Η μελωδία της παρακμής - by To Skouliki Tom

Πέμπτη, 24 Σεπτεμβρίου 2015      by To Skouliki Tom

Απόλυτα πετυχημένο κρίνεται το νέο κυβερνητικό σχήμα που επέλεξε ο Αλέξης Τσίπρας για τη Δεύτερη Φορά Πρώτη Φορά Αριστεροδεξιά, αφού οι πάντες ασχολούνται με το Νίκο Φίλη, το Δημήτρη Καμμένο και διάφορες άλλες ανύπαρκτες προσωπικότητες, με αποτέλεσμα να ξεχνάνε ότι το τρίτο μνημόνιο είναι εδώ, ενωμένο δυνατό.

Η τοποθέτηση του Δημήτρη Καμμένου στη θέση του Υφυπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων προκάλεσε έξαλλες αντιδράσεις στην προοδευτική πλέμπα της χώρας, αν και η πραγματική είδηση είναι ότι η Ελλάδα έχει ακόμα Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων.

Σύσσωμα τα ελληνικά social media ξεσηκώθηκαν εναντίων των ρατσιστικών και ομοφοβικών αναρτήσεων του Δημήτρη Καμμένου, λες και ο Δημήτρης Καμμένος προσγειώθηκε ξαφνικά στην ελληνική Βουλή και δεν τον τρώγαμε στη μάπα τα προηγούμενα χρόνια.

Το υπουργείο σάς πείραξε πατσαβουράκια μου; Μα είστε τόσο ευαισθητούλια! Γύρω σας γίνεται της πουτάνας το κάγκελο, η δήθεν αριστερή κυβέρνηση κρέμεται από τα αρχίδια ακροδεξιών αλλά το πρόβλημά σας είναι η υπουργοποίηση ενός φασίστα στο προτεκτοράτο των Γερμανών; Ο Γεωργιάδης και ο Βορίδης δηλαδή τί ήταν; Κοκκινοσκουφίτσες;

Όπως ήταν φυσικό, η υπουργοποίηση του Δημήτρη Καμμένου προκάλεσε τη διαμαρτυρία του χριστιανοφασίστα Νίκου Νικολόπουλου που έμεινε στην απέξω και δεν πήρε υπουργική καρέκλα. Δίκιο έχει. Σου λέει ο άνθρωπος, γιατί, ποιος ρατσιστής και ομοφοβικός είναι ο άλλος από μένα;

Κάτω από την πίεση του ελληνικού λαού, τον οποίο έγραψε στα παπάρια του όταν είπε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, ο Αλέξης Τσίπρας αναγκάστηκε να παραιτήσει τον Δημήτρη Καμμένο και να βάλει στη θέση του κάποιον Σγουρίδη που ούτε ξέρω, ούτε θέλω να μάθω.

Σχολιάζοντας την κίνηση του Πρωθυπουργού, ο Δημήτρης Καμμένος είπε ότι ουδέποτε έγραψε ρατσιστικά σχόλια στο twitter αλλά καταλαβαίνει απόλυτα τη θέση του Αλέξη Τσίπρα, που είναι εβραιομασόνος και πουσταριό του κερατά.

Στην προσπάθειά του να ηρεμήσει τα πνεύματα, ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είπε ότι το κυβερνητικό σχήμα δεν πρέπει να ανησυχεί κανέναν, αφού αφενός δεν έχει καμία απολύτως σημασία ποιοι κάθονται στις καρέκλες, αφετέρου περιμένει την εκλογή νέου προέδρου στη ΝΔ, ώστε να συνεργαστεί μαζί του και να ψηφίζονται τα μέτρα λιτότητας από συγκυβέρνηση 230 βουλευτών.  

by To Skouliki Tom

(Ανήθικο δίδαγμα: Κατά τη γνώμη μου, η σημερινή Βουλή είναι η πιο αντιπροσωπευτική των τελευταίων 5 χρόνων. Στην πιο ξεφτιλισμένη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης αρμόζει η πιο ξεφτιλισμένη Βουλή. Ποιος ο λόγος να κρατιούνται τα προσχήματα; Αριστεροί προδότες, ακροδεξιοί, νεοναζί, μιζαδόροι, λούμπεν τηλεπερσόνες, λίγο ΚΚΕ και μπόλικο ΠΑΣΟΚ. Βούρκος έξω από τη Βουλή, βούρκος και μέσα σε αυτήν. Η σημερινή Βουλή της παρακμής και της σαπίλας ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμασταν. Ένα ακόμα βήμα προς την πολυπόθητη ολοκληρωτική καταστροφή. Και μετά βλέπουμε.)

"Ξεμπερδεύουν με το παλιό", φέρνoντας το αραχνιασμένο

Από giorgis , Τετάρτη, 23 Σεπτεμβρίου 2015 | 12:09 μ.μ.

Του Γ.Γ.
Άλλη μια απόδειξη ότι τούτη η κυβέρνηση «ξεμπερδεύει με το παλιό» είναι η τοποθέτηση σαν Υφυπουργού Δικαιοσύνης, και μάλιστα με αντικείμενο την πάταξη της διαφθοράς, του εισαγγελέα Δημήτρη Παπαγγελόπουλου.
Περί τίνος κυρίου πρόκειται; Πάρτε μια γεύση από ανάρτησή μας που έχει γίνει στις 19 Μάρτη 2015

Δεν πρόκειται στιγμή να σταματήσει να μας εκπλήσσει –δυσάρεστα φυσικά- με τις επιλογές που κάνει αυτή η κυβέρνηση των ατόμων για την στελέχωση του κρατικού μηχανισμού.

Θυμάστε τον τύπο που ονομάζεται Δημήτρης Παπαγγελόπουλος και ο οποίος είναι πρώην προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθήνας ενώ επί κυβερνήσεων Ν.Δ είχε αναλάβει διοικητής της ΕΥΠ;

Αν σας διαφεύγει να σας θυμίσουμε ότι ο συγκεκριμένος τύπος «άφησε έργο» από τα περασμένα πόστα που χρημάτισε. Μερικές από τις επιδόσεις του είναι ότι  έθαψε-αρχειοθέτησε την περίφημη υπόθεση ΜΑΥΟ, σχετικά με παράνομες χρηματοδοτήσεις του κόμματος της Ν.Δ., έστειλε στα αζήτητα το σκάνδαλο των υποκλοπών, έριξε πλήρες σκοτάδι στην υπόθεση της απαγωγής των Πακιστανών κ.α.

Οπότε με τέτοιο «ένδοξο παρελθόν» και «ευδόκιμο προϋπηρεσία» είναι το πιο αρμόδιο άτομο να αναλάβει γενικός γραμματέας στο υπουργείο Δικαιοσύνης, -και μάλιστα με προσωπική επιλογή, του ίδιου του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, όπως αναφέρουν δημοσιεύματα- με αντικείμενο τον τομέα της διαφάνειας.

Γμτ που τους βρίσκουν;

 http://tsak-giorgis.blogspot.gr/

Ολοι ξέρουμε πως η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα επιστρέψει.

Όλοι δουλεύουν για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου

Είναι άγρια η χαρά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, των ΜΜΕ των ολιγαρχών, του Βερολίνου και των Βρυξελλών από το γεγονός πως η Λαϊκή Ενότητα δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή. Αν όλοι αυτοί χαίρονται για το γεγονός πως η Λαϊκή Ενότητα δεν μπήκε στη Βουλή, οι πολίτες μάλλον δεν θα πρέπει να χαίρονται ιδιαίτερα.

Κι όμως, καλύτερα που δεν μπήκε στην Βουλή η Λαϊκή Ενότητα.
Αν η Λαϊκή Ενότητα είχε μπει στην Βουλή, θα έχανε πολύτιμο χρόνο από τις προετοιμασίες που πρέπει να κάνει για να γίνει ένα κανονικό κόμμα, και όχι ένα άθροισμα προσωπικοτήτων· ο ένας μήνας δεν ήταν αρκετός για να συμβεί αυτό.

Επίσης, η Λαϊκή Ενότητα θα έχει τον χρόνο να δει τα λάθη που έκανε, να αντιληφθεί πως χρειάζεται ένα ξεκάθαρο μήνυμα -και όχι να επαναλαμβάνει τις ανοησίες του ΣΥΡΙΖΑ που κατέρρευσαν- και να σκεφτεί ξανά την εκλογική συνεργασία σε ένα κοινό μέτωπο με άλλα κόμματα.

 Είναι πολύ θετικό που η Λαϊκή Ενότητα δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή.
Είναι πολύ σημαντικό αυτή η Βουλή να μην έχει καθόλου ελπίδα μέσα.
Να είναι μια Βουλή της απελπισίας.
Γιατί αυτό είναι αυτή η Βουλή: μια Βουλή ήττας και απελπισίας. Και προδοσίας.
Πρέπει οι πολίτες να μην παίρνουν αέρα από πουθενά. Να είναι όλα μαύρα στη Βουλή.
Αυτό θα γιγαντώσει τις αντιδράσεις των πολιτών και θα φουντώσει το κίνημα. Χωρίς μισόλογα πια.
Παρατηρώ τη λύσσα κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου -και μετά τις εκλογές- και βλέπω για μια ακόμα φορά το μίσος αυτού που προσκύνησε για αυτόν που δεν προσκύνησε.
Επίσης, η λύσσα κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου -που δεν είναι πια στην Βουλή- δείχνει και κάτι άλλο: το φόβο για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Γιατί όλοι ξέρουμε πως η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα επιστρέψει.
Η παρουσία της Ζωής Κωνσταντοπούλου θα γίνεται όλο και πιο αισθητή δια της απουσίας της από την Βουλή.
Ο νέος πρόεδρος της Βουλής θα συγκριθεί αμέσως με την Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που κανείς στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να γίνει πρόεδρος της Βουλής. Ο Δραγασάκης -που είναι παλιά πουτάνα- ήδη αρνήθηκε.
Βέβαια, κάποιος θα δεχτεί -μπορεί και ο Δραγασάκης που από κάπου θα τον κρατάνε κι αυτόν- να γίνει πρόεδρος της Βουλής, και αυτός έχει καεί ήδη.
Οι επιτροπές της Βουλής και οι φάκελοι που ήταν στα χέρια της Ζωής Κωνσταντοπούλου θα θαφτούν ξανά, όπως γινόταν επί δεκαετίες, πριν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Μαζί με τις επιτροπές και τους φακέλους θα καεί και ο νέος πρόεδρος της Βουλής.
Όσο λείπει η Ζωή Κωνσταντοπούλου, τόσο πιο παρούσα θα είναι.
Όλοι μοιάζουν να ξεχνούν κάτι: Η Ζωή Κωνσταντοπούλου γνωρίζει πια τα πάντα για τις υποθέσεις και τους φακέλους που βρίσκονται στη Βουλή.
Κακά τα ψέματα, ο Αλέξης Τσίπρας -στο διάστημα των επτά μηνών της πρώτης πρωθυπουργίας του- έπαιρνε λάμψη, αίγλη και δύναμη από τον Γιάνη Βαρουφάκη και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Τώρα ο Τσίπρας ξέμεινε με τον Δραγασάκη, τον Βούτση και τον Φίλη. Θλιβερή ομάδα για πολιτική. Καλή για ταβέρνα, ωστόσο.
Το σημαντικότερο για έναν πρωθυπουργό δεν είναι ο ίδιος αλλά η ομάδα των ανθρώπων που θα επιλέξει να έχει γύρω του.
Αυτή την ομάδα την επιλέγει ο ίδιος. Κι εκεί φαίνεται το μυαλό του.
Ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε Φλαμπουράρηδες.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει καεί ήδη.
Ελπίζω η Ζωή Κωνσταντοπούλου να έχει μάθει από τα λάθη του Αλέξη Τσίπρα.
Επίσης, ελπίζω να μην εμπιστεύεται και να μην αγαπάει τόσο πολύ πια ανθρώπους σαν τον Αλέξη Τσίπρα.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου έρχεται.
Τι είπατε;
(Δεν έβαλα τυχαία την φωτογραφία του μεταλλαγμένου Αλέξη Τσίπρα με τη BMW και τους μπράβους. Αυτή δεν είναι εικόνα πολιτικού της Αριστεράς. Αυτή είναι η εικόνα ανθρώπου που είναι χαρούμενος που, για μια ακόμα φορά, έπιασαν τόπο τα ψέματά του και εξαπάτησε τους ψηφοφόρους και τα στελέχη του κόμματός του. Βέβαια, έχει και την αγωνία και τον φόβο ότι αυτό δεν θα συμβαίνει για πάντα. Όχι, Αλέξη, δεν θα συμβαίνει για πάντα.)

Απο 

Αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ η μακιγιέζ, η αμπιγιέζ και ο κομμωτής του Αλέξη Τσίπρα

απο 

Μετά το λογογράφο του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ και μπάρκαρε σε γκαζάδικο, σάλο έχουν προκαλέσει η αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ της μακιγιέζ, της αμπιγιέζ και του κομμωτή του Αλέξη Τσίπρα.

 Η μακιγιέζ του Αλέξη Τσίπρα, σε άρθρο της στον ιστότοπο toeixepeikaiolenin.gr, αναφέρει πως ο Αλέξης Τσίπρας την σκυλόβρισε επειδή δεν καταφέρνει να τον βάφει σωστά, ώστε να φαίνεται σκεπτικός και σοβαρός, ενώ δεν πετυχαίνει και αυτό το ύφος της κλαψομουνίασης που προσπαθεί να λανσάρει μετά τη Μνημονιάρα.

Η αμπιγιέζ του Αλέξη Τσίπρα, σε άρθρο της στον ιστότοπο pioaristeradenexei.gr, αναφέρει πως είπε στον Αλέξη Τσίπρα πως, μετά το Μνημόνιο, πρέπει να αλλάξει look, γιατί οι πολίτες έχουν συνδυάσει το Armani κοστούμι με το άσπρο πουκάμισο, χωρίς γραβάτα με το «ψηφίστε με για να καταργήσω το Μνημόνιο», οπότε τώρα δυσκολεύονται να το ταυτίσουν με το «ψηφίστε με για να εφαρμόσω το Μνημόνιο».

Ο κομμωτής του Αλέξη Τσίπρα, σε άρθρο του στον ιστότοπο etsigamaeiharistera.gr, αναφέρει πως είπε στον Αλέξη Τσίπρα να κάνει τα μαλλιά του μοϊκάνα -για να συγκινήσει τους νέους ψηφοφόρους που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου και τώρα θα του ρίξουν μαύρο- αλλά ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να του τα κάνει χωρίστρα στο πλάι, για να πιάσει τους νοικοκυραίους και τα γεροσάψαλα που ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία.

Τις επόμενες ώρες, αναμένεται να αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ ο μασέρ του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος θα προσχωρήσει στη Λαϊκή Ενότητα.

Εν τω μεταξύ, δεν βρέθηκε νέος λογογράφος για τον Αλέξη Τσίπρα, οπότε θα συνεχίσει να λέει τις μαλακίες που έλεγαν ο Σαμαράς και ο Παπανδρέου.

Ο ρεαλισμός και η ωριμότητα του Αλέξη Τσίπρα

Μετά την υπογραφή του Μνημονίου Τσίπρα, ακούγεται και γράφεται πολύ πως ο Αλέξης Τσίπρας έγινε ρεαλιστής και ωρίμασε. Αφού υπενθυμίσω πως ό,τι ωριμάζει σαπίζει μετά, θα ήθελα να κάνω μερικές παρατηρήσεις:

Δεν είναι ρεαλισμός να προσκυνάς.
Αν το να προσκυνάς ήταν ρεαλισμός, οι αγωνιστές του 1821 δεν ήταν καθόλου ρεαλιστές. Δηλαδή, ήταν κάτι βλαμμένοι που έκαναν επανάσταση απέναντι σε μια αυτοκρατορία.

Αν το να προσκυνάς ήταν ρεαλισμός, οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης δεν ήταν καθόλου ρεαλιστές. Ήταν κάτι ηλίθιοι που τα έβαλαν με μια υπερδύναμη της εποχής.

 Αν οι άνθρωποι ήταν ρεαλιστές -όπως εννοούν τον ρεαλισμό αυτοί που θεωρούν ρεαλιστή τον Τσίπρα-, θα ζούσαν ακόμα στις σπηλιές. Ένας «ρεαλιστής» δεν θα έβγαινε ποτέ από την σπηλιά.
Σήμερα, ο Αλέξης Τσίπρας κατηγόρησε τους μέχρι χτες συντρόφους του της Αριστερής Πλατφόρμας, λέγοντας πως δεν είναι επαναστατικό να επιλέγεις την απόδραση από την πραγματικότητα.
Το περίεργο είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας κατηγορεί τους μέχρι χτες συντρόφους του για απόδραση από την πραγματικότητα επειδή υποστηρίζουν ακόμα αυτά που ήταν οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την υπογραφή του Μνημονίου.
Τους κατηγορεί γιατί επιμένουν στο πρόγραμμα που έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση στις εκλογές της 15ης Ιανουαρίου.
Ας ενημερώσει κάποιος τον Αλέξη Τσίπρα πως ρεαλισμός δεν είναι ό,τι μας συμφέρει κάθε φορά προσωπικά και ό,τι διώχνει τις ευθύνες από πάνω μας. Αυτό είναι οπορτουνισμός.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει μπερδέψει τον ρεαλιστή με τον ξεπουλημένο.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι ρεαλιστής.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ξεπουλημένος.
Δεν πρέπει στην Ελλάδα να ταυτίσουμε τον ρεαλιστή με τον ξεπουλημένο.
Αν ο Αλέξης Τσίπρας άλλαξε και αισθάνεται πια ρεαλιστής και ώριμος -επειδή τώρα υποστηρίζει όσα κατηγορούσε μέχρι χτες- , θα πρέπει να καταλάβει πως και οι πολίτες αλλάζουν και μπορεί κι αυτοί να αισθάνονται ρεαλιστές και ώριμοι.
Οι ρεαλιστές και ώριμοι πολίτες δεν βλέπουν πια στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα ούτε την Ελπίδα, ούτε την Αξιοπρέπεια.
Στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα βλέπουν πια έναν πολιτικό απατεώνα.
Και αυτό, ναι, είναι ρεαλισμός.

«Ονειδιστικό φαινόμενο για τη Δημοκρατία δηλώσεις Μάρδα-Πανούση»

Συντάκτης: 

efsyn.gr

Την προσωπική παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα ζητάει με επιστολή της η Ζωή Κωνσταντοπούλου προκειμένου να λάβουν τέλος οι προσβλητικές δηλώσεις από τον Δημήτρη Μάρδα και τον Γιάννη Πανούση εναντίον της, χαρακτηρίζοντας το φαινόμενο «ονειδιστικό για τη Δημοκρατία».
Με την επιστολή, η οποία στάλθηκε την 31η Ιουλίου και για την οποία ενημερώθηκε χθες η Διάσκεψη των προέδρων, η πρόεδρος της Βουλής καλεί τον πρωθυπουργό να την ενημερώσει για τις ημερομηνίες στις οποίες θα ήταν δυνατή για την κυβέρνηση η πραγματοποίηση της συζήτησης στην Ολομέλεια της Βουλής σχετικά με την Προκαταρκτική Έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας Χρέους (όπως είχε αποφασίσει η Διάσκεψη των προέδρων από τις 25 Ιουνίου).
Η κ. Κωνσταντοπούλου σημειώνει: «Με την ευκαιρία αυτή, θα ήθελα να σας επισημάνω ότι ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Δημήτρης Μάρδας, στο πλαίσιο σειράς προσβλητικών δηλώσεών του, που στρέφονται εναντίον μου ως προέδρου της Βουλής αλλά και, συνολικότερα, εναντίον της λειτουργίας και της αυτονομίας της Βουλής, προέβη και σε δηλώσεις που αφορούν το έργο και το αντικείμενο αυτής της Επιτροπής, δηλώσεις που δεν απηχούν την εκπεφρασμένη άποψη της κυβέρνησης, πλην όμως δημιουργούν εύλογα ερωτηματικά».
«Το ίδιο φαινόμενο, των ανοίκειων και πολλαπλώς προσβλητικών τοποθετήσεων εναντίον μου ως προέδρου της Βουλής αλλά και εναντίον της συνταγματικά και εκ του κανονισμού της Βουλής προβλεπόμενης άσκησης των αρμοδιοτήτων μου, παρατηρείται εδώ και μήνες από έτερο αναπληρωτή υπουργό της κυβέρνησής σας, τον κ. Γιάννη Πανούση, η επιθετική επιμονή του οποίου γεννά πολλές απορίες», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια η πρόεδρος της Βουλής γράφει: «Γνωρίζοντας την ευαισθησία σας σε σχέση με ζητήματα σεβασμού της διάκρισης των εξουσιών, αλλά και σεβασμού της προσωπικότητας των θεσμικών λειτουργών, θα σας παρακαλούσα να μεριμνήσετε προσωπικά, ώστε αυτό το ονειδιστικό για την Δημοκρατία φαινόμενο να λάβει ένα τέλος.
Συνεχίζει λέγοντας ότι ως «πρώτα τα μέλη της κυβέρνησης, με το παράδειγμα τους, με την αυτοσυγκράτηση και την τήρηση των αρχών της πολιτικής και θεσμικής ευπρέπειας, θα πρέπει να δίνουν τον τόνο και να συγκροτούν το θεσμικό υπόδειγμα ώστε αυτές οι αρχές να γίνονται σεβαστές και από την αντιπολίτευση και, συνολικά, να θωρακίζεται ο δημόσιος λόγος από φαινόμενα εκτράχυνσης, εκφυλισμού ή και απροκάλυπτου κανιβαλισμού».