργεί τα εξής ιδεολογικά και τακτικά προβλήματα.
Στη συνάντηση Πέρες αποτύχαμε να δώσουμε στίγμα.
Στη συνάντηση στο ευρωπαικό κοινοβούλιο δώσαμε ένα στίγμα εξαιρετικά μαλακό, χαρακτηρίζοντας το πρόγραμμα που ακολουθεί η χώρα μας αδύναμο.
Στη συνάντηση με Σόιμπλε δε βγήκε ξεκάθαρο στίγμα στην ελληνική κοινωνία.
Στη δε συνάντηση με το ΔΝΤ το στίγμα υπήρξε μάλλον στρεβλό, αφού αντί να βγει προς τα έξω η υπαναχώρηση του ΔΝΤ ως προς το μνημόνιο,
βγήκε προς τα έξω μια θρησκευτικού τύπου λατρεία προς τον Ομπάμα και τις αξίες του αμερικανικού έθνους.
Μια αγιοποίηση δηλαδή του αμερικάνικου καπιταλισμού, η οποία δημιουργεί τα εξής ιδεολογικά και τακτικά προβλήματα.
Το ιδεολογικό πρόβλημα. Είναι άλλο να λες ότι στην ανταγωνιστική
σύγκρουση του αμερικανικού και του ευρωπαϊκού καπιταλισμού θα συμμαχήσω
ακόμη και με το διάολο, προκειμένου εκμεταλλευόμενος τις αντιθέσεις,
αλλά και τις επιδιώξεις ενός εκάστου, να κερδίσω λύσεις για το λαό μου.
Και είναι διαφορετικό να αγιοποιείς τη μητρόπολη που παρήγαγε και εξήγαγε την κρίση και στην Ευρώπη.
Γιατί η πρώτη τοποθέτηση επιθετικά εκμεταλλεύεται τις καπιταλιστικές αντιθέσεις.
Η δεύτερη όμως ενεργητικά υποτάσσεται στον έναν πόλο, μετατρέποντας τον κιόλας όχι σε τακτικό, αλλά σε στρατηγικό σύμμαχο.
Και είναι διαφορετικό να αγιοποιείς τη μητρόπολη που παρήγαγε και εξήγαγε την κρίση και στην Ευρώπη.
Γιατί η πρώτη τοποθέτηση επιθετικά εκμεταλλεύεται τις καπιταλιστικές αντιθέσεις.
Η δεύτερη όμως ενεργητικά υποτάσσεται στον έναν πόλο, μετατρέποντας τον κιόλας όχι σε τακτικό, αλλά σε στρατηγικό σύμμαχο.
Το τακτικό πρόβλημα που προκύπτει, αφορά σε μια πλήρη διάσταση με την προεκλογική δυναμική μας.
Η δυναμική μας βασιζόταν πάνω στην αναμφισβήτητη διαπραγματευτική μας ισχύ.
Και αυτή η ισχύς δεν πήγαζε μόνον μέσα από το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δε χρωστούσε πουθενά.
Πήγαζε κατά κύριο λόγο μέσα από τον εγγενή φόβο που τρέφουν οι πυλώνες του ευρωπαικού και δυτικού κατεστημένου απέναντι σε κάθε τι αριστερό.
Η δυναμική μας βασιζόταν πάνω στην αναμφισβήτητη διαπραγματευτική μας ισχύ.
Και αυτή η ισχύς δεν πήγαζε μόνον μέσα από το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δε χρωστούσε πουθενά.
Πήγαζε κατά κύριο λόγο μέσα από τον εγγενή φόβο που τρέφουν οι πυλώνες του ευρωπαικού και δυτικού κατεστημένου απέναντι σε κάθε τι αριστερό.
Αυτός ακριβώς ο φόβος, ο πολιτικός φόβος εννοώ, σε μια σκληρή
διαπραγμάτευση είναι ίσως το πιο σημαντικό εργαλείο, μαζί εννοείται με
την πολιτική βούληση, που μπορεί να έχει μια κυβέρνηση της αριστεράς.
Εμείς αυτήν την πολιτική υπεραξία τη μετατρπουμε προς τα έξω σε εύσημα κυβερνησιμότητας, προς τα μέσα σε δηλώσεις νομιμότητας.
Και εξηγώ.
Το προς τα έξω κομμάτι.
Όλες οι συναντήσεις πήραν το χαρακτήρα, ενώ πραγματικά πιστεύω ότι δεν τον είχαν, του καλού πολιτικού χώρου, που δίνει τις εξετάσεις του … σε ποιους ; στους δανειστές του, στους τοκογλύφους τους, ώστε να προαχθεί σε εν δυνάμει κυβέρνηση.
Και εξηγώ.
Το προς τα έξω κομμάτι.
Όλες οι συναντήσεις πήραν το χαρακτήρα, ενώ πραγματικά πιστεύω ότι δεν τον είχαν, του καλού πολιτικού χώρου, που δίνει τις εξετάσεις του … σε ποιους ; στους δανειστές του, στους τοκογλύφους τους, ώστε να προαχθεί σε εν δυνάμει κυβέρνηση.
Το προς τα μέσα κομμάτι. Ξεκινώντας από το βίλα αμαλία και μετά στο
Mall βρεθήκαμε απολογούμενοι προς τους άνομους να δηλώνουμε τη
νομιμότητά μας.
Βρεθήκαμε απολογούμενοι προς τους πραγματικούς τρομοκράτες να δηλώνουμε φιλειρηνικοί.
Βρεθήκαμε απολογούμενοι προς τους τραμπούκους που έδωσαν απλόχερη ασυλία στον Καλαμπόκα, να δηλώνουμε ότι σεβόμαστε την ανθρώπινη ζωή.
Βρεθήκαμε απολογούμενοι σε αυτούς που έκαναν κουρελόχαρτο το σύνταγμα, σε αυτούς που με συνοπτικές διαδικασίες κατέλυσαν δημοκρατικούς θεσμούς και δημοκρατικά κεκτημένα να δηλώνουμε πίστη στη δημοκρατία.
Βρεθήκαμε απολογούμενοι προς τους πραγματικούς τρομοκράτες να δηλώνουμε φιλειρηνικοί.
Βρεθήκαμε απολογούμενοι προς τους τραμπούκους που έδωσαν απλόχερη ασυλία στον Καλαμπόκα, να δηλώνουμε ότι σεβόμαστε την ανθρώπινη ζωή.
Βρεθήκαμε απολογούμενοι σε αυτούς που έκαναν κουρελόχαρτο το σύνταγμα, σε αυτούς που με συνοπτικές διαδικασίες κατέλυσαν δημοκρατικούς θεσμούς και δημοκρατικά κεκτημένα να δηλώνουμε πίστη στη δημοκρατία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Σε μια τέτοια συγκυρία είναι απολύτως λογικό δίπλα μας ο θυμός, η οργή και η αγανάκτηση να καίει το σύμπαν.
Είναι επίσης ερμηνεύσιμο κάποιοι χώροι να έχουν μια λογική ακραίας σύγκρουσης.
Είναι επίσης αναμενόμενες και οι προβοκάτσιες.
Το πρόβλημα όμως της οργής λύνεται αλλιώς.
Σε μια τέτοια συγκυρία είναι απολύτως λογικό δίπλα μας ο θυμός, η οργή και η αγανάκτηση να καίει το σύμπαν.
Είναι επίσης ερμηνεύσιμο κάποιοι χώροι να έχουν μια λογική ακραίας σύγκρουσης.
Είναι επίσης αναμενόμενες και οι προβοκάτσιες.
Το πρόβλημα όμως της οργής λύνεται αλλιώς.
Δε λύνεται με δηλώσεις που θεοποιούν την κοινωνική γαλήνη, παρά με
κινηματικές διαδικασίες, διαδικασίες που πριονίζουν το κλωνάρι πάνω στο
οποίο κάθεται η τρόικα εσωτερικού.
Τότε μόνον μιλάμε για ανατροπή.
Η ιστορία της απεργίας στο μετρό, για να μην πάω πιο πίσω στην ιδιωτικοποίηση ας πούμε της ΑΤΕ, που δεν άνοιξε μύτη, μας βρήκε τελείως απροετοίμαστους.
Η ιστορία της απεργίας στο μετρό, για να μην πάω πιο πίσω στην ιδιωτικοποίηση ας πούμε της ΑΤΕ, που δεν άνοιξε μύτη, μας βρήκε τελείως απροετοίμαστους.
Ξέρετε τι λέει ένα email που μου στείλανε, το οποίο εν πρώτοις, μπορεί να φανεί αφελές, στη βάση του όμως δεν είναι.
Που ήταν τα δεκάδες χιλιάδες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα; Γιατί δε βρέθηκαν στο αμαξοστάσιο εκείνο το βράδυ;
Που ήταν τα δεκάδες χιλιάδες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα; Γιατί δε βρέθηκαν στο αμαξοστάσιο εκείνο το βράδυ;
Κι εγώ να ρωτήσω με τη σειρά μου.
Ας πούμε λοιπόν ότι αυτά αποτελούν τη χρυσή εφεδρεία – με πολλές ενστάσεις προσωπικές- αλλά ας πούμε ότι είναι η χρυσή εφεδρεία για κάποια άλλη πιο ώριμη στιγμή
Ας πούμε λοιπόν ότι αυτά αποτελούν τη χρυσή εφεδρεία – με πολλές ενστάσεις προσωπικές- αλλά ας πούμε ότι είναι η χρυσή εφεδρεία για κάποια άλλη πιο ώριμη στιγμή
Γιατί δε βρεθήκαμε συντονισμένα 500 στελέχη από την προηγούμενη εκεί,
ώστε να μετατρέψουμε το θέμα της επιστράτευσης σε μείζον πολιτικό θέμα,
σε μείζον ζήτημα για τη δημοκρατία, σε μείζον ζήτημα για την ελευθερία
και όχι σε πόλεμο ανάμεσα σε κυβέρνηση και συνδικαλιστές.
Και το λέω αυτό ως παράδειγμα γιατί κάποια στιγμή πρέπει να πολιτικοποιήσουμε τη σύγκρουση.
Δε φτάνει η βουλή, δε φτάνουν οι δηλώσεις, δε φτάνουν οι ανακοινώσεις και τα δελτία τύπου.
Στο δρόμο πολιτικοποιείται η σύγκρουση, γιατί εκεί αναπτύσσεται το κίνημα.
Δε φτάνει η βουλή, δε φτάνουν οι δηλώσεις, δε φτάνουν οι ανακοινώσεις και τα δελτία τύπου.
Στο δρόμο πολιτικοποιείται η σύγκρουση, γιατί εκεί αναπτύσσεται το κίνημα.
Σε κάθε άλλη περίπτωση, που η σύγκρουση προσλαμβάνει χαρακτήρα κοινοβουλευτικό μόνον ή ρητορικό μόνον, η όποια εξέλιξη δε χαρακτηρίζεται σαν ανατροπή, αλλά σαν διαδοχή, που όπως πολύ καλά καταλαβαίνουμε όλοι, όπως καταλαβαίνει ο λαός μας θα έχει πενιχρά αποτελέσματα, ακόμη και εάν έχουμε τις καλύτερες των προθέσεων.
Πάω πολύ γρήγορα στο πρόβλημα της προβοκάτσιας ή στο ζήτημα χώρων με μια ακραία πρακτική σύγκρουσης.
Αυτό σύντροφοι δεν είναι δικό μας πρόβλημα.
Αυτό σύντροφοι δεν είναι δικό μας πρόβλημα.
Εάν τούτη η κυβέρνηση έχει απέναντί της δέκα εικοσάρηδες που πυροβολούν τα γραφεία της ΝΔ, ΝΑ ΦΥΓΕΙ.
ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΑΠΟΤΥΧΕΙ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΓΓΥΗΘΕΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΓΓΥΗΘΕΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ.
Εάν έχει προβοκατόρικους μηχανισμούς, όπως πολύ εύκολα έχει αποδείξει
στην πατρίδα μας η ιστορία, εμείς να περάσουμε στην επίθεση, αφού είναι
στο πολιτικό dna του λαού μας, είναι κομμάτι της ιστορικής του μνήμης,
ότι τούτο το τραμπουκικό σχήμα με τους κένταυρους και τους
τσεκουροφόρους μπορεί πολύ εύκολα να επαναλάβει όχι απλώς την ιστορία
του, αλλά τον ίδιο τον εαυτό του.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Σεβόμενη το χρόνο δεν μπορώ να προχωρήσω παραπέρα.
Πρέπει όμως να πω κλείνοντας τρία πράγματα.
Το πρώτο αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε οπουδήποτε, αλλά όχι στους δρόμους, και ο ρόλος της αριστεράς τούτη την εποχή είναι να σφυρηλατεί συνειδήσεις για την ανατροπή, να σφυρηλατεί συνειδήσεις για τη στήριξη της μεταβατικής κυβέρνησης μας.
Σεβόμενη το χρόνο δεν μπορώ να προχωρήσω παραπέρα.
Πρέπει όμως να πω κλείνοντας τρία πράγματα.
Το πρώτο αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε οπουδήποτε, αλλά όχι στους δρόμους, και ο ρόλος της αριστεράς τούτη την εποχή είναι να σφυρηλατεί συνειδήσεις για την ανατροπή, να σφυρηλατεί συνειδήσεις για τη στήριξη της μεταβατικής κυβέρνησης μας.
Το δεύτερο. Στο βαθμό που δε βρισκόμαστε στους δρόμους, εκεί όπου
έχουμε τη δύναμη, τούτη η κυβέρνηση αξιοποιεί διαρκώς τη δική της
δύναμη, την προπαγάνδα και τα ΜΜΕ.
Ας μην το βοηθάμε λοιπόν διατυπώνοντας θόλο ή στογγυλεμένο πολιτικό λόγο, λόγο νοικοκυρεμένο και καθώς πρέπει
Νοικοκυρεμένοι, υποταγμένοι και με ευθύνη απέναντι στο σύστημα είναι αυτοί.
Εμείς έχουμε ευθύνη μόνον απέναντι στο λαό, υποτασσόμαστε μόνον σε αυτόν, αλλά παράλληλα τον θέλουμε δραστήριο στην αντίστασή του, ριζοσπαστικό στις θέσεις του και μαχητικό στις πρακτικές του.
Ας μην το βοηθάμε λοιπόν διατυπώνοντας θόλο ή στογγυλεμένο πολιτικό λόγο, λόγο νοικοκυρεμένο και καθώς πρέπει
Νοικοκυρεμένοι, υποταγμένοι και με ευθύνη απέναντι στο σύστημα είναι αυτοί.
Εμείς έχουμε ευθύνη μόνον απέναντι στο λαό, υποτασσόμαστε μόνον σε αυτόν, αλλά παράλληλα τον θέλουμε δραστήριο στην αντίστασή του, ριζοσπαστικό στις θέσεις του και μαχητικό στις πρακτικές του.
Επιπλέον ας μην βοηθάμε την κυβέρνηση διατυπώνοντας θέσεις που δεν απηχούν παρά την προσωπική μας άποψη.
Μετά τις προσωπικές αυτές απόψεις τις κάνουν παντιέρα και αντί να μιλάμε για το δάσος που καίγεται, απολογούμαστε για το δεντράκι που φύτρωσε.
Μετά τις προσωπικές αυτές απόψεις τις κάνουν παντιέρα και αντί να μιλάμε για το δάσος που καίγεται, απολογούμαστε για το δεντράκι που φύτρωσε.
Το τρίτο και τελειώνω συντρόφισσες και σύντροφοι.
Βρισκόμαστε σε ανθρωπιστική κρίση. Όλες οι ενέργειες και οι δράσεις μας πρέπει να είναι ενταγμένες μέσα στο μέγεθος αυτής της κρίσης, όπως επίσης και οι πολιτικές μας πρωτοβουλίες πρέπει να τη λαμβάνουν σοβαρά υπόψη.
Το ζήτημα της κατάθεσης μιας σοβαρής και ολοκληρωμένης πολιτικής πρότασης σήμερα δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει επίσης με τρόπο σοβαρό και ολοκληρωμένο το ζήτημα της παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Γιατί η παραγωγική ανασυγκρότηση σε κάθε περίπτωση είναι το plan A.
Βρισκόμαστε σε ανθρωπιστική κρίση. Όλες οι ενέργειες και οι δράσεις μας πρέπει να είναι ενταγμένες μέσα στο μέγεθος αυτής της κρίσης, όπως επίσης και οι πολιτικές μας πρωτοβουλίες πρέπει να τη λαμβάνουν σοβαρά υπόψη.
Το ζήτημα της κατάθεσης μιας σοβαρής και ολοκληρωμένης πολιτικής πρότασης σήμερα δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει επίσης με τρόπο σοβαρό και ολοκληρωμένο το ζήτημα της παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Γιατί η παραγωγική ανασυγκρότηση σε κάθε περίπτωση είναι το plan A.
Προσπάθησα να τρέξω ζητήματα που θέλουν πολλή ώρα να αναλυθούν, με την έννοια αυτή απλώς κατέθεσα ένα στίγμα.
Ένα στίγμα ανησυχίας, προβληματισμού, αγωνίας, αλλά κυρίως τεράστιας προσδοκίας από εμάς και τις δυνατότητές μας.
Και το καταθέτω εδώ μέσα στο όργανό μας, όπως πρέπει να γίνεται και όπως αρμόζει σε σοβαρές ανησυχίες, προβληματισμούς, αγωνίες, αλλά και προσδοκίες
Ένα στίγμα ανησυχίας, προβληματισμού, αγωνίας, αλλά κυρίως τεράστιας προσδοκίας από εμάς και τις δυνατότητές μας.
Και το καταθέτω εδώ μέσα στο όργανό μας, όπως πρέπει να γίνεται και όπως αρμόζει σε σοβαρές ανησυχίες, προβληματισμούς, αγωνίες, αλλά και προσδοκίες
Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013
Νοσοκομείο Παίδων "Αγία Σοφία": Άλλο ένα παιδί χάνει την ζωή του επειδή ήταν ανασφάλιστο.
από αντίφα 18:43, Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013
|
ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΕΧΕΙ ΣΤΟΙΧΙΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΣΕ
ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ - ΟΡΓΗ ΓΟΝΕΩΝ, ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΥΝ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Εγκλημα διαρκείας στο «Η Αγία Σοφία»
Της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ
Εγκλημα εις βάρος μικρών παιδιών που διαπράττεται εδώ και δύο χρόνια,
αποδεικνύεται το κλείσιμο της Παιδοκαρδιοχειρουργικής Κλινικής του
Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία» (ΕΚΑΣΚΑΠ), του μοναδικού δημόσιου
κέντρου, καθώς η υπόθεση αυτή φαίνεται ότι έχει στοιχίσει τη ζωή σε
μικρά παιδιά. Σημειώνεται
ότι τον Σεπτέμβριο του 2011 και με αφορμή την έλλειψη προσωπικού
έκλεισε αιφνίδια η Καρδιοχειρουργική Εντατική Μονάδα, με αποτέλεσμα τα
χειρουργημένα βρέφη να μεταφερθούν σε εντατικές μονάδες άλλων ορόφων,
υπό τριτοκοσμικές και άκρως επικίνδυνες συνθήκες. Αμέσως μετά και με την
-αρχική- δικαιολογία της «αναβάθμισης», έκλεισε, το ίδιο αιφνίδια,
ολόκληρο το Κέντρο και τα παιδιά που ανέμεναν χειρουργεία παραπέμφθηκαν
στο Ωνάσειο, το οποίο όμως δεν διαθέτει κάλυψη παιδιατρικού νοσοκομείου
και σε περίπτωση άλλης επιπλοκής οι μικροί ασθενείς μεταφέρονται πίσω
στο «Αγία Σοφία» Από το σύνολο των άνω των 50 περιστατικών που ανέμεναν
χειρουργείο, το Ωνάσειο αναφέρει ότι «νοσηλεύονται» ή «αντιμετωπίζονται»
39, χωρίς να διευκρινίζεται αν έχουν ή όχι χειρουργηθεί, ενώ φαίνεται
να είναι αναλογικά αυξημένος ο αριθμός επισυμβάντων θανάτων ασθενών.
Πρωτοφανές, όσο και τραγικό, είναι το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις
λόγω της αδυναμίας συνεννόησης με τους γιατρούς, γονείς αναγκάζονται να
στέλνουν εξώδικα προκειμένου να χειρουργηθούν τα παιδιά τους!Ηδη 10 βουλευτές της Ν.Δ. έχουν καταθέσει από τον Δεκέμβριο του 2012 ερώτηση στη Βουλή, η οποία παραμένει μέχρι σήμερα αναπάντητη, για τον αριθμό των νοσηλευόμενων παιδιών, τον αριθμό των επεμβάσεων και την πορεία αυτών. Θάνατοι Την υπόθεση επιβεβαιώνει η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Παιδιών με Συγγενείς Καρδιοπάθειες «Η Αγία Σοφία» Χρυσάνθη Κοκολάκη. Οπως αναφέρει στην «Ε»: «Υπάρχουν παιδιά που έχασαν τη ζωή τους επειδή δεν πρόλαβαν και δεν χειρουργήθηκαν από το Ωνάσειο. Ειδικά για ένα παιδί ανασφάλιστο αλβανικής καταγωγής η καθυστέρηση έφθασε τον έναν χρόνο, από τον Μάιο του 2011 μέχρι τον Ιούνιο του 2012. Οι καθυστερήσεις φυσικά οφείλονται και στο γεγονός ότι ήταν ανασφάλιστο». Με τα πιο γκρίζα λόγια περιγράφει το τραγικό γεγονός ο πατέρας του παιδιού αυτού, ο οποίος, όπως λέει σε ένορκη κατάθεσή του, πήγε το παιδί του στο Ωνάσειο το 2011 αφού είχε εξεταστεί αρχικά το βρέφος στο «Αγία Σοφία» και είχε κριθεί ότι είχε ανάγκη άμεσου χειρουργείου: «Ετσι πήγα με το παιδί στο Ωνάσειο τον Νοέμβριο του 2011, όπου εξετάστηκε από τους γιατρούς. Επειδή το παιδί δεν είχε ασφάλεια, μου είπαν να ξαναπάω μόνον αφού θα έχει ασφαλιστεί το παιδί Ομως εγώ δεν κατάφερα να ασφαλίσω το παιδί και επειδή η κατάστασή του χειροτέρευε, ξαναπήγα με το παιδί στο Ωνάσειο τον Φεβρουάριο του 2012. Εκεί μας αντιμετώπισαν σαν ζώα, αρνήθηκαν ακόμη και να εξετάσουν το παιδί μου, αφού ήταν ανασφάλιστο, και το μόνο που κατάφερα ήταν να μου υποσχεθούν ότι θα μου δώσουν ένα χαρτί για την κατάσταση του παιδιού ώστε να μπορέσω να βγάλω τα χαρτιά για την ασφάλεια. Ετσι τον Μάρτιο του 2012 έλαβα ένα πιστοποιητικό με ημερομηνία 28 Φεβρουαρίου 2012, το οποίο αναφέρει ότι το παιδί μου: "...πάσχει από σοβαρή σύμπλοκη συγγενή καρδιοπάθεια, τετραλογία του Fallot... Ο ασθενής παρουσιάζει σοβαρότατη κυάνωση και πιθανές υπερκυανωτικές κρίσεις... Λόγω της σοβαρότητος και επικινδυνότητος της κατάστασης από τη σοβαρότατη κυάνωση, συνιστάται επείγουσα αιμοδυναμική και αγγειογραφική μελέτη και πιθανότατα επείγουσα χειρουργική επέμβαση"». Ομως ακόμη και τότε οι γονείς δεν κατάφεραν να μπει το παιδί τους στο Ωνάσειο. Τρεις μήνες μετά, η υγεία του παιδιού επιδεινώθηκε και οι γονείς το πήγαν στο «Αγία Σοφία», όπου έκανε εισαγωγή στη Γενική Εντατική Μονάδα. Ακόμη και τότε, για να κινητοποιηθεί κάπως το σύστημα, απαιτήθηκε η αποστολή εξωδίκου από τη δικηγόρο του Συλλόγου των Γονέων, με το οποίο ζητούσε την άμεση διακομιδή του παιδιού στο Ωνάσειο, καθώς και την άμεση διενέργεια της επέμβασης. Μόνον τότε και μάλιστα την ίδια μέρα, όπως λέει ο πατέρας, πήραν το παιδί στο Ωνάσειο, όπου ύστερα από 4-5 μέρες τού έκαναν καθετηριασμό. Στη συνέχεια, όμως, άφησαν να περάσουν άλλες δέκα μέρες, και τελικά στις 18 Ιουνίου 2012 έβαλαν το παιδί στο χειρουργείο, όπου και κατέληξε κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Ο πατέρας του άτυχου βρέφους Α.Ζ. καταλήγει: «Το παιδί μου μπορούσε να ζει σήμερα αν δεν μας είχαν φερθεί έτσι οι αρμόδιοι του "Αγία Σοφία" που έκλεισαν το Κέντρο, και το Ωνάσειο που μας φέρθηκε σαν να είμαστε ζώα, ενώ ακόμα και σήμερα μετά το θάνατο του παιδιού μας έχουν το θράσος να ρίχνουν τα βάρη σε μας τους χαροκαμένους γονείς». Μια άλλη ιστορία φαίνεται ότι κόστισε τη ζωή ενός βρέφους καθώς οι αρμόδιοι του Ωνασείου, όπως καταγγέλλει ο Σύλλογος των Γονέων, αδιαφόρησαν και αρνήθηκαν ακόμη και να έρθει ειδικός από το εξωτερικό παρ' ότι υπήρχε και η έγγραφη διαβεβαίωσή του ότι μπορούσε να ταξιδέψει στην Ελλάδα και να πραγματοποιήσει δωρεάν την επέμβαση για την οποία δεν υπήρχε εμπειρία στη χώρα μας. Οι γονείς του βρέφους, αφού έβλεπαν το παιδί τους να αργοσβήνει χωρίς προοπτική χειρουργείου, αναγκάστηκαν κι αυτοί να στείλουν εξώδικο στο Ωνάσειο, στο οποίο αναφέρουν: «Σύμφωνα με τις σχετικές εισηγήσεις των ιατρών, μόνη διέξοδος είναι η μεταμόσχευση καρδιάς, όμως αυτό προϋποθέτει χειρουργική επέμβαση τοποθέτησης συσκευής μηχανικής υποστήριξης, για την οποία όμως επέμβαση δεν υπάρχει εμπειρία στην Ελλάδα. Κατόπιν αυτού απευθυνθήκαμε οι ίδιοι σε κέντρα του εξωτερικού και μάθαμε για τον ειδικό παιδοκαρδιοχειρουργό, διευθυντή του καρδιοχειρουργικού κέντρου του Νοσοκομείου Παίδων της Γενεύης, καθηγητή κ. Αυξέντιο Καλαγκό, ο οποίος σε επικοινωνία μας προσφέρθηκε να έλθει στο νοσοκομείο και να προβεί στην εν λόγω επέμβαση άνευ αμοιβής. Κατόπιν αυτού σας ζητήσαμε να προχωρήσετε στην πρόσκληση του κ. Καλαγκού, όμως εσείς αρνηθήκατε με κάθε είδους δικαιολογίες, μεταξύ των οποίων ισχυριστήκατε ότι δεν έχετε έγγραφη διαβεβαίωση ότι ο εν λόγω καρδιοχειρουργός μπορεί να έλθει, οπότε εμείς του ζητήσαμε και την 1η Οκτωβρίου σας απέστειλε επιστολή, στην οποία διαβεβαιώνει ότι διατίθεται να έλθει και να σας συνδράμει στην επέμβαση αυτή, άνευ αμοιβής». Ομως πέρασαν άλλες 15 ημέρες και οι αρμόδιοι του Ωνασείου δεν απάντησαν και πάλι, με αποτέλεσμα οι γονείς του άτυχου βρέφους να ζητήσουν να μεταφερθεί στο εξωτερικό, αφού όπως ανέφεραν στο εξώδικο «...το βρέφος μας κινδυνεύει άμεσα, λόγω της βαριάς καρδιακής ανεπάρκειας, ευρισκόμενο σε ισχυρή και ανεπίτρεπτα μακρά ινότροπη υποστήριξη της καρδιάς, σε μηχανική υποστήριξη της αναπνοής καθώς και σε τόνωση της νεφρικής λειτουργίας». Ομως με τις αλλεπάλληλες καθυστερήσεις το παιδί έσβησε μέσα Νοεμβρίου του 2012, σε αναμονή μετάβασης στην Ιταλία για την επέμβαση μηχανικής υποστήριξης. Οι γονείς των καρδιοπαθών παιδιών μέσω του Συλλόγου τους διαμαρτύρονται και για τη στάση του υπουργού Υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζου, ο οποίος, αφού επέρριψε όλες τις ευθύνες στους γιατρούς του «Αγία Σοφία», ούτε λίγο ούτε πολύ άφησε αιχμές και για τους γονείς των άρρωστων παιδιών, καθώς μίλησε για «κροκοδείλια δάκρυα». Συγκεκριμένα, σε δηλώσεις του στη δημόσια τηλεόραση στις 21/01/2013, αναφέρει: «Η υπόθεση με απασχολεί από την πρώτη ημέρα ανάληψης των καθηκόντων μου. Κάλεσα τους ιατρούς να συμφωνήσουν και να εγκαταλείψουν τις πρακτικές τις οποίες ακολουθούσαν. Είναι αμετανόητοι. Το λέω ευθέως. Η ευθύνη ανήκει στους ιατρούς... Είναι ανίκανοι να συνεργαστούν μεταξύ τους. Ο ένας καταγγέλλει τον άλλον. Και βρίσκονται υπό διαρκή πειθαρχικό έλεγχο. Πώς θα ανοίξει η κλινική; Εγώ εμποδίζω να ανοίξει η κλινική; Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και τα κροκοδείλια δάκρυα, όχι από σας, από ορισμένους, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα». Ομως οι γονείς δεν μπορούν να ανεχθούν άλλο τις δικαιολογίες για τους «γιατρούς που μαλώνουν», αφού εκτός από 3 περιστατικά για τα οποία υποβλήθηκε μηνυτήρια αναφορά, έχουν γίνει μηνύσεις για τα άλλα 2 παιδιά που κατέληξαν τον Ιούνιο και Νοέμβριο του 2012. Η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Παιδιών με Συγγενείς Καρδιοπάθειες «Η Αγία Σοφία», Χρυσάνθη Κοκολάκη, αναφερόμενη στο κλείσιμο του Καρδιοχειρουργικού Κέντρου, δηλώνει στην «Ε»: «Ηταν έγκλημα. Δεν είναι απαράδεκτο μόνο το γεγονός ότι έκλεισαν το μοναδικό δημόσιο Παιδοκαρδιοχειρουργικό Κέντρο της Ελλάδας. Ακόμα πιο απεχθής είναι ο τρόπος που αυτό έγινε: με κατάπτυστα ψέματα, που συνεχίζονται ώς σήμερα, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Υπουργοί, διοικητές, ΜΜΕ, όλα εναντίον μας. Εμείς όμως έχουμε την αλήθεια και δεν θα σταματήσουμε να τη λέμε. Το χρωστάμε στα παιδιά που χάθηκαν άδικα και σε αυτά που περιμένουν ακόμη να χειρουργηθούν από τους άξιους χειρουργούς του "Αγία Σοφία" τους οποίους εμπιστευόμαστε απόλυτα». https://athens.indymedia.org/ |
Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΥ
Oσοι εφυγαν κι οσοι ηρθαν
οσοι δεν αντεξαν κι οσοι κρατήσαν
οσοι συγχωρεσαν κι οσοι λυγίσαν
οσοι κοιμηθηκαν κι οσοι ξυπνήσαν
μαλωνουν ποιος θα κρατησει τον αυλο
μαλωνουν ποιος θα πηδηξει απ'τον γκρεμο
ανησυχουν χωρις να ξερουν
τι ειναι αυτο που τους ανησυχει
κι επιμενουν να το αγνοουν
παντα η ομιχλη ποθητη
ψαχνουν για κινητρο, μα δε το βρισκουν
ψαχνουν για ανεμο, δεν εχουν πανια
ψαχνουν για θορυβο, μα εχουν σιγησει
ψαχνουν για στομα, δεν εχουν μιλια
(Κυλησα απ΄τον λοφο για ακομα μια φορα
δεν ειμαι ο Σισσυφος, ειμαι η πετρα
ειμαι το οργανο του βασανιστηριου
ειμαι Αγγελος Κυριου
την οργη μου αποψε μετρα)
Τραγουδαω την απεχθεια μου
αηδιαζω με το αρωμα μου
πουλαω στις ειδησεις τα παιδια μου
περιμενοντας ενα κρισιμο τηλεφωνημα
περιμενοντας ισως μια ευκαιρια κι εγω
περιμενοντας ποτε θα παψω να περιμενω
ποτε θα φυγω απο εδω
ποτε θα παψω να απεχθανομαι
ποτε θα παψω να αποστρεφομαι
κυλιεμαι στον λοφο μαζι με τη παθητικοτητα μου
τιποτα δεν υπαρχει που δε μπορω να ανεχομαι
Θελω να σκοτωσω ενα μικρο σπουργιτι,
ενα περιστερι, κατι απο εμενα πιο μικρο
κατι ακομα πιο θλιβερο, κατι
για να παψω να με λεω δειλο, φευγω, ερχομαι
ολα τα ανεχομαι
φευγω, ερχομαι, κατευθυνομαι
σε ολα τα ψεμματα αδιστακτα δινομαι
και παραδινομαι σε μια μασκα
σε μια μασκα που μου κοβει την ανασα
οταν μιλαει, εγω ακουω
τη φοβεριζω, μενει απαθης
οταν γελαει, εγω γελαω
τη καθυβριζω βραδυ πρωι
και στο τελος, γινεται ενα με μενα
παιρνει τις συνηθειες μου
κανει γκριματσες του φοβου μου
καπνιζει οπως εγω το τσιγαρο μου
για να ξεχασω
πως δεν ειναι αυτη που με μιμειταιι
για να ξεχασω οτι, η αληθεια ειναι,
πως την μιμουμαι εγω
Ειμαι μικρομεγαλος, δεν εχω τωρα ηλικια
κουλουριαζομαι σα μωρο
μοιρολογω σαν γερος
ειμαι μικροανεργος, ειμαι μικροτικος
ειμαι μικροπρεπης, μικρο τα παντα
δεν εχω ηλικια
χαζολογω σαν μικρο παιδι
φορτωνομαι στις πλατες μου ολου του κοσμου τις ευθυνες σαν γονιος
δεν εχω πια προσδιοριστικα
εγινα μαζα αχρονη, σπρωξια, φωνη απανθρωπη
στο λεωφορειο
μισω, ζηλευω, φθονω, παρασυρομαι
ξεχναω, χοντραινω, αφηνομαι
λυσσαω, λυγαω, λαθη πολλα
αυτοσυγχωρουμαι και μενει η............
..........................................................
τι μενει, μιση, η συγχωρεση μιση, ζωη μιση
λογια μισα, πραξεις μισες
μενει μιση, ανολοκληρωτη
ολα ανολοκληρωτα, η βρισια
η καταρα, η μοναξια, ο θυμος
η οργη, το παθος, το πενθος
τα αφηνω ολα στη μεση
ξεχναω τι αφηνω πισω και
παω στο πουθενα
ξεχναω και χανω, ξεχναω
ξεχναω
ξεχναω
ξεχναω
ξεχναω
οσοι δεν αντεξαν κι οσοι κρατήσαν
οσοι συγχωρεσαν κι οσοι λυγίσαν
οσοι κοιμηθηκαν κι οσοι ξυπνήσαν
μαλωνουν ποιος θα κρατησει τον αυλο
μαλωνουν ποιος θα πηδηξει απ'τον γκρεμο
ανησυχουν χωρις να ξερουν
τι ειναι αυτο που τους ανησυχει
κι επιμενουν να το αγνοουν
παντα η ομιχλη ποθητη
ψαχνουν για κινητρο, μα δε το βρισκουν
ψαχνουν για ανεμο, δεν εχουν πανια
ψαχνουν για θορυβο, μα εχουν σιγησει
ψαχνουν για στομα, δεν εχουν μιλια
(Κυλησα απ΄τον λοφο για ακομα μια φορα
δεν ειμαι ο Σισσυφος, ειμαι η πετρα
ειμαι το οργανο του βασανιστηριου
ειμαι Αγγελος Κυριου
την οργη μου αποψε μετρα)
Τραγουδαω την απεχθεια μου
αηδιαζω με το αρωμα μου
πουλαω στις ειδησεις τα παιδια μου
περιμενοντας ενα κρισιμο τηλεφωνημα
περιμενοντας ισως μια ευκαιρια κι εγω
περιμενοντας ποτε θα παψω να περιμενω
ποτε θα φυγω απο εδω
ποτε θα παψω να απεχθανομαι
ποτε θα παψω να αποστρεφομαι
κυλιεμαι στον λοφο μαζι με τη παθητικοτητα μου
τιποτα δεν υπαρχει που δε μπορω να ανεχομαι
Θελω να σκοτωσω ενα μικρο σπουργιτι,
ενα περιστερι, κατι απο εμενα πιο μικρο
κατι ακομα πιο θλιβερο, κατι
για να παψω να με λεω δειλο, φευγω, ερχομαι
ολα τα ανεχομαι
φευγω, ερχομαι, κατευθυνομαι
σε ολα τα ψεμματα αδιστακτα δινομαι
και παραδινομαι σε μια μασκα
σε μια μασκα που μου κοβει την ανασα
οταν μιλαει, εγω ακουω
τη φοβεριζω, μενει απαθης
οταν γελαει, εγω γελαω
τη καθυβριζω βραδυ πρωι
και στο τελος, γινεται ενα με μενα
παιρνει τις συνηθειες μου
κανει γκριματσες του φοβου μου
καπνιζει οπως εγω το τσιγαρο μου
για να ξεχασω
πως δεν ειναι αυτη που με μιμειταιι
για να ξεχασω οτι, η αληθεια ειναι,
πως την μιμουμαι εγω
Ειμαι μικρομεγαλος, δεν εχω τωρα ηλικια
κουλουριαζομαι σα μωρο
μοιρολογω σαν γερος
ειμαι μικροανεργος, ειμαι μικροτικος
ειμαι μικροπρεπης, μικρο τα παντα
δεν εχω ηλικια
χαζολογω σαν μικρο παιδι
φορτωνομαι στις πλατες μου ολου του κοσμου τις ευθυνες σαν γονιος
δεν εχω πια προσδιοριστικα
εγινα μαζα αχρονη, σπρωξια, φωνη απανθρωπη
στο λεωφορειο
μισω, ζηλευω, φθονω, παρασυρομαι
ξεχναω, χοντραινω, αφηνομαι
λυσσαω, λυγαω, λαθη πολλα
αυτοσυγχωρουμαι και μενει η............
..........................................................
τι μενει, μιση, η συγχωρεση μιση, ζωη μιση
λογια μισα, πραξεις μισες
μενει μιση, ανολοκληρωτη
ολα ανολοκληρωτα, η βρισια
η καταρα, η μοναξια, ο θυμος
η οργη, το παθος, το πενθος
τα αφηνω ολα στη μεση
ξεχναω τι αφηνω πισω και
παω στο πουθενα
ξεχναω και χανω, ξεχναω
ξεχναω
ξεχναω
ξεχναω
ξεχναω
Τούτοι δω εφέρανε τουφέκια γεμάτα μπαρούτι
Ξυλούρης Νίκος. Οι Νεκροί της πλατείας
Τούτοι δω εφέρανε τουφέκια γεμάτα μπαρούτι
τούτοι δω διατάξανε τη στυγερή εξόντωση
τούτοι δω συναντήσανε το λαό να τραγουδάει ενωμένος
Και το λιγνό κορίτσι έπεσε με την σημαία του
και το αγόρι κύλησε χαμογελώντας λαβωμένο
λαβωμένο στο πλευρό της
Του προδότη που προχώρησε ως ετούτο το έγκλημα ζήτω την τιμωρία
εκείνου που 'δωκε το σύνθημα του θάνατου ζητώ την τιμωρία
εκείνων που προστατέψανε αυτό το έγκλημα ζητώ την τιμωρία
δε θέλω να μου δίνουνε το χέρι, το μουλιασμένο από το δικό μας αίμα
δεν τους θέλω για πρεσβευτές, ούτε ήσυχους μέσα στα σπίτια τους
θέλω να τους δω να δικάζονται,
σε τούτο δω το μέρος, σε τούτη την πλατεία.
Ξυλούρης Νίκος pablo neruda leontis
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)