Η
χώρα διέρχεται κρίση οικονομική, κοινωνική και πολιτική. Η συντριπτική
πλειοψηφία των πολιτών δέχεται καταιγισμό απειλών και εκφοβισμού για το
αύριο. Η κατάρρευση εισοδημάτων, η ανεργία και
η διάλυση των επιχειρήσεων συνέβαλαν στην πολυδιάσπαση της ελληνικής
κοινωνίας, στη διάρρηξη των σχέσεων της με το ΠΑΣΟΚ και στην απομάκρυνση
και απογοήτευση φίλων, μελών και στελεχών που διαχρονικά συνδέθηκαν με το ΠΑΣΟΚ. Η απόσταση από τη πολιτική, η ιδιώτευση και η ατομική αναζήτηση λύσεων απέναντι σε πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων είναι μια νέα συντηρητική στροφή εκτεταμένων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας.
Η
νεοφιλελεύθερη στρατηγική ποτέ δεν αποτέλεσε οργανικό στοιχείο των
επιλογών του ΠΑΣΟΚ. Τα μνημόνια που επιβλήθηκαν στη χώρα, ως απαίτηση
των δανειστών στη κρίση δανεισμού ήταν πολιτικές των κυβερνήσεων και όχι
αποφάσεις του ΠΑΣΟΚ.
Το
Διευθυντήριο της ΕΕ ήδη δήλωσε τόσο την αποτυχία του πρώτου όσο και την
αβεβαιότητα για τη πορεία του δεύτερου μνημονίου. Ο φαύλος κύκλος
λιτότητας, ύφεσης και ανεργίας οδηγεί
σε αδιέξοδο τον τόπο. Η κρίση διαπερνά και το ΠΑΣΟΚ. Τόσο ως προς την
ανάλυση όσο και ως προς τις ορθές επιλογές για τη έξοδο από τη κρίση.
Η κινδυνολογία και οι απειλές δεν αποτελούν πολιτική.
Στο ΠΑΣΟΚ δρομολογήθηκε η διαδικασία εκλογής νέας ηγεσίας.
Η
ανάγκη για εκλογή προοδευτικής ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ είναι μια από τις
προϋποθέσεις για την επιλογή