Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

Η Αεροπορία βομβαρδίζει, το Πεζικό καταλαμβάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τη δεξίωση

Red_Communist_Party
 Υπάρχει ένα γνωμικό στο στρατό, καυστικό για το Πολεμικό Ναυτικό που τηρεί με τη μεγαλύτερη ευλάβεια από όλους την εθιμοτυπία του. Το γνωμικό ισχυρίζεται ότι «η Αεροπορία βομβαρδίζει ένα μέρος, στη συνέχεια το Πεζικό το καταλαμβάνει, κι έρχεται στο τέλος το Ναυτικό να οργανώσει τη δεξίωση». Όλο και περισσότερο τους τελευταίους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βαλθεί να επιβεβαιώσει το γνωμικό, αναλαμβάνοντας το ρόλο του Πολεμικού Ναυτικού. Ήρθε το ΠΑΣΟΚ το 2010 να βομβαρδίσει τον τόπο. Στη συνέχεια, το 2012, η ΝΔ τον κατέλαβε. Έτσι, έφτασε τώρα πια η ώρα του ΣΥΡΙΖΑ. Για να στήσει τη δεξίωση.

Η αντιπολίτευση των εναγκαλισμών

Το καλοκαίρι του 2012 τέλειωσαν οι ψευδαισθήσεις. Είχε ήδη εκδοθεί πιστοποιητικό θανάτου για το κίνημα των πλατειών, το οποίο δεν ανέκαμψε όσες προσπάθειες κι αν έγιναν μέσα στη χρονιά. Το μεσοπρόθεσμο με το PSI τέλειωσαν τα ασφαλιστικά ταμεία και τους μισθούς, συμπαρασύροντας το ημιθανές εργατικό κίνημα κι αυτό στην ανυπαρξία. Το παρανοϊκό -σχεδόν εμφυλιοπολεμικό- προεκλογικό σκηνικό ελάχιστους πτόησε και όλοι λούφαξαν αφήνοντας τις τύχες του στην κάλπη. Η γκαστρωμένη γέννησε ένα τερατόμορφο πλάσμα με τρία κεφάλια. Η πανίσχυρη και τερατόμορφη αντιπροσώπευση νίκησε.
Κάπου εκεί τελειώνει και το “ριζοσπαστικό” καθήκον του ΣΥΡΙΖΑ. Της μοναδικής δύναμης της Αριστεράς που είχε πιθανότητες διεκδίκησης της κοινοβουλευτικής εξουσίας. Ο καιρός δεν είναι ιδανικός για “ριζοσπαστισμούς”. Ο γηρασμένος και φοβικός πληθυσμός της Ελλάδας δεν είναι έτοιμος για επαναστάσεις. Το “αντιμνημόνιο” έφαγε τα ψωμιά του και, μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ο κάθε κατεργάρης επιστρέφει στον πάγκο του.
TSIPRAS_DASKALOPOULOS_SEB1.limghandler
Η εξουσία όμως είναι γλυκιά. Και το άτιμο το δαχτυλάκι του ΣΥΡΙΖΑ βούτηξε λίγο από το βαζάκι της και πήρε μία γεύση, εκεί στα προεκλογικά του ντουζένια. Από την άλλη όμως η πραγματικότητα έδειξε ότι η αντιπροσώπευση ζει και βασιλεύει και ουδείς είναι έμπρακτα έτοιμος να διεκδικήσει κάτι καινούριο, κάτι άλλο, μία ουσιαστική ρήξη με το σύστημα. Πόσο μάλλον όταν η αντιμνημονιακή σούπα στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν εκείνο που θα αποκαλούσε κανείς ένα όραμα για το μέλλον που θα μπορούσε να κινητοποιήσει τις μάζες, ελλείψει δικής τους αντίδρασης.
Έτσι λοιπόν, ήρθε η εποχή της διαχείρισης του πόστου της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η παραδοσιακή στην Ελλάδα άσκησή της, με τη γνωστή μέθοδο του “ώριμου φρούτου” (= λέμε όχι σε όλα και κάποια στιγμή θα πέσουν, πού θα πάει;). Έτσι ήρθαν και τα πισωγυρίσματα στην πύρινη προεκλογική ρητορική, και τα σκισμένα μνημόνια έδωσαν τη θέση τους στην αναδιαπραγμάτευση, για να φτάσουμε σταδιακά, βηματάκι-βηματάκι, προ ημερών ο Σταθάκης να κλείνει το μάτι στους πλοιοκτήτες λέγοντάς τους ότι για τις οικονομικές δραστηριότητές τους δεν έχουν να φοβούνται το ΣΥΡΙΖΑ που δεν θα τις φορολογήσει. Και να οι προσεγγίσεις με το κεντρώο κοινό. Και να οι χαιρετισμοί στις εκδηλώσεις για το μνημόσυνο του Εθνάρχη” Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπου όλως παραδόξως ο ριζοσπάστης Αλέξης Τσίπρας αγνόησε καμιά εικοσαριά χρόνια δεξιού παρακράτους, βίας και τρομοκρατίας.
tsipras-mitsotakis
Παρεμπιπτόντως, αλλά διόλου ασχέτως, το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής θεριεύει, όπως θεριεύουν οι δολοφονικές ρατσιστικές

 http://galaxyarchis.wordpress.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου